Lamsnek, langzaam gestoofd…

Posted on October 31, 2012 by paul

De Turkse slager toverde zijn breedste glimlach: Wat komen jullie doen op een doordeweekse dinsdag? Voor ik er erg in had was het eruit: Ellen heeft zin in lamskarbonaatjes… De smile van slager Sabir werd mogelijk nog breder: Oh, dat kan, maar het gaat je tijd kosten, ik moet ze nog prepareren… (En er waren nog vier wachtenden voor ons.) Ook al ben ik tegen haastige spoed en kan ik heel goed wachten, zoveel tijd hadden we uitgerekend die dinsdagochtend niet. Een alternatief was snel gekozen; lamsnek. Jammer voor Ellen, maar ik vind dat ronduit geweldig vlees.

Lamsnek is niet alleen de nek van het lam, er gaan ook wat stukjes vlees van het gebied rondom de nek mee; stukje rug, stukje flank. Mét bot. Goed gesneden krijg je mooie brokken vlees van je slager. Het aantrekkelijke van het vlees is dat er bot aan zit. Lamsnek leent zich bij uitstek om te stoven. De brokken omvatten voldoende vlees en het bot zorgt voor de diepgang in de smaak van je stoofpot. Ik maakte vandaag een schotel voor twee personen.

500 gram lamsnek (met bot!),
1 ui,
2 stengels bleekselderij,
1 middel grote winterwortel,
1 grote vleestomaat,
2 tenen knoflook,
5 pimentkorrels,
peper en zout uit de molen,
chilivlokken,
kleurstof,
olijfolie,
droge witte wijn,
scheut water.

Hak de ui niet al te fijn. Snijd de selderijstengels in klein stukjes, zo ook de winterwortel. Plet de knoflook en hak die grof. Snijd de tomaat in kleine blokjes. Vermorzel de pimentbolletjes in de mortier tot grof poeder. Droog het vlees af met keukenpapier en wrijf het in met peper, zout en pimentpoeder. Verwarm nu in een ovenvaste pan (met deksel) de olijfolie en bak daarin het vlees tot het aan alle kanten bruin is. Neem het vlees uit de pan en houd het warm. Bak in dezelfde pan de uien en knoflook glazig. Dan mogen er de wortel en bleekselderij bij. Laat de groenten een minuut of vijf stoven. Doe dan de in blokjes gesneden tomaat erbij en vlij het vlees op de groenten. Voeg in gelijke delen witte wijn en water toe, zo dat het vlees voor driekwart onder staat. Strooi er naar smaak chilivlokken over, en ook de kleurstof. Zet de pan met deksel gesloten in de op 150 graden voorverwarmde oven. Het vlees mag nu een goede anderhalf uur gaan. Serveer warm!

Opmerkingen:

We aten er rijst bij, maar in feite is dit een een-pans-gerecht. Pas je het gerecht in in een uitgebreidere maaltijd, dan zou je kunnen volstaan met minder vlees.
Ik geef als gaartijd anderhalf uur, maar het zou zomaar kunnen zijn dat je lam al eerder klaar is. Je controleert dat door simpelweg even in het vlees te prikken, erop te duwen. Je voelt beslist of het zover is.
Ons vlees stond zeker twee uur in de oven. Dat was niet omdat het lam toen pas gaar was, maar omdat het ons zo beter uitkwam. Je kunt op het moment dat je vlees gaar is simpelweg de temperatuur terug te draaien naar 90 graden. Wel moet het vlees in een vochtige omgeving liggen.
Het blijft nodig om tijdens het garen elk half uur even te kijken of je massa nog voldoende vocht bevat. In ons geval moest ik na anderhalf uur een beetje vocht toevoegen.
Ik gebruikte kleurstof. Beter is natuurlijk saffraan. Ook sterke tomatenpuree geeft meer kleur en smaak mee. En ook geelwortel komt in aanmerking. Maar goed, ik heb die kleurstof liggen en ooit moet het op. Volgende keer doe ik het wel weer op de sjieke manier…

Enfin, we aten er goed van. Het is nog vroeg, maar aangezien we de espresso oversloegen begint de bedstee almaar krachtiger te lokken. Ellen prepareerde zich al: nachtrôbe, borrel, bank, boek. Ik jaag zo meteen die hond nog even door de Gemeentetuin. En dan hebben wij het wel gehad lezer. Wel te rusten !

