La Trappe Jubilaris…

la trappe jubilaris
Dom Bernardus had wat te vieren, afgelopen zomer al, maar het was me volkomen ontgaan…

Had ik mijn zaakjes beter bijgehouden, ik zou je mogelijk al eerder over dit bier hebben bericht. Want wat is het geval: de Abt van het Trappistenklooster Onze Lieve Vrouwe Koningshoeven vierde deze zomer zijn vijfentwintig jarig jubileum als Paterke… Koningshoeve is de abdij waar het La Trappe gebrouwen wordt, tot voor kort het enige Nederlandse Trappistenbier. Om de Abt te eren, te feliciteren, brouwde men een speciaal bier. Eenmalig, en geheel-en-al afgestemd op de smaak van Dom Bernardus. Het werd het La Trappe Jubilaris.

Enfin, ik mocht in het verleden wel eens op hullie mopperen; dat ze hun bockbier te zoet maakten, dat d’rlui trippel z’n diepte verloor, dat hullie dubbel te gemakkelijk (te hèndig) werd. Neem het met een korrel zout lezer. Ze brouwen er dan wel niet de mooist denkbare trappist, daar in Koningshoeven, hun bier mag er wel degelijk zijn. Het kan de competitie aan met het merendeel van de gangbare abdijbieren.

Dit Jubileumbier zou qua samenstelling een smaakmix zijn van Dom Benedictus favoriete bieren, namelijk de Dubbel en de Isid’or uit zijn eigen brouwerij. Enfin, het is natuurlijk iets heel anders geworden, maar het bier heeft ontegenzeglijk kwaliteit. Volgens de paters zou het karamelachtig moeten smaken, maar dat valt nogal mee. In ieder geval bij lange na niet zoals een dubbel dat doet. Wel merk ik wat citroen in de eerste smaak. Het bier proeft vol en mooi bitter. Een bitter dat lang blijft hangen. Kleur goed, schuimkraag vet. Alcoholpercentage gelukkig slechts 6 % (ik wordt een beetje vervelend van het almaar opvoeren van het alcoholpercentage in speciaalbieren, alsof het daarom gaat!). Het is een ronduit volwassen bier, degelijk gemaakt, afgewogen van smaak.

Het is een écht gelegenheidsbier, het diende het feestje van Dom Benedictus en verder niet. Op-is-op! zeggen de brouwpaters…

Een beetje rondbellen leerde me dat er echter nog ruim voldoende mogelijkheden zijn om het bier aan te schaffen. Zoek wat op internet en je vindt het. Ik kocht mijn flessen bij de Sligro-vestiging in Veghel. Ze hadden nog zat op voorraad…

Nog even voor de Protestanten en andere ongelovigen onder ons lezerspubliek: Dom is een afkorting van het Latijnse Dominus, hetwelk Heer betekent, of Baas. Een titel die diegene krijgt die een klooster leidt. En Trappistenbier heet alleen Trappistenbier wanneer de paters binnen de muren van hun klooster met hun pollen in de brouwketel hebben staan roeren…

© paul

Stoofpot van hertenvlees uit de Ardennen

hertenstoof
We moeten onze diepvries weer nodig wat leegmaken. Ik vond een mooi maaltje hertenvlees, gekocht in Luxemburg in de herfstvakantie. Met een stuk mooi gefokt hert uit de Ardennen is niets mis, smakelijk verantwoord gefokt vlees. Goed voor een zondags stoofpotje.

  • 650 gram hertenvlees, in grote stukken gesneden
  • 1/2 winterwortel
  • een stuk bleekselderijstengel
  • 1 flinke sjalot
  • 2 teentjes knoflook
  • 1 eetlepel tomatenpuree
  • blaadje laurier, wat tijm, en een paar kruidnagels
  • scheutje whisky (eventueel)
  • rode wijn
  • bouillon
  • peper en zout
  • beurre manié ( meng voor een beurre manié gelijke delen bloem en boter, is wel even te bewaren in de koelkast en zeer geschikt om sauzen te binden)

