Laatste rondje…

 

30 augustus 2007 006

Vanaf mijn werk stuur ik je een berichtje lezer, ik weet alleen niet goed hoe ik een en ander moet vertellen.

Ik zit hier mijn laatste uren uit te zitten. Ik houd er hier mee op, ik ga vertrekken. Alles wat gedaan moest worden is gedaan, ik ben klaar. Over luttele uren trek ik de deur voor het laatst achter me dicht, en dat was het dan.

Met de geplande bezuinigingen binnen ons instituut kon ik me op geen enkele manier verenigen. Ik heb mijn standpunt met goede argumenten uiteen gezet, bij de Directie, bij de Raad van Bestuur. Het mocht niet baten. Mijn oprechte bezorgdheid over de veiligheid van mijn cliënten, mijn collega’s en mezelf werden door het Management weggewimpeld. Ze noemden het “ingecalculeerd risico”. Nou, de Heren calculeren maar, maar toch niet over mijn kop!

Ik heb de consequenties getrokken uit het hele gedoe. Ik heb een andere baan genomen. Maandag begin ik in Nijmegen. Ik zie er met spanning naar uit.

En zo begon ik dus aan mijn laatste nacht. Voor vrouwtje N., die een chronisch tekort heeft aan rookwaar, kocht ik een pakje sigaretten. En voor vrouwtje J., die ik altijd “nee” moest verkopen wanneer ze ‘s nachts wilde eten, bracht ik iets lekkers mee. En verder kreeg eenieder die om wat voor reden dan ook wakker was, een stuk gebak. Zo heb ik mijn afscheidsfeestje gevierd. Therapeutisch niet verantwoord? Ach, hou toch op!

Voor al het volk dat vannacht de slaap der onschuldigen sliep kocht ik soesjes. Voor straks bij de koffie. Op een later tijdstip komen de collega’s eten op het Ministerie, je zult daarover het nodige terug lezen op dit web-log.

Ik laat wat achter hier, dat besef ik heel goed. Ik volsta nu met iedereen het best denkbare te wensen. Ik ga mijn laatste rondje doen, wees gegroet…

© paul

Gehaktballetjes met Harissa in tomatensaus…

 

30 augustus 2007 023

Na een nacht werken wil Paul ‘s morgens wel iets eten als hij thuiskomt. Meestal houd ik daar rekening mee en is er iets over van de maaltijd van de vorige avond. Vandaag was er niets en deze laatste werkdag is toch wel iets speciaals dus besloot ik maar een lekker hapje te maken.
Zo stond ik deze morgen om 7 uur gehaktballetjes te draaien.

Speciaal voor Paul flink pittig.
Ik maakte kleine gehaktballetjes van halfom gehakt, gekruid met een eetlepel Harissa, peper,zout, nootmuskaat een fijngesnipperd uitje en wat peterselie. Even rondom aangebraden. Daarna bakte ik in dezelfde pan een fijngesneden ui en vijf kleine tomaten, ook fijngesneden.
Ik liet het geheel even doorpruttelen en deed de balletjes met saus in een ovenschaal. Een flinke hand geraspte kaas erover en 10 minuten onder de hete grill.
Een smakelijk ontbijt, of eigenlijk een lunchgerecht. Lekker met wat Turks brood erbij.

© ellen

Verse knoflook…

 

vakantie juli 2007 030

Ellen opperde gisteravond dat het tijd werd om weer knoflook te gaan bestellen bij Smokey Al. Niet dat we zonder zitten, maar de kwaliteit van de grote bos die we kochten op een marktje in Frankrijk laat enigszins te wensen over. Het smaakt krachtig genoeg, het geurt prima en de tenen zijn van een fors formaat. Maar er zitten veel muffe broeders en zusters in de bundel. En dat moeten we niet hebben. Er zit niets anders op dan de goede exemplaren te verdelen onder vrienden en kennissen en zelf de restanten te verwerken. Ik geef ze nog een maand, dan moet het op zijn.

We betaalden voor deze bos € 7,– . Tja, goedkoop is soms duurkoop.

