Kartoffel-Möhren-Gratin (Aardappelgratin met wortel)…

auflauf 032

Ik voltooide zojuist een pracht-artikel. Twee volle uren had ik eraan gewerkt. Ik wilde het plaatsen op het web-log en drukt op een knop, ik weet niet meer welke. Weg foto’s, weg artikel…

Ik riep in boosaardige vertwijfeling: “$%+*&€}{&&#$%^&*()=@!!!!” Hond Max meende iets te herkennen van onweer en dook in zijn mand. Ellen, die een stuk moediger is, probeerde nog of er restanten van mijn schrijfsels in de ingewanden van de computer te traceren waren. Niets, kwijt, weg.

Ik schenk mij een forse borrel in en begin dan maar van voor af aan. Het zal nóóit meer zo mooi worden. Maar het ging over aardappelen, dat herinner ik me nog.

‘n Aárpeltje met jus, patat friet, gebakken aardappelen en aardappelpure. En dan heb je het geloof ik wel gehad, het culinaire aardappelscala van Nederland. Het is misschien wat kort door de bocht, en oh ja, ik vergeet “Aardappel Anders”, maar veel meer aan variatie komt er toch niet op de Hollandse tafel.

Nee, maar dan bij onze Oosterburen. Duitsland is het Kartoffelland bij uitstek. En de recepten, gerechten en variaties zijn er eindeloos. Ingewikkelde en uitgebreide schotels met een verfijnde smaken, maar vaak ook eenvoudige, wat boerse gerechten, recht-voor-z’n-raap lekker.

Gisteren maakte ik zo’n eenvoudig gerecht, Kartoffel-gratin mit Möhren. Het is traditioneel, maar het werd wat verfraaid door Martina Meuth (Essen und Trinken). En ik deed dan weer wat aanpassingen om het voor mezelf werkbaar te maken. Het recept is voor vier personen:

  • 500 gram aardappelen,
  • 300 gram winterwortelen,
  • boter,
  • 1 theelepel gemalen venkelzaad,
  • 1 eetlepel oregano,
  • 1/4 liter melk,
  • 150 cc room,
  • peper en zout.

Schil de aardappelen en de wortelen en snijdt ze in plakjes van 2 à 3 milimeter dik. Doe de schijfjes in een kom en voeg er venkel, oregano, vers gemalen peper en zout uit de molen bij. Meng met je handen de hele boel goed door elkaar zodat alle schijfjes min of meer bestoven zijn met de kruiderij. Beboter een ovenschaal (flink) en stapel de schijfjes erin. Schenk de room en de melk erbij en leg wat vlokken boter op de bovenste laag schijfjes. Plaats de schaal in een voorverwarmde oven en laat het gerecht bij 200 graden in anderhalf uur gaar worden.

Opmerkingen:

  • De venkelzaden kneusde en vermaalde ik in een kleine vijzel. Het resultaat is beslist beter dan wanneer je gemalen venkelzaad koopt in de winkel.
  • Het is de bedoeling dat de vloeistof tot aan de bovenste laag schijfjes rijkt. Afhankelijk van de vorm van de schotel kan het zijn dat je wat meer of minder room en melk moet gebruiken.
  • De gaartijd van anderhalf uur lijkt erg lang, maar is geheel juist. Op het eind hebben aardaappel en wortel zich vol gezogen met de vloeistof en de rest is verdampt. Het gerecht is van een heerlijk zachte consistentie.
  • Ellen vindt dat de temperatuur gerust lager mag, bij voorbeeld 160 graden. Je voorkomt dan onderstaande euvel en het gerecht zal heus wel gaar zijn, zegt ze.
  • Door de lange gaartijd vormde zich een vliesje van verbrande vloeistof op de schotel. Dat was er eenvoudig af te scheppen. Wortel en aardappel hadden niks geleden. Wil je dat “verbranden ” voorkomen, dan kun je de schotel enige tijd afdekken met wat aluminiumfolie.

