Stoofpot van wildzwijn met zelfgemaakte gnocchi…

Posted on December 6, 2013 by Ellen Bouckaert

Sinterklaasavond is voor ons al lang geen avond meer met surprises en pakjes. Geen kleine kinderen meer in huis… en Paul heeft collega’s die wél kleine kinderen hebben. Dan is het dus logisch om met die collega’s van dienst te ruilen. Het komt erop neer dat wij al lang niet meer samen thuis zijn op Sinterklaasavond. Ach, en dat hoeft ook niet. Wij zijn tevreden met een goeie maaltijd en een mooi glas wijn. Gisteren kwam het allemaal goed; Paul hoeft niet te werken en ik kon, dankjewel collega Elma, wat eerder naar huis. Een stoofpotje van wildzwijn zou ik gaan maken en we zouden gaan proeven van die mooie bourgogne…

Ik kocht het vlees tijdens onze Herfstvakantie in Luxemburg, prima wild voor niet eens al te extravagante prijzen. Alles uit de Luxemburgs-Belgische Ardennen. Ik vries ieder jaar kleine porties in om later van te genieten.

Ik koos voor deze Sinterklaasdis voor een Italiaans recept. Ik keek een beetje bij Carluccio, raadpleegde ook Claudia Roden en Marcella Hazan (mijn favorieten) en natuurlijk maakte ik er maar zelf iets nét iets anders van. Goeie variant op:

voor vier personen (wel iets vooraf en een mooi dessert)
500 gram wildzwijn niet te kleine stukken, het vlees droogdeppen en licht met bloem bestuiven
1 flinke ui, in kleine stukjes
3 tenen knoflook, geplet en gehakt
1 winterwortel en twee kleine stengels bleekselderij, in fijne blokjes gesneden
1 blikje tomatenblokjes
een klein handje gedroogd eekhoorntjesbrood, even wellen in lauwwarm water. Je kunt het welwater goed gebruiken om het vocht in de stoofpot aan te vullen.
wat rozemarijn, peper en zout
olijfolie
een flink glas rode wijn (ik gebruikte een Pinot Noir van Jean Schlink-Hoffeld 2008, Machtum Luxemburg ( we genoten deze week al eerder van die wijn en het staartje was nét genoeg voor de stoofpot.) Met dank aan Marleen! Prima wijn Marleen!

Verhit de olie in een stoofpan en braad de stukken vlees rondom mooi bruin. Voeg ui en knoflook toe en bak ze even mee. Voeg dan de wortel en bleekselderij toe. Roer nog een keer goed om. Blus af met de wijn en voeg de tomatenstukjes toe. Laat het geheel zo zeker 2 uur heel zachtjes stoven. Het is moeilijk te zeggen hoe lang wild moet stoven. Hangt ervan af hoe oud het beest was enzovoort. Roer af en toe en kijk of er nog genoeg vocht in de pan is. Vul zo nodig bij met wat bouillon of water. Voeg op het laatst van de stooftijd wat rozemarijn toe en breng verder op smaak met peper en zout.

Wij aten er zelfgemaakte gnocchi bij en dronken een glas of wat van die prachtige Bourgogne.

Toe, een kopje espresso met een stuk chocoladeletter… En ja, er was toch ook nog een cadeautje van de Sint…

Een genoeglijke avond. Natuurlijk was deze stoofpot voor ons tweeën teveel. Vandaag aten we papardelle met de rest van het stoofvlees. Was ook lekker en snel klaar!

Espresso toe, en nóg meer chocoladeletter.

Spaghetti met peper, ansjovis en kappers…

Posted on November 18, 2013 by paul

Ik heb altijd gedacht dat het een volkse klassieker was, maar hoe ik ook zoek, ik kan het recept in geen enkel kookboek terug vinden. Laat ik ervan uitgaan dat het een bedenksel van Ellen is…

Het gerecht staat al jaren op onze menulijst, we eten het vaak. In zijn eenvoud benadert het die andere (échte) klassieker: spaghetti aglio, olio e peperoncino. Het is in een handomdraai klaar, de ingrediënten zijn goedkoop en de smaak is superbe… Het geraffineerde zit ‘m in de toevoeging van ansjovisflites. Een stevige lunch voor twee personen:

1 verse peper,
1 uitje,
2 tenen knoflook.
1 eetlepel kappertjes,
2 rijpe tomaten,
3 ansjovisfilets
olijfolie.

