Voor morgen heeft Ellen een lunch met kwartel in petto, je zult het zien.
Als voorschotje daarop wil ik je deze stelling uit ons Spaans kookboek niet onthouden.
“Gekweekte kwartel is een sappige, ecologisch verantwoorde vervanger voor chimbos”
(Chimbos = allerlei soorten zangvogeltjes.)
‘The food of Spain and Portugal’, Elisabeth Luard
© paul
We gingen rozen kopen in Lottum, dat Noord-Limburgese rozendorp aan de Maas. Een paar perken moesten aangevuld worden en er was intussen ruimte gekomen voor vier klimmers. We kopen al jaren bij dezelfde rozenboer, want die biedt een groot aanbod, deels eigen kweek en altijd superkwaliteit. Zijn specialteit zijn de Engelse Austinrozen. En dat tegen prijzen die vooroorlogs lijken.
Het is ook traditie geworden om na gedane aanschaf met het pontje van Broekhuizen de Maas over te steken. Richting Arcen rijdend kom je dan langs de Arcense Bierbrouwerij “De Vriendenkring”, tegenwoordig “Hertog Jan Brouwerij”. Ben je er nog nooit geweest dan is de brouwerij zeker een bezoek waard. Maar ons was het vandaag te doen om het Proeflokaal, gelegen aan de andere kant van de weg. Niet alleen Hertog Jan bier wordt er geschonken. Nee, ze voeren een grote kaart met speciaalbieren. En wat meer zij, ze behandelen de bieren met de grootste egards. De bieren worden gekoeld aangeboden of op keldertemperatuur, al naar gelang de wens van de klant. In het juiste glas geschonken, naar believen mét of zonder gistdepôt. Een vriendelijk praatje erbij en de nodige productkennis. Enfin, precies zoals dat hoort. (Kom daar in de doorsnee horecaf maar eens om, daar wordt wat afgeklooid met bier.)
De Proeverij houdt er ook een mooie lunchkaart op na. En daarop vind je nog een aantal streekgerechten: kaantjes, Limburgse kazen, Belgische kazen, asperges en andere groenten uit de “tuin van Venlo”. Wij kozen voor bloedworst. Met goed brood, met gebakken appeltjes, met gefruite uitjes, met appelstroop. De bloedworst was prima gebakken, knapperig van buiten, maar niet zo hard dat je met de korst het smeuïge binnenste plet. Een voortreffelijke lunch voor € 7,50.
Ik dronk er een paar glazen Orval bij, Ellen koos voor Liefmans Goudenband. En die laatste bleek een moordcombinatie te vormen met de stevige worst en de rinse appelstroop.
De ambiance is prettig. Hoewel het Proeflokaal groot is en aan wel honderd gasten plaats biedt is de inrichting van dien aard dat je je geborgen voelt.
Een aangenaam gesprek met de kok over Orval (ook volgens hém het beste bier ter wereld!) en we konden voldaan naar huis.
© paul
Vanmiddag hebben we de nieuwe rozen geplant; twee klimmers kochten we; de “Breath of life”, een abrikooskleurige, sterk geurende, grootbloemige Harkness roos. En Barock, een geurende klimmer in een zachtroze tint. Ze staan inmiddels netjes in de grond. Ik heb ook al een rekje op de muur gemaakt waar ze tegenaan kunnen groeien. Ik zou nu liefst gaan waken in de tuin tot er bloemen aan komen!
Door de stevige lunch vanmiddag hadden we niet echt honger, maar na een paar uurtjes werken in de tuin toch wel een beetje “zin in iets”.
Een snel bordje pasta met wat courgettes, doperwtjes en een paar stukjes ham.
De courgette in heel kleine blokjes hakken, even in olijfolie smoren met een geplet en fijngehakt teentje knoflook en een paar stukjes gekookte ham. Doperwtjes (uit de diepvries, even blancheren, afgieten en) bij het courgettemengsel doen.
Pasta koken, afgieten en bij het groente/ham mengsel doen. Even omscheppen en opdienen.
Bestrooien met vers geraspte Parmezaanse kaas.
Eigenlijk wilden we nog een Spaans kwarteltje eten, maar we kregen bezoek van Eupotours en het bezoek bracht ook nog iets wat-we-altijd-al-wilden-hebben-mee….
Wordt vervolgd.
© ellen
Het Ministerie wordt steeds beroemder, hum, hum, nou ja, we worden in ieder geval door veel mensen aangesproken over dit weblog: “Hoe vind ik jullie nu precies”, “Wat is nou die naam van dat weblog”, “Hoe schrijf ik dat?”
Enzovoorts.
Toen ik in 2005 met dit weblog begon heb ik even snel aan de borreltafel een naam bedacht. Geïnspireerd door De Keizer van Monera werd dat een, voor mensen die ons goed kennen, passende naam voor dit weblog.
Ik vind het nog steeds een mooie naam en ben er trots op dat De Keizer van Monera ons indertijd tot Ministerie van Eten en Drinken benoemde maar… Het is vaak moeilijk in de wandelgangen even snel het adres duidelijk te maken aan mogelijke lezers van dit log.
