Appeltaart van Bakker Holtkamp…

Posted on January 25, 2011 by Ellen Bouckaert

25 jan. 2011

Een appeltaartje is snel gemaakt, terwijl het volk hier aan de keukentafel gezellig doorkletst. Meestal blijft het bezoek tot de taart klaar is en snijden we het lekkers meteen aan. Dit keer niet! Jammer voor de Keizer van Monera, die moet de volgende dag maar terugkomen. Deze taart moet een dagje staan, dan wordt hij nog lekkerder. Het is een recept van bakker Holtkamp maar vreemd genoeg staat dit recept niet in het boek. Het was misschien logischer geweest om dan een ander appeltaartrecept uit het boek te proberen maar ik had mijn zinnen gezet op deze appeltaart met abrikozenconfiture. Volgende week maak ik wel weer een andere Holtkamp creatie. Het boek biedt inspiratie genoeg!

Voor een springvorm van 24 cm doorsnee

1/2 citroen, schoonboenen en de helft raspen, dan uitpersen en 1 eetlepel sap gebruiken
125 gram boter (natuurlijk liefst biologische roomboter)
125 gram witte basterdsuiker
250 gram zelfrijzend bakmeel
1 1/2 kilo friszure appels, ik gebruikte Elstar, geschild en in plakjes gesneden
75 gram blanke rozijnen
10 gram krenten
wat gemalen kaneel
1 el custard
10 eetlepels abrikozenjam
150 gram amandelspijs
1 eidooier

Wrijf de boter met de suiker en de citroenrasp tot een egale massa. Voeg 1 eetlepel water toe, kneed tot het water helemaal opgenomen is en meng het bakmeel erdoor. Voeg dan nog een eetlepel water toe en laat het deeg dan een paar uur, afgedekt, rusten in de koelkast.

Doe de appelschijfjes, rozijnen, krenten, de custard, de kaneel en vier eetlepels van de abrikozenjam in een grote kom en schep alles goed door elkaar. Bakker Holtkamp noemt dit de ‘Appelsmort’.

Verwarm de oven tot 200 graden en laat het deeg weer op kamertemperatuur komen. Rol het uit tot een dunne lap genoeg om de bodem en de randen van de vorm te bedekken.

Kneed de amandelspijs met de eidooier en rol het mengsel uit op een met bloem bestoven werkvlak tot het groot genoeg is om de deegbodem te bedekken. Leg de spijs op de deegbodem en druk goed aan. Schep het appelmengsel erop en verdeel hierop de overgebleven appelschijfjes, druk alles goed aan.

Bak de taart 50 minuten op 200 graden, verhoog de temperatuur tot 220 en bak nog 10 minuten.

Laat de taart afkoelen en bestrijk de bovenkant met de resterende 6 eetlepels abrikozenjam dat je met het citroensap even verwarmd hebt. Bestrooi de taart met poedersuiker.

It’s all over now, Paul…

Posted on January 25, 2011 by Ellen Bouckaert

Het was mijn aller, aller eerste singeltje ooit: “It’s all over now”. Afgelopen week werd ik er abrupt en nogal confronterend aan herinnerd. De titel van de songtekst stond boven de rouwadvertentie van Paul T., en ook het rouwprentje kreeg de titel als motto mee. Op het omslag van het rouwprentje was niet de notoire foto van de overledene te zien, maar een obscene rode tong en dikke lippen, handelsmerk van de Rolling Stones sinds 1970. Het was duidelijk, en het was goed zo…

Vanmiddag namen we afscheid van Paul. Het was een waardig, liefdevol en hartverwarmend afscheid. Het was er druk… Het ging er over familie, over rooie politiek, over “Gimmert Zeuve” en over de Stones. Het ging over humòr met de klemtoon op de O en over bier. Heel veel bier… Het ging kortom over de Mens en mensen.