Verhit de olie in een koekenpan en bak dan op halfhoog vuur de gesnipperde ui, de gehakte knoflook en de gehakte peper tot de uisnippers mooi glazig zijn (niet bruin!). De in blokjes gehakte tomaten erbij en ook de kappertjes. Snijd de ansjovisfilets kort en laat ze vervolgens smelten in de saus. Kook intussen spaghetti naar believen. Schep de spaghetti dan door de saus en dien heet op. Zo simpel, zo lekker…

Die ansjovisjes smelten echt weg in de saus. We gebruiken ze regelmatig op deze manier. Denk aan gestoofd lamsvlees, denk aan romige tomatensoep….

Nou nog een naam bedenken voor dat gerecht…

Spaghetti met kabeljauw en cantharellen…

Posted on November 17, 2013 by paul

Met de Europese cantharel is het zo zoetjes aan gedaan, het seizoen is voorbij. Wat nu nog in de handel wordt aangeboden komt uit de Verenigde Staten en Canada. En weer wat later zullen het paddenstoelen uit China zijn. Of je die cantharellen van zo ver wilt eten is aan jou. De kwaliteit is over het algemeen wat minder, onder meer door de lange tijd tussen het plukken en het moment van consumeren. Wij beperken ons doorgaans tot de Europese cantharel. We aten een paar weken geleden dan ook de laatste exemplaren van dit seizoen.

Cantharellen met omelet, cantharellen in de saus bij vlees. In een schoteltje met aardappelen en spek of eenvoudigweg zonder toevoeging gebakken op een geroosterd sneetje toast. Het klinkt allemaal vertrouwd. Maar cantharellen met vis?… Reken maar dat het heel goed kan, nou en of. In Duitsland, in Frankrijk, op het platteland vind je nog steeds klassieke schotels met cantharellen en zoetwatervis.

Voor de gelegenheid bedacht Ellen een pastagerecht. Mét vis, mét cantharellen… Als hoofdgerecht voor twee personen, als voorgerecht voor vier.

250 gram kabeljauwfilet
100 gram cantharellen,
1 sjalotje,
scheut witte wijn,
scheutje room,
paar druppels citroensap,
rasp van een kwart citroen,
wat blaadjes basilicum,
olijfolie
peper en zout.
spaghetti naar behoefte.

Kook de spaghetti zodanig dat hij gaar is tegen de tijd dat je saus klaar is. Poets de cantharellen schoon en scheur ze in stukken. Bak de gesnipperde sjalot in de olijfolie tot hij glazig wordt. Voeg de gescheurde cantharellen toe en laat ze een paar minuten meebakken. Voeg witte wijn en room toe en laat het geheel even opkoken. Dan de in dobbelstenen gesneden vis erbij. Na een minuut of vier is de vis gaar. Maak het gerecht af met citroenrasp, citroensap, gehakte basilicum en flink peper en een beetje zout uit de molen. Stort de spaghetti op de saus en schep goed om. Klaar!

Ravioli met spinazie, snel klaar en toch lekker

Posted on October 31, 2013 by Ellen Bouckaert

Wij zijn allebei een beetje snotterig, snufferig, schor en moe. We bedachten gisteren al dat we dan maar een héél eenvoudige maaltijd moesten nuttigen vandaag. Pizza zou het worden. Gewoon een afhaalmaaltijd (afhaalpizza mag niet van De Jongste Bediende, daar heeft hij zo zijn redenen voor. Meestal geven wij hem daarin gelijk maar soms…) Vandaag pizzadag dus! Bleek Paul daar toch niet zo’n trek in te hebben… Dan biedt de diepvries uitkomst! Een tijdje geleden maakte ik zelf pastadeeg en vormde er mooie ravioli van gevuld met ricotta en spinazie. Ik maakte er toen veel teveel en het restant ging in de diepvries. Een mooi maaltje voor Paul vandaag. De bevroren ravioli gewoon drie minuten in kokend water tot ze boven drijven… Ik bakte een paar stukjes biologisch spek in een drupje olijfolie. De ravioli uit de pan scheppen en op een voorverwarmd bord scheppen. Spekjes erover en klaar. Simpeler kan het niet!

