Kip met dragon en trompette de la mort…

kip met paddenstoelensaus
De oplettende lezer zou het kunnen zien aan de bordjes… wij zijn weer in Luxemburg! Ook Ans en Hijn en Evert en Neel zijn hier dus we besloten samen te eten, wel zo gezellig! De voorraad in onze caravan was uitgeput dus moesten we eerst even flink shoppen in één van de grote supermarkten hier. Keuze genoeg, maar wij gaan toch altijd erg graag naar het Shoppingcenter Belle Etoille waar inpandig een grote Cactus super gevestigd is. De Cactus had deze week alle bio artikelen in de reclame gedaan en er lagen prachtige biologische kippen. Niet van die kleintjes, het minste gewicht was zo’n anderhalve kilo. Voor ons zessen volstond een kip van bijna 2 kilo. Ik deelde de kip in 12 stukken; de poten in tweeën, de borststukken ook doormidden, twee vleugels en de rug in tweeën. De rugstukken staan nu op het fornuis, daar trek ik een beetje bouillon van (morgen risotto)

Paul had van thuis wat gedroogde Trompette de la mort meegenomen, die gebruikte ik voor de saus en de dragon uit ons kruidentuintje gaf de saus nog meer smaak, een mooie combinatie!

  • een flinke kip in stukken
  • wat boter en olie om in te braden
  • 2 sjalotten, fijngesneden
  • 2 tenen knoflook, geplet en fijngesneden
  • een klein handje gedroogde Trompette de la mort, even geweekt in wat koud water, fijngesneden
  • een flinke pluk verse dragon, fijngehakt
  • scheutje witte wijn
  • scheut room
  • 1 eetleple vloeiende bloem
  • peper en zout

Neem een grote braadpan en verhit daarin de olie en de boter. Braad alle kipdelen rondom lichtbruin aan. Voeg de sjalot en knoflook toe en laat even mee bruinen. Blus dan af met een scheutje droge witte wijn en het weekvocht van de paddenstoelen. Laat de kip zo een half uurtje sudderen. Voeg er dan de paddenstoelen bij en de helft van de dragon en een flinke scheut room. Laat nog een half uurtje sudderen tot de kip gaar is. Bind de saus zo nodig met wat vloeiende bloem en laat nog even indikken. Strooi er dan de rest van de dragon over en breng verder op smaak met peper en zout.

Wij aten er peterselie aardappeltjes bij en bleekselderij gestoomd in wat boter. Aardbeien toe!

© ellen.

Gepekelde kip, etappe drie: Salade met gepekelde kip en wat er verder over is…

salade met kip

Die gepekelde kip was natuurlijk veel te veel voor ons tweetjes. Wij aten de billetjes en de rest bleef over. Nou vinden wij dat nooit erg, we zijn allebei gek op kip en de resten komen altijd wel op. Etappe twee van de kip waren de vleugeltjes,  ( bij zo’n Zwarte Hoevekip kan je gerust spreken van vleugels) die at ik gisteren bij de lunch. Lekker vers brood erbij en wat zelfgemaakte mayonaise. Ook van die mayonaise bleef wat over…

Etappe drie van de gepekelde kip:

Vandaag plukte Paul de rest van de kip in stukjes. Hond Jaros kreeg zijn deel (velletjes, drelletjes en de stukjes kraakbeen). Ik schilde en kookte de laatste Ratten van de Jongste Bediende en sneed ze in stukjes. Een restje diepvriesdoperwtjes, even gegaard, een paar tomaatjes, een hardgekookt eitje, een rode ui in flinterdunne plakjes, wat bloedzuring, een paar zwarte olijven… Nou ja, restverwerking… Mooi met Pasen, kan je zo prima ook de rest van die hardgekookte eieren in verwerken…

Dressing erover van wat olijfolie, lepeltje mosterd, scheutje wijnazijn, peper en zout.

Mooi knapperig brood erbij en een kopje espresso toe!

© ellen.