Tweede jeugd?!

Posted on October 28, 2012 by paul

null

De Wintertijd is begonnen. Na een extra lange wacht werken ( de klok werd afgelopen nacht per slot één uur terug gezet) besloot ik om vanochtend de korte ronde te lopen met hond Max. Het had gevroren, alles knisperde. De blaadjes lagen kniehoog in de Gemeentetuin. In schakeringen van geel tot bloedrood. Rijp glinsterde op de gazons.

Hond Max sleepte zich door de afgelopen zomer als de bejaarde die hij zo zoetjes aan begon te worden. Hij vond het niks, hij hoefde niks. Maar nu de temperaturen daalden leek zijn belangstelling voor de dagelijkse wandelingen weer toe te nemen. En toen dan vanochtend de temperatuur onder het vriespunt bleef steken liep het beest zich aan te stellen als een jonge pup. Zo’n ADHD mormel, acterend alsof de wereld van hem is. Zo’n snotneus die het beter weet, zijn eigen weg wel zoekt, die zelf bepaalt waar of er gewandeld wordt. Zo een die vergeten is dat hij het hele jaar door luisterde naar de commando’s van zijn baasjes. Die nu in al zijn vermeende onschuld zijn heer-en-meester drie keer laat roepen, en hem dwingt tot beschamende stemverheffing. (Die loopse teef van enige deuren verder doet geen goed aan het sociaal gedrag van onze Max, het loeder…)

Enfin…, uiteindelijk houden we natuurlijk heel veel van onze Max. En natuurlijk doet het ons groot genoegen dat hij zijn kindsheid hervindt wanneer de klimatologische omstandigheden hem gunstig zijn gestemd. Maar toch…

Welke hond vindt er nu aardigheid om naar een draaiende wasmaschiene te gaan zit staren? Da’s toch niet normaal, het beest wordt oud…

De kalkoen is gearriveerd…

Posted on October 25, 2012 by paul

Begin juli van dit jaar vertelde ik je over die kalkoen die Marleen voor ons reserveerde. Nou, dit is-ie dan. Tikje brutaal, tikje struis. Zeg maar: haantje de voorste. De foto is alweer een paar dagen oud, het beest ligt intussen ontdaan van zijn jasje in de vriezer van de Witte Brug 5, ten onzent.

De datum voor onze Thanksgivingday is gekozen, de gasten zijn aangezocht. (Het beest weegt een goede 4 kilo, daar zijn nogal wat monden mee te voeden.) Ergens begin december, je zult er nog van horen…

Rondje Belgie…

Posted on October 23, 2012 by Ellen Bouckaert

Het Kind begint zich wat te vervelen thuis; anderhalve week nietsdoen is niet zo haar ding. De Jongste Bediende heeft er al twee weken vakantie opzitten; ook niet zo zijn ding… Maar net toen de verveling toesloeg bedachten ze dat het Lupulusbier op was en dat er hoognodig nieuwe kratten gehaald moesten worden. “Doen we gezellig een rondje Belgie, ga je mee Driek?” De afspraak was snel gemaakt, nog even de lege kratten opgehaald bij Meester Jan en op het Ministerie. De juiste flessen weer in de goede kratten gepakt en de tocht kon beginnen…

Vanmorgen om 6 uur (altijd vroeg op die mens) vertrokken ze. Eerst richting Orval; twee dozen Orval voor Jan, Twee voor Paul en twee voor De Jongste Bediende; nou ja, de auto is groot genoeg. Vervolgens ging het om 9.55 uur naar Courtil, naar Brasserie Les 3 Fourquets, daar was niet genoeg bier op de fles, zodat ze even moesten wachten tot de flessen gevuld waren… Maar liefst drie kratten Lupulus Bruin en vijf kratten Lupulus Triple stouwde De Jongste Bediende in de auto (Het Kind mag nog niets tillen). Vertrek vanuit Courtil 11.58 uur.