Ik at toch die ‘verboden pizza’, en ja hoor, op het moment dat ik de pizza uit de doos pakte ging de bel… De Jongste Bediende met nóg twee emmers bonen in de dop; betrapt! Pizza was heerlijk. De ravioli ook! Nu weer snel bonen doppen. Nog één emmer te gaan.

Met een kopje espresso erbij!

Zelfgemaakte ravioli met ossenstaartvulling

Posted on September 8, 2013 by Ellen Bouckaert

Ik zat wat te bladeren in “Made in Italy” van Giorgio Locatelli en kwam terecht bij zijn recept voor ravioli met ossenstaartvulling. Dit recept staat al heel lang op mijn lijstje van ‘nog eens te maken gerechten’. Toen ik het recept van Locatelli nog eens goed doorlas stuitte ik op een aantal onbegrijpelijke handelingen. Het is in het boek ook meer een verhaal dan een duidelijk recept. Ik besloot er mijn eigen versie van te maken, met dank aan het idee van Locatelli!
Dit is wel een recept voor als je veel tijd hebt; het is even werken maar dan heb je ook iets heel lekkers op je bordje!

500 gram ossenstaart in stukken van 5 cm
2 eetlepels olijfolie
2 grote sjalotten, fijngesneden
3 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
2 middelgrote wortels, in kleine blokjes gesneden
2 eetlepels tomatenpuree
1 glas droge witte wijn
een bosje salie en een paar takjesrozemarijn, samengebonden
ongeveer 1 liter ontvette bouillon
wat gehakte platte peterselie
50 gram geraspte Parmezaanse kaas
1 ei
peper en zout

Verhit de helft van de olijfolie en smoor daarin de ui, wortel en knoflook 10 minuten. Neem een andere pan en verhit de rest van de olijfolie. Bak daarin de stukken ossenstaart rondom bruin. Voeg de groenten erbij en smoor nog even mee. Giet er de witte wijn bij en laat alles even inkoken. Dan de tomatenpuree erbij en het bosje rozemarijn en salie. Giet er bouillon over tot alles bijna onderstaat en laat de stukken staart zo in ongeveer 1 1/2 uur gaar stoven.

Maak intussen pasta van 400 gram pastameel 00, drie eieren en een eidooier. (bewaar het wit om de ravioli mee dicht te plakken).

Haal de stukken staart uit de saus en pluk het vlees van de botjes. Velletjes en drelletjes verwijderen (hond is er blij mee). Vis de kruiden uit de saus en gooi ze weg. Schep de helft van de groenten uit de pan en mix ze samen met de stukjes vlees in de foodprocessor tot een grove massa. Doe er een ei bij en de Parmezaanse kaas. Breng verder op smaak met peper en zout. De vulling is nu klaar.

Steek rondjes uit de pastavellen van ongeveer 6 cm doorsnee en leg daarop een volle theelepel vulling. Sluit af met een tweede rondje waarvan je de randen met eiwit bestreken hebt en druk ze goed dicht. (kortste zin in dit recept maar hiermee ben je dus wel even bezig. Aanbevolen; een goed programma op de radio of een luisterboek. Ik luisterde naar Harmke Pijpers die het boek ‘Ontregelde geesten’ van Douwe Draaisma voorlas. Ideaal zo’n luisterboek bij dit soort klusjes!)

De saus goed ontvetten. Dat gaat het beste door met vellen keukenpapier het vet op te deppen. Neem een paar keer schoon keukenpapier en laat het vet opzuigen. Voeg dan nog wat bouillon toe en laat de saus even inkoken tot sausdikte. Breng op smaak met peper en zout en wat peterselie. (Gebruik hiervoor goed dik keukenpapier, niet die dunne van de aanbieding. dun keukenpapier neemt bijna geen vet op en scheurt snel).

Gaar de ravioli in ruim kokend, gezouten water in 5 minuten. Schep ze op de borden en giet er wat saus over. (Eigenlijk zou je de saus in een ruime pan moeten doen de ravioli erbij, even omscheppen en opdienen maar mijn pan was niet groot genoeg)

Heerlijk! De moeite waard!
Toe espresso met een stuk pruimentaart.
© ellen.

Ravioli in tomatensaus met spek en salie…

Posted on September 6, 2013 by paul

Een goede week geleden schreef Ellen over de zelfgemaakte ravioli, gevuld met spinazie en ricotta. Er ging een saus bij met gorgonzolakaas.