Kip met olijven en tomaat

kip tomaat en olijven
Meestal kook ik op zaterdag voor een groot gezelschap, ik moet nog steeds schrijven over het “stapeleten” van vorige week zaterdag, het komt er maar niet van. Druk, druk, druk. Je houd het tegoed beste lezer. Vandaag eerst over de kip die we gisteren aten, gewoon voor twee personen. Hoewel; Ik kocht poten van de Zwarte kip, Poulet Noir stond er op het etiket. Een label Rouge kip met regio-aanduiding. Omdat ik de poten ingevroren kocht had ik er geen erg in dat ze zo groot waren. Eigenlijk was één poot genoeg voor twee personen. Nou ja, ik besloot er een stoofpot van te maken dan is er in ieder geval genoeg saus voor een mooie restverwerking.

  • 2 biologische kippenpoten
  • olijfolie
  • 2 sjalotten, fijngesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
  • een scheut droge witte wijn
  • klein blikje tomatenstukjes
  • 6 chilipepertjes
  • een stuk of tien zwarte olijven
  • een eetlepel tomatenpuree
  • wat gedroogde oregano
  • wat gehakte basilicum
  • peper en zout

Verhit de olie in een stevige braadpan en braad daarin de kip rondom bruin aan. Doe de sjalot en knoflook erbij en bak ze even mee. Voeg de pepertjes toe en blus dan af met de witte wijn. Dan de tomatenstukjes, de tomatenpuree, de olijven en de oregano toevoegen. Stoof de kip nu zeker anderhalf uur op lage temperatuur. Dit soort kippen zijn vaak wat vetter dan de plofexemplaren. Het vet komt vrij bij langzaam stoven. Je kunt het vet er makkelijk afscheppen. Kook dan de saus nog even in en strooi er vlak voor het opdienen wat verse basilicum over.

Wij aten er fusilli bij, een mooie handgemaakte pasta en, natuurlijk vergeten het handige “maatje” te gebruiken, ook dat was teveel.Mooi voor de restverwerking.

De restverwerking:

Pluk het overgebleven vlees van de botjes en snijd het fijn. Beboter een ovenschaal en schik daarin het vlees en de pasta. Giet de saus erover en bewaar deze extra maaltijd in de diepvries. Prima om achter de hand te hebben voor een drukke dag. De schaal dan ontdooien, bestrooien met Parmezaanse kaas en 40 minuten in de oven. Twee maaltijden in één, mooi toch?

Poulet Noir, die onthouden we; prima smaak, heerlijk stevig vlees! Aanbevolen!

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

Gespieste kip…

flohmaart Echternach

Doorgaans grillen we kip op een rooster, met een vetvanger of een braadslee eronder. Je vult de kip met een citroen, wat knoflook en rozemarijn en je laat haar lekker haar gang gaan. Af en toe bedruipen en op het laatst bestrijken met een mengsel van olie, zeezout en knoflook. Reken op ruim een uur per kilo bij een temperatuur van 190 graden. Het afbakken kan eventueel onder de gril bij een hogere temperatuur. De dame mag dan buiten de oven onder aluminiumfolie nog even rusten. Komt ze daarna op tafel en wordt ze aangesneden dan waaieren de geuren van citroen, knof en rozemarijn door de ruimte. En het vlees heeft iets van de frisheid van de citroen aangenomen.

Waarom zou je een andere methode gebruiken, wanneer je standaard bereidingswijze zo goed bevalt? Gut, ik weet het niet… Maar eens in de zoveel tijd spies ik een kip op de keramieke braadstandaard. Waarschijnlijk omdat het er wel grappig of bijzonder uitziet.

Er zitten voor- en nadelen aan de methode. Je kunt de kip slechts een beetje vullen met smaakmakers, de lichaamsholte wordt voornamelijk gevuld door het keramiek. En wil je de buitenkant nog even bedekken met wat substantiële ingrediënten dan kom je bedrogen uit, ze rollen eraf en liggen te verpieteren in de lekbak. Wel druipt het vet optimaal uit het beest en krijgt het in de lekbak de smaak mee van wat je met moeite in de kip stopte. Dat mag toch een voordeel heten.

Enfin…, gisterenavond hadden we een voortreffelijke kip. Een Poule Noir, en nog bio ook. Ik spieste haar op de stenen knots. De dame behoefde in het geheel geen smaakmakers. Ze had het allemaal van haarzelf. Wat een geweldig beest…

We aten er een salade van aardappelen en boontjes bij.