Iedereen had wel een anekdote paraat, ik ook…

Het is alweer en eeuwigheid geleden, we woonden nog in het andere huis en van enig Ministerie was nog lang geen sprake. Ik zag Paul in die tijd nagenoeg dagelijks. Kwestie van dezelfde etablissementen frequenteren. Hij had het dus best gewoon kunnen vragen, maar dat deed hij niet. Hij stond geheel onverwacht op de stoep van ons huis. Met een fazant. En of Ellen die zo-en-zo wilde bereiden, Paul had een kookboek met het gewenste recept onder zijn andere arm. En de bedoeling was dat we het beest samen zouden eten… En aldus geschiedde. Het kookboek mochten we houden, we hebben het nog.

Ach Paul, voor jou was het allang duidelijk. “Its all over now!”, meer zit er niet in. Ik ben geneigd je te geloven, maar ik heb toch wat twijfels. Misschien moet het wel zijn: “In Another Land”…

Groet, Ellen en Paul.

Het Zwartbier van Brouwerij Bernard…

Posted on January 22, 2011 by Ellen Bouckaert

22 jan. 2011

Het Boheemse stadje Humpolec ligt een stukje ten zuid-oosten van Praag. Sinds de zestiende eeuw is er een brouwerij gevestigd. Door mij onbekende omstandigheden ging de zaak aan het eind van de vorige eeuw op de fles, ze werd per opbod verkocht aan de meestbiedende. De gelukkige kopers waren drie vennoten, waarvan Stanislav Bernard kennelijk de belangrijkste was. Althans naar hem werden bier en brouwerij genoemd. Wat ze er vooral maken is het beroemde Tsjechische pilsner, gebrouwen uit Moravische gerst en Boheemse hop. En ze doen het goed, want intussen is het bier bekend en geliefd bij heel het kritische bierdrinkerspubkliek in Tsjechië. En denk erom, Tsjechen zijn veeleisend waar het over hun nationale drank gaat!

Allemaal bieren van de lage gisting maken ze. Niet alleen pilsners, maar ook amber- en zwartbier. En een serie alcoholvrije fruitbieren.

Terwijl op ons Ministerie kerst werd gevierd verbleven Jan en Ans in Tsjechië. En toen ze Oudjaarsdag terug kwamen van die reis brachten ze naar goede gewoonte eet- en drinkwaar mee. Om ons te plezieren. Vriend Jan had bier gekocht van die brouwerij Bernard. Hij had er de dagen daarvoor al duchtig van gesnoept en was onder de indruk van de kwaliteit. Exportpilsner en Zwartbier (Dark Lager). Op Nieuwjaarsdag dronken we het Zwartbier. Het leek ons een gepaste dag voor een kleine proeverij.

Het bier oogt prachtig in het glas. De kleur is niet pikzwart, eerder diep rood-bruin, de vettige schuimkraag crème. De geur van een licht chocolade- en koffiearoma, geroosterde malt en rozijntjes snuif je op. De smaak wordt bepaald door de fijne hop, een weelderig bitter.Verder proef je cacao en vette geroosterde malt. De afdronk is redelijk lang, met tonen van zwarte chocolade en het bitter van de fijne hop. En ondanks de vettige volheid en het bombardement van smaken blijft het een heerlijk fris bier. Het alcoholpercentage is ruim vijf procent. Ik was meer dan onder de indruk…

Het Zwartbier zit in beugelflessen van 50 centiliter en heeft normaal gesproken een traditioneel letteretiket. Hoe die koppen van Sinterklaas en Zwarte Piet op de flessen zijn gekomen is me een raadsel. (In de Sinterklaasfles zat overigens een Pilsnerbier.) Je vindt deze etiketten niet terug op de aantrekkelijke en goed verzorgde web-site van de brouwerij. Het afgebeelde gezicht gebruiken ze echter vaker, steeds grafisch aangepast aan de inhoud van de fles. Ook gebruiken ze het gezicht in reclamecampagnes. Misschien is het de facie van Stanislav Bernard?

Het Pilsner dronken we ook, ik herinner me dat het me smaakte. Ik heb er echter geen proefnotities van gemaakt. Ik was teveel onder de indruk van het Zwartbier. (En later op de dag iets te beschonken…)

En soms gaat alles verkeerd…, maar gelukkig hebben we nu “De Banketbakker” van Cees Holtkamp!

