Feest…

diploma-uitreiking Julia

En dan ben je dus geslaagd. Van de ene op de andere dag verandert je status. Was je al die jaren dat meisje, nu ben je die vrouw… (Bij jongetjes werkt het anders, weet ik uit ervaring. Die lopen altijd quasi volwassen te doen, maar blijven gewoon puber.)

Afgetrapte flatjes worden ingeruild voor High Heels, Red Bull maakt plaats voor Champagne Rosé. Zo zit dat…

Gisteren vond de traditionele inhuldiging plaats van de afstudeerders van het VWO en de HAVO. De meest geweldige voertuigen werden van stal gehaald en opgesteld in de Hoef, om vandaar in feestelijke optocht naar het Macropedius College te trekken, dwars door ons dorpje. We zagen een Lanz tractor, twee brandweerauto’s en drie stoere trucks. Een arrenslee, een rijdend massage instituut, koetsen en karossen. Een stel kevers, lelijke eenden en een snoek. Een Jaguar en een Maserati en twee gasten op een step. En dan vergeet ik een en ander, ik heb geen goed oog voor bijzondere auto’s. En al die vehicles dienden slechts één doel: de nieuwbakken diplomahouders in zegetocht naar het ultieme feest te brengen, naar het geslaagdenbal…

Julia van Eupotours behoorde tot de gelukkigen. Zij sloot haar carrière op het gymnasium af met een stuk of wat negens, wat achten en één zeven punt negen. Op gepaste wijze werd zij dan ook door het dorp geleid. Ome Ryan had er speciaal zijn Oude Schicht voor in de was gezet.

diploma-uitreiking Julia

 

Canarejal, ‘n lepelkaasje uit Spanje…

canarejal

Het kaasje wordt onder anderen aangeboden bij AH. Ellen zag het liggen in het schap en vroeg me of ik het misschien kende. Nee dus (maar intussen weet ik beter…).

Een rond schapenkaasje is het, afkomstig uit de provincie Valladolid in de autonome regio Castilië, noordwest Spanje. Met een doorsnede van een goede 8 centimeter, en een hoogte van 4. Het gewicht beloopt 180 gram. Een kleintje dus…

De melk zou zijn unieke smaak krijgen van het feit dat de schapen vooral snoepen van de wilde varianten van rozemarijn, salie, tijm en lavendel. De melk wordt rauw verwerkt op traditionele manier. Als stremsel wordt een extract van de distel gebruikt. En met name die distel zorgt voor het unieke karakter van de kaas: vloeibaar van binnen

Nou ja, helemaal uniek is dat nu ook weer niet. We kwamen vloeibare kaasjes tegen in Frankrijk, in Italië. En met name dat ene kaasje op dat terras in de Jura (kom, hoe heet het ook alweer?), dat kaasje dat je at met een lepeltje, samen met wildvreemde tafelgenoten, want het werd per tafel geserveerd… Dat kaasje maakte dat Ellen nu deze Spaanse wilde proberen…

De bedoeling is dat je de bovenkant (het kapje) van de kaas verwijdert. En met het aldus ontstane tonnetje kun je aan de slag. Gewoon uitlepelen, al dan niet gebruik makend van knapperig brood.

De smaak is zondermeer verfijnd. Dat typische van schapenkaas, maar heel zacht, heel mild. Licht kruidig, een tikkeltje bitter (van de distel). Kaasfondue zonder verhitting. Een feest aan tafel.

Ik liet Ellen lepelen. Zelf beperkte ik me tot de dikke korst. Die is ook prima te eten. En hij is net wat pittiger dan de zachte zuivel.

We betaalden voor het kaasje zes euro. Het lijkt misschien wat veel, maar met een blaadje sla erbij en een stuk brood heb je er een heerlijke lunch aan voor twee personen. Een fout broodje gezond bij Kootje op de hoek is duurder…

Het kaasje won in 2008 goud op de World Cheese Awards (voor wat het waard is). Het prestigieuze restaurant elBulli bouwde enige jaren terug rond het kaasje een complete maaltijd.

