Je hebt lang op een nieuw stukje moet wachten lezer… Druk, druk, druk, vandaar!
Binnens- en buitenshuis was er zat te doen. Hond Jaros eiste meer dan voldoende aandacht op, zo ook de gaande en de komende in dit huis. De verjaardag van het Kind werd gevierd en er moest een woonstede in Luxemburg van eigenaar(s) verwisselen. De verse bonen dienden gepoold en prei, ui en pieper geoogst. En dan was er dat feest aan de Witte Brug… Ik werp me ongevraagd maar op als chroniqueur van Het Feest. Het zit zo:
Marleen bereikte de gevleugelde leeftijd van Sara. De Jongste Bediende zou ook nog een paar dagen in de vijftig zitten, zodat afgelopen zaterdag de totale leeftijd van de bewoning van de Witte Brug numero 5 exact één honderd jaar bedroeg! Dat schreeuwde om een feest. En een feest kwam er.
Op de weide waar vroeger de boomgaard van Marleens vader was werd een circustent opgericht. Gigantisch groot, met aparte bijvertrekken voor bar, toilet en garderobe. Het Ministerie mocht deelnemen aan de voorbereidingen voor het feest, aan het feest zelf en aan de opruimparty; vermoeiend, maar o zo aangenaam.
Voor het feest werden een goede 250 gasten genodigd, nagenoeg iedereen ging op de invitatie in. Afgezien van een overvloed aan eten en drinken werden de gasten verwend met optredens van allerhande pluimage. De Zwarte Bende verzorgde twee sessies, zo ook het Heintje Davids Collectief. En dan Ans en Neel met wat intussen in onze contreien klassiekers zijn geworden. Daar was dan die gelegenheidsband van Terence, Jos en de Jongste Bediende, op het eind aangevuld met ondergetekende die meteen zijn strot kapot zong (hoezo buikademhaling???). Julia verzorgde in de middag en vooravond een klein concertje, men was tot tranen toe geroerd… Als laatste was er dan het optreden van Internos, het koor waar Marleen alweer een paar jaar deel van uitmaakt. Tussen de bedrijven door stond Hijn garant voor de muzikale achtergrond.
Dan was er dat geweldig duo, barlui pur sang. Ze tapten en ruimden, en ze hadden alles in de gaten. Ook Richard en Marcel, die in het voor- en natraject een bult werk verzetten, evenals ceremoniemeester Peer. Andere Peer was goed voor de afbraak der dingen, dat is hem wel toevertrouwd. Alex, altijd in voor degelijke hand-en-spandiensten, en ach, zijn zonen, zittend op hun krent. Meester Jan, een betere straatveger vind je niet. Broer Hans dan, die behalve gekend Luchtmachtspotter ook talent blijkt te hebben als Paparazzi. (Honderden compromiterende foto’s schoot die man. We bezinnen ons nog op een manier om jou van dat gedoe deelachtig te maken, lezer.)
Ik vergeet nu een boel volk te vernoemen. Ik kan het even niet bedenken, ik vul het later wel aan. De tentenbouwers doen het voor hun vak, ik vernoem ze niet apart, zo ook de drankleverancier. Prettig volk om mee van doen te hebben; wil je er iets commercieels mee, neem even contact op met de Jongste Bediende. Dat geldt ook voor de rijdende frietkraam die wat later op de feestavond de innerlijke mens hielp overleven.
Ellen maakte voor de gelegenheid zestien (16) liter groentesoep. Daarbij honderdtwintig broodjes, ruim belegd. Dat was voor het middagprogramma, meer gericht op het Oude Volk. Er waren tien liter borrelnoot, retroprikkertjes met druif en kaas, kleine bockworstjes en toastjes Brie. Plock- en leverworst ook, bijna alles is op.
En dan die foto in de kop van het artikel, wat heeft die te maken met dit schrijfsel? Let op: dat zijn de bio-aardappelen van de Witte Brug. Ellen maakte ze klaar als Salzkartoffel… Dat klinkt geweldig, maar het is uiteindelijk gewoon een in zout gekookte pieper met een beetje peterselie als aufschmuck. Een snuifje paprikapoeder geeft het geheel cachet. Die piepers maakten deel uit van de laatste maaltijd die Marleen met ons mocht gebruiken in haar pre-Sara periode.
© paul