Posted on January 20, 2011 by Ellen Bouckaert

U zit al dagenlang te wachten…U wilt nieuwe recepten en lezen over lief en vooral leed…? Tjah, het zat er gewoon even niet in! Soms gaat alles mis; “Ah Shit”, zou Meneer Wat Eet Ons schrijven!

Voor de liefhebbers van het Kleine leed onder de mensen; mijn computer ID op mijn werk was niet helemaal in orde en zoals je met menselijke problemen naar een arts gaat, ging ik naar de computerdokter, onze helpdesk. Daar wist iemand het probleem wel even op te lossen. Hij wiste in één klik al mijn instellingen en vervolgens, aahhh shit, ben ik vier dagen bezig geweest met het herstellen van… Lieve lezer, dit soort ongein maakte dat ik werkelijk geen computer meer kon zien, laat staan een aardig stukje schrijven voor dit web-log. Vandaag kan ik, met dank aan collega Elma, eindelijk weer normaal te werken. Mijn haat/liefde verhouding met de computer is weer enigszins hersteld en ik ga proberen een inhaalslag te maken op dit web-log, want gekookt, gegeten en gedronken hebben we natuurlijk wel in die tussentijd…

Zo experimenteerden we met, ja zeker, het moloculair garen van een biefstuk. Het resultaat was wel aardig, maar… nou ja, misschien schrijf ik er nog wel eens over…

Ik kocht deze dagen ook het boek “De Banketbakker”, van Cees Holtkamp. Wat een prachtig boek! Wat een aanwinst voor proevend en bakkend Nederland en Vlaanderen…

“Sinds de jaren vijftig is er geen Nederlands Banketbakkersboek meer verschenen: een lacune”, aldus Jonah Freud, die de redactie voerde van dit mooie boek. Nico Dijkshoorn schreef een ontroerende inleiding en vriend/patissier Jef Damme schreef in het voorwoord: “Cees, Je bent een ‘grote meneer’. Ik ben fier je vriend te mogen zijn. Moge je boek een aanzet zijn voor velen om het geluk te smaken en de voldoening te beleven die jij en wij- je vakbroeders-aan ons beroep hebben beleefd. Van harte Jef Damme Patissier”.

Ikzelf maakte twee jaar geleden kennis met één van de recepten van Bakker Holtkamp in een Allerhande, daarin stond het recept van één van zijn beroemde appeltaarten.. Een succes hier in huis inmiddels deze appeltaart, een mooi recept en niet al te moeilijk recept. Daarna las ik in het weekblad Vrij Nederland een artikel over de “trouwe lezers” van Vrij Nederland, waarin onder andere Bakker Holtkamp aan het woord kwam. Ik las het verhaal van Cees Holtkamp en begon nieuwsgierig te worden naar deze bijzondere bakker. Toen ik zag dat er een boek verschenen was met de recepten van Cees Holtkamp, heb ik het meteen besteld. Over deze bakker wilde ik méér weten en lezen!

En wat een genot, zo’n mooi boek, zulke goeie tips, recepten; Ik vind dit boek echt een aanrader voor iedereen die van bakken en banket houdt!

Cees Holktkamp heeft samen met Jonah Freud zijn recepten bekeken, gescreend, getest en vertaald naar de “gewone” keuken. Hij testte zijn recepten in zijn eigen keuken, met een gewone simpele oven, in zijn woning boven de Bakkerij-winkel. De recepten zijn dus zo geschreven dat ze ook thuis uit te voeren zijn. Simpel dus, maar tegelijkertijd wordt de lezer ingewijd in de ‘geheimen’ van het echte banketbakkersvak. Bakker Holtkamp schroomt niet om recepten te geven voor een mokkataart, waar je eerst banketbakkersroom voor moet maken, die je dan weer verwerkt in botercrème, die je dan weer nodig hebt bij de bereiding van mokkacrème… Niet flauw dus, zelf zo’n mokkataart maken! Maar het is allemaal te doen met de tips en trucks van deze bakker. En gelukkig staan er ook heel eenvoudige recepten voor basisdeeg, geleien, crèmes en een uitgebreid hoofdstuk over gereedschap in de keuken. Moeilijk om even een recensie te schrijven over zo’n mooi, eenvoudig en toch allesomvattend boek voor ieder die graag bakt…

Ik kan dit boek van harte aanbevelen! De echte warme bakker!