© paul

 

Pindang tulang met nasi goreng

pindang tulang met nasie goreng
Onze vrienden Bram en Marja maken op dit moment een rondreis door Indonesië. Niet zomaar een vakantiereisje zal het worden maar een echte (her-) ontdekking van het land. Bram is geboren op de Molukken en op jonge leeftijd met zijn ouders naar Nederland geëmigreerd. Na de toen gebruikelijke opvangtijd in een aantal ‘kampen’ in Nederland belandde de familie in Helmond. Later, nadat hij zijn Marja, een echte ‘Blanda’, ontmoette, gingen ze samen in Marja geboorteplaats Gemert wonen.
Het is de eerste keer dat Bram terugkeert naar zijn geboorteland. Best spannend allemaal. Ze zullen onder andere bij familieleden van Bram logeren op de Kai- of Kei-eilanden en op Celebes. Marja heeft van haar Molukse schoonmoeder koken geleerd (wij schreven al eerder over de heerlijke gerechten die Marja op tafel tovert). Voor Marja is deze reis een uitdaging om haar kennis van de Indonesische keuken aan te vullen en uit te breiden. Wij zijn heel benieuwd naar hun avonturen en vooral met wat voor mooie recepten Marja thuis zal komen. Marja en Bram zijn voor vrienden te volgen op Facebook.

Tja, wat dat met ons eten te maken heeft? Niet zoveel. Mijn kennis van juist de Indonesische keuken is niet bijzonder groot. Ik maak weleens wat nasi of een keertje saté ofzo, maar veel verder gaat mijn kennis niet. Ik besloot dus onlangs maar eens een fatsoenlijk kookboek aan te schaffen: “De complete Indonesische keuken”, van Lonny Gerungen. Met mijn gedachten bij Bram en Marja in dat verre land besloot ik  een gerecht uit het boek van Lonny te maken. De  ingrediënten kun je kopen bij een Toko. Als je in onze buurt woont kun je ook op de Helmondse zaterdagmarkt terecht bij de kraam van Don Mario.

Ik maakte Nasi Goreng met flink wat trassie en verder koos ik een rundvleesgerecht uit Sumatra; Pindang tulang. Ik paste het gerecht een beetje aan (kan ik niet laten) dus het is iets anders dan Lonny beschrijft. Het smaakte ons ondanks de aanpassingen prima!

  • 1 kilo runderrib, in blokjes
  • water
  • 2 sjalotjes
  • 4 teentjes knoflook
  • 5 gedroogde lomboks
  • 1 stukje djahé van ongeveer 3 cm
  • 1 stukje kunyit van ongeveer 3 cm
  • 1 stukje laos ook 3 cm
  • 2 tomaten
  • 3 bosuitjes
  • 1 serehstengel
  • 3 eetlepels plantaardige olie
  • 5 blaadjes salam
  • 2 eetlepels ketjap manis

Breng het water aan de kook en laat het vlees hierin in ongeveer 2 uur gaarkoken. Pel de sjalotjes en de knoflook en snijd ze fijn. Snijd de lomboks doormidden en snijd ze dan in dunne reepjes. Snijd de geschilde djahé, kunyit en laos in reepjes en de tomaten in kleine partjes. Knip het bovenste deel van de sereh en leg een knoop in de stengel. Snijd de bosuitjes in stukjes. Verhit de olie en fruit hierin de sjalotjes en de knoflook. Doe er de kunyit, djahé, laos en sereh bij en roerbak een paar minuten. Voeg het vlees toe en wat van het kookvocht. Doe er de lomboks, tomaten, bosuitjes, de salamblaadjes en ketjap bij, voeg zout naar smaak toe en laat alles nog 3 minuten doorsudderen.

Met dank aan Lonny.

© ellen.

 

 

Alla Rietveld…

onthulling van A la Rietveld

Ter gelegenheid van de oplevering van de nieuwe wijk Oliemolen, vrij dicht tegen het centrum van ons dorp, kreeg de Keizer van Monera de opdracht een monument te vervaardigen. En afgelopen zaterdag werd dat onthuld in het bijzijn van de nieuwe buurtbewoners, hoogwaardigheidsbekleders en wat los-vast volk, waaronder de familie van de Keizer en het Ministerie van Eten en Drinken.

Het is een stalen Modern Art Piece geworden, in monumentale afmeting het eerste in zijn soort. Het object kreeg de naam à la Rietveld mee. Kenmerkt het meeste werk van Gerard van Lankveld zich door een nadrukkelijke mate van figuratie en techniek, toch nemen de modern art pieces een serieuze en gelijkwaardige plaats in in zijn oeuvre. Ze kunnen plat zijn, maar ook ruimtelijk en normaal voert Gerard die modern art pieces uit in min of meer maquettevorm, geschikt om als kleinnood te plaatsen in een besloten ruimte. Nu maakte hij er dus eindelijk ook een in het groot.

Het werd al met al een feestje. Er was een tent, er waren hapjes en drankjes, er was een barbecue. Men vermaakte zich.

