Pasen…

Posted on April 5, 2015 by paul

Het is nacht en ik ben op mijn werkplek. Voor de nieuwe lezers: ik werk al sinds mensenheugenis bij nacht en ontij… En niet alleen door de week ben ik paraat, ook weekenddiensten vallen mij ten deel. Mijn cliëntèle slaapt nu, en dat biedt me de gelegenheid om een korte overpeinzing te maken.

Andere jaren besteedden we wat ruimer aandacht aan Pasen op deze web-site. Niet vanuit religieus oogpunt, want daar doen wij niet aan. Maar op een of andere manier is het Paasfeest iets wat ons toch altijd bezig houdt. Meer universeel; het is het soort feest waarmee we de komst van de lente vieren, zoiets… Er hoort op enig moment wat ingetogenheid bij, wat overpeinzing. Maar er moet ook uitbundig gefeest worden, ‘n beetje heidens….

Straks maak ik voor Ellen een Paasontbijt, simpel maar smakelijk. Verse jus, eitjes, kazen en vleeswaar. Goed brood, hartig en zoet. Voor Ellen sterke koffie, voor mij een glas witte wijn, ik mag per slot om een uur of tien gaan slapen.

Ach, ik heb weinig te klagen. Ellen bereidt vanavond een duifje voor me en op maandag komen vrienden en familie voor de traditionele Paaslunch. Dan wordt het feest…

Ik zou je een Zalig Pasen kunnen wensen, maar dat klinkt wel heel erg katholiek. En Vrolijk Paasfeest is dan weer een beetje lullig. Laat ik het, bij gebrek aan beter, houden bij de wens zoals die elk jaar op de voorpagina van de Franstalige uitgave van het stripblad Kuifje prijkte: Joyeuses Paques…

Villa Cafaggio Chianti Classico 2010…

Posted on April 3, 2015 by paul

Ik kocht de fles twee jaar geleden en legde hem netjes op, onder in de kelder, achter de Bourgognes. De fles bevond zich buiten mijn gezichtsveld, en daarmee raakte hij ook uit mijn geheugen. Ik dacht er nog een enkele keer aan, maar slechts heel vluchtig.

Toen ik vandeweek in mijn keldertje aan het rommelen was, op zoek naar redelijke sloeberwijn voor een wat groter gezelschap, kreeg ik de fles opeens weer onder ogen. Ik besloot hem naar boven te halen. Niet voor het wat grotere gezelschap, je hoefde per slot niet ál je hobby’s te delen met je vrienden, nee, ik wilde hem gebruiken bij een maaltijd met Ellen.

Een goede dag later was het zover. De wijn raakte intussen gewend aan de temperatuur in huis, en in de oven warmde een sappige entrecôte zich aan de spiraalgril. Tijd om de kurk te verwijderen.

Een explosie van geuren steeg op uit mijn glas, nadat ik een beetje vanuit de hoogte de wijn geschonken had om er meteen maar wat zuurstof bij te mengen. En dan die eerste slok… Die eerste slok was goddelijk. Zo fijn, zo zacht, zo vol

De wijnkoopman had me destijds op het hart gedrukt om de fles een aantal jaren weg te leggen. Tot 2020 bleef hij in kwaliteit toenemen, werd me verzekerd. Ik zal ook toen gedacht hebben: ja, ja, dat gaat mooi niet lukken… Intussen was de wijn evengoed vijf jaar oud geworden en had ik per ongeluk bij gedragen aan de kwaliteitstoename, simpelweg door de wijn te vergeten. Ik betaalde destijds € 10,- voor de fles.

Het valt me moeilijk om een beschrijving te geven van smaak en geur. Ik doe het maar met een vergelijking. Je hebt ongetwijfeld wel eens Chianti gedronken, mogelijk uit zo’n mandfles. Redelijk makkelijke wijn, een beetje hard, maar fruitig. Die typische Chiantismaak moet je je voor de geest houden, zo smaakte deze wijn namelijk ook. Maar dan honderd keer lekkerder. En vol, en zacht, zacht, zacht…

Eerste asperges jaargang 2015…

Posted on March 31, 2015 by paul

Het zat eraan te komen, zoveel bleek al enkele weken duidelijk. En vandaag was het dan zover: bij onze vaste leverancier, de Familie van Dinter uit kerkdorp Mortel, gingen de eerste asperges in de vrije verkoop.

