Kip, saffraanrijst en boontjes…

Posted on February 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Vandaag heb ik me de hele dag met achterstallig schoonmaakwerk en meer van dat soort klussen bezig gehouden. Boodschappen: een nieuw dweilding, een douchekop, schuursponsjes, spul voor de leren meubels enzovoorts. Saai, niks aan.
Al poetsend en wrijvend zag ik dat we hoog nodig moeten schilderen. Strak in de lak is het allemaal niet meer, het huis is aan een renovatiebeurt toe. Kleuradviezen voor de keuken zijn welkom!!!

De Jongste Bediende en zijn vrouw kwamen nog even langs, zij zijn helemaal fit op wat gehoest en gekuch na. Ook hond Max is weer volop actief, een dagje rust na al het spelen met zijn vriendjes Spot en Titus was genoeg! Hij wil nu een flinke ronde om kerk en kasteel.

Vandaag aten we kip; een fatsoenlijke biologische boerenkip, niet zo’n plofding.
En ook geen fileetje, gewoon een kipgrillen ala Paul, een goed recept dat we al jaren herhalen. Kost weinig moeite en het is heel lekker! Natuurlijk is zo’n kip teveel voor twee personen maar de mogelijkheden voor de rest zijn legio; wij eten meestal eerst de pootjes en de vleugeltjes. Hond Max krijgt één botje, wat vel en ongeregelde delen. De filets gaan de volgende dag op brood of in een kipsalade.

We aten er boontjes bij,
Flagolets (uit blik even uit laten lekken en afspoelen), samen met een teentje knoflook, een plak ham in snippertjes gesneden, een chilipepertje, twee tomaten en een fijn gesneden uitje even in wat olijfolie gesmoord. Dan ruim bestrooien met platte peterselie en verse basilicum.
En rijst met wat saffraan.
Een glas rode wijn uit Portugal paste er prima bij.

Espresso toe.

Ps: Ellen blijft maar hameren op goed kippenvlees, en terecht. Batterijkippen hebben een hondenleven! En dan de handel in dat fokvlees. Misschien kan mijn artikel van 7 december 2005 je overtuigen. Het is nog hoogst actueel. Er is na ruim één jaar nauwelijks iets veranderd.

Het gaat maar door…..

Posted on February 23, 2009 by Ellen Bouckaert

Tja, over eten valt niet veel te schrijven dezer dagen. Gisteren was er natuurlijk soep, één pan bloemkoolsoep met wittte boontjes en room en één pan minestronesoep. Negen liter van het vocht verschonken we. Drie zware bruine broden, veertig broodjes, vier krentebollen en een keur aan beleg gingen schuiven.

De statiefoto was niet helemaal bevredigend, die moet dinsdagmiddag over. Je houdt het tegoed. De eerste gasten druppelen binnen, wij hijsen ons weer in het pak.

Eindelijk Carnaval…

Posted on February 22, 2009 by Ellen Bouckaert

We spraken af voor zeven uur in de avond, bij ons in het achterhuis aan de keukentafel. Nagenoeg iedereen was er. Met veertien zouden we compleet zijn, maar Maartje moest werken en Walter had andere dingen te doen (douchen?).

De ordetekens werden opgespeld, de atributen bevestigd en de visitekaartjes verdeeld. Het idee is dat iedereen een eigen Ministerie vertegenwoordigd, indachtig de megalomane hersenspinsels van de Keizer van Monera. Zo is er een Ministerie van “Nacht en Ontij”, een Ministerie van “Verkeerd en Wat-er-Staat”, een Ministerie van “Mik & Speule”, en het Ministerie van een “Appel en een Ei”. Ellen is van het Ministerie van Eten en Drinken, maar dat was ze al. De kostuums zijn losjes geïnspireerd op de traditionele dracht uit Mongolië (Buiten-Mongolië wel te verstaan!)

Veertien Ministeries, het is niet niks. Ik zal ze je op gepaste tijd nog allemaal voorstellen. Morgen na de plaatselijke optocht wordt de statiefoto gemaakt. Op het bordes van het Gemeentehuis. We zullen hem dan zo spoedig mogelijk publiceren.

