De Jongste Bediende is min of meer kind-aan-huis in het plaatselijk Grieks restaurant. Zijn verdiensten voor het restaurant omvatten zowat alles. Van het binnen halen van de kinderbijslag en de vergunning voor de gevelreclame tot het “aan de praat houden” van de spoelkeuken . Kortom : de Jongste Bediende is zo’n autochtoon waar elke allochtone ondernemer van droomt.
De Jongste Bediende nodigde Marleen en ons uit om met hem de maaltijd te gebruiken in het restaurant. Dat alles ter gelegenheid van zijn verjaardag. Hij had de vrouw des huizes (die de scepter zwaait in de keuken) gevraagd om een authentieke maaltijd te bereiden. En aldus geschiedde.
Vooraf aten we een compositie van kleine voorgerechtjes: zalm op toast, mousse van tonijn, salade met zalvige sauzen, geroosterde paprika’s gevuld met zachte kaas, lamsgehakt in pikante tomatensaus en de gefrituurde aubergines van de foto.
Het hoofdgerecht was een gecombineerde vlees-visschotel met rijst, bonen en knapperige sla. En frietjes voor de liefhebber. Marleen kreeg een varkenshaasje.
De Jongste Bediende stelde het op prijs dat de maaltijd vroeg op de avond zou plaats vinden. Dat vond hij prettig. Bijkomend voordeel daarvan was dat de keuken nog niet werd overspoeld door reguliere bestellingen, zodat alle aandacht uit kon gaan naar de gerechten voor ons. En ze hadden hun best gedaan!
Absolute topper van de avond waren de aubergines. Ze waren heel knapperig, omhuld door een jasje van knoflook en broodkruim. Een wereldgerecht!
We dronken eenvoudige witte wijn bij de maaltijd. Vooraf de onvermijdelijke ouzo en toe Griekse koffie en een borreltje dat Liefdesdrank heet. (Ik snap die naam niet.)
Vincent: dit was “one of these nights”