Nu heeft het weinig zin om één maaltje ravioli te draaien. Het kan wél, maar het is handiger om een aantal porties tegelijk te maken. Je kunt het spul prima invriezen, verpakt tussen laagjes folie of bakpapier. De ravioli behouden beslist hun smaak. We hebben altijd wat ravioli op voorraad.

Zo kwam het dus dat we gisteren voor een snelle maaltijd uit eigen vriezer konden putten. De overweging was even om er weer gorgonzolasaus bij te maken; gul, zacht en romig. Ellen besloot evenwel om vanwege de bloedhete buitentemperatuur een lichtere saus te maken. Met tomaten en spek en salie.

50 gram spek,
1 sjalot,
1 teen knoflook,
6 blaadjes salie,
1 rijpe tomaat,
scheut witte wijn,
eventueel wat olijfolie,
peper en zout.

Snijdt het spek in dobbelsteentjes. Bak ze uit in een ruime koekenpan (eventueel met wat olijfolie, afhankelijk van hoe vet of mager het spek is). Doe de gesnipperde sjalot erbij. Wanneer die glazig begint te worden gaat de salie in de pan en de fijn gesneden tomaat. Een flinke scheut witte wijn bij de massa en laat vervolgens de saus even stoven. Afmaken met peper en zout. Wanneer je besluit dat je saus goed is stort je er de gekookte ravioli bij. Even doorstoven en dan heet opdien.

De temperaturen liepen deze septemberherfstdag in ons zuiden op tot boven de dertig graden. Alle reden om de saus vloeibaar, dun en licht te houden. Voor meer winterse kost laat je de saus op een middelhoog vuur indikken.

Zelfgemaakte spinazieravioli

Posted on August 31, 2013 by Ellen Bouckaert

Het was een rommelig weekje, ik moest werken op mijn vrije dagen en had vrij op een dag dat ik normaal werk. Ik werkte ook een halve dag en dan blijven er van die rare tussenuren over, te kort om echt iets te ondernemen, te lang om helemaal niets te doen. Meestal experimenteer ik dan maar wat in de keuken. Zo maakte ik woensdag maar weer eens zelf pasta. Ik vind dat altijd een prettig klusje waar je lekker bij kan wegdromen. Heel onthaastend! Ik wilde dit keer ook groene pasta en gebruikte spinazie om de pasta te kleuren en extra smaak te geven. Met de vulling van ravioli kun je eindeloos variëren; verschillende soorten kaas, vlees of vis. alles is mogelijk. Dit keer maakte ik een vegetarische vulling met spinazie, ricotta en Parmezaanse kaas. Erbij een saus met pittige gorgonzola.

Voor de pasta;

300 gram pastameel
een snuifje zout
drie eieren (bewaar één eiwit om de ravioli mee vast te plakken).
2 eetlepels spinazie, even geblancheerd. Heel goed uit laten lekken en dan heel fijn hakken.

Kneed eierdooiers, zout, spinazie en pastameel door elkaar tot je een mooie deegbal hebt en laat die even rusten onder folie. Verwerk/kneed het deeg dan verder in de pastamachine of rol het met de hand uit tot een mooie dunne lap.

Maak de vulling van:
250 gram spinazie
200 gram ricotta
2 eidooiers
150 gram vers geraspte Parmezaanse kaas
wat zout, peper en nootmuskaat

De spinazie even blancheren in kokend water en goed uit laten lekken. Druk het vocht er zoveel mogelijk uit en hak de spinazie fijn. Meng dan alle ingrediënten tot een zalvige massa.

en voor de saus;
1 sjalot zeer fijngesnipperd
1 klein klontje boter
scheutje witte wijn
100 gram gorgonzola
een flinke scheut room
vers gehakte platte peterselie

Verwarm de boter en laat daarin de sjalotjes even uitzweten. Blus af met de witte wijn en laat inkoken. Giet er de room bij en breng langzaam aan de kook. Brokkel de gorgonzola in de room en laat de kaas smelten. Breng de saus verder op smaak met peper, en eventueel wat zout. Kook de saus nog even wat in en strooi er wat vers gehakte platte peterselie over.

