Bourgondische kaassoesjes of Gougères

Posted on January 30, 2016 by Ellen Bouckaert

Ik weet niet hoe het bij jullie is beste lezer, maar hier is het pestweer! Zo’n bui die de hele dag niet overgaat, een snijdende wind, somber, donker, brrr… We gingen voor wat noodzakelijke boodschappen naar de Helmondse markt en waren er bijna alleen. Ook een fors aantal vaste handelaren waren er niet, te koud, te nat. De echte diehards waren er natuurlijk wel, onze vaste leveranciers van groenten, sinaasappels, vis, kaas en bloemen hebben lak aan een buitje meer of minder. De bloemenman vertelde zelfs dat hij gewoon dezelfde omzet maakte als iedere week. “Mijn klanten komen toch wel”, beweerde hij. Nou ja, zonder een bloemetje op tafel is dit rotweer al helemaal niet te harden.

Eenmaal thuis hadden we het koud, prima omstandigheden voor een flinke pan bonensoep en iets erbij. Echte Bourgondische kaassoesjes, daar had ik zin in! Je krijgt deze soesjes in Bourgondie overal bij de borrel, of liever nog bij een glas Kir. Há, we hebben ook nog een fles lekkere Crème de Cassis in huis, gekocht tijdens onze herfstvakantie in Bourgondie. Paul koelde een mooie fles Sauvignon blanc en de soesjes waren snel gemaakt. Prima ingrediënten om de bewolking te verdrijven! Soezendeeg is niet moeilijk te maken, je hebt er alleen wat kracht voor nodig als je de eieren door het beslag klopt. En, hoe harder je klopt hoe luchtiger de soesjes worden, dat wel!

Bourgondische kaassoesjes ofwel Gougères
2,5 dl melk
100 gram boter een snuifje zout
150 gram bloem
4 eieren
50 gram Comté of Gruyère kaas in blokjes gesneden ter grote van een doperwtje
50 gram geraspte kaas

Breng de melk met de boter en het zout in een steelpan aan de kook.
Voeg de bloem in één keer toe en en verwarm het mengsel al roerend (op een heel laag pitje) tot het van de bodem van de pan loslaat en alle klontjes verdwenen zijn.
Laat het deeg nu even afkoelen en roer er dan één voor één de eieren door. Je moet roeren tot je een mooi glanzend mengsel hebt.
Roer er dan de blokjes kaas door.
Vorm met twee eetlepels kleine balletjes van het deeg en leg die op een ingevette bakplaat.
Strooi nog wat geraspte kaas over de soesjes en bak ze in een voorverwarmde oven op 170 graden in 20 minuten gaar. Met het deeg kun je ongeveer 20 soesjes maken.

Drink er een mooie Bourgogne bij of een Bourgondisch aperitief Kir; schenk een flinke scheut crème de cassis in een wijnglas en vul het dan aan met een witte Bourgogne of een andere droge witte wijn of maak een Kir Royale, dan neem je in plaats van witte wijn een cremant of champagne. Kopje espresso nemen we vanavond wel na de maaltijd!

Marmelade van bloedsinaasappels.

Posted on January 24, 2016 by Ellen Bouckaert

Een druilerige zaterdagmorgen; moeten we naar de markt? Nou ja, móeten, nuh, maar eigenlijk… Ik zag deze week een berichtje voorbijkomen van Onno Kleijn, met een foto… met daarop een karbonaadje… niets bijzonders. Maar bij dat karbonaadje lag een stukje bloedsinaasappel, en dat is wel bijzonder! Bloedsinaasappels zijn er maar een kleine twee maanden per jaar. Je moet er dus snel bij zijn anders is het seizoen alweer voorbij… Nu ben ik dol op deze speciale sinaasappels en ik bedacht dat als Onno Kleijn ze heeft gekocht dan zijn hier ook ze ergens te koop, en als dat ergens hier in de buurt is, is dat op de Helmondse markt! Dus naar de markt! En ja hoor, daar lagen ze, mooie glanzende bloedsinaasappels. Onbespoten, puntgaaf, rijk aan vitaminen, bij uitstek geschikt om marmelade van te maken. Ik kocht een flinke hoeveelheid en ging tevreden met nog wat andere noodzakelijke koopwaar naar huis. De zaterdagse borreltafel was de eerste zorg, het maken van de marmelade plande ik voor de zondagmorgen Vanmorgen dus maar weer allerlei recepten uitgeplozen en eigenlijk kwam ik gewoon uit bij mijn recept van vorig jaar. Ik besloot alleen de hoeveelheid suiker te verminderen. Vorig jaar gebruikte ik gewone suiker, dit keer nam ik geleisuiker. Je hebt van deze geleisuiker veel minder nodig, de marmelade wordt minder zoet en stijft toch goed op. Vandaag maakte ik een flinke hoeveelheid marmelade.