En terwijl iedereen nu sjouwt van “Dientje” naar “De Engelenburgt”, vise versa, zit ik hier dit stukje op het toetsenbord te rammelen. Ik ben er vanavond niet bij. Ik blaf nog als een verkouden Dobermann, ik heb koppijn, ik geloof het wel. En ik ben niet de enige. De Jongste Bediende heeft al twee avonden verstek moeten laten gaan, hij is te beroerd om met zijn blaaskapel mee te blazen, heeft geen amazure. Wel kwam hij even langs om iedereen gedag te zeggen, maar hij vluchtte daarna snel terug naar zijn sponde. De Jongste Bediende kijkt vanuit zijn bed The Guns of Navarone en hoopt er morgen weer gewoon bij te zijn.

Intussen druppelen de eerste feestgangers alweer binnen. Ze komen hun jas ophalen, een taxi bellen, of gewoon vertellen dat het erg leuk was. Ik sluit dit artikel, en ook het Ministerie.

Groet, Paul.

Tagliatelle met zalm en salade

Posted on February 20, 2009 by Ellen Bouckaert

Voor het carnaval hier in volle hevigheid losbarst toch nog maar een stukje met gewoon eten. Gisteren kwam het er niet meer van, gewoon te moe, dus ging ik vroeg naar bed en Paul zijn laatste nachtje werken voor de vakantie. We aten tagliatelle met zalm en een flinke salade van veldsla. De veldsla is in deze tijd van het jaar heerlijk. Mooie grote sappige blaadjes met veel smaak. De salade heel simpel aangemaakt met wat lente-ui, olijfolie en citroensap.

En zalm;
Voor twee personen;
300 gram gefileerde zalm in blokjes
1 lente-ui en 1 teentje knoflook, fijngesneden
een scheutje witte wijn
1/4 room
een flinke pluk basilicum en peterselie
peper en zout

De ui en knoflook even in een klontje boter of olijfolie smoren. Blus af met de wijn en voeg de room en kruiden toe.
Doe de zalm bij de saus en laat het geheel nog even zachtjes koken. In ongeveer 5 minuten is de zalm gaar en de saus klaar. Kook intussen de pasta al dente.
Giet de pasta af, een schik ze op een schaal. Giet de zalmsaus erover.

Kopje espresso toe.

Intussen komt hier de eerste carnavalsoptocht langs. De kinderen van de Swildenschool met juffen, meesters, ouders. Er dringt vaag een lied door in onze keuken, iets over een foto??? Ach, ik ken de nieuwste hits van dit jaar nog niet, maar dat komt nog wel. Ik ga nu eerst de ramen lappen en de serpetines ophangen. Dan nog een paar boodschappen en dan kan het feest wat mij betreft beginnen!

Eten met stokjes…

Posted on February 19, 2009 by Ellen Bouckaert

De woensdag, hebben we besloten, is onze “snackdag”, of zo je wilt “fast-food-dag”. In mijn vrije weken hoeft dat niet noodzakelijkerwijze zo te zijn, dan heb ik wel tijd om te koken. Maar in die andere weken komt het wel zo goed uit om “even te halen”, of er even voor de deur uit te gaan.

Vandaag betrokken we onze maaltijd weer van Het Kleine Chineesje in de Kapelaanstraat. Een gerecht van gegrild spek en bami, en een heel smakelijke koe loe yoek met rijst. Daarbij een Indonesisch koolgerecht voor de noodzakelijke vitamientjes. Een koel glas water dronken we, en een kopje espresso bij wijze van toetje.

De rest van de avond werd besteed aan de carnavalskostuums. De bijeenkomst was ten huize van Eupotours. Vier naaimachines op tafel, banen stof door de kamer. Knippende, metende, knopen naaiende en accessoires freubelende hulptroepen, een huis vol. En uiteindelijk waren de pakken dan klaar. Het embargo blijft nog even gelden, zodat je ons pas in het weekend in vol ornaat kunt zien.