Zoals je begrijpt is dit een maaltijdschotel. Er kan nog een vleesje bij, groenten hoeft niet. Wij namen er lamsrack bij. Een eenvoudig glas rode wijn smaakte er prima bij, droge witte had ook heel goed gekund. Een kopje espresso en een glaasje PX sherry toe.

auflauf 009 lamsrack

© paul

Runderstoof met koffie…

Braziliaans stoofvlees met koffie 013

Koffie, ik drink het elke dag. En graag, én veel. ‘s Avonds na de maaltijd een kop espresso, ‘s ochtends bij het wakker worden drie koppen uit de Méliorpot. Ik drink koffie bij aanvang van mijn dienst, en vaak ook bij het afsluiten daarvan. Koffie helpt me door mijnwerknachten, koffie zorgt voor de rustpunten op mijn vrije dagen. En nu, op het eigenste moment dat ik dit stukje zit te schrijven, staat er een dampende kop koffie boven het toetsenbord. “Coffee is my drug…” zei Frank Zappa al weer jaren geleden. Nou, reken maar dat dat ook voor mij geldt.

Afgezien van koffie als spirituele drank ken ik koffie, of de smaak daarvan, als toevoeging bij chocolade, in bonbons en gebak, in snoepjes en in drank. Maar koffie als smaakmaker bij vlees?…

Ik stuitte op het gerecht in de Italiaanse receptenverzameling De Zilveren Lepel. Het schijnt een van oorsprong Brasiliaans recept te wezen, de Italianen noemen het Spezzatino al Caffé (stoofvlees met koffie). Ik geef het recept zoals ik het gisteren maakte voor vier personen:

  • 700 gram runderstoofvlees, in dobbelstenen gesneden,
  • olijfolie,
  • 2 uien in plakjes,
  • 2 tenen knoflook, gesnipperd,
  • 1 groene paprika, ontpit en in reepjes geneden,
  • 1 glas droge witte wijn,
  • 1 kop heel sterke koffie (150 cc),
  • peper en zout uit de molen.

Laat de olie heet worden en bak het vlees aan alle kanten bruin. Bestrooi intussen het vlees met peper en zout. Bak in een tweede pan uien, knoflook en paprika tot de uien glazig zijn en laat dit mengsel dan nog een minuut of vijf stoven op een laag vuur. Voeg dan de groenten bij het vlees en giet er de wijn en de koffie bij. Het geheel mag nu stoven tot het gaar is. Laat, indien nodig, het vocht op het laatst nog even inkoken.

  • Opmerkingen:
  • De smaak en de geur van koffie in het gerecht verraste ons. Tijdens het stoven begon het vreemd maar aangenaam te ruiken in huis. Ook de smaak van het gerecht gaf een geheel onbekende sensatie. Koffie, wijn, ui en paprika hadden zich tot een geheel nieuw smaakconglomeraat gevormd. Vreemd, maar aangenaam.
  • Het recept doet wat uitgekleed aan. Toevoeging van bij voorbeeld laurier, foelie en tijm zouden beslist niet hebben misstaan, het was er nog beter van geworden.
  • Ik geef je geen stooftijd want die is afhankelijk van het gebruikte vlees. Het kookboek zegt in dit geval één uur, maar ik gebruikte runderbraadlappen, en die waren na een uur nog zo taai als de hel. Ik liet het vlees 3 uren stoven.

We aten er witte rijst bij en de restanten van de linzenschotel van vandeweek, even opgebakken met een handvol spekjes. Een glas rode Bordeaux erbij en toe een stukje Goudse kaas, PX sherry en espresso.

linzen

© paul

Carnaval komt eraan…

pasta spek knoflook en pepertjes 006

Ellen was zo verguld met haar vergeten foto dat ze zaterdag spontaan mijn voorraad Orval aanvulde. En zo kon het dus zijn dat ik op zondagochtend, na de hond te hebben uitgelaten, mijzelf een mooi glas inschonk en tot een uur of elf bleef zitten plakken aan de keukentafel. Daarna sliep ik een gat in de dag…

Ellen spoedde zich vroeg in de middag naar De Witte Brug no 5, alwaar de eerste vergadering ten behoeve van het “carnavalskostuum 2009” plaats vond. Iedereen was er, behalve ik. Zoals gezegd lag ik te slapen.

Ze hadden ideeën zat, naar ik begreep. Meer mag ik er niet over zeggen. Toen ik vorig jaar het embargo schond kreeg ik ongenadig op mijn donder. Dat zal me geen tweede keer gebeuren…

Mijn moment van opstaan viel gelijk met de thuiskomst van Ellen, het zal een uur of zes zijn geweest. Snel werd er nog wat gekookt, eenvoudig, maar overheerlijk.