Ach, en voor hoeveel personen is dat dan? Ongeveer, altijd moeilijk te zeggen… Wij hielden een beetje vlees en saus over, genoeg om vandaag mee te lunchen…

Dep het vlees goed droog met keukenpapier en bak het in hete (geklaarde) boter even rondom aan. Ik bak het vlees dan aan in een grote platte pan en breng het na het bruinen over in de stoofpan. Smoor in de stoofpan intussen de sjalot en knoflook even zachtjes aan in wat olijfolie. Doe er de stukjes wortel en bleekselderij bij, de tomatenpuree en de kruiden en roer alles goed om. Voeg het bruingebakken hertenvlees erbij. Blus het vocht in de bakpan af met een scheutje whisky. Voeg rode wijn toe en roer de aanbaksels los. Giet de vloeistof bij de rest in de stoofpan en voeg bouillon toe tot het vlees bijna onderstaat. Laat het geheel nu zo’n 2 tot 21/2 uur rustig stoven op een heel laag pitje. Proef en breng verder op smaak met peper en zout. Bind de saus eventueel met een lepel beurre manié en laat alles nog even zachtjes doorkoken.
pastinaak met aardappel
Wij aten er een stamppotje bij van  een deel aardappel en twee delen pastinaak. Even gaar koken, afgieten en stampen met een flinke klont boter en een beetje room. Erbij een mooi glas rode wijn uit de Rhône.

Kopje espresso toe met een flink stuk chocolade.

© ellen.

 

 

 

 

Simpel ontbijt; een omelet.

omelet
Vanmorgen las ik zo hapsnap wat Facebookberichten en één daarvan trof me bijzonder; een foto van het beroemde kookboek van Julia Child. Ze staat op de cover in een voor haar typerende pose met een bijl in haar handen, dreigend boven een kip of eend. Prachtig! Natuurlijk hebben ook wij genoten van de film over Julia Child en haar bewonderaar Julie waarin Meryl Streep in de huid kruipt van kooklegende Julia Child. Julia Child is zeker  in Amerika een legende. Iedere Amerikaan die de jaren zestig bewust heeft meegemaakt, heeft minstens één recept uit haar boek ‘Mastering the Art of French Cooking’ gegeten of zelf klaargemaakt.

Ik rommelde vanmorgen nog wat verder en kwam via via bij dit prachtige filmpje op You Tube terecht. Niets zo simpel als een omelet, maar toch, doe het maar eens na! Ik besloot vanmorgen dan maar te ontbijten met een simpele omelet. Smaak was prima, consistentie ook, maar voor die oproltechniek moet ik nog wel even oefenen.

Nou ja, zo simpel is het. Je hebt natuurlijk wel een goede pan nodig. Ik gebruik graag mijn oude plaatstalen koekenpan. Al jaren oud maar bakt nog prima. Niks tefallaagjes die toch maar beschadigen. Als je zo’n plaatstalen pan goed behandeld gaat hij een levenlang mee zonder dat er iets aanbakt of niet ‘loslaat’. Niet in de vaatwasser natuurlijk, gewoon even met de hand afwassen.

omelet

Nou ja, prima omelet, kopje koffie erbij en nu ga ik nog even verder kijken op You Tube, er staan nog veel meer van die schitterende filmpjes op met Julia Child.

© ellen.

 

Kadootjes op zaterdag…

cadeautje

Terwijl ik overdag de slaap der onschuldigen genoot (ik had ‘s nachts gewerkt) bezorgde Ellen de noodzakelijke weekendinkopen. We hadden dan wel niks nodig van de zaterdagmarkt, een deel van de notoire grutterswaar diende bij de super-om-de-hoek aangevuld. En ook de drankvoorraad moest nodig op peil gebracht worden.

De slijter bood deze week zijn gehele collectie whisky’s aan met grootse korting. Ellen besloot om mij te verrassen, ze schafte me een prachtfles Single Malt aan. Tien jaar oude whisky van de Schotse Stokerij Aberlour. Amberkleurig in het glas, abrikoosgeurend in de neus en op de tong zacht fluweel. Zoiets lezer, zoiets…

Toen ik tegen vijven des middags de keuken in schuifelde, het laatste restje slaapdronkenschap van me afschuddend, stond daar die fles op tafel te pronken. Ik was oprecht aangedaan en blij tegelijk.