De basis was
2700 gram bloedsinaasappel
sap van 4 citroenen
250 gram frambozen (diepvries, mooi voor de kleur)
1250 gram geleisuiker
en voor een paar speciale potjes 4 eetlepels whiskey

Was de sinaasappels en laat ze dan in ruim water zachtjes ongeveer 2 uur koken op een laag vuurtje. Laat de vruchten in het kookwater afkoelen. Haal de vruchten uit het kookvocht en halveer ze. Bewaar het kookvocht.

Schep met een lepel het vruchtvlees en de pitten eruit, schraap ook wat van de witte laag van de schil af. Dat wit en de pitten bevatten de meeste pectine die er mede voor zorgen dat de marmelade straks gaat stollen. Bewaar de schillen. Doe het vruchtvlees met het wit van de schillen, de pitten en de frambozen samen in een steelpan en voeg 3 dl. water toe. Laat dit 7 minuten in een gesloten pan zachtjes koken.

Giet dan de inhoud van de steelpan door een fijnmazige zeef die je op een kom gezet hebt. Druk het vruchtvlees met een houten stamper of lepel door de zeef tot er alleen nog taaie vezels en pitten overblijven. Dat is een langdurig klusje, maar toch volhouden, je hebt zoveel mogelijk van deze massa nodig om te marmelade te laten geleren.
Snijd dan de schillen in fijne reepjes. Weeg het vruchtvlees samen met de schilletjes en voeg zoveel kookvocht toe tot het totaalgewicht 3200 gram is. Doe dit alles in een ruime, niet te hoge pan en voeg het citroensap toe. Breng dit al roerend aan de kook. Draai, als de massa goed kookt, het vuur lager en kook de marmelade al roerend 15 minuten. Voeg dan de geleisuiker toe en breng opnieuw aan de kook. Laat de massa dan nog 2 minuten inkoken. Dit keer was er wel whiskey in huis, dus besloot ik een paar potjes te vullen met een luxe versie… Ik schepte een deel van de massa in een aparte pan en deed daar nog een flinke scheut whiskey bij. Heel even verwarmen en dan in de schoongemaakte potjes scheppen. De marmelade zonder toevoegingen ging daarna ook in schone potten. Deksel erop, op de kop op een theedoek zetten en na een paar minuten keren.
Tevreden kijk ik naar de nieuwe voorraad! Genoeg om een flinke tijd geroosterde boterhammetjes met marmelade te eten… Jop mag er ook van eten, maar die met whiskey… die zijn voor Opa!

Nu nog een kopje espresso, dat zal smaken na al dat zoet!
© ellen.

Cook & Boon…

Posted on January 21, 2016 by paul

Het zit zo: alweer een jaar of tien geleden schonk Marleen me een blik koffiebonen. Een relatiegeschenk van een van haar klanten was het, maar aangezien er op de Witte Brug no 5 nauwelijks koffie wordt geschonken, en al helemaal geen espresso, bedacht Marleen dat de koffiebonen beter thuis waren op het Ministerie. En dat waren ze ook, zelden dronk ik zulke lekkere koffie. Cook & Boon espresso stond er in fijne letters op het blik, verder niets.

Toen de bonen op waren ging ik naarstig op zoek naar de firma, want ik wilde meer. Het bleek een Belgische onderneming te betreffen, maar ze deden niet aan levering aan particulieren, en daarmee was de kous zo ongeveer af. De koffie bleef echter wel door mijn hoofd spoken, en nu en dan mocht ik er met passie over zeuren tegen deze en gene. Tijdens een van zulke gesprekken wees iemand me erop dat ze bij Cook & Boon intussen op beperkte schaal waren gaan leveren aan de kleinverbruiker.

Ellen bestelde voor mij een kilopak en vandeweek werd het bezorgd. Ik was benieuwd of de koffie zou voldoen aan de torenhoge verwachtingen die ik koesterde. Misschien had ik door de jaren heen een soort idefix gebouwd, wie herinnert zich per slot met zekerheid een smaak van tien jaar terug.