Vervolgens ging het via allerlei omwegen weer terug richting Nederland; ze besloten nóg een brouwerij aan te doen: De Abdij van Val Dieu, ook daar maken ze bier. En ook daar werden nog een paar flessen aangeschaft. Vertrek in Val Dieu om 13.32 uur. Ik werd thuis prima op de hoogte gehouden vis SMSjes en wilde nog terug berichten of ze nu ook nog naar Gulpen gingen, maar het leek me wel genoeg.

Om 16.00 uur hoorde ik hond Max opgewonden bewegingen maken; Jawel, daar waren ze weer! Mét een auto vol tinkelende kratten; een hele wintervoorraad voor Jan en Paul en De Jongste Bediende zelf. (Het Kind drinkt nauwelijks bier en nu zeker nog niet) Ze hadden een fijne dag samen; het was prachtig weer en de bossen in Wallonië kleuren véél mooier dan hier…

Tja… Het zijn natuurlijk wel verschrikkelijk veel foodmiles voor een paar kratten bier, maar het was ook een uitstapje… Veel mensen gaan wel verder in hun vakanties…

En als Babysit moet je af en toe iets leuks doen met de kids!

Wij drinken een kopje espresso, (Paul werd spontaan wakker toen de kratten in de gang getild werden) en wachten tot de hazenbouten klaar zijn.

Van langzame ossenstaart en zalvige groentensaus…

Posted on October 23, 2012 by paul

“Wat jammer“, schreef Ellen al weer een paar jaren terug, “Ossenstaart is een beetje een vergeten stukje vlees geworden, en dat terwijl...” Tja, ze sloeg de spijker op z’n kop. Heerlijk vlees, geweldig voor de soep, geweldig om te stoven. Het Kind maakte er ons fijntjes op attent dat we misschien zelf ook een beetje vergeten waren dat… En ja hoor, ze had gelijk. Het was alweer een jaar geleden dat er op het Ministerie runderstaart werd verwerkt.

We voelden ons in hoge mate aangesproken, we schaften ons dan ook onmiddellijk twee-en-een-halve kilo aan. De helft voor de soep, de helft om te stoven. Ellen maakte de soep, ze zal hem nog beschrijven. Gisteren stoofde ik de rest tot een degelijke maaltijd voor vier personen.

Ruim één kilo runderstaart,
1 flinke ui,
2 stelen bleekselderij,
1 flinke winterwortel,
3 tenen knoflook,
1 eetlepel tomatenpuree,
ruime theelepel venkelzaad,
twee theelepels chilievlokken,
flinke tak verse rozemarijn.
paar takjes verse tijm,
2 laurierblaadjes,
3/4 fles rode wijn,
flinke scheut bouillon,
olijfolie,
bloem,
peper en zout.

Extra voor de groentensaus:

2 blikken tomaten blokjes (800 gram),
tomatenpuree,
scheutje room.

Ik ben altijd wel van de mise en place. Ik ben namelijk man, en ik kan niet multi tasken (ik heb daar overigens ook geen behoefte aan). Ik vind het prettig wanneer alle spullen die ik ga gebruiken netjes klaar staan.

Dus: snijd de ui in stukjes, plet de knoflook en hak hem grof, hak de bleekselderij in stukjes en snijd de wortel in kleine blokjes. Leg de kruiderij klaar en ook de specerijen. Wijn en bouillon staan voor het grijpen en ook een bord met bloem. De oven wordt voorverwarmd op honderdenvijf graden. Je kunt nu aan de slag.

Droog het vlees en besprenkel het met peper en zout. Wentel dan het vlees door de bloem en klop het teveel aan bloem eraf. Neem een goede, oven bestendige pan (met deksel) en laat daarin de olijfolie warm worden. Bak vervolgens de stukken ossenstaart aan alle kanten bruin. Neem het vlees uit de pan. In dezelfde pan (en olie) fruit je nu de ui en de knoflook tot ze mooi glazig ogen. De venkelzaadjes mogen ook even meebakken. Dan gaan de andere groenten erbij, en ook de tomatenpuree. Laat de hele boel een minuut of acht lekker stoven, draai wanneer het te hart gaat het vuur wat terug. Voeg de kruiderij toe en vlij de stukken vlees op de groentjes. Voeg nu de rode wijn toe, en een flinke scheut bouillon. De pan, met gesloten deksel gaat nu in de oven en zal daar verblijven voor de komende vijf uur. Tussendoor kijk je een keer of een en ander toch niet te hard gaat, maar die kans is eigenlijk minimaal bij een goede honderd graden.