De Banketbakker; Van tarte tatin tot garnalenkroket. Cees Holtkamp en Jonah Freud. 2010 Uitgeverij De Kookboekhandel. ISBN 97890805688457. € 35,00.

Parelhoen met gekarameliseerde witlof…

Posted on January 20, 2011 by Ellen Bouckaert

20 jan. 2011

“Over het parelhoen moet nodig eens geschreven worden, het is een bijzonder beestje.” zei ik in het voorjaar van 2008 op dit log. Het is nog steeds niet gebeurd. Ik beloof beterschap. Binnenkort…

Vanavond aten we parelhoenbouten. En dat is voortreffelijk vlees, want parelhoenders lopen veel en hebben dien ten gevolge ontwikkelde beenspieren. Ook de parelhoenders uit de intensieve gevogeltehouderij. (Want wanneer je die beesten niet de kans geeft om te lopen worden ze gek en maken elkaar af.) Beter is het om te kiezen voor vlees met een Label Rouge of ander eco-keurmerk. De vogels hebben veel meer ruimte in hun hokken en er is strenge controle op wat ze te eten krijgen. Bovendien worden ze pas op aanmerkelijk latere leeftijd geslacht. Gezonder en diervriendelijker.

Het recept is geschreven voor 2 personen, maar met een beetje fantasie tover je het om naar de hoeveelheid die voor jou wenselijk is.

2 parelhoenbouten,
boter,
flinke scheut bouillon,
flinke scheut witte wijn,
klein scheutje citroensap,
vers gemalen peper en zout,
3 gekeusde jeneverbessen.

Strooi peper en zout op de bouten en bak ze in de boter aan weerszijden mooi bruin, alles bij elkaar een goede vijf minuten. Leg ze in een ovenschaal en zet die in een op 140 graden voorverwarmde oven. Nagenoeg alle braadboter in je pan mag weg. Bij het beetje boter dat nog in de pan zit gaat de bouillon, de witte wijn, het citroensap en de gekneusde jeneverbessen. Roer met een pollepel de aanbaksels van de bodem en laat het vocht even doorkoken. Het vocht gaat nu bij de bouten en de oven wordt op 180 graden gezet. De bouten mogen nu een goede drie kwartier stoven. Dek de ovenschaal af met aluminiumfolie om te voorkomen dat de bouten te hard gaan en het vocht te snel verdampt. Na 25 minuten mag het folie eraf. Leg wanneer de gaartijd verstreken is bouten op verwarmde borden. Indien de saus te dun is laat je hem even inkoken. Zeef de saus en schep die over de bouten.

We aten er gebakken aardappeltjes bij en gekarameliseerde witlof bij. Een glas witte wijn had niet misstaan, maar er stond nog rode Bordeaux open. En die deed het er ook prima bij.

Soep, soep, soep…

Posted on January 19, 2011 by Ellen Bouckaert

19 jan. 2011

En maandag was Janneke Vreugdenhil dan opeens terug in de krant. In de NRC Next wel te verstaan. Na maandenlange afwezigheid wegens ziekte. Voorlopig schrijft ze alleen op maandag, maar mettertijd zal dat wel weer vijf dagen in de week worden. (Jammer dat gastschrijfster Klary Koopmans het veld moest ruimen, wij lazen haar met veel genoegen. Maar geen nood, haar web-log kunnen we gewoon blijven bezoeken.)

Janneke Vreugedenhil pakte meteen uit met een onderwerp dat me na aan het hart ligt. Soep! En precies zoals ze betoogde vind ook ik dat soep een levensbehoefte is van de bovenste plank. En ook ik heb altijd een pannetje bouillon op voorraad om op elk gepast moment een basis te hebben voor mijn soep. Mijn voorkeur gaat uit naar kippenbouillon, maar runds-, vis- of groentebouillon mag ook.