Het bleek allemaal te kloppen, de smaak, de geur, de crema. Zeldzaam lekkere espresso komt er uit onze Solis koffiemachine. Cook & Boon brandt een hemelsmooie espresso, vol van smaak, mild ook en zacht. En smakelijk…

Blijft de kwestie van de prijs. Vijfentwintig euro voor één kilo is niet niks, en een kilo vliegt er in dit huis door alsof het lucht is. Hoewel Ellen de koffie erg lekker vindt, zet ze serieuze vraagtekens bij de prijs-kwaliteitsverhouding. Ik evenwel ben in mijn nopjes, ik vind het goed zo. En er zal heus niet altijd Cook & Boon geschonken worden op het Ministerie, er zijn voldoende redelijke alternatieven voor handen om het nu en dan wat minder begrotelijke espresso’s te brouwen. Maar ik zal met regelmaat een paar kilo inslaan. Het is het waard…

Puree van monstransboontjes…

Posted on January 20, 2016 by paul

We gingen vandeweek op ziekenbezoek want Marleen zat al enige dagen in de lappenmand. Een gemeen griepje kluisterde haar al die tijd al aan de loveseat in de hoek van de woonkamer, ze zag bleekjes. Evengoed was ze blij met wat bezoek en het duurde dan ook niet lang of we zaten aan de kloostertafel in de keuken; Marleen schonk een goede borrel. Ook had ze intussen de laatste bonenopbrengst van afgelopen jaar uitgezocht. Toen we na enige uren dan ook huiswaarts keerden zeulden we twee tassen bonen mee, het quotum kwam boven op de hoeveelheid die we al in onze kelder hadden opgeslagen. We dienden naarstig te bedenken hoe we ons de komende tijd door die voorraad zouden werken.

Enfin, Ellen begon er voortvarend aan gisteravond. Ze weekte een kook monstransbonen (heilige boontjes) voor twee personen, 200 gram gedroogd gewicht. Twee uren stonden ze in het water, daarna werden ze gekookt, mét een sjalotje, mét een blaadje laurier en mét een paar dobbelsteentjes gerookt spek. Ze had het zo vaker gedaan met heilige boontjes en dat ging best. De bonen zouden na een goede anderhalf uur gaar moeten zijn. Dat waren ze echter niet, de kooktijd nam aanmerkelijk meer tijd in beslag.

Het is met bonen altijd wat. Hoe ouder ze zijn, hoe langer de kooktijd. Sommige rassen dienen een nacht geweekt om in een redelijke tijd te worden gekookt, andere kunnen toe met een weektijd van enkele uren. Er bestaan zelfs rassen die je helemaal niet vooraf in het water zet. Bedenk wel dat bonen die ongeweekt in de kookpot gaan anders van consistentie zijn dan voorgeweekte bonen In dit geval denkt Ellen dat de weektijd te kort was. Maar goed, die bonen wilden niet gaar worden en het werd al maar later, we barstten intussen van de honger. Ellen maakte dan maar een snel-klaar-alternatief met reuzenbonen uit blik. Het leverde een smakelijk gerecht op, daar niet van, maar we hadden ons een en ander anders voorgesteld. Toen we dan na de maaltijd aan ons kopje espresso zaten bleken de monstransboontje alsnog gaar. Nou ja…

Enfin, die monstransbonen werden uiteraard niet aan het varken gevoerd. En zo zat ik dus vandaag met een kook koude bonen. Ik verzon een eenvoudige bonenpuree voor onze avondmaaltijd en ik ben heel tevreden met het resultaat. (Ellen wijst me er fijntjes op dat dit soort bonenpasta’s te vinden zijn bij Mevrouw Roden, bij Mevrouw Boon, en in elk kookboek dat de keukens van het Midden-Oosten behandeld. Ik geef het deemoedig toe. Je zult ze ook wel vinden in al die veggi-kookboeken die de laatste jaren zo populair zijn. Enfin…)

200 gram gedroogde bonen,
1/2 rode ui, gehakt,
2 eetlepels aci biber salcasi of een andere peperpasta,
2 tenen knoflook, gehakt,
15 gram verse koriander, gehakt,
2 eetlepels olijfolie.

