SALADE EN ENTRECÔTE…

Het is hier weer bijzonder warm. Ik heb er al de hele dag last van. Nu was het ook een beetje stressen vandaag. We waren vergeten onze belastingaangifte te doen en kregen een brief dat dat heel snel moest gebeuren anders…. Natuurlijk was er één papier nergens te vinden, uren heb ik gezocht. Bleek het eigenlijk niet echt nodig! Nou ja! Gelukkig hebben wij een zwager met verstand van zaken zodat de papieren in een mum van tijd ingevuld waren. Bedankt nog Ton.
Maar goed, salade vandaag. Grootgrutter AH heeft tegenwoordig een slasoort die Romeinse sla heet, wij vinden die heel smakelijk, knapperig, klein beetje bitter, precies zoals sla moet zijn. Voeg daar een paar biologische tomaatjes bij, een uitje en bak een geitenkaasje met spek erom even licht aan.
Ik heb de sla aangemaakt met gewone goede olijfolie en sherryazijn, peper en zout.
Door alle belastingperikelen had ik weinig inspiratie vandaag, ik heb een entrecôte gegrild en er pizzaiolasaus bij gemaakt (zie ook 27 juni 2006).
Espresso toe.

MOOTJE ZALM…

Vanavond een mootje zalm, simpel gebakken. Geserveerd met een romige eiersaus met kappertjes, aardappeltjes uit de oven en gegratineerde venkel. Recepten morgen, Ik ben een beetje gaar, het zijn de laatste dagen voor de vakantie en het is allemaal nogal druk druk druk

FIETSCAFÉ…

Het feestje bij Julia liep een beetje uit, dus restte er weinig tijd voor een maaltijd. We losten het op door een pannetje roerei te maken. Simpel, maar doeltreffend. Géén foto, dus ook géén recept. Komt nog wel eens.

Toen ik op 20 mei, een zaterdag, uit mijn raam keek werd ik verrast door het gevaarte op de foto. Het stond geparkeerd op de stoep van het Café aan de Overkant. Het ding fungeert als rijdend café.

Het ding heeft 14 zitplaatsen. Via een ingenieus systeem kunnen alle barklanten een bijdrage leveren aan het voortbewegen van het fietscafé. Er is een tap-installatie aan boord en een koeling, een biervat en de mogelijkheid om glazen te spoelen. Er werd in dit geval alcoholvrij bier geschonken.

Er moet nog ergens een foto zwerven van het ding in vol bedrijf, mét klanten, mét ook de Keizer van Monera. (Die zal er eens niet bij zijn.) Vind ik de foto nog terug, dan plak ik hem er alsnog onder.

© paul

CROTTIN DE CHAVIGNOL…

Het is een goede gewoonte om ’s ochtends, na een nacht werken, nog even rustig in huis te zitten.  Even ontspannen, de nacht overdenken, jezelf leeg maken om vervolgens goed te kunnen slapen. Daar hoort een glas witte wijn bij, soms rozé en een enkele keer een mooi glas bier. (Vreemd genoeg smaakt rode wijn me ’s morgens niet.) En een kleinigheid te eten.

Zaterdag kocht ik wat kazen in en het oog viel daarbij op een klein geitenkaasje uit Sancerrois. In het verleden had ik het al eens gekocht in het buitenland, en het verheugde me dat ik het nu vlak bij huis tegen kwam. Gisteren ochtend  heb ik het op mijn dooie gemak op zitten peuzelen.

 

Het kaasje heet Crottin de Chavignol. Het is een geitenkaasje en het komt uit de omgeving van het dorp Chavignol in de Sancerrois (Loire-vallei, Frankrijk). Deze kaasjes worden daar al sinds de 16e eeuw geproduceerd.  In de 19e eeuw was het in veel wijngebieden in Frankrijk kommer en kwel ten gevolge van een schimmel in de wijnstokken die hele wijngaarden uitroeide. Wél betekende het dat er op allerlei plaatsen grond vrij kwam om andere dingen te doen, zoals bij voorbeeld het fokken van geiten. En verder zorgde de nieuw aangelegde spoorlijn van Nevers naar Parijs dat er een enorme markt voor de  kaasjes open ging.

 

Crottin de Chavignol is gezegend met een  AOC keurmerk. Dat wil zeggen dat  de kaas alleen zo mag heten wanneer hij traditioneel is bereid en de melk uit de omgeving van Chavignol komt. Mijn kaasje kwam van een wat grotere producent, de firma Triballat. Zij komen niet  precies uit de streek, maar voldoen verder aan alle eisen, zodat de kaas wel degelijk de beschermde naam mag dragen

 

Zijn de kaasjes vers (na 48 uur) dan wegen ze ongeveer 140 gram.

Dan volgt de rijping, die kan 10 dagen tot 4 maanden belopen. De kaas verliest almaar vocht, en de smaak wordt scherper en geprononceerder.Mijn kaasje woog 60 gram en was in het voorlaatste stadium van rijping, Sec genaamd . Het smaakte notig, maar met de nodige scherpte en een beetje zout. Ik vind die scherpte juist zo lekker, maar ik weet dat een hoop mensen er van gruwen. Een Engelse kaasrecencente schreef: afschuwelijk scherp, zout en intimiderend van smaak. (Beetje overdreven lijkt me…) Hoe dan ook, houd je van pittige, wat scherpe kaas, probeer dan beslist eens deze Crottin de Chavignol.