Het merendeel van het volk was te voet gekomen, een enkeling met de auto. De Keizer kwam gewoon op de fiets.onthulling van A la Rietveld

Later op de dag schoof de Keizer aan aan onze keukentafel. Het was per slot zaterdag, en de Keizer houdt er niet van om af te wijken van zijn gewoonten. Ellen kon het niet nalaten om te vragen naar die rare electriciteitskabel aan zijn pakkendrager: Valt je fiets soms uit elkaar?

Nee, nee, verklaarde de Keizer. Hij had bij het sloopafval van een bouwplaats een balk gevonden. Prachtig hout, hij had het met de fiets naar huis getransporteerd. Het tuigage liet hij nu maar even aan zijn fiets zitten, er zou nog meer gesloopt worden, dus…

© paul

 

Over warm weer en koude asperges met dragonmayonaise…

asperges met ei en dragonsaus
Ik weet niet hoe het elders in Nederland is, maar hier in het Zuiden was het gisteren heet, broeiend heet. Mijn dag begon goed, ik wandelde vroeg in de morgen naar de bushalte, prima temperatuur, dus witte broek, slippers, géén jas… Al onderweg werd mij duidelijk dat de weersomstandigheden toch anders werden dan ik voorzien had. De eerste knallende bliksembui begon bij Lieshout en tegen de tijd dat ik bij het Terrein van de Technische Universiteit Eindhoven uit de bus stapte kwam het water met knallende bliksembakken uit de lucht. Gelukkig had ik in mijn tas een pakje met een plastic poncho. Een reclameding dat ik van onze conciërge Jan gekregen had… Ik hulde mij dus in de verknipte plastic zak en prees me gelukkig dat ik toch iets had om me enigszins droog te houden. Ik kwam al glibberend op mijn slippers, volkomen onder de modder aan op mijn werk. Brrr. Na de bui werd het overigens gewoon onmiddellijk weer broeiend heet… Geen dag om veel kookinspiratie op te doen dus.
Toen ik om zes uur thuis kwam was alles in diepe rust. Hond Max deed één oog open en kwispelde wat flauw. Hij wordt oud en kan niet meer tegen de warmte. Paul sliep nog. Hij werkt deze week s’ nachts en moet dus overdag slapen… Normaal staat Paul rond half vijf in de middag op dus was het duidelijk dat ook hij moeite had om te slapen bij deze temperaturen. Nog maar even laten doorslapen dacht ik. Maar wat te doen met het eten?

Na een tijdje een beetje apathisch in een stoel gehangen te hebben begon ik toch wel trek te krijgen… en er waren mooie verse asperges… geschild en al… *)
Ik besloot Paul te laten slapen tot hij uitgerust was en alvast een maaltijd te maken die op het gewenste moment genuttigd kon worden; een salade van lauwwarme asperges met dragonmayonaise. Daarbij een aardappelsalade en een stukje op de huid gebakken zalm. Prima eten, je kunt het grootste deel van tevoren bereiden. Weinig warmte in de keuken en toch snel en smakelijk.

  • 1 kilo asperges, geschild en niet al te gaar gekookt. Uit het kookvocht scheppen en uit laten lekken. Serveer ze niet recht uit de koelkast. Echt oud is niet lekker. Een beetje lauwwarm is prima.

erbij dragonmayonaise gemaakt van:

  • drie eidooiers
  • zonnebloemolie
  • 1 theelepel mosterd
  • citroensap
  • zout en peper
  • 1 koffielepel verse gehakte dragon
  • 1 eetlepel kappertjes

 

  • wat geraspte schil van een  (liefst onbespoten) sinaasappel
  • 2 hard gekookte eieren, gepeld en fijngehakt

Maak een mooie zalvige mayonaise en voeg op het laatst de dragon, een deel van de kappertjes en één van de fijngehakte eieren toe. Schik de asperges op een mooie schaal en schik het fijngehakte ei in een cirkel op de asperges. Strooi er wat sinaasappelrasp over en de rest van de  kappertjes. Serveer de dragonmayonaise in een schaaltje apart.

Erbij gewoon gekookte aardappeltjes en een stukje zalm, op de huid gebakken.

gebakken zalm

Prima maaltijd voor warm, broeierig weer.

Kopje espresso toe!
*) de asperges kregen we van onze buren. Ze maakten deel uit van een mooi dank-je-wel-pakket. Prachtig, alles in het wit, asperges, mijn lievelingsbloemen Lathyrus, een mooi dienblad, soesjes, wijn, een borrel en zelfs een kluif voor Hond Max. Leuk te zien  hoe je zelf met een beetje moeite een mooi persoonlijk cadeau kunt samenstellen!

© ellen.

