Chorizo van het Ibericozwijn en Arroz Bomba…

28 apr. 2011

rijst en worst uit spanje

Het blijft hartverwarmend, iedere keer weer. Vrienden die hun best doen het
Ministerie te verrassen met de exotiek die ze op hun reizen tegen zijn gekomen.
Het kunnen exquiese zaken zijn zoals dadels uit de Oriënt, het
kunnen heel aardse dingen zijn zoals rijst of worsten.

Ans en Alex brachten een korte
vakantie door in Spanje. Ze namen rijst en worst mee van een speciale soort.
Aards en exquise tegelijk.

Evenals Italië is Spanje een rijstproducerend land. De Moren intoduceerden
het gewas al in de achtste eeuw in de buurt van Valencia. Vandaar vond het zijn
weg naar andere delen van Spanje.

Met name die rijst uit Valencia is uitermate geschikt om paella mee te maken.
Een korte dikke korrel met een hoog absorptievermogen, ook geschikt voor Italiaanse risotto.   En staat er
op je zakje Arroz Bomba dan heb je de aller-aller beste kwaliteit te pakken die
er in Spanje te krijgen is. Enfin lezer, binnenkort dus paella op dit
weblog…

En chorizo ,ach, die ken je wel. Chorizo heeft zijn weg gevonden naar onze
Lage Landen. Sterker nog, die zou in grote hoeveelheden in Nederland en België
worden geproduceerd. Het is een vette worst, veel spek in de farce. Gekruid
wordt de chorizo met heel veel paprika, meestal van de scherpe soort. En in de
betere worsten gaan dan nog een aantal andere smaakmakers zoals zout, knoflook,
suiker, oregano en komijn.

Er bestaan enorme kwaliteitsverschillen tussen de worstjes. Ik gebruikte wel
eens chorizo, gekocht bij de betere traitteur, die, toen ik hem meestoofde in
een mooie pot vlees, alleen de smaak van paprika achter liet. De restanten van
het worstje verwerden tot volkomen smakeloze schoenzool. Maar zo niet dít
worstje!

Laat je niet afschrikken door het vet in de chorizo! Vet is een smaakdrager,
en mits goed behandeld en goed van kwaliteit is het een zegen voor je maaltijd.
Dit worstje werd gemaakt van al het lekkers wat het Ibericozwijn te bieden
heeft. Vol en romig smaakte het, doortrokken van de ingrediënten die er in
gestopt waren. En als toegift was het ook nog een beetje gerookt.

Ellen gebruikte het in een aardappelschotel, ik versneed de rest ten gerieve
van de borreltafel. Worst, zoals worst behoort te zijn: een culinair
hoogtepunt…

© paul

Last-minute-eten: een visschoteltje met een Spaans tintje…

27 apr. 2011

visschoteltje

Onze trouwe lezer had het al begrepen; wij waren er even een paar dagen
tussenuit! Wij vierden de paasdagen op onze vertrouwde stek in Luxemburg! En
natuurlijk waren we niet alleen, het gezelschap kwam met tussenpozen, maar
vrijdagavond waren we met vier kinderen, negen volwassenen en drie honden (en
een zwerfkat uit het dorp). Een prima gezelschap om een prachtig stralend
paasweekend mee door te brengen.

Daarover later meer beste lezer. Probleem blijft voor ons altijd het
thuiskomen; geen boodschappen gedaan, alles opgemaakt want we gingen toch weg…
Kom je laat thuis dan komt er nog even bezoek van de thuisblijvers om te horen
hoe-het-geweest-is…, en dan de volgende nacht/dag meteen weer werken…
Paul zei vanmorgen “Wat zullen we eten vanavond”? …Tja… Dat wordt dan zo’n
last-minute-maaltijd! Vanavond nog even snel na het werk naar de dichtsbijzijnde
winkel en maar zien wat er van te maken valt. Je kunt dan, heel laf en heel
duur, kiezen voor de voorgeprogrammeerde maaltijden uit pakjes-en-zakjes, je
kunt je ook laten inspireren door wat er in het schap aantrekkelijk uitziet;
noem het maar het ‘marktmenu’.