© paul

Lamskarbonaadjes en sperzieboontjes

 

30 augustus 2007 002

Lamskarbonaadjes vanavond. We zijn allebei druk, weinig inspiratie maar een gezamenlijke maaltijd slaan we niet over. Een rustmoment, voor mij aan het eind van de dag, voor Paul het begin van de dag, dat is voor ons belangrijk. Dus koken we wat, kletsen we wat en eten we samen.
Soms koken we dan iets heel simpels, soms een ingewikkeld gerecht, soms halen we een pizza of iets bij de Chinees maar gewoon samen aan tafel zitten, zonder tetterende televisie vinden wij een genot.
Vandaag simpel zelf gekookt; lamskarbonaadjes even snel om en om bakken in een grote platte pan. Snuifje zeezout, flink wat peper en tot slot een kneepje limoensap erover.

boontjes en gebakken aardappeltjes“>

We aten er gebakken aardappeltjes en sperzieboontjes bij:
De boontjes 5 minuten in kokend water blancheren, afgieten en in koud water laten schrikken.
Verwarm in een andere pan 2 eetlepels olijfolie. 
Smoor daarin een fijngehakte teen knoflook en 50 gram gerookt spek in fijne reepjes gesneden
voeg 1 rode peper, zonder zaad, in fijne reepjes gesneden, toe en bak even mee.
Dan 2 kleine rijpe tomaten, in blokjes in de pan en even zachtjes smoren.
De uitgelekte sperzieboontjes erbij doen en alles nog even omscheppen.

Een stukje kaas toe.

En natuurlijk espresso.

@ ellen

Maar dat vijgenworstje…

 
 

worst 006

Dit was vandeweek wat er nog restte van vier mooie worstjes. En ook die restanten bestaan inmiddels  niet meer. We beginnen aardig door onze meegebrachte eetwaar te geraken.

We kochten de worstjes op de markt bij dat mannetje waar we ook de fagots gekocht hadden. Het was een speciaal aanbod, vier voor een tientje. Normaal zijn die dingen veel duurder, maar het was Quatorze Juillet en het mannetje wilde iets extra’s doen.

De kleur van de touwtjes gaf aan wat de inhoud van elk worstje was. Geel betekende eend, rood-wit fazant, blauw-wit paddenstoelen en rood-blauw stond voor vijgen. Ik had het snel genoteerd op de achterkant van een visitekaartje van het Ministerie, ik zou het nooit onthouden hebben…                  De basis van elk worstje was varkensvlees.

vakantie juli 2007 150

Nogmaals, het waren heel behoorlijke worstjes, maar niet van de top-kwaliteit die we een paar kraampjes verderop vonden. Ze waren goed gedroogd, en toch niet te hard geworden. Al smaakten de worstjes dan allemaal verschillend, ik proefde weinig paddenstoel, eend of fazant. Alleen die vijgenworst… De smaak en het zoet van de vruchten plooide zich zo mooi om die van het sappige varkensvlees. Daar zou ik nog graag eens wat kilometers voor omrijden.

De prijs-kwaliteitsverhouding was overigens prima.

© paul

Rog in tomatensaus…

 

rog in tomatensaus 003

Ik schreef al over het nieuwe programma van Rick Stein. Paul nam alles op video op en ik heb inmiddels alle afleveringen bekeken. Fantastisch, ik ben fan van Rick Stein. Zijn pure manier van koken met eenvoudige ingrediënten spreken mij bijzonder aan. Ik ben ook fan van mediterraan eten dus ik heb bijzonder genoten van deze serie. Helaas heb ik geen aantekeningen gemaakt tijdens het kijken. Er komt natuurlijk een boek met recepten uit deze serie en ik denk dat de serie binnenkort ook wel op de Vlaamse of Nederlandse televisie vertoond zal worden. Ik zag zulke lekkere gerechten voorbijflitsen dat ik alvast maar ongeveer op mijn geheugen iets nagemaakt heb vanavond. Ik weet niet meer precies in welk land het was dat Rick Stein dit gerecht voorgeschoteld kreeg, ik kijk het nog wel een keer terug op een regenachtige middag. Het ging in ieder geval om rogvleugels en tomatensaus.