Een drupje olie in de pan en een handvol van het beste spek erbij, in dobbelsteentjes. Dan flink wat knoflook toevoegen en een gesnipperd vers pepertjes. Even fruiten en je kunt er de gekookte paste op storten. Goed mengen en je bent klaar. Erbij een schaal sla met twee gebakken geitenkaasjes. Complete maaltijd, fluitje van een cent. Heel simpel, maar ontzettend lekker…

Erbij een glas wijn uit Toscane. Een tip van Ed van de Wijnerij. Moet je beslist eens proberen, het levert je een feestje op!

We sloten de avond af met een Tatort uit Keulen, ons favoriete commissaris-duo. We vonden het verhaal maar “la-la”. Gemiste kans voor Schenk en Ballauf.

pasta spek knoflook en pepertjes 003

© paul

Feestje voor Max…

max jarig 2009

Vandaag vierden we een klein feestje; Hond Max woont vandaag 6 jaar bij ons! In 2003 bezochten wij het dierenpension Smakterheide. Wij zochten een hond, passend bij ons en onze manier van leven. Hond Max leek precies dat wat wij in gedachten hadden; een rustige hond, met een Vlaams paspoort. Ongeveer één jaar oud, fit, gezond, zonder fokkerskwaaltjes en ook bijna zonder vreemde aangeleerde gewoontes. Wij weten niet precies hoe de roots van Max lopen, maar ergens in een ver verleden heeft hij geleerd te werken met koeien. In ieder geval doet hij nog steeds alsof dat zijn levenstaak is; het bij elkaar houden van, op een hoopje zetten van…enzovoorts. En als er geen koeien zijn…mensen en kinderen lopen ook heel slordig…Een beetje bij elkaar drijven kan geen kwaad aldus Hond Max!

Ik heb de hele dag geprobeerd een mooie foto van Hond Max te maken, helaas. Dat beest zit geen minuut stil. Niet dat die hond zo druk is, maar hij reageert erg sterk op het fototoestel. “Klik, het eten is klaar”. Ik zag vandaag weer hoe dat zat met Pavlov. In het geval van Max geen bel, maar de klik van mijn camera; klik; eten klaar, dan gaat Hond Max alvast bij de tafel zitten, je weet maar nooit…

Ter ere van de feestlijke gelegenheid kwam er ook echt bezoek voor Max. Marleen bracht een heus cadeau, een heerlijk stinkend pensachtig ding. Hond Max was/is er helmaal blij mee.

Wij vierden het feestje bescheiden, met een glas wijn, een glas port en een potje koffie voor Paul. Natuurlijk liep ook de hele planning voor het eten van vandaag in de soep: wij besloten dan maar gewoon soep te eten met een paar sneden goed brood.

Soep van Jeruzalem artisjok ofwel aardperensoep…

Jerusalem artisjok

Ik kocht ze op de markt in Helmond. Er stond een bordje bij met de tekst “aardperen“, ofwel Jeruzalem Artisjok. Ik ben gek op artisjokken dus moest ik maar eens gaan proberen wat deze aardperen gemeen hebben met artisjokken. Na wat Googelen kwam ik er snel achter dat men over het algemeen niet zo enthousiast is over de smaak. “Beetje flauw”, “niet erg prominent”, enzovoorts. Wel veel andere lovende kwaliteiten van de aardpeer zag ik voorbijkomen; gezond, veel vitamines, eiwitrijk en nog veel meer… Ik besloot er maar soep van te maken.

soep van aardperen

Voor vier personen:

  • 500 gram aardpeer ofwel Jeruzalem artisjok, geschild en in kleine stukjes gesneden
  • 2 aardappels, geschild en in kleine blokjes gesneden
  • 1 sjalotje en een teentje knoflook fijn gesneden
  • 1 eetlepel boter
  • 1 1/5 liter bouillon
  • 1 eetlepel versgehakte koreander
  • 1 eetlepel versgehakte basilicum
  • peper en zout
  • eventueel wat krokant gebakken spekjes

Verwarm de boter en smoor daarin zachtjes de aardpeer, de sjalotjes en knoflook. Voeg de bouillon en de aardappelstukjes erbij en laat het geheel ongeveer 25 minuten zachtjes garen. Voeg de koreander en basilicum toe, kook nog zachtjes even mee en pureer dan alles met de staafmixer tot een gladde soep. Breng op smaak met peper en zout. Strooi er voor het opdienen nog wat verse gehakte basilicum en koreander over. Schep de soep op voorverwarmde borden, schenk er een lepeltje verse room over en eventueel wat uitgebakken stukjes spek.