 

Groenten op Facebook…

skukhorzel

Ik verstuurde vandaag mijn allereerste Facebook bericht ooit. Ik feleciteerde Walter met zijn verjaardag, en stelde hem gerust; vijftig worden is niet eng…

Ik gebruikte Ellen d’r ding, want ik zit niet op Facebook. De rest van de wereld wel, geloof ik. Teun zit op Facebook, en Constant ook. Neel, Anita, PaulO, Lotte, het Meisje van de Slijterij, allemaal zitten ze op Facebook.

Boer Skukhorzel, die zit er ook op. En via die weg liet hij vandaag weten dat hij zijn eerste peultjes (hááwkus in mijn dialect) oogstte. En even later vervolgde hij zijn bericht met de mededeling dat de kapucijners in bloei staan.

Ach, de groenten van Boer Skukhorzel, is mis ze wel een beetje. Ondanks alle foodmiles die het met zich mee zal brengen overweeg ik om af te reizen naar het verre Noorden. Het zou so-wie-so gezond zijn om weer eens enige tijd samen door te brengen. En wie weet kan ik nog wat scoren

© paul

 

Feesteten…

 feestje

Paul schreef al over het feestje van onze Buren. Nu maar eens even een verslag van wat er zoal ter tafel kwam. Ik vond het moeilijk om in te schatten wat een mij vrij onbekend gezelschap lekker zou vinden, hoeveel zullen ze gaan eten en wat gaan ze erbij drinken. Ik besloot het dus maar zo neutraal mogelijk te houden; van alles wat. Er was een mooie lange tafel waar we de schalen op konden uitstallen. Ik vind het belangrijk dat zo’n buffet er ook mooi uitziet. We dekten de tafels met zwarte tafelkleden en alle schalen waren van Portugees aardewerk. Het brood in de grote koperen jampan zag er ook mooi uit. De kinderen van de buren hadden het bestek, mes en vork, keurig in servetten verpakt en op een schaal gelegd.

feestje

Als opening van het buffetje een gepocheerde hele zalm met een hele neutrale zachte saus. Een garnering van komkommer en los erbij asperges. Voor zo’n grote zalm heb ik geen schaal. Ik gebruik een plank die groot genoeg is en bekleed die met alufolie. De zalm woog 3,5 kilo. Hij paste dit keer precies in mijn grote vispan. Ik pocheerde de hele zalm ongeveer 45 minuten in water waaraan toegevoegd een fles droge witte wijn, een ui, peper en zout en wat selderij en peterselie erbij. Belangrijk om de zalm eerst in het kookvocht te laten afkoelen voor je de huid verwijderd. Dat gaat stukken makkelijker als de vis koud is. Schuif de vis voorzichtig op een schaal of plank en stop in de buikholte twee sneden wit brood om de buik mooi rond te houden.

feestje

Dan een schaal intvissalade, kleine pijlinkvisjes, schoongemaakt en even gepocheerd in water met zout peper wat kruiden en een uitje. Even af laten koelen en dan paprika, heel dun gesneden bleekselderij, rode ui, olijven paprika, pepertjes erdoor mengen. Een dressing van olijfolie, citroensap, mosterd peper en zout

Een schaal pastasalade, kleine vlindertjes, al dente gekookt. Afgieten en mengen met fijngesneden spinazie, blokjes ham, erwtjes, tomaatjes, zongedroogde tomaatjes en olijven. Een dressing van olijfolie, citroensap, mosterd peper en zout.

feestje

Een rijstsalade met een Spaans tintje. De rijst gekookt met saffraan en wat Kurkuma zodat hij mooi geel wordt en daarna mengen met blokjes ham, erwtjes, rode en groene paprika en ragfijn gesneden rode peper. Een dressing van olijfolie, citroensap, mosterd peper en zout en een tikkeltje tabasco.

Verder bakte ik twee vleespasteien. Ik mag wel zeggen een gewilde klassieker op alle feestjes. Uit Luxemburg had ik drie grote stukken ham meegebracht; Prima ham, Marque National (een beschermde term in Luxemburg). De ham hebben we zelf gesneden en geserveerd op grote schalen gegarneerd met kleine augurkjes. Natuurlijk was er ook brood met twee soorten boter. Kruidenboter en een frisse tomaat/citroenboter. En tot slot een grote schaal met stukken meloen en een schaal met fruitsalade.

Het was een supergezellig feest. Er is flink gegeten en ook het welkomglas Champus (Poll Fabaire) was een groot succes.

Ach, het is even werken maar dan heb je ook een tevreden publiek!
© ellen.