Wat aan de vroege kant, zou je zeggen, gezien de deplorabele staat van het weer. Maar al jaren maken ze bij Van Dinter gebruik van een techniek die er voor zorgt dat er in het voorseizoen geoogst kan worden: blaastunneltechniek heet die vorm van telen.

In de lengterichting worden plastic tunnels gespannen over de bedden. De lucht die zich bevindt tussen de bedden en het plastic wordt verwarmd door het zonlicht en er ontstaat een soort mini-broeikasatmosfeer. De bodem onder de bedden wordt nog eens extra verwarmd met restwarmte uit de tuinbouw. Het is daarom dat de asperges aanmerkelijk eerder hun kopjes laten zien dan die van de koude grond.

De traditie op het Ministerie wil dat de eerste asperges van het jaar in alle eenvoud worden genuttigd. Met gekookt ei, plakken goede ham en een lik gesmolten boter. Een heel miniem snuifje nootmuskaat mag eventueel, maar daar houdt het dan ook op. Later in het seizoen is er weer ruimte voor frivoliteiten en fantasierecepten, die eerste asperges dienen echter gegeten te worden zoals we vandaag deden…

Ze smaakten meer dan voortreffelijk…

Geboortekoekjes…

Posted on March 27, 2015 by paul

Omdat het Kind die stoffige beschuiten-met-muisjes ter ere van Kruimels geboorte grondig zat was, maar er evenwel nog volop getrakteerd diende te worden, besloot ze het over een heel andere boeg te gooien.

Bij het televisieprogramma Koffietijd zag ze ooit een knutselmoeder in de weer met Lange-Vingers en chocolade. Iets dergelijks stond haar dan ook voor ogen toen ze bij Ellen die koekjes bestelde. Ellen gebruikt voor haar Tiramisu doorgaans een goede kwaliteit Savoiardi, de Italiaanse uitvoering van die koekjes. Ze zijn minder stoffig, wat steviger van structuur en ze nemen vocht op zonder onmiddellijk in elkaar te storten.

Vervolgens kocht het Kind een paar tabletten chocolade bij AH. De muisjes waren nog rijkelijk op voorraad. De chocolade smolt ze au bain marie en doopte daar de Savoiardi over de lengte in. In de nog zachte chocolade liet ze dan de muisjes vallen. Er kwam nog een kék cellofaantje om en een blauw strikje, en dat was dat…

Ex collega’s onder de indruk, echtgenoot onder de indruk, Ellen onder de indruk. Zozeer zelfs dat Ellen een forse opdracht plaatste bij het Kind. Ze moest zelf nog trakteren ter ere van het omaschap en dit leek dé versnapering…

Gisteravond konden we twee trommels koekjes ophalen, het Kind had er uren aan gewerkt. Wel zonder cellofaanverpakking, dat vond Ellen niet nodig. Aansluitend bezochten we Ans en Vriend Jan, want uitgerekend deze dag waren zij voor de tweede maal Grootouder geworden. Maud heette hullie Kruimel. Het meisje verkeerde in blakende welstand, zo ook moeder Fraukje en vader Gijs. Tegen de tijd dat wij naar huis gingen was de eerste trommel koekjes al goeddeels geconsumeerd. Enfin…

Ach, vandaag was het een komen en gaan in Ellens biebje; het sprak zich snel rond onder het studerend volkje dat er wat te versnaperen viel in de mediatheek, men deed de ontwerpster van het spul enthousiast eer aan.

Laat ik je nog een blik werpen op het Chocolateriefabriekje van HdV te G. Lopende bandwerk lijkt het Kind op het lijf geschreven… Overigens laat Jop weten dat het hem prima vergaat. Sinds vandaag weegt hij negen pond. Ook laat hij weten dat z’n pa en ma blaken van gezondheid…

Keniaanse oliebollen…

Posted on March 23, 2015 by paul

Het assortiment van de Keniaanse dames op de Helmondse zaterdagmarkt breidt zich langzaam uit. Ik liet je die fraaie gehaktbroodjes al eens zien, ze maken die dingetjes intussen ook met een vegetarische vulling. De vulling bestaat uit een pittige bonenpuree en gestoofde bladgroenten. De dames vertelden dat de inhoud nogal kan variëren, maar vegetarisch zijn ze en blijven ze. De smaak is goed en doet in de verte wat aan de gehaktbroodjes denken. De broodjes zouden zomaar als vleesvervangende snack kunnen dienen. Ik heb er nog geen foto van.