Ellens enthousiasme en goede luim waren intussen echter wat bekoeld. Toen zij namelijk terug kwam van het boodschappen doen lag daar dat andere kadootje. Ikzelf had het me ongewild geschonken, vorige week. Op een industrieterrein in Nijmegen, terwijl ik op de terugweg was van een succesvolle aanschaf van bijzondere bieren.cadeautje

Enfin: gedane zaken, enzoverder, enzovoort… Over die bijzonder bieren kom ik nog te schrijven, over die whisky ook! De boete moet snel betaald, het blijft evenwel frustratiegeld…

© paul

 

 

Zaterdagochtend…

guinness van terrence

Ellen slaapt uit, we hoeven niet naar de Helmondse zaterdagmarkt. Behalve verse bloemen en een broodje kebab lijkt alles op voorraad.

Met Hond Jaros maak ik een snelle korte ochtendwandeling, op de terugweg koop ik verse croissants. Ik pers sinaasappelen uit en maal koffiebonen. Ik blader door de dagbladen en lees hap-snap wat artikelen. Ik heb vannacht gewerkt en ik ben moe, het duurt niet lang meer of ik ga naar bed. Ik zal een gat in de dag slapen.

Het warme weer van de afgelopen maand lijkt plaats te maken voor een meer winters type, er zit sneeuw in de lucht. Ik ril, kruip tegen de verwarming en open een laatste fles Guinness. Ik drink op je gezondheid lezer. En ik wens mezelf welterusten…

© paul

Brie de Melun…

Brie de MelunSamen met de Brie de Meaux vormt de Brie de Melun de enige echte. Alle andere Brie is brie. Iedereen mag een briekaasje produceren, wereldwijd. Maar slechts Brie de Meaux en Brie de Melun hebben recht op het AOC keurmerk van de Franse staat. (Plus een paar kaasjes, direct geliëerd aan bovenstaande M & M.)  Die uit Meaux vind je regelmatig bij ons, voor die uit Melun moet je wat dieper speuren. Het is evenwel een van de lekkerste kazen die ik ken. En het is Ellens absolute nummer één.

Ik schreef een goede acht jaar geleden, ook in januari, al eens een artikeltje over échte brie. En daar staat zo ongeveer alles in wat ik kwijt wil over de kaas. Je vindt het artikel HIER…

© paul

Lamsschenkelsmet kweepeer.

  • lamsschenkels met kweepeer
    Vandaag was mijn vrije dag en dan wil ik liefst iets koken dat wat langer duurt. De rest van de week is er niet zoveel tijd om uitgebreid te koken. Paul moet werken dus die slaapt overdag. De diepvries moet ook weer eens wat leeggemaakt worden en een mooie stoofpot leek me een goed idee. Vanmorgen eerst even een rondje met Hond Jaros gelopen maar daarna had ik zo’n koude handen dat het wroeten in de diepvries pijnlijk werd. Ik greep dus het eerste beste pakje en besloot dat we -wat-het-ook-was- zouden eten. Lamsschenkels dus vandaag. En, wat een geluk, ik had ook nog twee kweeperen die al een tijdje ter decoratie op een schaaltje lagen. Recept lag voor de hand;
  • Lamsschenkels met kweeperen
  • Voor twee personen
  • 2 lamsschenkels
  • olijfolie
  • 1 flinke sjalot, fijn gesneden
  • 2 tenen knoflook, geplet en grof gehakt
  • pimentpoeder
  • gemberpoeder
  • een plukje saffraan
  • zout en flink wat peper
  • 2 grote pommedore tomaten, in stukjes gesneden
  • wat water
  • 1 kweepeer
  • sap van een halve citroen
  • kaneel, een snufje
  • klein lepeltje honing