Maak pastadeeg en steek er rondjes uit met een doorsnee van 7 centimeter. Leg op ieder plakje deeg een lepeltje van de vulling. Bestrijk de randen met losgeklopt eiwit, en leg er een rondje deeg op. Druk de randen goed aan en leg de ravioli op een schone doek.

Kook de ravioli in ruim water ongeveer 5 minuten. Ze zijn gaar als ze boven drijven! Schep ze met een schuimspaan uit de pan en leg ze op voorverwarmde borden. Giet er wat van de saus over en dien snel op.

Geef vooraf een mooie groene salade met tomaatjes.

Kopje espresso toe.

Tagliatelle met zalm en Gorgonzolasaus

Posted on July 5, 2013 by Ellen Bouckaert

Vakantie, het voelt nog niet helemaal zo… er moeten nog wat dingetjes gebeuren… nog een korte vergadering woensdag… en donderdag nog een beetje opruimen, de laatste bestellingen verwerken… en dan het jaar plechtig afsluiten met mijn collega’s… een hapje, een drankje… Dan zit het schooljaar 2012/2013 er weer op! Vanavond een snelle maaltijd om de vakantie alvast een beetje in te luiden met een goed glas wijn erbij. Verdiend vind ik zelf! Het was een mooi schooljaar, een prima jaar voor onze mediatheek; nieuwe ideeën, een nieuwe koers, studenten tevreden!

Tagliatelle met zalm en Gorgonzola voor twee personen:
250 gram tagliatelle
klontje boter
175 gram biologische zalm in kleine blokjes gesneden
100 gram Gorgonzola
1 sjalot
een scheutje droge witte wijn
een scheut room
peper
vers gehakte peterselie

Zet een pan water op voor de pasta en voeg wat zout toe. Smelt intussen in een andere pan de boter en smoor daarin de fijngehakte sjalot zachtjes lichtbruin. Blus af met de wijn en laat die even inkoken. Voeg de stukjes zalm toe. Giet een scheutje room bij de saus en brokkel er wat stukjes van de kaas door. Roer heel voorzichtig zodat de zalmstukjes gelijkmatig garen zonder kapot te gaan en de kaas kan smelten. Houd een paar stukjes Gorgonzola over voor de garnering. Kook intussen de tagliatelle al dente. Giet ze af in een vergiet. Even laten uitlekken en dan de tagliatelle bij de saus voegen. Maak verder op smaak met flink wat peper en verse peterselie. Schep de tagliatelle over in een mooie schaal, strooi er nog wat peterselie over en een paar stukjes kaas en dien snel op.

Kopje espresso toe!

Pindang tulang met nasi goreng

Posted on June 25, 2013 by Ellen Bouckaert

Onze vrienden Bram en Marja maken op dit moment een rondreis door Indonesië. Niet zomaar een vakantiereisje zal het worden maar een echte (her-) ontdekking van het land. Bram is geboren op de Molukken en op jonge leeftijd met zijn ouders naar Nederland geëmigreerd. Na de toen gebruikelijke opvangtijd in een aantal ‘kampen’ in Nederland belandde de familie in Helmond. Later, nadat hij zijn Marja, een echte ‘Blanda’, ontmoette, gingen ze samen in Marja geboorteplaats Gemert wonen.
Het is de eerste keer dat Bram terugkeert naar zijn geboorteland. Best spannend allemaal. Ze zullen onder andere bij familieleden van Bram logeren op de Kai- of Kei-eilanden en op Celebes. Marja heeft van haar Molukse schoonmoeder koken geleerd (wij schreven al eerder over de heerlijke gerechten die Marja op tafel tovert). Voor Marja is deze reis een uitdaging om haar kennis van de Indonesische keuken aan te vullen en uit te breiden. Wij zijn heel benieuwd naar hun avonturen en vooral met wat voor mooie recepten Marja thuis zal komen. Marja en Bram zijn voor vrienden te volgen op Facebook.

Tja, wat dat met ons eten te maken heeft? Niet zoveel. Mijn kennis van juist de Indonesische keuken is niet bijzonder groot. Ik maak weleens wat nasi of een keertje saté ofzo, maar veel verder gaat mijn kennis niet. Ik besloot dus onlangs maar eens een fatsoenlijk kookboek aan te schaffen: “De complete Indonesische keuken”, van Lonny Gerungen. Met mijn gedachten bij Bram en Marja in dat verre land besloot ik een gerecht uit het boek van Lonny te maken. De ingrediënten kun je kopen bij een Toko. Als je in onze buurt woont kun je ook op de Helmondse zaterdagmarkt terecht bij de kraam van Don Mario.