Neem na vijf uur het vlees uit de pan en zet het terug in de oven. Je houdt het vlees zo warm terwijl je je maaltijd afmaakt.

Schep het vet van de vloeistof en groenten, gewoon met een grote lepel. Stort nu de tomatenblokjes bij de groentenpulp en laat even meetrekken. Zet vervolgens de staafmixer in de pan en pureer alles tot een dikke gladde saus. Scheutje room erbij en op kleur en smaak gebracht met een flinke kneep uit de tube tomatenpuree. Eventueel nog wat bijkruiden met peper en zout en je hoofdgerecht is klaar.

De saus kan over het vlees, hij kan apart gegeten worden. Hij is geschikt als pastasaus of bij een bord aardappelpuree.

Wij aten er een puree bij van aardappel en pastinaak (in de verhouding twee staat tot één).

Alweer bijna te laat…

Posted on October 19, 2012 by paul

Het is alweer bijna te laat. Cantharellen verschijnen in onze contreien (West- en Midden-Europa) aan het eind van de zomer. Ze zijn nog te plukken rond deze tijd, maar het eind is in zicht. De cantharellen die later in het jaar worden aangeboden komen uit de Verenigde Staten en Canada. Op zich is daar niks mis mee, behalve dan dat die paddenstoelen van ver moeten komen en de exporteurs allerhande truuks hebben ontwikkeld om te zorgen dat de paddenstoelen voor langere tijd houdbaar zijn. Bedenk dat de cantharel altijd uit het wild komt, nog steeds is men niet in staat om hem te kweken. De conseveringsmethoden die men loslaat op de cantharel doen afbreuk aan de kwaliteit van dit natuurproduct pur sang. Echt waar, wat overblijft is vele malen minder dan dat wat je hier met enige inspanning vers kunt vinden.

Enfin, koop je cantharellen, let er dan op dat ze in goede conditie zijn. De paddenstoelen moet er gewoon gezond uit zien. Ze dienen nog wat vocht te bevatten, lichtelijk te glanzen. Te droog betekent dat ze al enige tijd liggen, te vochtig betekent dat ze slecht zijn bewaard. In beide gevallen laten we ze liggen, Het frustreert zo wanneer je de helft van je aanschaf linea recta naar de clico transporteert.

En dan is er het eeuwige dispuut over de prijs. Cantharellen worden met de hand geplukt, in het wild. Daar hangt een prijskaartje aan. Voor het bakje op de foto betaalden we € 6,50. Veel te duur vinden veel mensen.Tja, het is maar hoe je het bekijkt.

Aardappelen heb je in huis, een uitje ook. Een stukje spek (van de beste kwaliteit) is niet duur. Het plukje peterselie komt uit je tuintje. Samen in de koekenpan met een klont boter en de cantharellen levert het een boerse, maar goddelijke maaltijd op. Voor een paar euro per persoon.

Risotto met eekhoorntjesbrood

Posted on October 18, 2012 by Ellen Bouckaert

Ik weet niet hoe het in de rest van Nederland is, maar hier in zuid-oost Brabant is het al dagen stralend herfstweer. Heerlijk om er op uit te trekken naar de bossen. Een mooi zonnetje, prachtige herfstkleuren, én natuurlijk de paddenstoelen… De mooiste zijn de Vliegenzwammen met hun prachtige rode kleur, die laten we natuurlijk staan; ze zijn giftig! Maar verborgen tussen de goudgele en bruine blaadjes groeit een van de smakelijkste paddenstoelen; het Eekhoorntjesbrood. Dit jaar zijn ze er in overvloed, dus ik vond dat we nog wel een maaltje mochten plukken. Ik maakte risotto en voegde met gulle hand deze heerlijke smaakmakers toe.