Wrijf de schenkels in met pimentpoeder, gemberpoeder, peper en zout. Verwarm de olie in een kleine pan, mét deksel,  die ook in de oven kan. Braad daarin de schenkels rondom bruin, voeg ui en knoflook toe en bak even mee. Doe er dan de tomatenstukjes bij en bak ze ook even. Voeg dan water toe zodat de schenkels half bedekt zijn en het plukje saffraan. Zet de pan, met de deksel erop in de voorverwarmde oven en laat ze, op 160 graden, in ongeveer 1 1/2 uur zachtjes stoven.
lamsschenkels met kweepeer
Zet intussen een pan water op en voeg daarbij het sap van een halve citroen. (het citroensap voorkomt dat de peren bruin kleuren) Snijd met een scherp mes de kweeperen in vieren en doe ze snel in het kokende water. Laat ze zachtjes ongeveer 10 tot 30 minuten pruttelen tot de peren zacht zijn. De kooktijd varieert nogal. Mijn peren waren vandaag in 20 minuten mooi gaar. Giet de peren af en laat ze afkoelen tot je de klokhuizen eruit kunt snijden. Doe ze dan in de pan met de lamsschenkels, met de vlezige kant omhoog. Strooi er wat kaneel over en druppel er wat honing op. Laat zo nog even stoven. Keer na vijf minuten de stukjes peer om en stoof nog een paar minuutjes.

  • Dien op met rijst of couscous of gewoon wat knapperig stokbrood.

    Kopje espresso toe!

  • © ellen

 

 

 

 

Nostalgie op Blue Monday; varkenshaasje met zuurkool en gorgonzolasaus

zuurkool, een varkenshaasje en saus van gorgonzola

Tja, ik heb er persoonlijk niet zo’n last van die Blue Monday, maar het is een gegeven, lees Twitter en Facebook en dan we hebben vandaag een opkikker nodig, dat is wel duidelijk.

Een opkikkertje dus vandaag en tegelijk nou maar eens een recept uit de ‘oude doos’. Een leuk initiatief van Els, van website ‘Eetlust’; zij was haar oude kookboeken aan het doorlezen en besloot een aantal van de hele ‘oude recepten’ nog eens uit te voeren. Dat sprak mij wel aan, goed idee, ga ik ook doen… Vervolgens ontbrak me de tijd om nou weer eens echt in die oude boeken te duiken en was ik het hele plan alweer bijna vergeten… tot ik vandaag besloot dat de diepvries ook weer eens wat leeggemaakt moest worden. Ha, daar lag nog een prima biologisch varkenshaasje van de Sumiranboerderij. Eigenlijk heel nostalgisch zo’n varkenshaas; wie eet dat nog gewoon gebraden? Er was een tijd dat dit stukje varken als heel sjiek werd benoemd, dat at je met Kerst of andere bijzondere feestdagen. Een beetje saai ook zo’n varkenshaas; weinig vet, dus weinig smaak. Smaak moet je zelf toevoegen. Varkenshaas heeft, wat mij betreft, altijd een flinke saus nodig, room, pikant, veel peper…

In de koelkast lag ook nog een mooi stuk Gorgonzola en ik was te lui om verse groenten te gaan kopen, dus resultaat; varkenshaas met gorgonzolasaus en zuurkool, want zuurkool hebben we gewoon zelf in de kelder, handig! Beetje vreemd, maar bijzonder lekker.
zuurkool, een varkenshaasje en saus van gorgonzola

Braad de varkenshaas langzaam rondom bruin en laat even zachtjes doorgaren. (tijd is afhankelijk van dikte grootte enzovoorts, voel of het vlees nog meegeeft… en bedenkt welke garing je wilt. Ik houd niet van helemaal gaar, een beetje rosé mag wel.) haal het vlees uit de pan en laat het onder folie even rusten.

  • Saus:
  • 1 sjalot, heel fijngesneden
  • lepel boter
  • klein lepeltje bloem
  • wat bouillon
  • scheutje room
  • 75 gram gorgonzola in kleine stukjes gebrokkeld
  • peper, zout en wat vers gehakte peterselie

Verwarm de boter en smoor de sjalot snippers daarin lichtbruin. Voeg de bloem toe en smoor even zachtjes mee. Voeg een paar lepels bouillon toe, een scheut room en de gorgonzolastukjes. Laat alles langzaam aan de kook komen en maak de saus af met peper, zout en wat vers gehakte peterselie.