Vandaag zag de vis er prima uit. Ik had nog een paar mooie rijpe tomaatjes.
Ui en knoflook is hier standaard in huis, een glas witte wijn ook. Ik kocht dus
wat vis, kabeljauw uit IJsland, een zakje krielaardappeltjes en een onsje
gerookte ham. Dat moest toch iets worden?

  • Voor twee personen:
  • ongeveer 300 gram kabeljauw
  • 4 tomaatjes, in partjes gesneden
  • 1 kleine ui in snippers gesneden
  • 1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
  • 3 plakjes gerookte/gedroogde ham, liefst Serano
  • 1 glas witte wijn (ik gebruikte vandaag een droge witte Rhone wijn uit de
    buurt van Nimes)
  • een plukje saffraan
  • 250 gram nieuwe aardappeltjes in de schil even gekookt tot ze bijna gaar
    zijn
  • olijfolie
  • peper en zout
  • wat verse basilicum

Verwarm de oven voor op 180 graden. Week de saffraan even in een beetje witte
wijn en vijzel de draadjes fijn. Kook de aardappeltjes bijna gaar en giet ze af.
Smeer een ovenschaal in met een beetje olijfolie en schik daarin de stukjes vis,
de tomaatjes, de aardappeltjes de plakjes ham en wat peper en zout. Meng de
uiensnippers en de gehakte knoflook met wat olie. Giet de wijn met saffraan over
het geheel en meng voorzichtig. Schik er dan de olie met ui en knoflook over en
zet de schotel in de oven. Laat garen in ongeveer 20 minuten. (afhangkelijk hoe
dik de stukken vis zijn, gewoon even testen door voorzichtig te prikken in een
stukje vis) De schotel uit de oven halen en er nog wat verse basilicum over
strooien. Dien op met een groene salade. Wij waren heel tevreden over ons
“marktmenu”!

Kopje espresso toe.

© ellen.

Risotto met vis en langoustines

risotto met langoustines en vis

Er lag al tijden een zakje in de diepvries met 8 langoustines. Te weinig om iets mee te beginnen, teveel om plaats in de diepvries in te nemen. Daar moest dus maar eens iets mee gebeuren. Ik had ook nog een stukje Vitoriabaars van ongeveer 250 gram en wat garnalenbouillon. Ik besloot maar eens een risotto met vis te maken. Bij officiele recepten gaan er dan meestal nog meer soorten vis in maar ik besloot gewoon eerst eens netjes op te maken wat er in huis was. Je zou deze risotto ook kunnen maken met garnalen, gebruik dan in ieder geval de schillen om bouillon te maken. Bouillon is een belangrijk ingrediënt in de risotto.

  • Risotto met langoustines en vis
  • 250 gram risottorijst ik gebruikte arboriorijst
  • 8 kleine langoutines
  • 250 gram gefileerde vis
  • 1 kleine ui
  • 50 gram boter
  • 1 glas droge witte wijn
  • versgehakte platte peterselie
  • 50 gram boter
  • maak de bouillon van :
  • water of een restje bouillon
  • de schalen, koppen en scharen van de langoustines
  • 1 eetlepel tomatenpuree
  • 1 kleine rode peper
  • wat selderij en peterselie
  • peper en zout. Laat dat alles ongeveer 20 minuten zachtjes trekken.

Pel de langoustines en bewaar de schalen en koppen voor de bouillon. Snijd de vis in niet te kleine stukjes. Maak de bouillon en zeef hem na 20 minuten. Stoof de stukjes vis en de langoustines even gaar in de bouillon en houd ze apart. Houd de bouillon warm.

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Fruit hierin de ui en knoflook zachtjes glazig.
Doe de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Als alle korreltjes heet zijn kun je de wijn toevoegen. Laat de wijn verdampen tot de ui en rijst droog zijn.

Voeg nu bouillon toe, telkens een á twee soeplepels per keer. Roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Ga op deze manier 15 tot 20 minuten door. Doe na 10 minuten de restjes van de vissaus bij en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben.

Draai het vuur uit, voeg de stukjes vis en de langoutines erbij en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout en wat fijngehakte, platte peterselie. Sier de borden op met de scharen van de langoustines

Kopje espresso toe.