Kopje espresso toe…

© paul

Kip met pastis en saffraan…

kip pastis

Er lag al een tijdje een prachtige Kip in onze diepvries, een Mechelse Koekoek nog wel en ook al is zo’n beest vacuüm verpakt en diepgevroren, het moet toch niet té lang in de diepvries verblijven. Probleem was dat het nogal een forse hoen was, ruim anderhalve kilo, eigenlijk dus iets voor een etentje met meer mensen. Ik besloot dat tweede Pinksterdag een goede gelegenheid was om het hoen klaar te maken. Of we eten er een paar dagen van, óf er komt misschien wel wat volk langs dat honger en dorst heeft…

Ik koos een recept voor zondagse kip van het Franse platteland en gaf er zo mijn eigen draai aan; kip met pastis en saffraan. Belangrijkste voor dit gerecht is dat je een fatsoenlijke kip koopt, niet zo’n plofding. Behalve dat die beesten een vreselijk leven hebben, smaken ze ook niet goed. Geen plofkip dus! Koop een mooie biologische grote kip van zo’n 1500 gram, een Kemperhoen of een Mechelse Koekoek, zoiets. Verdeel de kip of het hoen in 10 stukken of laat dat de poelier doen. Ik liet de kip 24 uur in de marineren in pastis met wat kruiden. Het resultaat was werkelijk uitstekend. Toevallig kwam het zo uit dat De Jongste Bediende, Marleen, Vriend Jan en Ans ook wel zin in een stukje kip hadden… Het werd een gezellige maaltijd voor zes personen.

  • Marinade
  • 5 cl  Pastis, ik gebruikte Ricard
  • 5 eetlepels olijfolie
  • een flinke pluk saffraan
  • 1 koffielepel venkelzaad
  • wat peper

en verder

  • olijfolie
  • 2 blikken tomatenstukjes
  • 3 uien, fijngesneden
  • 1 rode peper, doormidden gesneden en de zaadjes verwijderd
  • 4 tenen knoflook, geplet en fijngehakt wat verse peterselie
  • een handje zwarte olijven

Meng de ingrediënten voor de marinade, leg de kipdelen in een diepe kom en giet de marinade erover. Zet de kom 24 uur afgedekt in de koelkast. Schep af en toe om.

Neem een grote braadpan en giet verhit daarin wat olijfolie. Dep de kipdelen droog en bak ze rondom mooi bruin. Voeg de uien, knoflook en rode peper toe en bak die ook even mee. Doe er dan de tomatenblokjes bij en daarna de marinade. Stoof de kipdelen op een zacht vuurtje met de deksel op de pan in ongeveer één tot anderhalf uur gaar. (de gaartijd ligt aan het soort kip of hoen, een echte goeie kip heeft meer tijd nodig dan zo’n plofding) Proef de saus en breng verder op smaak met peper en zout.

botersla

Wij aten er gisteren malse botersla bij en nieuwe aardappeltjes in de schil. De aardappeltjes even voorgekookt en vervolgens met wat rozemarijn en olijfolie in de oven verder bakken. Stroii er gul grof zeezout over. Het enige wat we misten was een goed stuk brood om de saus op te soppen en het bord mee schoon te maken.

Al met al, een heerlijke mediterrane maaltijd; Zon op tafel! Van harte aanbevolen!!!

Op de één of andere manier was het opeens te laat om nog espresso te drinken… glas wijn toe!

© ellen.

 

 

Kemperhoen uit de oven…

Kemper Landhoen uit de oven

“Ik heb zin in gegrilde kip uit de oven” zei ze, so chicken it’ll be… En ik ging, ijs en weder dienende, op pad. (Voor ons archief: na een paar dagen met temperaturen van een goede 18 graden boven nul vriest het nu weer. Dag én nacht.)

Ik zocht een Frans Label-Rouge kippetje, niet te groot, maar ik struikelde over een Kemperhoen. Biologisch gevoed en bij leven en welzijn rondscharrelend op de vrije gronden van de Achterhoek. Geweldige beesten zijn het.

Voor de goede orde: de kippen komen niet bij ons vandaan, uit de Kempen. Ze komen uit de Achterhoek en ze zijn ontwikkeld door ene meneer Kemper. Hij levert twee varianten. Een scharrelkip, gevoederd met mais. En een biologische kip, het Kemper Landhoen, groot geworden volgens regels waardoor ze predicaat biologisch mag dragen. Ik koos voor het bio-vrouwtje.

