In de oertijd van deze website schreef ik er al eens over: Kopi Loewak. Ik schreef het stukje in verwondering, aanleiding was een krantenartikel. Ik kende het bestaan van mijn onderwerp voordien niet, ik had er nog nooit van gehoord.
Het betreft koffie van een heel bijzondere soort, ik mocht hem een paar jaar later proeven. Tot mijn verbijstering heb ik er toen niet over geschreven, terwijl het onderwerp toch typisch genoeg is. Afgelopen zondag maakte ik hernieuwd kennis met Kopi Loewak. Alle reden om het verzaken van enige jaren terug alsnog goed te maken.
Koffiebonen groeien niet zomaar aan een struik. Koffiebonen zijn de pitten van de koffiebes (koffiekers). Het vruchtvlees van de bessen moet verwijderd worden, zodat de pit vrij komt, gedroogd kan worden en daarna gebrand of geroosterd. Pas dan heb je koffiebonen. Het verwijderen van het vruchtvlees gebeurt soms met de hand, meestal echter machinaal. Maar soms kan het ook anders.
De Loewak (Luwak) is een civetkatachtige en komt voor in Zuid-Oost Azië. Voornamelijk leven de diertjes van vijgen, maar ook koffiebessen zijn gewild fruit op het menu. Met de pitten van de koffiebessen kunnen de diertjes niks. Die pitten worden dan ook weer in z’n geheel uitgepoept. Wel hebben de pitten dan het gehele maag- en darmstelsel van de Loewak gepasseerd. Onder anderen door de invloed van lichaamssappen en het afgesloten milieu treedt er een soort fermentatie op. De pitten worden nadat ze zijn uitgepoept verzameld, gewassen en verder behandeld. Wat je aan het eind van het proces overhoudt is een peperdure, want bewerkelijke en zeldzame koffieboon.
Vroeger werd er verzameld in het wild, tegenwoordig worden Loewaks in gevangenschap gehouden om verzekerd te zijn van een beetje opbrengst. De koffieboer hoeft ‘s ochtends alleen maar de kooi uit te mesten. De strengen koffiebonen komt hij dan vanzelf tegen. Een vorm van bio-industrie, alleen de schaal is wat kleiner…
Bram en Maja maakten dit jaar een lange reis door de Indonesische Archipel, op zoek naar de roots van Bram en zijn ouders. Hoewel Brams achtergrond Moluks is dienden ze de hele Gordel van Smaragd te doorkruisen, de familie is uitgewaaierd over al die duizenden eilanden en eilandjes. Zo kwamen ze ook terecht in Bali. En dat nu is een van die streken waar de Loewak actief is. Bram, als gekend koffieadept, kon de unieke kans niet voorbij laten gaan. Kopi Loewak aanschaffen aan de bron, zonder tussenhandel, plaatselijk gebrand, zo uit de eerste hand (nou ja, hand?!).
Afgelopen zondag, tussen alle activiteiten van Stir-up Sunday door, mochten we proeven en genieten van de exclusieve waar. Bram bewaarde de Kopi Loewak voor een bijzondere gelegenheid, en dit was er een, vond hij.
Bram had een nieuwe Italiaanse espresso pot aangeschaft. Niet teveel water erin, zodat de koffie fors van smaak werd. Wat we proefden was een stevige, volle koffie, wat crèmig, mild-bitter, een beetje chocoladeachtig, een tikje zuur (Arabica?). Enfin, ik maak er niks van, van deze proefbeschrijving. Maar geloof me, het was eenmalig van smaak. Ben je een échte koffieliefhebber, schaf dan wat van die bonen aan. Je hoeft niet gelijk een kilo te kopen, dat is wel heel begrotelijk. Maar van een goede twintig gram zet je al een paar geweldige kopjes espresso. Het is net zoiets als met goede wijn: niet de kwantiteit telt, slechts de kwaliteit…
© paul