Het is nogal wat..ministerieetenendrinken punt web streepje log punt nl. Wij droomden dus al tijden van een visitekaartje, zo één waar het allemaal op staat.
Vanavond stonden Evert en Neel op onze stoep, met dát kaartje!!!
Neel maakte het ontwerp en Evert maakte een paar afdrukken.
Wij zijn heel blij, wat een mooi cadeau!!! Dank je wel Neel en Evert, wij willen hier graag iets lekkers tegenover stellen, we spreken nog wel af hoe en wat!
© ellen
Het regent dat het giet en de hond moet uit. Ik besluit dat het te nat is en verzin dan maar wat voor het web-log.
Een boterham met tevredenheid, zo heette dat in de jaren vijftig. En misschien nog wel.
In mijn herinnering werd er thuis wat denigrerend over gedaan. Zo’n suikerboterham was voor mensen die geen geld konden of wilden besteden aan goed beleg. (Goed beleg was: caramelpasta, pindakaas, hagelslag. Vleeswaren en kaas waren voor de grote mensen.)
Een enkele keer bezondig ik me aan die simpele boterham met bruine suiker, al staat mij alle beleg van de wereld ter beschikking. Voorwaarden zijn: goed brood en goede boter. En hoe het verder zit met die suiker? Ik weet het niet. Wij zijn van die minimale suikerconsumenten dat ik me er verder niet in verdiep. Ik neem dat wat op voorraad is. Lekker is het wel. Alsof je ontbijt met een gebakje.
© paul
Vanavond een Spaans getinte maaltijd. Ik maakte 12 maart al eens een tortilla de patatas , vandaag een kleine variatie daarop. Zo’n recept gaat steeds een iets andere kant uit. Vandaag maakte ik de tortillas met plakjes chorizo en verse aardappelen. (vorige keer een zakje voorgesneden aardappelschijfjes) Vandaag ook wat meer knoflook. We hadden allebei zin in veel knoflook, een beetje boerse maaltijd.
Bij de tortillas de patatas met chorizo een stuk gebraden verse worst van de Sumiranboerderij en een broccolisalade;
Voor twee personen 500 gram broccoli
4 ansjovisfilets, in fijne stukjes gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
2 rijpe tomaten, in kleine blokje gesneden
2 lepels olijolie
zout en peper
De broccoli in mooie roosje verdelen, in gezouten kokend water 4 minuten laten koken. Dan afgieten en meteen in ijskoud water laten afkoelen. Even laten uitlekken en de groente op een mooie schaal schikken
Maak intussen de saus; verwarm de olie, fruit daarin de knoflook zachtjes aan en voeg de ansjovisjes toe. Als de visjes bijna helmaal opgelost zijn de tomaten erbij doen. Nog even laten sudderen en dan de saus over de broccoli schenken.
Espresso toe!
De zon schijnt, de temperatuur stijgt en iedereen lijkt het voorjaar in het hoofd te hebben. Op mijn werk is het ook goed te merken; om drie uur verdwijnen alle studenten ‘en masse’ richting terras! En gelijk hebben ze, ik zou dan ook wel weg willen….
Eenmaal thuis vandaag wilde ik ook een beetje lente-menu. Vanmorgen al een lamsrack uit de diepvries gehaald, erbij boontjes, rijst en champignonsaus.
Rijst, omdat Paul zin in rijst had.
Champignonsaus omdat bij de wijn die we wilden drinken geadviseerd werd “bijvoorbeeld een paddestoelensaus te eten”.
Boontjes, omdat er erg weinig groenten op dit moment te krijgen zijn. De boontjes bleken achteraf een slechte keus. Ze komen van veel te ver, en smaakten bijna nergens naar. Ik heb ze kort gekookt, afgegoten en laten schrikken in koud water. Daarna een beetje gepimpt zoals dat heet; een beetje olijfolie in de pan, uitje erbij en een mooie rijpe tomaat in blokjes. Even smoren en dan de boontjes erbij. Flink peper erover en het wordt toch nog iets!!!
De lamsrack maakte ik als volgt klaar;
Ik hakte een klein bosje platte peterselie, een plukje tijm, wat rozemarijn, een teentje knoflook en een paar blaadjes basilicum heel fijn.
De kruiden mengde ik door 3 eetlepels grof paneermeel met wat zeezout en grof gemalen peper (broodkruimels zelf fijnmaken is wel zo mooi, maar ik had even geen oud brood)
Ik klopte een ei los en wentelde het lamsrack om en om door het ei, daarna door het kruidenmengsel.
Het vlees heb ik vervolgens even rondom aangebraden in een platte pan met wat olijfolie, en daarna nog 15 minuten laten garen in de oven op 200 graden.
Het lamsrack is dan nog mooi rosé.
Ik liet het vlees zeker vijf minuten rusten voor ik het aansneed.