Nogmaals: geweldige besten zijn het. Qua kwaliteit, qua smaak, qua geur. Maar ook in omvang zijn ze geweldig. Mijn aanwinst woog twee kilo.

Mijn manier van kip roosteren in de oven ligt voor een groot deel vast, maar altijd weer sluipen er kleine nuances in de breiding. Vandaag ging het zo:

Verwarm de oven voor op 200 graden en schakel grilstand in. Vul de kip met een citroen, in vier kwarten gesneden en met twee takken verse rozemarijn. Bestrijk de kip helemaal (onder en boven) met olijfolie en leg haar op een rooster, midden in de oven. Zorg dat er een bakblik, lekbak of vetvanger onder het rooster staat, de kip zweet veel vet uit. Draai na een half uur de temperatuur terug naar 170 graden. Blijf de kip regelmatig bestrijken met olie, de huid wordt er mooi knapperig van en het fijne vlees droogt niet uit. Reken op een uur grillen per kilo. In mijn geval was de kip na twee uur klaar, sappig en door-en-door gaar tegelijk. Mocht het zo zijn dat je onverwacht bezoek krijgt, waardoor de kip langer moet wachten op haar finale optreden op je dis, of de hond bedenkt ineens dat hij nog even naar buiten wil, of je bijgerechten zijn pas veel later klaar, geen nood! Je schakelt de temperatuur terug naar een goede honderd graden, je besprenkelt het hoen nog eens met olijfolie, en je doet wat je moet doen… Je gedraagt je als ideale gastheer, als allesbegrijpend baasje en je maakt in alle rust je bijgerechten af. Het moet allemaal geen uren duren, maar een redelijke marge heb je.

Wij aten een degelijke aardappelpuree erbij en ook een schoteltje gebakken spinazie. De wijn was wit en kwam uit het zuiden van Frankrijk. Droog, een beetje obstinaat, een beetje weerstand.

Kopje espresso en een Tatort toe…

© paul

Gestoofde drumsticks met eier-citroensaus…

Kip she says, so Kip it’ll be!”

Nu waren we door onze voorraad biologische kippetjes heen, maar ik vond in de plaatselijke super nog een paar onderbillen van onbesproken gedrag. Gelukkig maar…

Ik volgde in grote lijnen een beproefd recept van Ellen. Het gerecht volstaat voor twee personen.

  • 4 drumsticks,
  • 2 teentjes knoflook,
  • boter,
  • 125 ml bouillon,
  • 125 ml witte wijn,
  • peper en zout uit de molen,
  • 2 eierdooiers,
  • 4 eetlepels citroensap,
  • peterselie.

Bestrooi de drumsticks met peper en zout uit de molen en laat ze in de boter mooi bruin worden. Laat de gesnipperde knoflook even meebakken. Voeg de witte wijn toe en de bouillon en doe het deksel op de pan. Laat op een niet te hoog vuur de drumsticks gaar worden. In de loop van de gaartijd kan het deksel wat schuin op de pan worden gelegd zodat het stoofvocht inkookt tot een bijna stroperige vloeistof.

Wanneer de poten gaar zijn neem je ze uit de pan en houd ze warm. Wanneer je vloeistof nog niet de juiste consistentie heeft kun je die nog even verder inkoken op hoog vuur. Schraap intussen met een houten lepel de aanbaksels van de bodem van de pan. Dat is allemaal puur smaak, je saus wordt er alleen maar beter van.

Klop de dooiers en meng er het citroensap door. Haal de pan van het vuur en meng het eie-citroenmengsel door de vloeistof. Flink roeren tot er binding ontstaat. Een klein handje peterselie doormengen en je saus is klaar.

Leg de (warme) drumsticks op een voorverwarmde schaal en giet er de saus over. Besprenkel met wat peterselie en het gercht kan op tafel.

We aten er pasta bij en broccoli.