© ellen.

Dadels uit Dubai…

dadels uit Dubai

Marleen was eventjes voor haar broodheer in Dubai. Kwestie van het openbaar
vervoer een impuls geven in die uithoek van de Verenigde Emiraten. En naar goede
gewoonte bracht ze een presentje mee voor het Ministerie. Een luxe box, gevuld
met gedroogde dadels.

Er zitten een stuk of zes veschillende soorten in. Sommige zijn gevuld met
geconfijte sinaasappelschil, andere met amandelen. Het verbaast me dat je de
verschillen zo goed proeft. Een dadel is nooit zomaar een dadel, net zomin als
een appel zomaar een appel is. Er bestaan overigens een goede vierhonderd
soorten dadels, en talloze rassen.

Ik was vergeten hoe lekker ik ze ook alweer vond. We hebben er al volop van
gesnoept. Nou moet er alleen nog mee gekookt worden. We zullen er een lammetje
voor slachten.

© paul

Soepkip…

17 apr. 2011

soepkip

In een aflevering van de Wilde Keuken gaat Wouter Klootwijk op zoek naar de soepkip. Hij ontdekt dat onze soepkippen allemaal naar Afrika worden getransporteerd om daar in de pan te belanden.

Toch is het helemaal niet zo moeilijk om in Nederland zo’n kip te kopen. Groothandel de Sligro heeft ze al jaren in het assortiment. Biologische soepkippen nog wel. Tegen woekerprijzen dat wel. Als je bedenkt dat zo’n kip eigenlijk € 0,50 waard is en de Sligro er ongeveer vier euro voor vraagt, maar goed dat mag de pret niet drukken.

Met een goede soepkip kan je heel veel doen. Deze kip verwerkte ik tot een flinke pan bouillon en met het vlees maakte ik ragout. Met de rest van de bouillon kan ik dan nog een pannetje risotto maken.

soepkip 007

Kip schoonmaken en eventueel in delen snijden. Opzetten met koud water en langszaam aan de kook brengen. Afschuimen tot het water helder is. Dan de smaakmakers toevoegen;Bijvoorbeeld;1 ui, een paar stengels selderij,petersele, laurieblad, tijm, wat peperkorrels en wat je nog meer lekker vind. Laat de kip zo zeker 3 uur zachtjes sudderen. Dan af laten koelen en overtollig vet en kruiden verwijderen.

Dan komt voor Hond Max altijd het leukste gedeelte van het koken; het verwijderen van de velletjes en de drelletjes! Hij wacht geduldig af tot hij zijn deel krijgt.

soepkip

  • 60 gram boter plus een klontje om de champignons en de ui te bakken
  • 5 eetlepels bloem
  • 1 uitje, fijngesneden
  • 250 gram biologische kastanje-champignons
  • bouillon
  • gaar kippenvlees, fijngesneden, flink wat versgemalen peper, een handjevol vers gehakte platte peterselie, bieslook en andere verse tuinkruiden
  • eventueel wat zout.

De champignons in partjes snijden en met het uitje even aanbakken in het klontje boter.

In een pan met dikke bodem de rest van de boter smelten en de bloem toevoegen. Roer goed over de bodem en laat even zachtjes garen.
Voeg er de bouillon beetje voor beetje bij, tot de ragout de juiste dikte heeft en roer tot alle klontjes weg zijn. Laat de roux 20 minuten heel zachtjes pruttelen en doe er dan het kippenvlees bij, de peper, de champignons en de verse tuinkruiden.Voeg om het extra romig te maken eentueel een scheutje room toe.

Ik heb pasteibakjes gekocht in de supermarkt, die moeten 10 minuutjes in de oven op 160 graden. Je kunt de bakjes natuurlijk ook zelf maken.

Blijft over een flinke pan kippenbouillon, voor nieuwe risotto-experimenten natuurlijk…

© ellen.

Battin Fruitée…

Het is een interessante brouwerij, Battin uit Esch/Alzette, vooral voor pilsdrinkers. Ook al wordt hun gehele productie sinds een paar jaar gedaan door “grote broer” Bofferding uit Bascharage, de brouwers van Battin blijven zich een zelfstandige onderneming noemen. Een volsmakend, wat donker ogend pilsner maken ze. Erg lekker. Verder een donker Kerstbier en een luxebier dat luistert naar de naam Prestige. Je moet het beslist eens proberen.