Rog is een hele smakelijke vis, in Nederland niet zo heel geliefd. Onze zuiderburen, de Belgen, zijn er dol op. Rog met bruine boter en kappertjes is een echte klassieker daar.
Rick Stein toonde een andere manier om rog klaar te maken;
Zeer vrij naar wat ik dacht te zien:

Tomatensaus
2 flinke rijpe tomaten, ontveld in in kleine stukjes gesneden, of een blikje gepelde tomaten
1 grote ui, heel fijngesnipperd
2 flinke tenen knoflook, ook heel fijn gesnipperd
3 eetlepels olijfolie
3 eetlepels visbouillon
zout, peper en een flinke handvol gehakte platte peterselie.

Verwarm de olie en laat daarin de ui en knoflook even zachtjes goudgeel bakken. Voeg de tomaat toe en laat die even meebakken. Voeg de bouillon toe en laat het geheel 20 minuten inkoken.
Doe de peterselie erbij en maak af met zout en peper. Giet de saus in een platte serveerschaal.
De bedoeling is dat je de saus lauwarm of koud eet.

Laat de rogvleugels ongeveer 10 minuten  pocheren in water waaraan je een visbouillonblok, een ui, een bosje selderij en wat tijm toegevoegd hebt.
Schep de rogvleugels uit de bouillon en leg ze op de bijna afgekoelde tomatensaus.
Een prachtig gerecht voor zonnige dagen!
Ik weet niet of dit was wat Rick Stein at, maar wij vonden deze versie heel lekker.

We aten er gebakken spinaziebij en wat rijst.

Natuurlijk espresso toe.
@ ellen.

Fagots d’Auvergne…

 

vakantie juli 2007 209

Het Franse woord “fagot” betekent zoiets als bundeltje (houtjes of stokjes). In Auvergne gebruiken ze het woord in de meervoudsvorm en duiden er dan een bundeltje worstjes mee aan. Auvergne heeft niet het alleenrecht op de fagotsproductie, ze worden ook gemaakt in de Jura, de Alpen en de Elzas. Als je het echter over fagots hebt in Frankrijk, dan gaat het eigenlijk altijd over worstjes uit de Auvergne.

Het betreft het type gedroogde worst. De inhoud bestaat altijd uit varkensvlees, varkensspek en kruiderij. Dat laatste en de manier en mate van drogen bepalen de smaak. (En natuurlijk de kwaliteit van het vlees, maar dat is evident.) De verpakking is échte darm. We kochten die van ons op de weekmarkt van Saint-Pourcain-sur-Sioule bij een handelaar in ambachtelijke worsten. Deze worstjes waren pittig gekruid met piment. Ze waren niet keihard en afgezien van de scherpte wat zoetig van smaak. Op de foto valt het formaat niet af te lezen, maar je moet denken aan iets ter grote van een bifi-worstje. Ze werden aangeboden in bundeltjes van tien. Aanbevelenswaardig als borrelhap of apéritief. Een paar van die worstjes, olijven, kaas en lekker brood waren voor ons een prima lunch.

Blijft de vraag waar ze zulke kleine darmpjes vandaan halen. Babyvarkentjes?

© paul

Pörkölt, net even anders…

 

porkolt 009

Pörkölt, maar natuurlijk weer net even anders, dat aten wij vandaag. Paul zou vanmorgen twee porties varkensvlees ( ongeveer 750 gram) uit de diepvries halen om een mooi stoofpotje mee te maken. Ik dacht aan tomaat, ui, paddestoelen, artisjokken en iets romigs. Paul kon niet vinden wat ik bedoelde en bedacht zelf iets anders. Tot mijn verbazing lag er één pakje varkenslapjes, één pakje met speklapjes en drie lamsworstjes. De plannen moesten dus maar omgegooid een soort Hongaarse Pökölt leek me het beste om dit allergaartje te verwerken.
Niet helemaal origineel, maar een Hongaars tintje misschien. Op dit thema kun je eindeloos zelf varieren. Ik maakte de stoofpot vanavond als volgt;