Geef er grof boerenbrood bij met gezouten boter.

Voor ons was het vandaag nèt genoeg voor vier personen. Hond Max kreeg gewoon zijn eigen brokken. Honden houden niet van soep.

© ellen.

Druk, druk, druk…

Orval, the best Belgium beer!!!

En ik had Ellen nog zó beloofd om vannacht een gedegen stuk te schrijven… Het zal er niet van komen, kwestie van geen tijd. Ik laat je dus maar een “vergeten” foto zien, uit ons archief. En zie toch eens, die vettige schuimkraag! Ellen had het plaatje weggezet onder de kop: Beste Bier van België. Maar volgens mij is dit het Beste Bier van de Wereld. En dat vind ik al heel lang.

Orval heet het en het komt van de Paters Trappisten uit het gelijknamige klooster in het zuiden van de Ardennen, aan de Franse grens. Het visje op het glas heeft een ring in zijn bek. Er hoort een verhaaltje bij dat lijkt op ons “Vrouwtje van Stavoren”, maar dan romantischer. Ik schrijf het binnenkort allemaal op.

Ik moet verder met mijn werk lezer. Ik verlang naar de ochtend, naar thuis. Straks, voor het slapen gaan schenk ik me zo’n glas Orval, reken maar…

Kip met saffraan en tomaat en als bijgerecht linzen uit Puy…

kip met saffraan

Soms verlang ik wel weer naar een beetje zon, zee en mooi weer. Te lang is het nu te koud, te somber en vooral te donker. In de morgen loop ik door een donkere, bijna onverlichte straat naar de bushalte ( 5 lantarenpalen die om de één of andere reden geen licht meer geven). Stoeptegels die een paar keer per jaar, om mij duistere redenen, opgegraven worden en na een paar dagen weer slordig worden terug gegooid, zodat ik in het donker, struikelend onze straat doorkruis. Dan wacht ik, weer in het donker, in de regen of de sneeuw, ( helaas geen bushokje of iets om te schuilen) nog ‘even’ tot mijn bus komt die me naar de grote stad Eindhoven zal brengen. Ik mag dan staan in de bus tot ik op de plaats van bestemming ben, hangend tussen veel natte jassen met mensen erin. Ik stap uit en geniet even van de frisse ijskoude regen en loop dapper het pikdonkere terrein op van de Technische Universiteit Eindhoven. De TU Eindhoven blinkt niet uit in voorzieningen voor voetgangers, maar wel in het tegendeel. Via een pikdonkere route zonder voetpaden moet ik, al zigzaggend om niet geschept te worden door de vele bedrijfsbusjes, naar ons Fontysgebouw zien te komen. Je zou van een Technische Universiteit meer verwachten! Parkeerplaatsen zijn goed geregeld maar de rest…

Thuisgekomen via dezelfde route v.v., alweer bijna donker, had ik vandaag echt zin in zomer, vakantie, licht en lucht. Een beetje zuiders, zomers eten op tafel dus; kip met saffraan en tomaat en chilipepertjes.

Voor ongeveer vier personen;

  • 8 biologische kippendrumsticks (afhankelijk van hoe groot ze zijn, 1 à 2 per persoon)
  • 1 eetlepel olijfolie
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 4 rijpe tomaten of een blikje gepelde tomaatjes
  • 4 gedroogde chilipepers
  • wat gedroogde oregano
  • een flinke pluk saffraan
  • een scheutje witte wijn
  • 2 eetlepels kappertjes ( gezouten kappertjes even ontzouten in wat water)
  • versgehakte platte peterselie

Braad de kip even aan in de hete olijfolie. Doe er de chilipepers bij en de knoflook en bak even zachtjes mee. Dan de stukjes tomaat, de saffraan en oregano erbij en nog even bakken. Afblussen met witte wijn en ongeveer 45 minuten zachtjes laten stoven. Voeg de kappertjes toe als het vlees bijna gaar is en breng het geheel op smaak met zout en peper. Strooi er voor het opdienen nog wat peterselie over en eventueel wat uitgebakken spekjes.

linzen

Omdat het toch nog gewoon winter is aten we er linzen bij. Wij hebben een mooie voorraad linzen uit Puy (Frankrijk) in onze kelder.