Ik maakte Nasi Goreng met flink wat trassie en verder koos ik een rundvleesgerecht uit Sumatra; Pindang tulang. Ik paste het gerecht een beetje aan (kan ik niet laten) dus het is iets anders dan Lonny beschrijft. Het smaakte ons ondanks de aanpassingen prima!

1 kilo runderrib, in blokjes
water
2 sjalotjes
4 teentjes knoflook
5 gedroogde lomboks
1 stukje djahé van ongeveer 3 cm
1 stukje kunyit van ongeveer 3 cm
1 stukje laos ook 3 cm
2 tomaten
3 bosuitjes
1 serehstengel
3 eetlepels plantaardige olie
5 blaadjes salam
2 eetlepels ketjap manis

Breng het water aan de kook en laat het vlees hierin in ongeveer 2 uur gaarkoken. Pel de sjalotjes en de knoflook en snijd ze fijn. Snijd de lomboks doormidden en snijd ze dan in dunne reepjes. Snijd de geschilde djahé, kunyit en laos in reepjes en de tomaten in kleine partjes. Knip het bovenste deel van de sereh en leg een knoop in de stengel. Snijd de bosuitjes in stukjes. Verhit de olie en fruit hierin de sjalotjes en de knoflook. Doe er de kunyit, djahé, laos en sereh bij en roerbak een paar minuten. Voeg het vlees toe en wat van het kookvocht. Doe er de lomboks, tomaten, bosuitjes, de salamblaadjes en ketjap bij, voeg zout naar smaak toe en laat alles nog 3 minuten doorsudderen.

Met dank aan Lonny.

Ah-shit…

Posted on May 14, 2013 by paul

We zijn weer thuis, dat is het goede nieuws. Mochten we klagen over de internetverbinding op onze Luxemburgse stek, het zou nu allemaal weer beter moeten gaan. Tijdens onze afwezigheid echter is een en ander fout gelopen met het internet hier te onzent… Reacties plaatsen lukt even niet, post beantwoorden ook niet. Het ziet ernaar uit dat de euvelen in een dag of twee verholpen zullen zijn.

De titel van dit stukje ontleen ik aan een rubriek van de web-site van Wateetons. (Lezen, je doet er je voordeel mee!…). Zelf beleefde ik mijn ah-shit moment enige dagen terug.

Zestien monden voeden onder kampeeromstandigheden legt je enige beperkingen op. Voor ieder een kippetje, een tomate crevette of een kalfswang in oude gueuze zit er nauwelijks in. Het is verstandiger om te kiezen voor wat meer bulk-achtige gerechten. Spaghetti met bolognesesaus en een grote bak salade komt meer in aanmerking. Het is redelijk eenvoudig, onwaarschijnlijk lekker en je maakt gemakkelijk massa.

Het probleem blijft altijd de spaghetti. De hoeveelheid voor zestien personen is te groot om af te gieten in een vergiet. Het past niet. In gedeelten overhevelen in een zeef is ook geen optie, de helft is koud voordat je aan het eind bent. De massa in de pan laten en vanuit het kookvocht uitserveren bevordert verweking van je pasta. Dan maar afgieten met de deksel als natuurlijke barrière. Ik heb het vaker gedaan, het gaat eigenlijk altijd goed. Nu echter gulpte er wat van de kokende brij over mijn hand. Mijn schrikreactie zorgde ervoor dat de deksel verschoof, en de rest is geschieddenis.

Neel schoot me onmiddellijk te hulp. Aangezien de actie buiten het zicht van de groep plaats vond ondernamen we nog een poging om de zaak te redden. Met onderzetters schepten we de smurrie terug in de pan, te vergeefs… De paste was té vervuild en dat zou aan tafel opvallen. Iedereen wist immers dat Ellen niet kookt met gras, laat staan met bruine klei.

Enfin, we zijn dan maar weer van voren afaan begonnen, er was gelukkig voldoende ongekookte pasta op voorraad. Het duurde alleen zo verdomde lang voordat de grote pan ijskoud water weer aan de kook raakte. We gingen laat aan tafel…

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Category Archives: pasta en rijst