Feest…

DSC_0063

Vanavond is het Grote Feest bij de buren. En het Ministerie verzorgt het buffet. Er worden een goede vijftig gasten verwacht.

Het verzamelen van ingrediënten begon al in Luxemburg. En ook de afgelopen dagen sjouwden we van hot naar her om alles bij elkaar te sprokkelen. Koken is ten slotte in hoge mate een logistieke bezigheid.

Vanochtend bezochten we nog even de Helmondse zaterdagmarkt en om klokslag 10.00 uur stonden we aan de stoof. We liggen op schema, zoveel is zeker.

Eén tip van de sluier willen we wel lichten: de inktvissalade is klaar. Hij smaakt voortreffelijk.

© paul

Lamskarbonades…

DSC_0026

Verveelt dat nou nóóit, altijd weer die lamskarbonades?

Eh.., nou nee, eigenlijk niet. Gisteravond aten we ze nog, net als enkele dagen eerder. En de week daarvoor stonden ze ook een paar maal op het menu.

Voorwaarde is wel dat je zorgt dat je goed vlees inkoopt, anders is de lol er zo vanaf. Dat hoeft gelukkig geen probleem te zijn. Zowel in Luxemburg als hier in de buurt kun je topkwaliteit krijgen. Tegen zeer schappelijke prijzen.

Deze keer gebakken in boter. Erbij een eenvoudige bonenschotel en knapperig brood, meer hoeft het niet te zijn…

© paul

 

Aardappelsalade van Alfred Walterspiegel…

DSC_0045

Het is alweer even geleden, maar Duitsers en aardappelen, ik mag er regelmatig met liefde over schrijven… In elk Bundesland en in alle mogelijke variaties vind je de aardappel. In de Rijke Keuken, in de Burgerkeuken, in de Boerenkeuken, in de Imbis. Er zijn restaurants die zich specialiseren in de aardappel, wij kennen er een in Trier. Niet een restaurant voor culinaire hoogstandjes, maar we hebben er lekker gegeten.

Ellen vroeg gisteren om aardappelsalade, dus kreeg ze aardappelsalade. Ik maakte een variant op het meesterstuk van Alfred Walterspiegel, kok en restauranthouder in Berlijn tijdens het interbellum. In een ver verleden al eens beschreven, maar nu geactualiseerd voor de nieuwe lezertjes.

  • 1 kilo vastkokende aardappelen,
  • 1 kwartliter bouillon,
  • 4 eetlepels spijsolie,
  • 1 eetlepel wijnazijn,
  • 2 eetlepels gehakte peterselie,
  • 2 eetlepels gehakte bieslook,
  • 1 eetlepel gehakte dragon,
  • 1 fijngehakte sjalot,
  • 2 flinke theelepels mosterd (met zaadjes)
  • peper en zout.

Kook de aardappelen in de schil en zorg dat ze niet overgaar worden. Giet de aardappelen af en laat ze wat koelen tot je ze in de hand kunt nemen. Peuter de schillen eraf en snijd ze in schijven van twee à drie millimeter dik. Meng alle overige ingrediënten goed door elkaar in een mengbeker. Giet vervolgens een klein beetje van het mengsel op de bodem van een platte schaal. Leg hierop schijven aardappel en bestrijk de bovenkanten met het mengsel. Dan volgt weer een laag aardappelen, die ook weer bestreken wordt, tot alles gestapeld in de schaal ligt. Vervolgens stort je het restant van het mengsel over de schotel uit. Zorg dat je de salade een half uur voor de maaltijd klaar hebt, zodat de aardappelen de tijd hebben om het mengsel op te slobberen. Je kunt eventueel voor het opdienen het mengsel nog een keer voorzichtig omscheppen, mar het is beslist niet noodzakelijk. In vroeger dagen werden dit soort schotels op de hoek van de fornuisplaat bewaard tot het opdienen. Je kunt je schotel evengoed voor en half uur in een op 50 graden voorverwarmde oven plaatsen. Uiteindelijk zal je schotel lauw van temperatuur zijn, en zo dien je hem te eten. Zeker niet gekoeld.

Ik was alweer vergeten hoe simpel het gerecht te maken is. De verse kruiden heb je natuurlijk in je tuin of in een bak in je vensterbank. En de rest heeft een normaal huishouden gewoon altijd op voorraad. Het resultaat is heerlijk, ultiem troosteten. Je kunt het werkelijk iedereen voorzetten. Ik heb in ieder geval de smaak weer te pakken. Vanavond maak ik een aardappelsalade uit de Pfalz.

We aten er gisteren gegrild rund bij, vanavond gaan we voor het varken.

© paul