  • 1 kop linzen (een koffiebeker)
  • 6 koppen water
  • 1 teentje knoflook, geplet en in stukjes gehakt
  • 1 stengel bleekselderij, kleine stukjes gesneden
  • 1/2 winterwortel, in kleine stukjes gesneden
  • 75 gram ontbijtspek of panchetta in dobbelsteentjes gesneden
  • klein beetje olijfollie
  • wat vers gehakte platte peterselie

Smoor de knoflook even in de olijfolie. Voeg de selderij en wortel erbij en smoor ze even mee. doe er dan de linzen en het water. Roer alles goed om en laat de linzen zo 45 minuten zachtjes koken. *)

Giet eventueel overgebleven water af.
Bak de spekjes in een pan en roer ze door de linzen.
Strooi er wat verse peterselie over.

Wij aten er een salade van rauwe witlof met appeltjes. En, natuurlijk espresso toe.

*) kooktijd van de linzen is afhankelijk van de soort en hoe vers de linzen zijn. Heel moeilijk te zeggen dus. De linzen uit Puy die wij kochten zijn prima. Je hoeft ze niet vooraf te weken. Sommige linzen moet je wel even weken (3 uur weken in koud water. De linzen dan spoelen en verder zoals in het recept).

© ellen.

Soep voor de Broeders, deel 3…

 soep voor de broeders 022

De ambulance stond gisteren te pronken op het sportpark in Boekel. Met dat vehicle was het allemaal begonnen, die actie van de Broeders. Maar intussen had een en ander een forse vlucht genomen. Ik schreef al dat er een zeecontainer onderweg is naar Afrika, helemaal afgevuld met medische goederen. En verder is er een stroom van financiële giften op gang gekomen, die zal worden ingezet om, later in het jaar, ter plaatse de ergste noden te ledigen.

En gisteren was er dan die sponsorloop, geörganiseerd door de plaatselijke voetbalvereniging. Het weer weigerde mee te werken, zodat een boel ouders thuis bleven. De kinders waren er echter wél, zij draaiden trouw hun rondjes om de vooraf afgesproken sponsorgelden veilig te stellen.

Het Ministerie had veertig liter soep gemaakt. We hebben die de Broeders geschonken, we berekenden geen kosten. De opbrengst van de verkoop leverde zo meteen het nettobedrag op. Hoeveel dat was valt niet meer terug te rekenen. Het bedrag zit verdisconteerd in het totaal aan opbrengsten van de dag. Eenvijftig per bekertje vroegen we. En ondanks de wat geringe opkomst (je moet het van ouders hebben), verkochten we een ruime helft. Het restant van de soep werd gisterenavond ingevroren, en zal gebruikt worden bij weer een andere Broedersactie, a.s. zaterdag.

Wat er in de soep zat: 2 1/2 kilo vlees, 1 grote knolselderij, 1 kilo winterwortelen, 2 struiken bleekselderij, 1 pond sperzieboontjes, 5 grote preien, 5 grote uien, 2 rode paprika’s, 1 gele paprika, 8 blikken bruine bonen, 2 blikken groene bonen, 2 blikken spaanse bonen, 8 blikken tomaten, 1 pak bouillonblokjes, 6 kookworsten, 700 gram krielaardappeltjes, 500 gram spaghetti, 2 eetlepes vers gemalen peper, 1 soepsteen.

Het was een prima soepje, de klanten waren dik tevreden… De Broeders overigens ook. Hadden ze gehoopt op duizend euro totale opbrengst voor die dag, het werden er uiteindelijk zesduizend vierhonderd (€ 6.400,-).

Ga nu niet vragen hoe het zit met die soepsteen, ik kom er spoedig over te schrijven.

soep voor de broeders 011

© paul

Ovenschoteltje van kabeljauw, puree en morsterdsaus…

vis en mosterdsaus

We aten al een tijdje geen vis meer en hadden er onderhand echt zin in. Helaas is er in ons dorp nauwelijks verse vis te koop. We kopen vis meestal op de markt in Helmond en vriezen dan porties in. Door grote drukte en ijzige koude waren we al een paar weken niet meer op de markt geweest en dus geen vis. Zaterdag kochten we flink in, eerst naar de Sumiran boerderij voor biologisch vlees, daarna naar de Helmondse markt voor verse groenten en vis.

Vandaag IJslandse kabeljauw. Ik had zin in een winters zwaar, nostalgisch gerecht. Lekker met veel aardappelpuree en saus. Bordje sla erbij voor de vitaminen.