En dan nu, 2007, het Battin Fruitée. Een bier op basis van pils en op smaak gebracht door toevoeging van fruit(sap). Van een brouwerij die zulk mooi pilsner maakt verwacht je altijd kwaliteit. Sterker nog, kwaliteit is de enige bestaansreden van een kleine brouwerij, bulk en rommel is voor de grote. Nou, in dit geval gaat die verwachting niet op.

Lezer, het is helemaal niks. Slap bier met gazeuse-smaak. De verpakking en reclame doen iets fris en dorstlessends verwachten, maar lossen die belofte niet in. Het smaakt te zoet en ronduit chemisch. Het zou me verwonderen als hier echt fruit aan te pas is gekomen. Het proeft alsof je te lang op de foute zuurbal hebt gezogen. Een kleffe smaak die nog tijden tegen je gehemelte blijft plakken. Met recht kun je spreken van een lange afdronk, maar niet van een beste…

Het zou me verwonderen als dit bier het komend jaar overleeft, daarvoor zijn er te veel en te goede alternatieven voor handen. Overal in Luxemburg kun je Belgische fruitbieren krijgen en die steken allemaal met kop en schouders uit boven dit sapje van Battin. Aan exporteren hoeven ze al helemaal niet te denken bij Battin. Ja wat denk je, die Belgen zullen gek zijn, hun goede Kriek en Framboise verruilen voor een glas limonade met alcohol!

© paul

Eenvoudige aardappelsalade…

16 apr. 2011

aardappelsalade

Door een wat veranderd eetpatroon blijft er hier op het Ministerie voortdurend een en ander over van de maaltijden. En ik heb gruwelijk de pest aan eten weggooien. Nu deden we altijd al aan restverwerking, maar de laatste tijd werd dat tot norm verheven.

De aardappelsalade van vandaag was zo’n veredelde kliekjesmaaltijd. De aardappelen zijn van gisteren, het soepvlees bleef over van de zelfgetrokken bouillon. En de rest van de ingrediënten kwam uit kelder of koelkast. Voor twee personen en het ging zo:

  • 300 gram gekookte aardappelen,
  • 150 gram gekookt soepvlees,
  • 1 bosui,
  • 5 cocktailaugurkjes
  • scheut bouillon,
  • mayonaise,
  • 1 eetlepel crème fraiche,
  • peper en eventueel zout.

Snijd de aardappelen in blokjes en snijd het soepvlees fijn. Hak het bosuitje en ook de augurkjes. Meng in een kom de ingrediënten dooreen met een scheut bouillon. De aardappelen zullen de bouillon opslobberen. Gebruik niet te veel bouillon, je wilt niet dat het aardappelsoep wordt. De bouillon mag lauw zijn, maar koud kan ook. Meng wel een beetje voorzichtig, want anders blijft er niks van de aardappelblokjes heel. Klop mayonaise naar smaak door de crème fraiche en geef een flinke draai met de pepermolen. Kijk uit met zout, aardappelen, soepvlees en bouillon zijn namelijk al voorzien. En het wordt snel teveel. Werk de saus rustig door de andere ingrediënten en je aardappelsalade is klaar.

Het is heel eenvoudig en snel klaar, dat moge duidelijk wezen. En je kunt er naar believen andere restjes doorwerken. Boontjes, gekookte worteltjes, kappertjes, kip, sjalotje, knoflook, een appel of een ei. Laat je fantasie maar werken…

Je kunt ook naar een geheel andere smaak gaan door wat ansjovisfilés te pureren, of een maatjesharing in stukjes gehakt door de salade te werken. Gerookte makreel misschien?

© paul

Kleine Nachtgespenster…

15 apr. 2011

Soto van Maja

Het is al uren rommelig op mijn werkplek, onrustig. Mijn cliënteel dient nu nog te slapen, maar het houdt er een andere agenda op na. Het is een permanente run op het hok dat dienst doet als verpleegkundig kantoor.