Ellen vond nog wel even tijd om Max te trainen in met-stokjes-eten. Hij leert snel!

Kip met citroensaus en risotto

Posted on February 18, 2009 by Ellen Bouckaert

Het wordt hoog tijd dat we vakantie krijgen; verkouden, grieperig, moe, tijd tekort, te somber weer, kortom wij zijn toe aan een paar dagen onbezorgd niets doen. Ook dit weblog krijgt niet de nodige aandacht, er staat al weer te lang een stukje kaneelcake om naar te kijken. Niet dat er hier niets anders gegeten is, maar het kwam er gewoon even niet van. En toen was de foto gisteren ook nog onscherp, wel sfeervol, dus ik plaats deze afbeelding toch maar, want lekker was die kip wél.

Er duikt de laatste tijd een nieuwe kreet op; “troosteten”. Ik kon me er niet zoveel bij voorstellen; als ik me beroerd voel en behoefte heb aan troost , is eten wel het laatste waar ik aan denk. Bij een heleboel mensen blijkt dat anders te werken. Zij willen zacht zalvig voedsel in tijden van onbehagen. Toen ik gisteren thuis kwam lag er een briefje van Paul op de keukentafel; “ik kon niet slapen, heb tot drie uur liggen hoesten. laat me maar wat langer slapen”. Tsja, wat dan? Eten koken, of gewoon maar een boterhammetje? Tegen zeven uur besloot ik toch maar te koken, iets zachts en zalvends, troosteten dus. Drumsticks van biologische kip en erbij risotto met gedroogd eekhoorntjesbrood, zachter kan het niet!

Voor vier personen:

Neem een goede biologische kip. Je kunt een hele kip kopen en zelf in 8 stukken verdelen of koop bijvoorbeeld drumsticks of poten.

Voor vier personen 2 drumsticks per persoon.
boter, peper zout
1 heel fijngehakte ui
2 1/2 dl bouillon

voor de saus 3 eidooiers en 3 eetlepels citroensap

Braad de stukken kip in de boter aan alle kanten heel lichtbruin, voeg de ui toe en smoor even mee. Blus dan af met de bouillon en laat de kip nu ongeveer 45 minuten zachtjes garen. De gaartijd is heel afhankelijk van het soort kip dat je gebruikt. Een biologische kip heeft een langere gaartijd nodig.
Als de kip gaar is moet het vocht bijna helemaal verdampt zijn. Is er nog veel vocht in de pan laat het dan verdampen door even zonder deksel door te stoven.

Klop in een kom de dooiers los en voeg er beetje voor beetje het citroensap bij. Klopt nog even tot je een mooi zalvig mengsel hebt en giet de saus over de kip. Zet het vuur meteen uit.
Roer snel alles goed door zodat de kip omhult wordt met de saus. Leg de stukken op een voorverwarmde schaal en giet de rest van saus erover.

De risotto met paddenstoelen beschreef ik hier al eens. Ik dacht eigenlijk een restje over te houden om vandaag te verwerken in een ovenschotel, helaas. Het Kind kwam even langs en alles ging schoon op! Troosteten dus voor verkouden grieperige mensen!

En espresso toe!

Ossenstaart uit de oven…

Posted on February 16, 2009 by Ellen Bouckaert

Mijn oren, neus en ogen zitten dicht, mijn kop zit vol snot en ik bulder de longen uit mijn lijf. Het zijn de kenmerken van een forse verkoudheid. Gelukkig heb ik het nú te pakken, met een beetje mazzel ben ik er met Carnaval vanaf. Ik liet er het Blaaskapellenfeest, gisteren bij Dientje, voor schieten, ik kwam de deur niet uit. Behalve dan in de vroege ochtend. Samen met hond Max heb ik een mooie bos Forsythia gestolen bij het voormalig politieburo. Over een week zullen de takken in bloei staan. Carnaval zonder bloeiende Forsythia is een gotspe in dit huis.

