We waren er even niet en jullie bleven dus nagenoeg verstoken van enig levensteken van het Ministerie. De internetverbinding op onze Luxemburgse stek was mogelijk nog belabberder dan voorheen. Vandaar…
Enfin, we hebben ons evengoed prima vermaakt; met goed eten, met goed drinken en met een goed boek. En zondag vierden we Bretzelsonndeg. Dat is de naam die Luxemburgers toedichten aan ons Halfvasten.
Op elke plaats in Luxemburg waar doorgaans brood wordt verkocht liggen dan stapels Bretzel, van die open gevlochten broden. Soms hartig, soms neutraal, maar het overgrote deel is zoet en versierd met chocolade, glazuur en amandelen.
De traditie wil dat jonge mannen op Bretzelsonndeg zo’n zoete koek schenken aan het meisje van hun dromen. Indien dat meisje dan serieus op de aanzoek ingaat schenkt zij op haar beurt de jonge man op Eerste Paasdag een chocoladen ei. Een verloving is daarna aanstaande…Ach, kippetjes en haantjes, daar draait het uiteindelijk toch allemaal om.
Gezien de enorme hoeveelheden Bretzel die overal liggen te pronken lijkt het erop dat iedereen op een of andere manier deelneemt aan het Halfvastenfeest. De Harmonie van ons in ieder geval wel. De voltallige fanfare (20 musicerende leden) trekt door de drie dorpskernen waaruit onze Luxemburgse gemeente is samengesteld. Ze brengen op een aantal plaatsen een serenade en verkopen en passant zelf gebakken Bretzel. Een goede € 7,50 brengen ze in rekening. Dat is niet niets, maar de fanfare heeft het geld hard nodig, dus spendeert de dorpsgemeenschap gul. De Bretzel heeft men de nacht ervoor gebakken in de ovens van de bakker in een belendend dorp. Ook de abrikozenvlaaien zijn home-made. Maar die bakken ze eigenlijk bij elke feestelijke gelegenheid. De kwaliteit is die van Limburgse vlaai op z’n aller-, allerbest…
© paul