Ik heb het er druk mee, maar dat is niet zo erg. Mijn baas huurt me nou juist in om dit soort nachtbrakerij een beetje in banen te leiden. Wel betekent het dat ik niet toekom aan het artikeltje over de eenvoudige aardappesla dat ik wilde schrijven. Je houdt het maar tegoed lezer, morgen is er weer een nacht…

Dit nonsensstukje biedt me evenwel de mogelijkheid om een vergeten foto van een onzer pannen te plaatsen. Het stelt verder niks voor, maar ik vind het een aardige foto. Ik peinsde er al een tijdje over waar ik hem kwijt zou kunnen op dit web-log. Nou, hier dus.

Ach lezer, ik word op dit eigenste moment weer bestookt met onmogelijke verzoeken en niet te beantwoorden vragen. Hoe los ik dít nu weer op?

Ik ga een grote pot koffie zetten, ik laat de dag maar beginnen…

© paul

Polvo of pulpe? Maar wel botermals…

13 apr. 2011

pulpo

Een weekend Luxemburg sluiten we meestal af in het Portugees restaurant Ribatejo in Wandhaf. Toen we er een kwarteeuw geleden voor het eerst kwamen voerde men nog een traditionele, wat boerse keuken. De Portugese keuken gaf in alle opzichten de boventoon aan. Dat is een beetje verdwenen, en dat vinden we jammer. Werd er vroeger voornamelijk gekookt voor de Portugese gastarbeiders, die je in grote getale vinden kunt in het Groothertogdom, tegenwoordig richt men zich kwa keuken meer en meer op Luxemburgers. Het is allemaal wat Franser, wat fijner.

Gelukkig bleven er een paar traditionele gerechten op de kaart staan. En ook worden er buiten de kaart Portugese specialiteiten aangeboden. Je moet er alleen naar vragen.

Een van de dingen die door de jaren onveranderd bleef is de gegrilde octopus met aardappeltjes uit de oven. Polvo is de Portugese naam voor octopus, maar bij Ribatejo gebruiken ze het Spaanse woord pulpe. De restaurateur komt van vlak bij de Spaanse grens, vandaar…

Het is in wezen een heel simpel gerecht. De octopus wordt vooraf gekookt. Dan wordt-ie bestreken met olijfolie, zo ook de overdaad aan grof gesnipperde knoflook en de gekookte aardappeltjes. Kleine zwarte olijfjes erbij en de schotel kan even in een hete oven en onder de salamander. Voordat de schotel op tafel komt strooit men nog verse uienringetjes over de inktvis. Zo simpel als dat… Wat het gerecht zo bijzonder maakt is de malsheid van de octopus. Boterzacht is die inktvis, hij smelt op je tong.

Er doen tal van verhalen de ronde over hoe je pulpo mals maakt. Traditioneel sla je het vlees op een steen. Je breekt daarmee de structuur. Je kunt datzelfde effect ook krijgen door de inktvis in te vriezen. De ijsnaaldjes prikken het vlees kapot.

En dan gaan er nog allerhande verhalen over het koken. Eén pan, twee pannen, weer anderen gebruiken drie pannen. ‘n Kilo visvlees moet een half uur, soms ook drie kwartier en bij een ander dan weer anderhalf uur sudderen. Het is allemaal wat verwarrend, ik kom er niet uit.

Volgende keer vraag ik het bij Ribatejo. Daar is de octopus altijd mals…

© paul

Black Angus…

10 apr. 2011

filet black angus

Ik ben onmiskenbaar van de stoofpotten, maar als je toch, zoals Ellen, houdt van kortgebakken beef-achtig vlees, dan is zo’n stuk filet het ultieme einde. Kijk eens hoe prachtig “dooraderd” dat stukje is. Zo mals…

We vonden het in een schap in de Cactus supermarkt “Belle Etoille”, onder de rook van Luxemburgstad. Black Angus, traditonally matured beef uit Ierland.

Even in de pan, de boter aan alle kanten van het vlees zijn werk laten doen en klaar is je maaltje. Brood en bonensla erbij en je maakt elke beef-eter gelukkig.

Over Angusrund schreef ik al eens…

© paul