De belangrijkste culinaire gebeurtenis van het weekend was wel het “staartvlees uit de oven”. We schreven het al eerder, er wordt te weinig ossenstaart gegeten. Het is mooi vlees en de prijs is goed, ik betaalde deze keer acht euro per kilo. Je kunt er een prachtige bouillon van trekken, en het vlees leent zich voor een degelijke stoofschotel. Ik link je door naar een eerdere beschrijving van ossenstaart uit de oven.

We aten er Bucatini bij, een soort dikke holle spaghetti. Een glas rode wijn erbij , en daarna een kop espresso toe, met een stuk Valentijnsgebak.

Kaneelcake

Posted on February 16, 2009 by Ellen Bouckaert

Een beetje laat dit verslag, een Valentijnscake. De foto prijkt al een paar dagen boven op het weblog maar een verslag, niet te vinden…Tjaaa, druk, druk, druk, en cake al op…bakken we maar een nieuwe…Daarna een half stukje geschreven dat plotseling uitgewist was na een paar boodschappen!!!! Nieuwe cake gebakken, cake weer op, en nog geen foto…zo ging dat zo ongeveer. Maar iedereen vond de cake zo lekker, in hartvorm of anders, dat ik het recept toch wel moet opschrijven, bij deze dus; Kaneelcake met chocolade.

Voor Valentijnsdag bakte ik deze cake in een speciale hartvormig bakblik. Ik heb het blik al jaren en het doet trouw dienst bij bijzondere gelegenheden. Ik kocht het bakblik voor de 12 1/2 jarige bruiloft van Bram en Maja. Een Moluks / Nederlandse bruiloft. Ik maakte toen twee van deze harten, één met witte chocolade en één met super dark. Dat feest is inmiddels zo’n 18 jaar geleden maar wij denken er nog steeds met veel plezier aan terug, nog nooit heb ik zo’n mooie, bijzondere “bruiloft” meegemaakt. En voor de nieuwsgierige mensen onder de lezers; het bruidspaar van toen is nog steeds heel gelukkig samen!

Het recept voor deze cake las ik bij Arden, en Arden vond het weer in een mij onbekend boek; “Baking from my home to yours” van Dorrie Greenspan. Een heel makkelijk recept om cake te maken, je hebt er niet eens een mixer bij nodig! Gewoon even roeren en klaar! Voor een harvorm, of gewoon een cakeblik (midden 23 cm):

250 gram suiker
1 eetlepel kaneelpoeder
235 gram patentbloem
2 theelepels bakpoeder
170 ml melk
10 ml sterke koffie
2 grote eieren
1/2 theeleple vanilleessence
140 gram boter

vulling 85 gram pure chocolade
20 gram suiker
1 theelepel kaneel

glazuur:

175 gram pure chocolade
wat water
klein klontje boter voor de glans

De rest is heel simpel; Smelt de boter au bain marie en laat die afkoelen. Meng boem, bakpoeder, suiker, kaneel goed door elkaar.

Doe de melk, koffie, vanilleextract en de eieren in een mengbeker en kluts ze even goed om. Giet dit mengsel bij de bloem enz. Roer nu alles voorzichtig door elkaar. Dan de gesmolten boter erbij doen en nog even voorzichtig omscheppen.

Giet de helft van het beslag in een ingevette, met bloem bestrooide cakevorm. Meng de suiker, kaneel en fijngehakte chocolade en strooi dit over het deeg. Giet daarop weer de rest van het deeg en bak ongeveer 35/40 minuten op 160 graden.

Simpeler kan het niet! Je hebt er niet eens een mixer bij nodig!

Om het mooi en nog smakelijker te maken kun je er een dikke laag chocolade over gieten. Gewoon 175 gram chocolade naar keus (wit, extra dark of iets daartussenin), in fijne blokjes hakken, au bain Marie smelten en over de afgekoelde cake gieten. Voor speciale gelegenheden versieren met een mooie roos van marsepijn, blaadjes van chocolade enzovoorts…

Knoflooksoep met een gepocheerd ei uit La Mancha.