Samen met de eigengemaakte zuurkool en een paar gekookte aardappelen was dit een mooie maaltijd!

Kopje espresso toe!

© ellen

Pêkskesvergadering en de nieuwe Carnavalskraker


Nog een paar weken te gaan tot Carnaval; hoog tijd om te vergaderen over de pêkskes. Vanmiddag verzamelen we met de hele vriendengroep op de Witte Brug om na te gaan denken over onze carnavalsoutfit. Ik bakte vanmorgen al een perentaart om het geheel een feestelijk tintje te geven. De Jongste Bediende zorgt vanavond voor het eten en vriendin Marleen zal ongetwijfeld zorgen voor een hapje en een drankje zodat de vergadering niet met droge keel uitgezeten hoeft te worden. Ook ons geliefde Showorkest Octaaf Alaaf, kortweg de SOA, maakt zich op voor het komende feest. Gisteren presenteerden zij hun nieuwste Carnavalskraker: Dat smaakt naar meer! Nou ja, heel toepasselijk op ons weblog vond ik zo. Een geheel Gemerste productie. (en voor wie niet bekend is in Gemert, ook de pastoor is helemaal echt! Een herder die nog snapt hoe hij zijn kerk vol moet houden!)

perentaart

De taart blijft nog even in de vorm dat vervoert wat makkelijker. Wij gaan op pad, je hoort er nog wel meer over beste lezer!

© ellen.

Gebakken garnalen met veel knoflook en zeekraal om het ‘januari gevoel’ te verdrijven.

Oud en Nieuw Ik heb eigenlijk een verschrikkelijke hekel aan de maand januari. De knusse, super ruiende kerstboom is weer opgeruimd, het gezellige gedoe moet wijken voor zakelijke rekeningen, financiële jaaroverzichten en meer van dat gedoe. Het is toch nog koud en somber buiten. Brr… mensen moeten weer zo nodig op dieet, stoppen met roken, hardlopen, goeie voornemens uitvoeren… Nou ja, met die goeie voornemens, daar is natuurlijk eigenlijk niets mis mee, ware het niet dat het meestal neerkomt op een heel chagrijnig gezelschap dat zo half januari moet erkennen dat alle goede voornemens mislukt zijn; dieet is alweer wat minder, één sigaretje kan wel, hardlopen in die regen… nou ja daar zou je ook vervelend van worden! En dan wordt het op sommige dagen ook al weer wat eerder licht, daar zit ík dan weer niet op te wachten. Ik doe het liefste dan maar weer de kaarsjes aan, de gordijnen dicht en denk dat het nog midwinter is. Ik heb ook geen zin (en ook geen reden) om op dieet te gaan, en versoberen prima, maar de diepvries ligt nog vol met allerlei lekkers dat ook nog op moet. Superluxe om het januari chagrijn te verdrijven op een doodgewone donderdag:

  • Grote garnalen met zeekraal voor twee personen
  • 500 gram grote rauwe garnalen
  • 300 gram zeekraal
  • 1 sjalotje, heel fijngesneden
  • klontje boter, géén margarine of olie
  • 4 tenen knoflook, geschild en geplet
  • 1 citroen
  • peper en zout
  • eigengemaakte mayonaise
  • arachideolie

Was de zeekraal en snijd eventuele harde stukjes weg. Verwarm de boter en smoor daarin het sjalotje even glazig en voeg daarna de zeekraal erbij. Smoor alles nog een paar minuutjes door.  Niet te lang! De zeekraal moet nog mooi knapperig blijven! Maal er flink wat zwarte peper over. Verhit de olie in een grote platte pan en bak daarin de knoflook even zachtjes aan. Schep ze uit de pan en bak de garnalen snel om en om tot ze mooi roze zijn. Voeg de knoflook weer toe en een paar parten citroen. Dien snel op met mooi knapperig brood en een glas droge witte wijn. Januari depressie verdwijnt als sneeuw voor de zon! Kopje zeer sterke espresso toe en je kunt al uitkijken naar de lente! © ellen