Kook de bonen zoals hierboven beschreven en giet ze af als ze gaar zijn. Doe de bonen in een blender of keukenmachine, samen met de halve ui, de knoflook, de pepersaus, tien gram verse koriander en twee lepels olijfolie. Draai alles tot een mooie pasta. Je puree is nu klaar, je strooit er de resterende gehakte koriander over en dient hem warm op. Het is een prima bijgerecht bij een vlees- of vismaaltijd. Laat je bij het koken van de bonen het spek weg dan heb je een smakelijk vegetarisch gerecht. Koud is de puree ook lekker, bijvoorbeeld als dip op een stuk goed brood.

Ach, met zo’n maaltje voor twee komen wij natuurlijk nooit door onze voorraad, dat moge duidelijk wezen. Maar de Carnaval zit eraan te komen (en de after party!). En zo zijn er nog wel een paar gelegenheden waar grote potten bonensoep worden vereist. Nee, dat komt wel goed met die bonen…

Mosselsoep…

Posted on January 13, 2016 by paul

Gisterenochtend kwam ik tot mijn verbazing tot de gedachte dat het alweer tijden geleden was dat we mosselen aten. Waarom ik aan mosselen moest denken wist ik niet, maar dat ik ze die avond klaar zou maken stond meteen vast.

Ik kocht mijn mosselen bij AH, hun eigen merk met als maataanduiding Middel, dewelke overeen komt met de officiële aanduiding Imperial (dat wil zeggen ongeveer honderdtien mosselen per twee kilo). Keurige mosselen, de schelpen fors gevuld…

Ik heb ze klassiek klaargemaakt met prei, knoflook, een half Spaans pepertje, wijn en boter. Met één verschil dan toch: Ik liet prei en knoflook vooraf een tijdje stoven. Ik gebruikten een flink glas witte wijn.

Smelt boter in de mosselpan. Bak hierin op een middelhoog vuur de kort gesneden prei, de fijngehakte knoflook en het gehakte halve pepertje, dat van zaadlijsten is ontdaan. Na een minuut of vijf gaat de witte wijn erbij. De groenten stoven hierna nog een klein kwartier in het vocht, op een laag vuurtje. Intussen kijk je de mosselen na en verwijdert baarden en andere ongerechtigheden. Zet het vuur hoog en doe de mosselen in de pan. Laat ze een paar minuten koken en schud dan goed om. Nog enkele minuten en alle schelpen zijn open en je mosselen zijn klaar. Dien ze meteen op. We aten er frieten bij en een mayonaise die stijf stond van de knoflook.

Wat rest na de maaltijd is een torentje lege schelpen, wat gekookte mosselen die je niet meer op kon en een laag soep onder in de pan. Je houdt namelijk niet alleen de gekookte wijn over, maar ook vocht van de groenten en natuurlijk volop vocht uit de mosselschelpen. Zet de staafmixer in de pan en je maakt in een handomdraai een smakelijke mosselpreisoep. Maar je kunt het vocht ook zeven, zoals ik deed, en dan houd je een prachtige bouillon over, vol en zilt van smaak. Je kunt die bouillon weer als basis gebruiken voor een vissoep, voor een vissige saus, enfin, bedenk maar…

Ik heb de bouillon als lunchmaaltijd eenvoudigweg verwarmd, een half pepertje erin gesneden en een handvol vers gehakte peterselie. Even laten doorwarmen en de soep daarna verrijkt met een paar overgebleven mosseltjes. Zo eenvoudig, zo weldadig…