Mijn eenvoudige basisrecept beschreef ik al eens. Tegenwoordig gebruik ik wat meer knoflook (soms wel een hele bol). Ook gebruik ik steeds vaker een pepertje in de basis. De bouillon wordt daar wat minder neutraal van. Ellen vindt dat eigenlijk niet correct, maar zij is gelukkig niet zo soepig, zodat ik mooi mijn gang blijf gaan. Ellen gebruikt mijn bouillon voornamelijk als suplement bij haar koken. En de vrienden en vriendinnen die regelmatig meeprofiteren van mijn soepdrift vinden het allemaal best. Ik heb namelijk nogal eens teveel en deel dan met liefde en plezier uit.

Laten we nu voor het gemak even uitgaan van kippenbouillon. Heb je goede bouillon, dan heb je bijna goede soep. Je hoeft eigenlijk nog maar heel weinig te doen om een maaltje te bereiden. En het kan alle kanten op. Gemengde groenten erbij en je hebt groentensoep. Alleen broccoli maakt broccolisoep. Bonen, worst en tomaten geven ministrone. Het kan oosters, het kan westers… Enfin, eindeloos, maar dan ook echt eindeloos zijn de mogelijkheden. En hoe fijn je soep wordt bepaal je door toevoeging van de smaakmakers die je voorhanden hebt. Het is een kwestie van zoveel bouillon in een pannetje doen als je nodig hebt. Smaakmakers erbij en rustig laten sudderen tot de ingrediënten gaar zijn en de smaken zich hebben verbonden.

De soep van de foto werd gemaakt met snel garende linzen, een paar aardappelen, chorizoworstjes en verse peterselie. De soep was vlug klaar, maar het restant smaakte de volgende dag nog beter.

Artikel 2500…

Posted on January 12, 2011 by Ellen Bouckaert

12 jan. 2011

Dit lezer, dit is het 2500e artikel op dit web-log. Ik wil je bijpraten over ruim 5 jaar web-logbeheer. Op 14 augustus 2005 publiceerde Ellen het eerste stukje. Het ging als volgt:

De eerste paddestoelen.

Vanmorgen met de hond wezen wandelen, en ja hoor, het enige voordeel van al die regen, er staan al paddestoelen! Ik vond fluweelboleten en eekhoorntjesbrood.
Ik heb er zes afgesneden en die eten we vanavond.
We zijn net terug van vakantie en hebben in Luxemburg een heerlijk hammetje gekocht, dat lijkt me een prima combinatie.

Recept voor de boleten:
Olijfolie
1 kleingesneden ui
1 teentje knoflook fijn gesneden
1 flinke plak gerookte ham in blokjes gesneden
Room
Peterselie peper zout

Maak de paddestoelen voorzichtig schoon met een borsteltje en snijd ze in stukjes.
Doe de olie in een platte pan en fruit daarin de ui en knoflook. Voeg de ham en de paddestoelen toe en laat zachtjes aanbakken.
Dan een flinke scheut room erbij en een beetje laten inkoken. Afmaken met peper zout en gehakte peterselie.

Gewone spaghetti smaakt hier prima bij.

© ellen

De eerste reactie kwam de volgende dag. Van de Jongste Bediende:

Is het echt de bedoeling dat ik dat zelf ga klaarmaken, of kan ik gewoon komen proeven?

Tja, en zo begon het gedoe…

De eerste artikelen waren nog kaal, het Ministerie bezat nog geen digitale camera. Maar dat zou niet lang duren. Op 23 augustus verscheen de eerste foto, van hond Max. Mijn eerste artikel werd geplaatst op 13 september, het ging over lamsvlees met ansjovis en radicchio. En vanaf die tijd schrijven we samen of om de beurt, net zoals het uitkomt. De rolverdeling ligt vrij vast. Ellen verzorgt het kookgedeelte en ik babbel er wat omheen. En om het lollig te houden draaien we soms de rollen om…

Ik herinner me nog de sensatie van bezoekers ontvangen op ons web-log. Soms wel tien op een dag. Neel, Marleen, Hijn, Ans, Ans, Anita en natuurlijk de Jongste Bediende en Het Kind (Jan niet. Die begon er niet aan en doet dat nog steeds niet….)