Wel heb ik een afbeelding van hun oliebolletjes. We waren even vergeten om te vragen naar de samenstelling van het deeg, dat doen we dan maar bij een volgende gelegenheid. De oliebollen zijn mooi rul van binnen, het deeg is niet te vast, wel stevig. De koeken zijn niet te vet, maar wel machtig. Het deeg is gezoet en geparfumeerd met rozenwater. Voor bij de thee, zeggen de dames. Maar je zou ze evengoed als begeleider bij sommige kazen of andersoortig hartigs kunnen gebruiken.

Op 6 juni van dit jaar organiseren de dames een Afrikaans feest in Helmond. Er wordt dan gegeten, gedronken, gemusiceerd en gedanst op een zaterdag, van 13.00 uur tot 18.00 uur. Iedereen is welkom en de opbrengst van het festival komt ten goede aan een school in Kenia. Volgende week krijgen we meer informatie.

Communietaart…

Posted on March 19, 2015 by paul

De multipuzzle van Vrij Nederland krijg ik niet opgelost zonder te spieken op het internet, vervolgens loopt de supersudoku vast en tot overmaat van ramp breng ik het artikel waar ik aan werk niet tot een goed einde. En die veronderstelling van Nell, dat ik mogelijk teveel hosties heb geslikt in mijn katholieke jeugd wil ook niet uit mijn kop. Ach, ik weet het niet…

Evenwel, de gekte van de foto is me gelukkig bespaard gebleven, in mijn jeugd, en ook in het huidig tijdsgewricht. We troffen de taart (want dat is het) aan bij een bakker in de Concorde Shopping Mall, vlak bij stad Luxemburg.

Je wilt als kind toch niet zo’n ding voor je Eerste Communie, je bent amper zeven jaar oud. Een taart met Disneyfiguren, dat kan. Gebak met de zojuist overleden K3-meisjes erop, ook goed. Maar dit?..

En het is nog slecht gedaan ook. Aan de ene kant van het taartmissaal heeft de bakker zitten rommelen met chocolade, dat heeft nog wel iets. De andere kant wordt bedekt met een soort pre-fab afbeelding zoals ik er in mijn Roomsche Jeugd veel te veel heb gezien. Qua stijl slaat de samenvoeging van de twee taartenpagina’s als een tang op een varken.

Stiekem ben ik wel benieuwd hoe die taart smaakt, dat dan weer wel…

Bretzelsonndeg…

Posted on March 18, 2015 by paul

We waren er even niet en jullie bleven dus nagenoeg verstoken van enig levensteken van het Ministerie. De internetverbinding op onze Luxemburgse stek was mogelijk nog belabberder dan voorheen. Vandaar…

Enfin, we hebben ons evengoed prima vermaakt; met goed eten, met goed drinken en met een goed boek. En zondag vierden we Bretzelsonndeg. Dat is de naam die Luxemburgers toedichten aan ons Halfvasten.

Op elke plaats in Luxemburg waar doorgaans brood wordt verkocht liggen dan stapels Bretzel, van die open gevlochten broden. Soms hartig, soms neutraal, maar het overgrote deel is zoet en versierd met chocolade, glazuur en amandelen.

De traditie wil dat jonge mannen op Bretzelsonndeg zo’n zoete koek schenken aan het meisje van hun dromen. Indien dat meisje dan serieus op de aanzoek ingaat schenkt zij op haar beurt de jonge man op Eerste Paasdag een chocoladen ei. Een verloving is daarna aanstaande…Ach, kippetjes en haantjes, daar draait het uiteindelijk toch allemaal om.