 

Kip met ‘veertig’ teentjes knoflook voor bijzondere gasten…

kip

Zaterdag waren Bert en Jolanda hier op bezoek, ze kwamen een dagje uit hun woonplaats Assen, naar Gemert. Wij kennen Bert en Jolanda al heel lang; onze eerste kennismaking vond plaats op de camping in Luxemburg. Zij waren daar toen met twee tentjes, de dochters Romie en Celine en de hondjes Sil en Sam. Dat klikte meteen en we zagen elkaar de jaren daarna nog regelmatig terug in Septfontaines. Tot er een moment kwam dat de kinderen niet meer mee gingen en Bert en Jolanda alleen met hun tentje aankwamen op een drijfnatte camping… Wij gingen net naar huis dus was het logisch dat zij het natte tentje inruilden voor onze droge caravan… Jammer alleen dat we elkaar zo niet vaak meer zien; zij zijn in Luxemburg als wij de caravan niet gebruiken… Goed om elkaar maar eens thuis op te zoeken en wat bij te praten. Het werd een gezellige dag; De Keizer van Monera kwam natuurlijk zijn zaterdagborrel drinken, de Jongste Bediende kwam even uitrusten van het maaien, Marleen zocht haar Vriend, en Bram en Maja hadden gewoon zin in een glas wijn en gezelschap… Soms valt het niet mee om een rustig ‘bijpraatmoment” in ons huishouden te vinden, maar toch, ik had al voorzien in een simpele maaltijd: “Langzaam gegaarde Kip met veertig teentjes knoflook”. Dat is zo’n gerecht dat hier altijd wel van pas komt; de kip wordt langzaam gegaard dus je hebt wat speling. De oven staat al aan en je kunt er dan ook  groenten en aardappeltjes bijschuiven. Vooraf voor het hele gezelschap wat meloen met mooie ham en daarna een rustig dinertje met onze gasten uit Assen.

Kip met ‘veertig’ teentjes knoflook

Het geheim van dit recept is dat de kip samen met de kruiden in een dichte pan langzaam gegaard wordt. De pan wordt gesloten met een deegrand tussen de deksel zodat alle geuren en aroma’s in de pan blijven. Pas aan tafel breek je de deegrand open.

  • 1 flinke kip dus, van onbesproken gedrag ( ik gebruikte een Kemperhoen)
  • 1 bosje platte peterselie
  • 1 bosje verse tijm, wat takjes basilicum en rozemarijn, 1 laurierblad
  • 1 dl olijfolie
  • 1 citroen
  • 40 teentjes knoflook mét schil. (Let op dat je goede knoflook koopt.)
  • 500 gram bloem, wat water en wat olie om het deeg te maken om de pan dicht te plakken

Neem een vuurvaste pan met deksel, die in de oven kan. Verwarm de oven voor op 180 graden. Bundel een deel van de kruiden en stop dat samen met de citroen in de kip. Giet de olijfolie in de pan, schik de veertig teentjes knoflook erin en voeg nog een paar eetlepels gehakte kruiden toe. Roer alles even door en leg de kip op de kruiden.Maak van ongeveer 500 gram bloem, een beetje water en wat olie een mooi soepel deeg. Sluit de deksel van de pan en ‘plak’ de deksel dicht met het deeg. De bedoeling hiervan is dat er geen lucht, in of uit, de pan kan. Alle geuren en smaken blijven in de pan. Zet de pan zo, afhankelijk van de grote van de kip, ongeveer 1 ½ tot 2 uur in de oven.

Zet de pan op tafel en breek de deegrand. Haal de deksel van de pan en verdeel de kip én de teentjes knoflook. De knoflook heeft door het langzaam garen de agressieve smaak verloren en is nu zalvend zacht geworden.

kip met veertig teentjes knoflook en verse tuinkruiden

  • Erbij; wat Rozeval aardappeltjes,  ‘al dente’  koken, afgieten, in een ovenschaaltje schikken, wat olijfolie erover en wat takjes rozemarijn. Even naast de pan met de kip in de oven laten bruinen.
  • Gegrilde venkel met tomaatjes; De venkel doormidden snijden en even in olijfolie aanbakken. 2 pommodori tomaten in kwarten snijden en even mee smoren. Dan de venkel en de tomaten in een ovenschaal schikken. Er wat bouillon bijgieten en nog even, naast de kip, in de oven laten garen
  • Tijden van de bijlagen bij benadering; dat is juist ideaal van dit soort ovengerechten; een kip, schuif er de groenten en aardappeltjes bij en draai de thermostaat gewoon wat lager als het gezelschap nog niet aan eten toe is…
Het dessert; perziken gestoofd in sinaasappelsaffraansaus met frambozen beschrijf ik nog een keer. Daar heb ik helaas geen foto van gemaakt.
Natuurlijk een kopje espresso toe; het was een bijzonder genoeglijke dag!
© ellen.