250 gram verse paddestoelen, in plakken gesneden
300 gram arboriorijst
100 gram gekookte ham, een dikke plak van goede kwaliteit, in blokjes gesneden *)
75 gram boter (Italianen uit het Noorden gebruiken boter, de rest van Italie olijfolie. Ik prefereer in dit geval boter.
2 tenen knoflook, fijngehakt
een glas witte wijn
1 ui ragfijn gesneden
ongeveer 2 liter bouillon, de bouillon moet nét tegen de kook aan blijven
2 eetlepels verse gehakte peterselie
- Voor de mantecatura:
- 75 gram koude boter in kleine blokje
- 100 gram fijngeraspte Parmezaanse kaas

Smelt 20 gram van de boter in een koekenpan en bak daarin de knoflook. Voeg de verse paddestoelen toe en bak ze op een laag vuur om en om.

Verwarm de bouillon. Zet de pan bouillon naast de risottopan en houd de bouillon tegen de kook aan. Smelt de rest van de boter in een pan met een dikke bodem en doe de fijngesneden ui erbij. Smoor de ui hierin zachtjes lichtbruin. Voeg dan de rijst toe en roer alles om en om. Alle rijstkorrels moeten bedekt zijn met een flinterdun filmpje boter. Blus dan af met de witte wijn en smoor tot de wijn helemaal verdampt is. Voeg nu een flinke hoeveelheid bouillon toe en roer goed en laat de risotto zachtjes garen. Voeg telkens een lepeltje warme bouillon toe en blijf roeren. De risotto moet smeuig blijven en mag dus niet helemaal droog worden.

Doe er na 12 minuten de verse paddenstoelen en de blokjes ham bij, blijf roeren. Proef af en toe. De rijst moet van buiten zacht zijn maar nog een stevige ‘beet’ hebben. reken op ongeveer 18 minuten. Als de rijst de juiste gaarheid heeft sluit je de pan en draai je het vuur uit. Laat de risotto nu zeker één minuut rusten.

Meng voor de mantecatura met een houten lepel de blokjes koude boter en de Parmezaanse kaas door de rijst. Breng op smaak met wat peper en zout, strooi er nog wat vers gehakte peterselie over en dien snel op.

*) Je kunt het gerecht ook vegetarisch klaarmaken; laat dan de ham weg en gebruik groentenbouillon.

Geef er een groene salade bij, licht aangemaakt met wat olie, citroensap, peper en zout. Een Vorstenmaal zo uit de natuur!

Kopje espresso toe.

Hangop voor het Kind (en een beetje voor mezelf)…

Posted on October 15, 2012 by paul

Het blijft maar goed gaan met het Kind. Wij vinden het een wondertje, zelf vindt ze het eigenlijk niet meer dan normaal. Wel begint de status van Vloeibaar-Dieet-Patiënt haar intussen een beetje op te breken. Ik kan me daar alles bij voorstellen.

Enfin, het zal nog enige weken ergernis geven, we doen er alles aan om de pijn te verzachten. Ellen pureerde al soepen en andersoortige prakjes, ik zocht mijn bijdrage in de zuivel. Ik maakte hangop.

Het is o zo eenvoudig. Schaf je wat yoghurt aan (twee pakken van ‘n liter, biologisch én volvet). Prepareer een handdoek, keukendoek, kaasdoek of anderszins. Zorg dat een en ander geen sporen meer bevat van het wasmiddel door de doek ferm te spoelen in water. Laat de doek in poos in water staan, en ververs het water een paar keer. Knoop de vier punten van de doek te samen, of bind de punten bij elkaar met een ijzerdraadje.

De zak die je zo hebt gemaakt hang je boven een lekbak (in ons geval het doucheputje) en stort en nu de yoghurt in. Al snel begint het water uit de massa te druppelen. Ik hing de zak op om 09.00 uur in de ochtend en ben gaan slapen (nachtdienst). Toen ik om 17.00 uur op kwam wilde ik douchen. De zak moest dus plaats maken voor mij. Al met al had de yoghurt acht uren hangen druppelen. Ruim voldoende om te transformeren in hangop.