Wij aten er vandaag, vanwege de bijzondere wijn een (bos)paddestoelensaus bij. Bij allerlei supermarkten kun je doosjes “bospaddestoelen”kopen. Een echte leugen eigenlijk! Op dit moment groeien er bijna geen paddestoelen in het bos, maar zeker niet de soorten die in die doosjes zitten. Flauwekul dus! In zo’n doosje koop je voor veel geld een paar champignons en in het beste geval nog wat andere (zeker niet in het bos) gekweekte paddestoelen. Ik koop in deze tijd van het jaar een doosje biologische grotchampignons en voeg dan voor de ‘bossmaak’ een paar gedroogde en voorgeweekte stukjes eekhoorntjesbrood toe. In de saus gebruik ik dan het weekwater van de paddestoelen, dat geeft echt bossmaak!
Saus;
1 lepel olijfolie
200 gram grotchampignons
1 kleine ui en 1 teentje knoflook, fijngehakt
2 eetlepels gedroogd eekhoorntjesbrood, een half uurtje weken in lauwwarm water. Water niet weggooien!
1 bekertje room
Wat versgehakte kruiden (over van het lamsrack-kruidenmengsel)
Verwarm de olie en bak daarin de champignons met de ui en knoflook even aan. Voeg de gedroogde paddestoelen erbij en blus af met een paar lepels van het paddestoelenweekvocht.
Laat even inkoken en doe er dan de room bij. Laat het geheel zo een minuut of 15 indikken. Breng verder op smaak met peper en zeezout.
Een prima maaltijd, zeker voor een gewone “doordeweekse” dag. Eigenlijk wel iets om je gasten voor te zetten bij het Paasdiner. Wij eten doordeweeks zo af en toe “Zondags Eten” omdat Paul vaak in de weekenden moet werken. Zo ook met Pasen. Ik kook dus alvast maar wat lekkere Paasgerechten op de momenten dat wij er tijd en zin in hebben. Van harte aan te bevelen voor het Paasdiner deze lamsrack. De wijn erbij ook. Ik zou alleen een andere groente kiezen ( broccoli bijvoorbeeld) en er kleine krielaardappeltjes bij geven.
Espresso toe.
En we dronken er een wijn uit de Madiran bij; een 2001 Madiran, Chateau Bouscassé
Ellen moest vanavond werken en dien ten gevolge begon haar werkdag pas laat, om 14.00 uur.
In de plaats van een gezamelijke avondmaaltijd hebben we dan maar geluncht.
Een pastamaaltijd, heel eenvoudig en klaar in de tijd die de pasta nodig heeft om te koken.
Recept straks
Ellen ging werken en ik was uitgenodigd op de “bezuinigingsbijeenkomst” van mijn broodheer. En bezuinigd moet er worden: 1,2 miljoen dit jaar en structureel 8 ton voor de volgende jaren.
Ik ben niet gaan luisteren, de uitkomsten stonden me bij voorbaat niet aan en ik heb er verder geen enkele onvloed op. Ik raak er sjagerijnig van en gedeprimeerd, kwestie van onmacht.
Ik verbracht mijn middag dan maar met “De Encyclopedie van de Domheid” van Matthijs van Boxtel.
Ik ga die man een brief schrijven met de vraag of hij in een volgende editie een lemma in kan voegen over mijn broodheer.
Het eten dan maar:
Het seizoen is bijna voorbij en ik had het deze winter nog niet gegeten.
Want balkenbrij hoort bij de winter, hoort bij de slacht. Ik koop mijn balkenbrij bij slager Snijders, daar wodt-ie nog thuis gemaakt. (Slager Welten heeft overigens een mooie fabrieksvariant, daarin verwerkt men bloed.)
Van oudsher was balkenbrij zo ongeveer het laatste van de te verwerken resten bij de slacht. Er gaat bouillon in (uit de worstkeuken), wat spek (tegenwoordig al maar minder), eventueel nog wat vleesresten en de brij wordt op sterkte gebracht met boekweitmeel. Gekruid wordt er met rommelkruid (zoethout, anijs, kaneel, gember en sandelhout). Verder laurier en nootmuskaat.
Het woord bomballie als benaming voor balkenbrij hoor ik nooit meer. Ik ken het uit mijn jeugd, mijn vader noemde het zo. Balkenbrij laat zich etymologisch nog verklaren. Balk is buik, en daar komt een deel van de inhoud van de brij vandaan. Maar bomballie?
Ik bakte de schijven in boter in de koekenpan tot ze knapperig waren en at ze met een flinke klont Perenstroop.
© paul
Dat de Mechelse koekoek een heerlijke kip was wist ik al. En dat het beest er zich uitstekend toe leende om in stoofpotten te verwerken had ik gelezen. Maar dat het zo lekker kon zijn ging mijn verwachting te boven. Ellen toverde de kip tot “kippetje gestoofd in rode wijn”. Het recept komt in de loop van de avond. De groenten zaten in de stoofpot verwerkt. De pasta natuurlijk niet.
We dronken er een glas heel behoorlijke Bourgogne bij en sloten de maaltijd af met ieder een kwart Chaourse met een stukje brood. Géén espresso, géén chocolade.
© paul