Voor vier personen
1 flinke ui in grove stukken
1 teen knoflook, geplet en gesneden
olijfolie
300 gram varkensvlees (hamlappen of iets dergelijks, biologisch is wel het lekkerste)
2 speklapjes
3 lamsworstjes of mergues
1 grote rijpe tomaat of drie kleintje, in stukken gesneden
1 spaanse peper, doorsnijden, het zaad eruit halen en in fijne reepjes snijden
1 eetlepel paprikapoeder
250 ml bouillon, (eventueel een scheutje witte wijn)
peper,zout,twee kleine laurierblaadjes
kleine handje gedroogde paddestoelen (Ik gebruikte eekhoorntjesbrood van eigen oogst, als je dat niet in huis hebt kun jebijvoorbeeld grotchampignons gebruiken. Bak die dan wel even apart in een pannetje)

Bak de ui en knoflook even glazig in de olie en voeg het in reepjes gesneden vlees toe.
Laat het vlees even bruinen. De worstjes en stukjes tomaat ook even mee laten bakken.
Doe er dan paprikapoeder en de pepers bij. Goed omscheppen, dan de bouillon erbij, de rest van de kruiden en de gedroogde paddestoelen. Voeg eventueel nog wat bouillon toe of een glas witte wijn. Laat het geheel zo 45 minuten stoven.

Wij aten er aardappelpuree bij en brocolli.
Als dessert nog een stukje van de Pecorino die we van Ans en Alex kregen.

En natuurlijk espresso toe!
@ ellen

De hoeveelheden vlees lijken misschien veel voor twee personen maar stoofpotten maak ik altijd in wat grotere hoeveelheden. Het restant is ofwel voor de lunch van de volgende dag, ofwel Paul eet het restant ‘s morgens als hij van zijn werk komt. (Nachtdiensten moeten soms ook eens eten.)

© ellen

Zaterdagavondbuitenmosseltjes en een hond…

 

max and mossels 001

max and mossels 003“>

max and mossels 004

Verse mosselen schafte de pot, bereid op klassieke wijze. De temperatuur was in de vroege avond heel aangenaam, de benauwdheid van de dag verwaaide door een aangename bries. We hebben dus maar buiten gegeten.

Hond Max is een bescheiden beest. Hij wil wel eens een poging tot “schooien aan tafel” ondernemen, maar wanneer je hem dan vermanend aankijkt, kiest hij al gauw eieren voor z’n geld. Zo niet wanneer we buiten eten. Is onze maaltijd gedaan, dan klimt Max op de bank en neemt aan het natafelen deel als een volwaardig disgenoot. Ach, het levert hem ook altijd een en ander op. Vandaag waren het de laatste zeven mosselen, netjes gegeten uit de schelp. Het beest heeft een zachte beet.

Let even op de achtergrond, lezer. Hangen ze er niet pront bij?

© paul

En pecorino toe…

 

kaas 026

Ergens in de namiddag rinkelde de deurbel. Alex van Ans stond aan de deur. “Ach, hallo, kom binnen…” “Nee, druk, druk, druk, moet verder, kwam even wat afgeven…” Het bleek een stukje Pecorino te zijn, meegebracht uit Italië. We waren aangenaam verrast.

Mooie kaas is dat, die Pecorino. Vroeger, toen ons dorp nog een echte kaasboer had, kochten we hem regelmatig. Het is schapenkaas en hij wordt in verschillende delen van Italië gemaakt. Hij kan scherp zijn en hard, maar ook half-hard en mild. Hij kan uit Sardinië komen, of uit Lazio, Umbrië of Toscane. De plaatselijke of regionale verschillen zijn legio.

Dit kaasje was gewassen met de most van ??? (Alex noemde de wijn, maar ik ben het even kwijt.) Bij aansnijden bleek dat de kaas ook met most was geïmpregneerd. De mildheid van deze Pecorine deed vermoeden dat hij uit Umbrië of Toscane kwam. De kaas was half-hard, en mooi rul van stuctuur. Deze variant was bij uitstek geschikt om te eten als toegerecht, en dat hebben we dan ook gedaan.

Pecorino heeft altijd een uitgesproken smaak, vaak zout en scherp. Daar is niks mis mee hoor. Het maakt de harde Pecorino’s tot uitstekende kazen om te raspen of anderszins te gebruiken in de keuken. Bij deze half-harde, milde variant is de scherpte naar de achtergrond gedrongen. Vol is de smaak en zoet. En de toevoeging van de most blijkt een heel gelukkige combinatie op te leveren. Een heerlijk kaasje. Niet mee koken, lekker zo oppeuzelen!

© paul