Vandaag de dag gebeurt het dat Ellen en ik elkaar aankijken wanneer we de bezoekersaantallen controleren. “Shit, weer nét geen duizend bezoekers vandaag.” Waar blijft de tijd dat een mens gewoon tevreden is met wat hij heeft?!

Enfin, het heeft een hoge vlucht genomen met die bezoekers. Het is spijtig genoeg niet terug te lezen op de tellers, want door de jaren heen verdwenen er zomaar cijfertjes, of de web-logprovider besloot onze teller weer eens op nul te zetten, zomaar… Onlangs nog werd onze WIE-teller ineens verwijderd. We kregen er het tellertje voor terug, bovenaan in de linker kolom. Weg oude gegevens! Weg mogelijkheid voor de lezer om zich kenbaar te maken! De OneStat-teller (rechter kolom onderaan) geeft aan dat we ruim één miljoen bezoekers hebben gehad in de afgelopen vijf jaar. Neem gerust aan lezer, het zijn er meer. Ook bij OneStat zijn gegevens zoek geraakt. Naar mijn schatting benaderen we aardig de TWEE Miljoen bezoekers en werden er een goede DRIE Miljoen pagina’s bekeken. En dat is héél veel, en daar zijn wij stinkend trots op…

We hebben ze met veel plezier geschreven, die stukjes. En we hebben altijd ons best gedaan om de recepten en de produktinformatie zo zuiver mogelijk te beschrijven. Voor die enkele fout bieden we onze oprechte excuses.

Alle 2500 artikeltjes, zonder uitzondering, zijn terug te lezen. Voor de nieuwkomers leg ik het nog een keer uit: Helemaal onder in de linker kolom staat een rubriek ARCHIEVEN. Klik op het woord archieven of op het woord meer en je komt op een pagina met alle maanden waarin we gepubliceerd hebben. Klik een maand aan en je krijgt de desbetreffende stukjes. De pagina geeft 10 artikelen. Onderaan de pagina staat een tekentje (krammetjes, sergeantstrepen, ik weet niet hoe het heet). Klik daarop en je komt bij de volgende 10 artikelen. En zo verder en zo voorts…

In de rechter kolom staat de rubriek CATEGORIEËN. Nagenoeg alle artikelen zijn ondergebracht in één of meerdere categorieën. Klik je bijvoorbeeld op het woord bier, dan zullen de eerste tien stukjes verschijnen die handelen over bieren. En ook hier zit onder aan de pagina weer dat rare tekentje waarop je kunt klikken. Je wordt dan wer doorgeleid naar de volgende pagina bieren. En zo verder en zo voorts…

En verder kun je in de linker kolom nog een aantal verwijzingen vinden naar web-logs die wij de moeite waard vinden. Enfin, het wijst eigenlijk zichzelf.

En wij lezer? Ach, wij doen maar door. Het lukt niet meer iedere dag, en soms staat het hele gedoe ons wel een week tegen. Maar altijd weer komt er een moment dat één van ons de aandrang heeft om te schrijven. En hup, de volgende tien, twintig artikelen verschijnen in hoog tempo op het scherm…

Wij vieren ons succes met een mooie maaltijd. En ontkurken een goede fles Cremant de Limoux. Voor wie zin in een borrel heeft, men is welkom…

IJs en weder dienende, Ellen en Paul

Kabeljauw met saffraan en Serranoham…

Posted on January 11, 2011 by Ellen Bouckaert

11 jan. 2011

Het zijn van die duffe dagen zo na kerst en nieuwjaar. We moeten afkicken van alle lekkere hapjes, we willen even wat bezuinigen na alle uitspattingen, het weer is druilerig en veel mensen willen dan ook nog eens afvallen van hun goede voornemens… Tijd voor een zonnig gerecht! Ik maakte gisteren een ovenschoteltje van kabeljauw (IJslandse kabeljauw, minder duur, méér duurzaam dan de gewone Noordzee kabeljauw!) met Serranoham en saffraan.

vier vier personen
4 kabeljauw filets (in de breedte gehalveerd)
4 plakken Serranoham
1 rode ui in ringen gesneden
2 teentjes knoflook
4 rijpe tomaten, in plakjes
een handjevol zwarte olijven
een plukje saffraan
olijfolie
een klein glas droge witte wijn
peper en zout, wat vers gehakte platte peterselie