 

Ik dronk er rozé bij. Dat ging, maar het was niet echt overtuigend. Eigenlijk zou je een mooie Sancerre moeten nemen, maar die hadden we even niet in huis.

Foto via Google.

© paul

VOOR JULIA, HOERA!!!!

Lieve Julia,

Gefeliciteerd met je verjaardag!

Julia; mijn beste koksmaatje met Kerstmis en andere grote feesten, ongekroonde koningin van de hapjes op de camping, garnalenpelster van het eerste uur, visschoonmaakster zonder vrees, liefhebster van drelletjes en velletjes, grootverbruikster van aardbeien en kersen, en ga zo maar door…Een hele fijne dag op school vandaag en tot vanavond!!!

KIP IN TOMATENSAUS…

Vanavond aten we kip; drumsticks van biologische kippetjes van de Sumiranboerderij. Soms zijn die drumsticks erg groot, ditmaal wat kleiner. Ik heb ze in  een tomatensaus gestoofd. Het recept voor de saus een beetje van Nicoletta van La Cucina del Sole en een beetje van mijzelf.

Kip in pizzaiola saus; goede olijfolie, 1 ui fijngesneden, 3 teentjes knoflook, 3 kleine gedroogde pepertjes, 1 blik pomodorini (kleine tomaatjes), gedroogde oregano, verse oregano, een handvol gehakte platte peterselie, een eetlepel kappertjes. Ik begin dan met de kip even licht aan te bakken. Voeg vervolgens de ui, de knoflook en de pepertjes toe en laat die even meebakken (heel licht, niet bruin laten worden). Dan doe ik de tomaatjes en de gedroogde oregano erbij  en het laat het geheel ongeveer een half uurtje stoven. Ik voeg als laatste de peterselie en verse oregano toe en, vlak vóór het opdienen, de kappertjes. Een variant dus vandaag. Wij vonden het lekker. We aten er campagnole bij, een korte, gedraaide pasta en een groene salade.

Een stukje Brie de Meaux toe. En espresso.

© ellen

ROSÉ EN ROSÉ; GORT CONTRE DE HEMA…

 

 Mariëlle van Wijnkronieken vroeg ons een eindconclusie over de twee Wine Blogging Wednesday wijnen van deze maand. Moeilijk, wij hebben geproefd en geproefd, wij hebben er bij gegeten en zelfs een gerecht met rosé gemaakt (had ik eigenlijk nog nooit gedaan, koken met rosé).

Laat ik beginnen met de Hema wijn Le Passé Authentique 2005; wij vonden deze wijn allebei fris,  makkelijk te drinken. Geschikt voor bij een zomeravondmaaltijd en dan nóg een aantal glazen zomaar ná de maaltijd! Prima om op een warme avond gewoon door te drinken. Paul vindt dat deze rosé ook forse smaakverschillen aankan. Ik vond de wijn, geproefd op zondagmiddag bij een late lunch met gebakken garnalen een mooie combinatie.

La Tulipe van Ilja Gort vonden wij wat complexer, zwaarder ook. Niet zo’n doordrinkwijn, maar ook rijker van smaak. Ik houd wel van een stevige wijn. Paul vond La Tulipe gaan vervelen na een aantal glazen. Het gerecht, gestoofd varkenvlees met La Tulipe was een aardig experiment.

Conclusie; Wij hebben met veel plezier deze wijnen geproefd. Verwacht van ons, voorlopig, geen verhalen over complexe geuren, fruittoetsen, zuurtjes, kleuren en smaken maar we doen ons best!

Alle artikelen die betrekking hebben op deze Wine Blogging Wednesday wijnen zijn terug te vinden via de categorie Wine Blogging Wednesday…

RODE WIJNSAUS MET ACETO BALSAMICO…

Aldo van Dining and Wining is op vakantie naar Italië geweest. Hij bezocht daar o.a. een producent van Balsamico azijn. Al vóór de vakantie boodt hij aan wat monsters van deze Balsamico mee te brengen voor liefhebbers. Altijd in om iets bijzonders te proeven heb ik me snel gemeld bij Aldo en de monsters ontvangen. Ik heb al veel soorten azijn geproefd maar deze is echt superlekker. Het klinkt misschien vreemd maar dit is een azijn om zo op te snoepen. Het eerste monster gewoon zo over een paar aardbeien gedruppeld, heerlijk! Een volle, ronde, fruitsmaak, zonder toegevoegd zoet, wat je nogal eens proeft in Balsamico.

Ik besloot om met het tweede monster een saus te maken:

1 kop bouillon, 1 kop rode wijn, een klein klontje boter, 1 zeer fijngehakte sjalot, 1 paar takjes tijm en het proefmonster Aceto Balsamico.(ik gebruikte een Spaanse wijn vandaag,ik hoop dat dat toch mag van de Italianen, Gran Sangre de Torro, reserva 2001)

De sjalot even uitzweten in de boter. Dan de bouillon erbij doen en tot de helft inkoken. De rode wijn erbij en de tijm, en weer reduceren tot de helft. Zeef de saus dan en giet er de Balsamica bij. Nog even doorwarmen, de saus zeven en snel opdienen. De saus was, mede door de sterk geleerde bouillon, mooi stroperig. Heb je minder gelatineuse bouillon, klop er dan vlak voor het opdienen een paar piepkleine klontjes ijskoude boter door. De saus combineerde uitstekend bij het lamsvlees.