Posted on February 13, 2009 by Ellen Bouckaert

Nog een paar dagen en het Carnaval barst los hier in het Zuiden. Een goed moment om vandaag al eens een wijze raad te geven mét recept! Je kunt namelijk een behoorlijke ‘houten kop’ krijgen van dat carnavallen en dan is deze soep één van de meest probate middelen om weer snel te herstellen. Wat de werkzame stof tegen de kater nu precies is weet ik niet, maar geloof mij: het werkt! Er worden al eeuwen heilzame krachten toegeschreven aan de welriekende knoflookbollen. Het zou de bloeddruk reguleren, en ook het cholesterol gehalte in ons bloed zou er van omlaag gaan. En ook bij een forse verkoudheid vinden mensen baat bij knoflook. Het belangrijkste is natuurlijk dat deze soep gewoon heel erg lekker is!

Dit gerecht komt oorspronkelijk uit La Mancha, in Castilië, Spanje. Er wordt daar op grote schaal knoflook geteeld die ze onder andere in dit streekgerecht verwerken. Ik gebruikte de gerookte knoflook van Smokey Al en al hadden we dan helemaal nog geen kater, de soep smaakte vanmiddag er niet minder om.

Voor vier personen:

De oven voorverwarmen op 200 graden.

4 flinke sneden oud witbrood
1 liter bouillon
75 gram gerookte ham in kleine sliertjes
1 theelepel paprikapoeder mild
1/2 theelepel chilipoeder
4 eetlepels olijfolie
zeker 8 ferme tenen gerookte knoflook, fijngehakt
1 eetlepel vers gehakte platte peterselie
4 eieren

Snijd het brood in kleine dobbelsteentjes. Verwarm de olijfolie en bak daarin het brood goudbruin. Voeg de knoflook toe en laat ze even meebruinen. Doe er het paprikapoeder en de chili bij, roer even goed om en giet er de bouillon bij. Laat de soep zo ongeveer 20 minuten zachtjes pruttelen.

Verdeel de soep over vier ovenvaste kommen of schaaltjes en laat in elk schaaltje voorzichtig een ei glijden. (zonder de schaal natuurlijk!) Zet de kommen dan 10 minuten in de hete oven, strooi er wat peterselie over en dien meteen op. Deze soep moet gloeiend heet gegeten worden. De bedoeling is dat het eiwit gestold is en het geel nog wat zacht en vloeibaar.

Simpele spaghetti…

Posted on February 12, 2009 by Ellen Bouckaert

“Pak nou niet dat lamsgehakt, dat heb ik voor iets anders nodig” riep Ellen toen ze in zeven haasten haar spulletjes bijeen graaide. Ze moest de bus van tien over zeven halen en het was al laat. Natuurlijk pakte ik geen lamsgehakt, wat dacht ze wel… Bolognesesaus maak je (áls je er al vlees in doet) met varkensgehakt, of hooguit met half-om.

Ik begon al vroeg aan de saus. De saus is in princiepe in een goede twintig minuten klaar, maar ik had intussen geleerd dat-ie op z’n best wordt wanneer hij uren heeft staan pruttelen. En ik dacht nog, toen ik het gehakt in de pan deed, wat een rare consistentie heeft dat vlees. Enfin lezer, je begrijpt het al. En dat terwijl er toch duidelijk op de verpakking stond: Lamsgehakt… Dat overkomt me eigenlijk nooit, dacht ik nog.

Het werd een prima saus hoor, daar niet van. Ik had bedacht dat ik het recept niet wéér zou publiceren, dat was al een aantal keren gebeurd. Ik maakte wel een link. Dus rommelde ik wat in het web-log archief, onder het kopje Pasta en Rijst, en verdomd: 11 september 2007, pastasaus van lamsgehakt, zelfde vergissing. Het meest frappante is misschien nog wel de foto. Alsof het een tweelingbroertje is van die van gisteren…

De harissa liet ik gisteren weg, en de kooktijd verlengde ik met úren. We dronken er een glas eenvoudige landwijn bij en namen een kopje espresso toe.