Gezien de enorme hoeveelheden Bretzel die overal liggen te pronken lijkt het erop dat iedereen op een of andere manier deelneemt aan het Halfvastenfeest. De Harmonie van ons in ieder geval wel. De voltallige fanfare (20 musicerende leden) trekt door de drie dorpskernen waaruit onze Luxemburgse gemeente is samengesteld. Ze brengen op een aantal plaatsen een serenade en verkopen en passant zelf gebakken Bretzel. Een goede € 7,50 brengen ze in rekening. Dat is niet niets, maar de fanfare heeft het geld hard nodig, dus spendeert de dorpsgemeenschap gul. De Bretzel heeft men de nacht ervoor gebakken in de ovens van de bakker in een belendend dorp. Ook de abrikozenvlaaien zijn home-made. Maar die bakken ze eigenlijk bij elke feestelijke gelegenheid. De kwaliteit is die van Limburgse vlaai op z’n aller-, allerbest…

Beetje van mezelf, beetje van Struik…

Posted on March 13, 2015 by paul

Soep is van alle tijden en hier in huis is altijd soep. Soms wordt-ie zorgvuldig naar recept bereid, soms losjes geïmproviseerd. Het maakt niet zo veel uit welke kant je opgaat, mits je bouillon maar van topkwaliteit is.

Een bouillon kan eenvoudig worden bereid en neutraal smaken; een voorbeeld is mijn Chinese kippenbouillon. Het kan ook een stuk uitgebreider en ingewikkelder, zoals Ellens vleesbouillon van rund en lam, maar de uitkomst dient uiteindelijk altijd een krachtige bouillon te zijn. Een neutrale, krachtige bouillon kun je inzetten voor van alles en nog wat. Je verrijkt er je sauzen mee en je maakt er soep van. Teveel heb je eigenlijk nooit, je vriest in wat je niet direct gebruikt.

Maar vorige week overkwam het me dan uiteindelijk toch, alle bouillon was op. Het pannetje in de koelkast had Ellen gebruikt voor een saus, en daar in de diepvries, waar ik mijn geheime noodrantsoen pleeg te bewaren, lagen nu varkenssaucijsjes.

Aangezien ik moest lunchen en iets warms wilde eten paste ik dan maar een zwakke noodgreep toe. Ik kocht een pot fabrieksbouillon van het merk Struik. Nou is dat natuurlijk geen echte schande, maar voor iemand die altijd hoog van de toren blaast over zelf soep maken blijft het toch een heikele daad. Ik voelde me er dan ook wat ongelukkig bij, een beetje schuldig. Uiteindelijk viel het natuurlijk allemaal reuze mee. Het werd een geïmproviseerde maaltijd met spulletjes die ik nog in huis had.

Ik lengde de geconcentreerde fabrieksbouillon volgens voorschrift aan met water en verwarmde het zaakje langzaam op een vuurtje. Ik sneed wat blokjes van een gedroogd varkensworstje, want tijd om zo’n mooie Morteauworst van zijn bevroren toestand te ontdoen was er niet. Verder gingen er champignons bij, lenteuitjes, knoflook uit de knijper en een handvol taugé. Flink wat gehakte peterselie, een scheutje Thaise vissaus en het laatste restje van mijn pepersaus completeerden de soep. Het smaakte me wonderwel best. En het had me nauwelijks tien minuten gekost om de soep op tafel te toveren.

Niet dat ik nu totaal óm ben en me bekeer tot de pakjes-en-zakjes-kokers, maar in noodgevallen zal ik niet meer schromen om terug te vallen op pre-fab-bouillon, het zou nog wel eens van pas kunnen komen…

Intussen is er weer voldoende zelfgemaakte bouillon in huis, zowel van rund als van kip. Ik maakte er al een heerlijk paddenstoelensoepje mee. Jammer genoeg vergat ik er een foto van te schieten. ‘n Kleinigheid blijf je houden…

Koekje van het Noordbrabants Museum…

Posted on March 11, 2015 by paul

Gisteren waren weer even in het Noordbrabants Museum in ‘s Hertogenbosch. Het was, geloof ik, alweer de vijfde keer sinds de heropening in mei 2013. En ook nu weer zeiden we tegen elkaar dat we er te weinig komen.