Vlij nu de zak in een vergiet en maak de punten los. Schep met een lepel de hangop in een kom. Klaar!

Wat je nu hebt is een vaste volle kwarkachtige massa. Je kunt overigens naar believen experimenteren met de vloeibaarheid van de substantie. Na bijvoorbeeld zes uren hangen zal de massa een tikje vloeibaarder zijn, enzoverder enzovoort…

Hangop is te gebruiken als toetje, verwerkt in een voorgerecht, als tussendoortje, enfin… alle toepassingen voor kwark komen in aanmerking. Het is alleen lekkerder, voller, en het vult snel. Je wilt er per keer niet teveel van gebruiken.

Het Kind at muizenhapjes van het spul met aardbeiensaus. En ook gewoon met suiker, maar dat beviel minder. Ik verrijkte de smaak van mijn hangop met en appelcompote uit Normandië.

Probeer het een keer uit, misschien kweek je zo een nieuwe verslaving…

Grijze garnalen op zondag…

Posted on October 14, 2012 by paul

Als ze hun jasje nog aan hebben ogen ze grijs. Vandaar de naam. Gepeld lijken het eerder babybilletjes (of zoiets).

Ellen schafte ze aan op de zateredagmarkt in Helmond, ongepeld. Aan mij dan de taak om ze van hun velletje ontdoen. En erg vind ik dat niet. Het is een kwestie van een goed radioprogramma opzoeken, of een zorgvuldige keuze maken uit de platenkast. Op zondagochtend betekent dat luisteren naar OVT, het onvolprezen geschiedenisprogramma van de VPRO. En dan had ik vanochtend nog eens de mazzel dat het programma 20 jaar bestond. Zeven uren uitzending aan één stuk. De collega’s van VARA’s Vroege Vogels hadden er welwillend hun zendtijd voor afgestaan.

Een kilo garnalen pellen kost me ongeveer een uur. De beestjes van deze ochtend pelden beroerd, ik weet niet waarom. Het duurde nu iets langer.

Van de schokken maak ik doorgaans een garnalenbisque, maar aangezien er nog een ruime hoeveelheid in de vriezer lag en we van de zaterdag nog voldoende spinaziesoep over hadden, heb ik het pelafval maar in de clico gekieperd.

Je gebruikt de garnaaltjes in een pasteivulling, of je maakt een Tomate crevette. Nog zo’n klassieker: garnaalkroketjes. Je bent er even mee bezig, maar het resultaat is o zo bevredigend. Of gewoon met een lik mayonaise op een dun sneetje wit brood: toast garnaal. En uiteindelijk mag ook dat brood wel achterwege. Een handje garnaaltjes, een toef mayonaise. Om te spreken met de woorden van Jeroen Meus: Meer hoeft dat niet te zijn, hè!

Zomaar een vrije zaterdag…

Posted on October 13, 2012 by Ellen Bouckaert

Een heel gewone zaterdag: “Wat ben je aan het doen”, vraagt men op Facebook. Ik dacht wat heb ik nou eigenlijk gedaan vandaag…? Nou, eerste vakantiedag:

Om 7 uur opgestaan, Goeiemorgen Hond Max, krant uit de brievenbus, douchen, koffie zetten, Paul komt thuis. Aankleden, Paul assisteren met het ophangen van de Hangop, stukje van de krant lezen, potje Wordfeut, koffie, stukje krant. Vincent en Marleen arriveren; even bijpraten en samen met Vincent en Marleen naar de markt in Helmond. Paul loopt een rondje met Hond Max, drinkt een glas Lupulus bier, en gaat naar bed.