gegrilde kip

Posted on January 10, 2016 by Ellen Bouckaert

De grote supers hebben hun leven gebeterd; ze verkopen geen plofkip meer! Fijn voor de kippen, ze krijgen nu een beter leven. In Allehande kan je lezen over de nieuwe AH kip. Ze zijn van het Hubbard-ras en groeien wat trager dan de kippen die worden gehouden in de ‘gewone’ pluimveehouderij. Ze hebben aanmerkelijk meer plaats en ook wat vermaak in de stallen. Fijn, maar dat maakt het nog geen smakelijke kip. Het zou mooi zijn als AH nu ook wat meer verschillende rassen ging verkopen zoals bijvoorbeeld de gele en zwarte hoevekip (Label Rouge) of de Kemperhoen. Deze kippen hebben én een goed leven gehad, én zijn heel smakelijk en daar gaat het toch om. Nu zijn deze kippen in de grote steden misschien wel te koop in de supers, hier in ons dorp is het aanbod nog steeds heel magertjes zodat ik voor een echte lekkere kip steeds naar de Sligro of Hanos moest. Dat is nu opgelost met de komst van een nieuwe slager in ons dorp. Deze slager verkoopt rund, varken, kalf, lam en ook kip, lekkere kip en daar had ik zin in. En dan niet zo’n filetje, nee gewoon een hele kip! Ik kocht gisteren een Gele Hoevekip van ongeveer 1500 gram. Ik vind kipfilet eigenlijk het minst smakelijke onderdeel van de kip, Veel liever eet ik de sappige pootjes, maar goed, koop een hele kip en je hebt alle onderdelen, voor ieder wat wils. Voor ons tweetjes is zo’n kip veel te veel maar met de restanten kan je nog heerlijke maaltijden maken. Ik lunchte vandaag met een broodje belegd met wat borstvlees, een flinke klodder mayonaise, wat rucolla en kerstomaatjes. Niks mis mee. Met de rest maak ik morgen en pan ragout. Zo komt die kip helemaal op. Oja, Hond Jaros krijgt natuurlijk de velletjes en de drelletjes.
Sommige mensen zien op tegen het bereiden van een hele kip, ingewikkeld, hoe moet dat, hoe snijd ik zo’n ding, hoe weet ik of de kip gaar is… Ach, het lijkt allemaal ingewikkelder dan het is.

Een paar tips voor het bereiden van kip in de oven:

Er zijn wel een paar voorwaarden voor het klaarmaken van zo’n kip:
Koop altijd een échte kip; biologisch, label rouge, of een ander soort kwaliteitskip.
Gebruik goede olie en eventueel knoflook
Regel de temperatuur zorgvuldig. De griltijd hangt af van het gewicht van de kip,reken grofweg voor een biokip ruim 1 uur per kilo.
Breng eventueel knoflookpulp met wat olijfolie op het vel aan, (in de laatste 5 minuten van de griltijd)

Het is lekker om de kip wat extra smaak mee te geven.
Stop in de kip bijvoorbeeld:
een flinke tak rozemarijn en,
een hele (biologische, schoongeboende citroen of sinaasappel) of
wat teentjes knoflook, of
een kruidenmengsel van tijm, rozemarijn, verse peterselie, of
een flinke pluk verse dragon, of
verzin nog maar eens iets….

Het is ook heel lekker om de kip onder de huid te vullen met een extra smaak.
Bijvoorbeeld door direct onder de huid van de borst wat
kruidenboter, kleine stukjes spek, plakjes chorizzo, of een mengsel van dat alles aan te brengen.

Smeer zo’n mooie kip dan rondom licht in met olijfolie en zet hem/haar dan in de voorverwarmde oven, op grilstand, op 200 graden.
Ongeveer 30 minuten en breng dan de temperatuur terug tot 140 graden. Laat de kip zo in alle rust verder garen.
Laat de kip ná het grillen zeker 10 minuten rusten voor je het vlees aansnijdt.

Wij aten er een frisse salade bij van komkommer en tomaatjes.
Kopje espresso toe.

Komkommersalade met fetakaas…

Posted on January 10, 2016 by paul

Door de jaren heen hebben we nogal wat feta verbruikt, doorgaans om er salades mee te verrijken. Op enig moment raakte het gebruik van de kaas, die voorkeur, wat op de achtergrond om vervolgens voor een tijdje geheel uit onze keuken te verdwijnen. Dankzij een culinaire reis van de Britse televisiekok Rick Stein, een reis die zijn aanvang nam in Venetië en vervolgens via de Balkan naar Griekenland en Turkije voerde, werden wij herinnerd aan de wonderen die feta in een maaltijd kan betekenen. (De BBC zond de de reis afgelopen najaar uit onder de titel From Venice to Istanbul.)

Het duurde even voordat we weer de juiste kaas te pakken hadden, want er is een hoop te kiezen in de winkelschappen en smaak en kwaliteit willen nogal eens verschillen. De feta waar we nu voor kiezen komt uit Griekenland en wordt geproduceerd door een bedrijf dat luistert naar de naam Dodoni. De kaas smaakt zacht en mild maar doet tegelijkertijd vol aan. En hij is beslist niet te zout. Een gangbare verpakking weegt 150 gram en je betaalt er € 2,20 voor. Onder andere Albert H. heeft hem in het assortiment.