Vet een ovenschaal in met wat olie en verwarm de oven voor op 160 graden. Wrijf de teentjes knoflook met de saffraan en wat olie in een vijzeltje fijn. Schik de ingrediënten dakpansgewijs in de ovenschaal. Telkens een filet, een rijtje tomaat, een rijtje uienringen, een plak ham enzovoorts. Giet er het knoflook-saffraanmengsel over. Bestrooi met flink peper en wat zout en giet er de witte wijn over. Zet de schotel 20 minuten in de oven.

Wij aten er aardappeltje bij uit de oven, die waren nog over van zondag, maar rijst of gewoon een stuk knapperig brood lijkt me ook prima. Geef een groene salade vooraf en je hebt een gezonde, duurzame maaltijd.

Kopje espresso toe!

Bombe met amarena kersen…

Posted on January 10, 2011 by Ellen Bouckaert

10 jan. 2011

Ik beloofde vorige week al om nog iets met die bombe te doen. Wij vonden de ‘witte’ versie veel te zoet dus zocht ik naar een betere uitvoering. De witte chocolade vervangen door chocolade van minstens 70 % was in ieder geval iets wat ik wilde proberen. Zaterdagmorgen aan het ontbijt kwamen opeens taarten en kersen ter sprake… We hadden een blikje Amarena kersen gekocht bij de Sligro… Yes, dat was de uitdaging voor de verbetering van de Witte Bombe! Meteen uitproberen dus maar!

1 roombotercake in plakken van 1/2 cm gesneden
1 blikje Amarenekersen op siroop
250 gram pure chocolade (ik gebruikte pastilles van Callibaut 70 %)
250 ml slagroom
3 blaadjes gelatine
chocoladevlokken puur
de siroop van de kersen
een ronde vorm/schaal inhoud 1 1/2 liter

Bekleed de vorm met plasticfolie. Snijd de cake in lange plakken en bekleed daarmee de vorm. Besprenkel de plakken cake met de kersensiroop. Zorg dat er nog ongeveer 75 ml siroop overblijft. Zorg ook dat er nog wat cake is om de bovenkant van het taartje af te dekken. Zet de vorm dan in de koelkast.

Smelt de chocolade au bain marie. Klop de slagroom stijf. Schep de helft van de slagroom in een kom en meng die met de helft van de gesmolten chocolade. Haal de vorm uit de koelkast en bestrijk de cake daarmee. Zet de vorm weer in de koelkast.

Week de gelatine. Verwarm de rest van de kersensiroop en los er de geweekte gelatine in op. Laat even afkoelen en spatel er dan de rest van de slagroom door. Vul de vorm hiermee en dek af met een laag cake. Vouw de folie over de bombe en zet hem nu minstens 6 uur in de koelkast.

Ik had zaterdag de bombe tot zover gemaakt en in de koelkast gezet, de laatste laag chocolade moest nog aangebracht worden…Dan zou ik moeten schrijven: Stort de bombe op een mooie schaal, verwijder de folie en bestrijk met de rest van de gesmolten chocolade. Bestrooi meteen met de chocoladevlokken.

Hier ging het natuurlijk weer nét iets anders; opeens een hoop bezoek. Hijn bracht de mooiste schaal mee! Iedereen had zin in koffie/thee mét iets lekkers. Vlug dus de bombe afgemaakt. De chocolade was nog niet afgekoeld/stijf of de bombe was al bijna op! Niet eens tijd om een echte mooie foto te maken…

Maar goed, deze bombe met pure chocolade en kersen vond ik veel beter smaken dan de witte versie. Minder zoet, minder bewerkelijk ook. De siroop zit al in het blikje kersen. De siroop en de kersen zijn zo lekker dat er geen andere smaken (of suiker) toegevoegd hoeven te worden. (klein) Nadeel is dat bij het snijden van de bombe de pure chocolade bruine strepen trekt door de mooie roze vulling. (misschien omdat ik de bombe té vers aangesneden heb?) Enfin, wel héél lekker deze versie.