Voor vier personen:

  • 1 kilo kruimige aardappelen. Schil de aardappelen, kook ze gaar en maak er met de knijper puree van.
  • 600 gram gefileerde vis in hapklare stukjes (bijvoorbeeld kabeljauw, gekweekte uit Schotland) of andere filets of raadpleeg de viswijzer voor meer info over Goede Vis).

Maak een mosterdsaus van :

  • 1 lepel boter
  • 1/2 zeer fijn gesneden uitje
  • 1 lepel bloem
  • 2 eetlepels grove mosterd
  • ruim 1/2 liter bouillon
  • flinke scheut room, peper en zout

Smelt de boter in een sauspan. Fruit de ui hierin aan. Voeg de bloem toe en roer alles tot een mooie massa, laat dat zo even zachtjes garen. Voeg dan de mosterd toe, goed roeren en dan de bouillon erbij voegen. Blijf roeren tot je een homogene massa hebt. Maak op smaak met peper en zout en voeg nog wat room toe.

Verwarm de oven op 200 graden. Schik de aardappelpuree in een vuurvaste schaal, maar houd in het midden van de schaal een kuiltje vrij en giet daarop wat mosterdsaus. Leg hierop de stukjes rauwe kabeljauw. Schenk er nog wat mosterdsaus over tot de vis helemaal bedekt is en zet de schaal 25 minuten in de voorverwarmde oven op 200 graden. Strooi er nog wat versgehakte lente-ui en peterselie over en dien op met een flinke groene salade.

Espresso toe.

© ellen.

Soep voor de Broeders, deel 1…

Manon2

Al sinds maanden kun je vanaf dit web-log (linker kolom, onder het kopje “Niet over eten maar toch…”) de wederwaardigheden volgen van De Broeders. Maar aangezien jij nog nooit hebt doorgeklikt naar hun site vertel ik hier dan alsnog maar even, kort door de bocht, waar het om gaat.

Twee van mijn nachtcollega’s, Jos Bevers en Herman van den Broek, hebben al geruime tijd geleden besloten dat zij meer wilden doen dan eens per jaar de notoire cheque overmaken naar Artsen zonder Grenzen ( óók belangrijk overigens!). Ze adopteerden min of meer een ziekenhuis in Gambia en besloten zorg te dragen voor een aantal randvoorwaarden die het ziekenhuis nu ontbeert. Via een hele boel ingenieuze akties en ‘events’ verzamelden ze geld, medische goederen én een ambulance. Een beestachtige hoop werk hebben ze verzet, reken maar, ik heb het op een afstandje kunnen volgen. Over een dikke maand vertrekken ze met de ambulance richting Gambia, één zeecontainer met spullen is al onderweg. Het wordt de reis van hun leven, zoveel is zeker. Op hun web-site kun je volgen hoe die reis verloopt. Intussen is het team uitgebreid met een arts, Manon Derhaag. Zij zal ook een deel van de reis meemaken. In Gambia gaat zij zich bezig houden met de Medische logistiek van het Ziekenhuis.

En hoewel de opbrengsten van al die akties de verwachtingen verre overtroffen kan er nog wel het een en ander bij, een ziekenhuis is nu eenmaal een bodemloze put. Wat dacht je ervan lezer, om zelf een kleine bijdrage te leveren? Luister, ik geef maar een schot voor de boeg:

Vanavond heb je gasten, ze komen eten. En natuurlijk schenk je een mooie wijn. Twee flessen Barolo heb je ervoor aangeschaft, voor je gasten alleen het beste… Maar wanneer je volgende week weer gasten heb zet je ze een mooie, eenvoudige maar smakelijke Velletri voor. Je legt je gasten uit waarom je voor die simpele Italiaanse landwijn koos, ze zullen het begrijpen. Met de vijfentwintig euro die je op deze manier uitspaart schenk je de Broeders een jerrycan diesel. Simpel toch?

Morgen, zondag, vindt er een Sponsorloop plaats in het dorp Boekel. De opbrengst van dit sportevenement is voor het project van de Broeders. Een paar honderd kinders zullen regen en koude trotseren om de nodige kilometers te maken. Het Ministerie is er ook! Het Ministerie verzorgt de innerlijke mens. Ten behoeve van al die ouders die langs het parcours staan te blauwbekken levert het Ministerie soep. En wat voor soep!

© paul