De pootjes van de koekoek…

Zoals gezegd, die drukke “vrije” week sloten we af bij Ans en Alex. Vriend Jan en (andere) Ans waren er ook. We dronken en we aten. Tijdens de maaltijd kwam ter sprake dat Ans en Alex één van de daarop volgende dagen de Schone Stad Mechelen zouden bezoeken. Ze wilden de Rik Wouters tentoonstelling zien (die overigens nog loopt tot 1 januari 2015!)

Het kwam ons goed uit. Wij wilden graag weer een Mechelse Koekoek van topkwaliteit, en die koop je in Mechelen. Het vriendelijk verzoek aan Ans en Alex of ze vanaf het Gemeentemuseum even de straat wilden oversteken. Daar aan de overkant, bij kwaliteitspoelier Paradijs Maturin hebben ze de allerbeste.

Er pronkt in die winkel allerlei, alles naar aanbod van het seizoen. Mechelse koekoek hebben ze er altijd; de dames liggen er half gekleed bij. Tussen de uitgestalde waar kies je de koekoek die jou aanstaat. Vervolgens wordt de vogel vakkundig gesloopt en keukenklaar gemaakt. Aangezien in dit geval de bestelling voor derden was werden de poten mee verpakt. “Kunnen die mensen thuis zien dat het een échte is…” De kop kun je eventueel ook meekrijgen, maar de Mevrouw Poelier vertelde ons bij een eerdere gelegenheid dat dat tegenwoordig nog zelden op prijs wordt gesteld.

Werd onze vorige koekoek getrasformeerd tot een Bourgondische koekoek, deze zal vermoedelijk eindigen als Poule au pot, het lievelingsgerecht van Charles de Gaulle.

(Voor het archief: we aten lekker bij Ans en Alex; o.a. een taartje met spinazie en gerookte forel en een salade van rauwe rooie bietjes. Ook bakte Ans de Noord-West Franse equivalent van de Elzasser Flammenkueche. Met de topkaas uit Picardië en Nord-Pas-de-Calais: de Maroilles, die overigens ook onderdeel uitmaakte van het kaasdessert. Over die kaas later meer…)

Zwarte Hoevekip in dragonroomsaus

kip in dragon roomsaus
Toen we met Pasen in Luxemburg waren heb ik op de markt in Arlon een aantal kruidenplantjes gekocht waaronder twee dragon planten. Alle planten zijn aangeslagen, het was daar net zo’n pestweer als hier, maar prima voor de plantjes. De dragon staat er prachtig bij, beter dan hier thuis. Zal wel aan de grondsoort liggen.

Ik gebruikte flink wat van de dragon voor de saus bij deze kippenpoten. Een hele kip was voor ons tweetjes even teveel, dus kocht ik kippenpoten van de Zwarte Hoevekip. Dat is zo fijn aan die grote supermarché’s, je kunt er niet alleen hele kippen in allerlei soorten kopen, maar ook ‘losse’ onderdelen. De Zwarte Hoevekip (Frankrijk) is een scharrelkip (Label rouge) met mooi stevig vlees. Langzaam stoven was een goede bereiding voor deze kip.

  • Voor twee personen
  • 2 kippenpoten van onbesproken gedrag
  • 4 teentjes verse knoflook
  • 1 sjalot, fijngesneden
  • wat boter
  • een scheutje droge witte wijn (ik gebruikte een Pinot blanc Grand Premier Cru, Coteaux de Remerschen. Een prima wijn, daarover later meer)
  • een lepeltje bloem
  • een klein bekertje room
  • 2 eetlepels verse dragon, fijngehakt
  • peper en zout
Wrijf de kip in met peper en zout en wentel ze door de bloem. Bak ze in de boter rondom bruin. Voeg sjalot en knoflook toe en bak die even mee. Blus af met de witte wijn en voeg de room toe. Laat de kip zo zachtjes garen in ongeveer een uur. Voeg er dan de dragon bij en laat nog even meestoven. Wij aten er nieuwe aardappeltjes bij en verse doperwtjes.
Kopje espresso toe.
© ellen.