Bij ons verdwijnt de feta eigenlijk altijd in salades hoewel er nu en dan ook uit het vuistje van wordt gesnoept. De salade die we gisteravond aten is doodsimpel, supersnel te bereiden, erg lekker en breed inzetbaar. Het gaat als volgt: Schil een komkommer en verwijder eventueel de zaadlijsten. Snijdt de komkommer in blokjes en doe die in een kom of schaal. Halveer wat kleine tomaatjes, snijd een uitje in ringen en hak flink wat platte peterselie fijn. Voeg dat bij de komkommer. Maak een vinaigrette van goede olie en azijn en breng op smaak met peper en zout uit de molen. Giet de vinaigrette over de salade en schep goed om. Kruimel vervolgens de fetakaas over de salade en je bent klaar.

Wij aten de salade bij kip uit de oven. De salade vormde een heerlijke frisvolle begeleider van het gegrilde gevogelte. Erbij nog wat aardappelpuree en een glas fonkelende Rhônewijn. Wat wil een mens meer? Oh ja, een kopje espresso toe…

Snoekbaarsfilet met kappertjes

Posted on January 3, 2016 by Ellen Bouckaert

Snoekbaars, ik schreef er een tijdje geleden al uitgebreid over; wij vinden het allebei een hele smakelijke vis.

Gisteren was zo’n typische bijna-einde-feestdagen-dag, toch nog een klein beetje feest en ook nog een mooie fles witte wijn over… Een goed moment voor de snoekbaarsfilets. Ik wilde ze dit keer eens gewoon bakken en besloot dat we er een saus met kappertjes bij zouden eten. En bij kappertjes hoort ansjovis. Denk nu niet brr, die zoute dingen. Ansjovisjes geven, mits met mate gebruikt, een mooie volle smaak aan gerechten. Ze smelten in sauzen helemaal weg. Zo ook in deze saus.

Voor twee personen:gefileerde, en ontschubde snoekbaarsfilets
olijfolie
wat bloem
peper en zout
een flinke klont boter
1 sjalotje, heel fijn gesneden
2 ansjovisjes uit blik of pot
2 eetlepels kappertjes
een flinke scheut witte wijn

Bestrooi de filets met peper en wat zout en bestuif ze licht met bloem. Verhit de olie in een koekenpan en bak daarin de filets. Bak eerst de velkant bruin en draai de vis daarna om. Voeg dan de klont boter en het sjalotje toe en bak op een niet te hoog vuur nog een paar minuten. Totale baktijd 7 á 8 minuten. Haal de filets uit de pan en houd ze warm. Voeg de fijngesneden ansjovisjes, de kappertjes en de scheut witte wijn toe en laat alles even inkoken. Giet de saus over de filets en dien snel op. Wij aten er aardappelpuree bij en doperwtjes. En die wijn… phoe, lekker! Kopje espresso toe, een ware feestmaaltijd!

Gelukkig Nieuwjaar!

Posted on January 3, 2016 by Ellen Bouckaert

Frans uit Moldavië bedankt ons voor het oliebollenrecept van zeven jaar geleden (een recentere beschrijving was niet voorhanden). En Erik vraagt zich bezorgd af of wij ooit nog zullen publiceren op het oude niveau van vier, vijf artikelen per week, of dat de lezer het in de toekomst moet doen met een enkel artikel per maand…

Ook in de directe omgeving wordt er gemord, en wat nog erger is: wordt er een beetje meewarig gedaan. Zo van: zie je wel dat ze het niet volhouden om elke dag te schrijven. Of: aan discipline ontbrak het ze daar op het Ministerie altijd al, en dat gaat zich op den duur tóch wreken. Of: kennelijk is de koek op….

En kijk je naar het stukje hieronder, dan lijken de criticasters een punt te hebben. Het was al vóór Kerstmis dat het laatste artikel werd geschreven. Terwijl er na het verschijnen van dat verhaal van alles en nog wat gebeurde waarvan we je hadden kunnen en moeten vertellen. En zo heeft het de schijn dat de fut eruit is…

Maar niets is minder waar lezer: we blaken van energie, we hebben ideeën zat en onderwerpen te over. Mogelijk verandert er iets aan het karakter van de web-site, mogelijk kiezen we voor een weg, iets meer in de breedte. Maar vrees niet: er liggen stapels recepten op de plank te wachten om gepubliceerd te worden, en eetfoto’s hebben we meer dan we kunnen plaatsen. We zullen je ook het komend jaar met liefde en plezier bedienen.

En voor nu: Een Gelukkig Nieuwjaar Lezer!

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Monthly Archives: January 2016