Er loopt een alleraardigste tentoonstelling met werken uit de Kunstsammlung Würth, een privéverzameling van de Duitse industrieel Reinholt Würth. De man heeft wat breed verzameld en mogelijk zie je daarom geen absolute topstukken terug, maar wat je wel te zien krijgt is meer dan de moeite waard. Het is een bont overzicht van de moderne, veelal Europese, kunstgeschiedenis. Het museum biedt verder nog wat kleinere exposities, deels gerelateerd aan de Van Gogh-hause die in onze contreien is losgebarsten. En natuurlijk bekijk je dan ook de vaste collectie. De Würthverzameling is nog te zien tot mei van dit jaar. Bezoek dat museum!

Ik ga binnenkort terug, al was het alleen maar om de recente werken van David Hockney nog een keer te zien. Ook hier geldt dat het niet de allerbeste schilderijen betreft, maar ondanks dat, wat zijn ze indrukwekkend…

Oh ja, vergeet niet, wanneer je er toch bent, om even naar de eerste en tweede etage te gaan. Daar bevindt zich het Stedelijk museum van Den Bosch. Het zwaartepunt van hun collectie daar ligt bij sieraden en keramiek. Je moet er echt even heen, al was het alleen maar voor die vaas van Picasso.

De lunches en kleine maaltijden worden in het Noordbrabants Museum verzorgd door Maison Van Den Boer, een kwaliteitscateraar uit onze streken. Ik at op het terras, in het zonnetje, een voortreffelijke kreeftensoep, terwijl Ellen zich bezig hield met een luxe burger. Heel behoorlijk eten voor een museum…

Het notoire kopje espresso kwam met een glaasje water en een zelf gebakken koekje met het logo van Maison Van Den Boer. Kruidig, heel beschaafd geurend naar citroen en kaneel.

Kippenpoten met morielje-roomsaus…

Posted on March 5, 2015 by paul

We hebben ze eigenlijk altijd wel op voorraad, die morieljes. Ik ben dol op paddenstoelen, en morieljes behoren tot de betere (lees: smakelijker) soorten. Wil je er meer over weten of wil je ze zien kijk dan hier…

Nou lagen de exemplaren die ik vandaag gebruikte al geruime tijd te pronken in hun voorraadpotje, zomaar in het volle licht en de warmte van de keuken. Mooi, maar niet kwaliteitsbevorderend. Bij eerdere gelegenheid had ik al gemerkt dat ze behoorlijk aan smaak hadden ingeboet, hoogste tijd dus om ze te verwerken.

Ook de biologische drumsticks verbleven al lang in hun ijskoude bergplaats, die dienden zo zoetjes aan eveneens tot voedsel te worden getransformeerd. Kip en morielje houden van elkaar, dus het lag voor de hand om ze samen in een gerecht te proppen. Geen moeilijke bereiding, wél een mooi maaltje voor twee personen.

4 biologische drumsticks,
1 sjalot,
2 tenen knoflook,
olijfolie,
6 gedroogde morieljes,
1 glas droge witte wijn,
1 flinke scheut room,
1 handvol vers gehakte peterselie,
peper en zout.

Week de morieljes in een kommetje lauw-warm water, ongeveer een half uur. Verhit de olie in een stevige pan met deksel (hapjespan, braadpan) en bak er de drumsticks in tot ze rondom bruin zijn. Haal het vlees uit de pan en zet het even weg onder aluminiumfolie (of in een matig warme oven). Doe de gesnipperde sjalot en de gesnipperde knoflook in de braadpan en bak ze glanzend goud. Blus vervolgens af met de witte wijn en leg het vlees terug in de pan. Voeg een deel van het weekvocht van de paddenstoelen erbij. Versnijdt de morieljes en strooi ze uit in de pan. Laat nu het geheel op een laag vuurtje drie kwartier stoven met de deksel op de pan. Haal het vlees weer uit de pan en zet weg onder alu-folie. Voeg room naar believen toe en roer even om. Laat de saus (zondrer deksel) op een hoog vuur inkoken tot ze bijna de gewenste dikte heeft. Doe het vlees terug in de pan, strooi er rijkelijk peterselie overheen en verwarm alles even door en door. De kippenpootjes kunnen op tafel…

We aten er een pasta bij: Mezzi Rigatoni van De Cecco, die houden lekker saus vast. Erbij een schaaltje tomaatjes uit de oven.

Een stukje Comtékaas en een kopje espresso toe…

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…

Author Archives: paul