Met een kopje espresso natuurlijk!

en Hijn, nogmaals bedankt voor de mooie schaal!

Bedankt en merci…

Posted on January 9, 2011 by Ellen Bouckaert

Om hersenverweking te voorkomen dient men zich er terdege van bewust te zijn dat er een UITknop op het televisietoestel zit. Voorts dient men zichzelf voortdurend te oefenen in het gebruik van die knop. Zo niet, dan blijft er geen tijd over om een boek te lezen, vergeet men de goede vrienden, komt er niets meer terecht van het bereiden van een mooie maaltijd en mist men de genoegens van uitgebreid natafelen. En uiteindelijk verandert de inhoud van de hersenpan in grijze drab…

Het klinkt pathetisch, misschien elitair (linkse hobby?) en niet helemaal van deze wereld, maar ik probeer me aan het adagium van de UITknop te houden. En dat lukt me heel behoorlijk. Natuurlijk realiseer ik me dat ik op deze manier verstoken blijf van zaken die ik eigenlijk wél wil zien, wél wil horen. Maar ik kan het niet opbrengen om voor de buis te gaan zitten wachten tot er iets voorbij komt dat van mijn gading is en in de tussenliggende tijd alle trivia van de wereld te moeten konsumeren.Het Ministerie heeft de televisie uit de woonkamer verbannen, al ruim dertig jaar geleden, dat helpt. De maatregel beschermt tegen landerig misbruik van tijd en werkt aan het behoud van relaties.

Om toch niet helemaal verstoken te blijven van het miniscule beetje waardevols dat zo nu en dan via de kabel naar onze woonst wordt gezonden maken we gebruik van een opnameapparaat. Het vergt wat leeswerk (in de VPROgids) en zorgvuldig kiezen, maar voorts is de kans niet denkbeeldig dat je nu en dan een juweeltje kunt conserveren om op gepaste tijd af te spelen. Vanavond was er tijd om zo’n juweeltje terug te kijken. De documentaire Bedankt & merci van het Vlaamse duo Kat Steppe & Nahid Shaikh, onlangs uitgezonden door het tweede Vlaamse publieksnet Canvas.

Bedankt & merci vertelt het verhaal over vijf Belgische volkscafés, dorpscafés, in de Vlaamse Westhoek. Het verhaal van de uitbaters, de jongste 75 jaar, de oudste 86. De film vertelt ook het verhaal van de klanten die vastgelijmd zitten aan de toog en de tap, het verhaal van een uitstervende sociale gemeenschap waar niemand zonder de ander kan leven. In indukwekkende en vaak verstilde beelden word je deelachtig gemaakt van vriendschap, van verlangen in de tijd, van eenzaamheid, van humor en bespiegeling. En soms van melancholische troosteloosheid. Een recencent van Cinenews.nl beschreef het als volgt: De tijd, en wat die aanricht in de lijven en hoofden van de personages, dat is het thema van deze film.

Ik ken ze, die cafés. Of liever, ik kende ze. Want ook hier, net over de grens in de Kempen, had je ze. En ook hier verdwenen ze in rap tempo. Gesloten wegens overbodigheid, soms vervangen door een modern etablissement. Verdwijnend cultureel erfgoed…

Het affiche van de film heb ik wat lompgroot geplaatst, ik vind het zo mooi. De foto toont één van de uitbaters, bezig met de dagelijkse routine: het doodslaan van de talrijke vliegen.

Bedankt & merci is waarlijk een juweel, gemaakt in 2009 en uitgebracht in 2010. Over de makers weet ik weinig te vertellen, ik vond geen informatie. (Behalve dat ze twitteren, maar dat doe ik dan weer niet…) Het afgelopen jaar draaide de film in de Belgische theaters en op festivals. En eindejaar verscheen hij dus op de Vlaamse televisie. Binnenkort komt de DVD uit.

Het is te hopen dat een verlichte ziel in Hilversum deze film voor uitzending aankoopt. Hij of zij zal er een hoop mensen plezier mee doen, en in ieder geval mijn vertrouwen in de Nederlandse treurbuis weer een beetje opkrikken.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Monthly Archives: January 2011