Het is alweer woensdag en ik zit nog te mijmeren over wat er zoal gebeurde in de week hieraan voorafgaand. Het was ook nogal…
‘s Maandags dat feest van de nachtwerkers van het instituut van mijn Broodheer en op dinsdag maakten Ellen en ik een uitstapje naar het Rijnland.
Woensdag en donderdag dienden we in alle rust de literatuur. Maar op vrijdag richtte ik de beloofde bierproeverij in met Vriend Jan en we vierden op zaterdag, samen met nog ruim honderd genodigden, het heuglijk feit dat de Keizer van Monera alweer vijfenzestig lentes jong is gebleven. De zondag brachten we door bij Ans en Alex, van de prille middag tot aan de voornacht. Enfin…
Nadeel van zo’n week is dat het je aan tijd ontbreekt om te schrijven. Je raakt je ritme kwijt en zie dan maar weer eens op gang te komen. Ik durf het haast niet te zeggen, [hoongelach is mijn deel (ook van mijn beste vrienden)], maar er moet over een en ander nog geschreven worden. Niet nu, want ik ben intussen alweer een aantal dagen aan het (nacht)werk. Ik drink mijn glas Pinot blanc en ga slapen, anders zal ik de komende nacht geen fluit waard zijn.
Je hebt het allemaal nog tegoed lezer; de verhalen over het feest tussen de schuifdeuren gepaard aan de culinaire hoogstandjes van het “Klein Chineesje”. Over de grootse leverworsten en het Saksisch spek uit Goch en over de bieren van the Musketeer. Over de gastvrijheid van De Keizer en over die van Ans en Alex. (En dat kaasje, dat kaasje…)
Die Rooie Vlaamse van de foto dronken we op zondag. Over de brouwerij mocht ik al eens schrijven… Verder moet het nog gaan over de dorade in zoutkorst, over de varkensstoof, en eh…
Niet over voetbal, daar zou ik niet meer over schrijven…
Dat kaasje, dat kaasje…….. als het goed is heeft Ellen een foldertje in haar tasje zitten
@ Alex, Ja foldertje ligt inmiddels keurig tussen de afdeling folders Noord Frankrijk. We Komen er beslist eens in de buurt of zoeken het kaasje in één van de grote supermarchés rond Luxembourg. De moeite van het zoeken waard!