Op de markt koop ik een stuk zalm en ongepelde grijze garnalen bij de vishandelaar uit Scheveningen. Het is wel even zoeken met al die verbouwingen rond het marktplein naar mijn vaste leveranciers. Ik koop muskaatdruiven, frambozen, aardbeien en dadels (we hebben nog genoeg sinaasappelen en citroenen) al jaren bij dezelfde kraam; betrouwbaar en gezellig! Dan kaas, een flink stuk oude kaas, “die met de zwarte korst”, stukje Jonge voor Marleen. Vervolgens op naar de bloemenkraam; een mooi boeket voor Het Kind met zalmkleurige rozen erin, voor onszelf Monnikskap en blauw kruid, Marleen wil twee kleuren Crysanten en ook blauw kruid. Verder langs de dekbedovertrekken (even kijken of er iets moois bij is) terug naar de kop van de markt; Broodje Kebab, ons ontbijt eten we aan de kraam! Op de terugweg naar de parkeergarage koop ik bij de Turkse groentenhandelaar de groenten voor deze week; kleine zilveruitjes, boontjes, platte peterselie, dille, broccoli, spinazie, pommodore- en cherrytomaatjes, een venkelknolletje en een mooie pompoen… Zo, wij kunnen weer even vooruit…

In rap tempo naar Gemert, nog even bij Action een nieuwe vaas en kaarsen bij Blokker (per auto wel handig en droog, normaal loop ik naar deze winkels, maar het regent inmiddels pijpenstelen). Vincent en Marleen zetten mij thuis af en ik ruim de boodschappen op, zet de bloemen in het water en gooi de oude bloemen weg. Zoek mijn wandelschoenen om naar de Witte Brug te wandelen met Hond Max, Boven, op zoek naar mijn schoenen, even alvast de handdoeken uit de berg gewassen was uitgezocht en gevouwen. Hond Max kwispelt blij; wandelschoenen! Het regent inmiddels zo hard dat ik de wandeling maar even uitstel. Ik maak alvast deeg voor een appeltaartje, verpak het deeg in folie, leg het in de koelkast en ga door de regen met mijn boodschappenkarretje naar de super. Spa, koffie, boter, blikjes voor Max, eieren, melk, en nog het een en ander. Blij met mijn karretje, alles past erin dit keer. Thuis boodschappen uitpakken. Nog een stukje krant lezen en Max vertellen dat we écht pas uitgaan als het droog is…

Dan, is het eindelijk droog, met Max naar de Witte Brug, ik zie onderweg mooie paddenstoelen… Thee bij Marleen en de tuin bewonderd. Kruiden uitgezocht en weer terug gewandeld naar huis. Deeg uit de koelkast gehaald; Ding-Dong; Neel, Lotte en Hond Spot. Kopje thee voor Neel en Cola voor Lotte. Spot en Max krijgen een hondensnoepje. Even bijpraten en intussen de appels (mooie Goudreinetten uit de tuin van Jeanne en Ryan), schillen voor de taart. Lotte helpt mij met de taart en verwerkt het restant van het deeg tot mooie koekjes. (ik houd van dit recept altijd wat deeg over, prima te gebruiken om er een stuk of 6 kleine koekjes van te bakken) Koekjes 10 minuutjes in de oven, even afkoelen… We pakken de nog lauwwarme koekjes in een lege eierdoos zodat Lotte ze mee kan nemen naar Eupotours.

Ding-Dong; Hendrikje, lopend patiënt, wil wel een glaasje Slimpie. Ik maak intussen de mise en place voor een grote pan soep: aardappelen schillen/broccoli wassen en snijden/spinazie wassen/zalm ontvellen en in blokjes verdelen. Klaarzetten: mosterd, room, peper en zout. Ding-Dong: Andy. Paul is nu ook wakker; koffie voor Andy en Paul, mét verse appeltaart. .Ding-Dong; Vincent en Marleen, borreltje voor Vincent, glas Port voor Marleen… Borreltafel! Ik mis de Keizer van Monera, maar die heeft, naar zeggen, vandaag iets anders belangrijks te doen…

Soep afgemaakt, stokbrood en boter erbij. Een deel van de soep nog eens extra gepureerd voor het kind. Samen eten. Appeltaart toe, en espresso. Wat soep en hangop voor Het Kind en Andy ingepakt, schaaltje met frambozen en aardbeien erbij… doei doei.

Opruimen, vaatwasser laden, Paul loopt een rondje met Max, fijn… ik doe niks meer; schrijf dit stukje en ga mijn boek uitlezen…

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Monthly Archives: October 2012