De lange wandelingen met Hond Jaros zijn ideaal om na te denken. In het dorp is het nog een kwestie van opletten (wie rijdt je dood? Poept de hond niet op een onverkwikkelijke plaats?) Eenmaal buiten de bebouwde kom valt al dat gedoe van je af.
Ik had alle tijd om wat ingewikkelds te bedenken, bijvoorbeeld iets met kool. Dat zullen we eten, dacht ik nog stellig. Tot ik via een omweg weer terug keerde in het dorp. Bij een van de eerste huizen rook het naar gekookte uien, een wat weeïge, zoete geur. Het deed me onmiskenbaar aan vroeger denken. Op sommige hefstige dagen, op de terugweg van school, rook het dan huis voor huis naar wortelstamp. Alsof de hele buurt het afgesproken had. Ik realiseerde me dat het alweer jaren geleden was dat we een eenvoudige stamppot met wortel aten. En dat terwijl we normaal gesproken de ingrediënten altijd in huis hadden. Niks kool dus, wortelstamp werd het.
Heel eenvoudig, naar de ijzeren stelregel: twee delen aardappel, een deel wortel. Uitje erbij, de grootte ervan is afhankelijk van de hoeveelheid aardappel en wortel. Geen gebruik maken van de knijper, en al helemaal niet van de keukenmachine. Gewoon stampen met de stamper. Scheutje room erdoor en een klont boter. En flink peper uit de molen.
De laatste keer dat we wortelstamppot aten hadden we er klapstuk bij. Vandaag koos ik voor varkenskarbonaden, eenvoudig en je hebt jus. Ik kon het evenwel niet nalaten om de jus een beetje te verrijken met een scheut witte wijn en een gulpje room. Even door laten koken en onderwijl de aanbaksels van de bodem van de koekenpan losschrapen. Dat geeft smaak…
En dan flink wat gemalen komijn erdoor, echt eens uitproberen. Wij eten het nooit meer anders, zo lekker!
Dag Silvia;
De combinatie met komijn kennen we. Voortreffelijk:.
Zie artikel: Wortelpuree, maar dan anders…
Hoi .
Wij wonen op de Veluwe en doen altijd bruine bonen door de “wortelmuis ”
Zo noemen wij warm eten hier . Muis eten .
Dan is het echt een stevige maaltijd met spek en worst.
Fijne dagen
Groet Trienie