De kip die ik vanavond ga klaar maken is getooid met het Label Rouge. Het Label Rouge is een kwaliteitskeurmerk van het Ministere de l’Agriculture et de la Pêche, Frans dus. Met het label wordt aangegeven dat de betreffende spullen verantwoord zijn geproduceerd, de spelregels zijn ongeveer gelijk aan die van Nederland. Het label kan op allerlei producten voorkomen (eenden, ganzen, Jacobsschelpen, wijn, cider, bedenk zelf maar…). Het enige product van niet-Franse bodem en toch met een Label Rouge beloond is de Schotse zalm. Die moet dan wel voldoen aan heel strenge kwaliteitsnormen. De kwaliteit van de producten wordt bewaakt en gekeurd door bovengenoemd ministerie. Voorts dient het etiket helder en eenduidig te zijn in productinformatie. (Dat moet natuurlijk altijd, maar wij weten wel beter.)
Als voorbeeld dient onze kip: De kip behoort tot het ras Poulet Jaune, een langszaam groeiend ras. De kip kon te allen tijde vrij uitlopen en de minimum ruimte per kip bedroeg twee vierkante meter. Honderd procent vegetarisch heeft het beest gegeten en dat voor minstens 81 dagen. Onze kip komt uit de Vendee, boerderij en ook het slachthuis staan vermeld op het etiket. Ik kocht m’n kip bij een poelier in Mierlo. Als je niet “de boer op” wilt voor scharrelkip of er is geen goede poelier voorhanden, dan is de Loue-kip van Albert Hein een alternatief, die voldoet volgens Wakker Dier aan ongeveer dezelfde kwaliteitseisen.
© paul
