Grote garnalen…

grote garnalen

Een bijzonder rommelige week was het hier in ons huishouden. En door al dat gerommel werd er vooral te weinig huis-gehouden. Te laat thuis, geen tijd en vooral geen zin meer om te koken. Ook al geen tijd om boodschappen te doen terwijl de diepvries toch nog vol zit met allerlei lekkers. Maar ja, dat moet dan weer ontdooien…

Vanmorgen maar in alle haast een flinke portie reuzengarnalen uit de diepvries gevist en laten ontdooien. “Luxe” misschien, voor een doordeweekse dag, maar het was het eerste waar mijn oog op viel toen ik de, ook al rommelige, diepvries opende.

Nou ja, mijn weekend is begonnen en morgen zal ik eens flink opruimen. Wie weet wat dat weer voor een vreemde maaltijd opleveren zal. (Goede voornemens hoeven niet altijd precies op 1 januari te beginnen!)

Maar over die garnalen; het lijkt luxe, ze waren bestemd om ergens tussen kerst en nieuwjaar te eten. Ze zien er voor mij altijd wel ‘chique’ uit. ‘Sausje erbij en je hebt iets moois’, dat denk ik dan. Maar eigenlijk vallen die ‘chique grote garnalen’ mij altijd bar tegen. Flauw, weinig smaak, waterig en bovendien komen ze van ver! Tè ver! En dat was nu juist iets wat ik niet meer wilde in het nieuwe jaar…

Ik bakte ze vandaag in wat arachideolie. Eerst een teentje knoflook even laten bakken in de olie. Teentje eruit vissen en de garnalen, een paar tegelijk, snel om en om bakken. Even uit laten lekken op keukenpapier en aan tafel gewoon iedereen zelf laten pellen. (zet voor iedere een kommetje klaar met warm water en een stukje citroen om de handen even schoon te kunnen maken, een servet alleen voldoet niet)

Erbij een puree van brocolli, dat is altijd een succes: Brocolli verdelen in kleine roosjes en in kokend water met een beetje zout zes minuten koken. Afgieten en pureren met de staafmixer. Vandaag voegde ik twee eetlepels Boursin toe om de puree extra smeuig te maken.

grote garnalen

Met de brocolli-boursin-puree was niets mis maar de garnalen bleven wat flauw naar onze smaak dus rommelden we aan tafel nog maar wat verder; een scheutje sojasaus en wat limoensap deed wonderen!

Volgende keer deze reuzengarnalen meteen maar een “Oosters” tintje geven, of gewoon niet meer kopen? Misschien verwacht ik ook teveel door die mooie roze plaatjes op de dozen. Ze zijn in ieder geval nooit te vergelijken met onze eigen grijze garnalen, en ze komen van ver, véél te ver.

grote garnalen

Een kopje espresso met discussie toe, dat is wel het minste na zo’n rommelige week!

© ellen.

Linzensoep…

linzensoep

Ik beloodfe een artikel over saffraan te maken, maar dat gaat me nu te veel tijd kosten. Ik heb mijn dag té vol gepland. Morgen dan maar…

Om toch snel iets te schrijven diepte ik deze foto op. Degelijke linzensoep van enige tijd terug. Het kwam er toen niet van om erover te publiceren.

De soep is gemaakt van restjes. Wat groentenrestanten uit de koelkastla, een stuk pikante varkensworst, een paar koppen bouillon uit de diepvries. En dan nog een schaaltje linzen, over van de maaltijd van de vorige dag. Rustig mocht het hele gedoe een kwartiertje trekken. Er ging nog een schep harissa door en helemaal op het laatst wat vers gehakte peterselie. En toen was de soep al klaar!.

De soepterrine komt van een vlooienmarkt. Ze staat heel aardig op tafel, maar uiteindelijk is het een onhandig ding. Door de “domme” constructie kun je nooit met je opscheplepel bij de bodem…

linzensoep

© paul

Erwtensoep, altijd anders?

erwtensoep

Als er iets is wat men typische Hollandse kost noemt is het wel erwtensoep. Het hoeft maar even te vriezen en we maken weer grote pannen vol met deze dampende verwarmende soep. Ik zie het ook in de lijstjes met bezoekers. Via Google of andere zoekmachines typt men: “Erwtensoep”, “Erwtensoep voor veel mensen”, “Hoeveel erwten in erwtensoep”, “Wijn en erwtensoep”, “Erwtensoep met spekpannenkoeken”, en komt vervolgens bij dit weblog terecht. Toch maar weer eens een recept dan, voor gewone erwtensoep. Hoewel, wat is gewoon? Iedereen die ik ken en nog de moeite neemt om zelf erwtensoep te maken in plaats van een blik Unox open te draaien heeft zo zijn of haar eigen recept. En die recepten varieren fantastisch. De één zweert bij winterwortel, de ander doet er aardappelen bij om te binden. Weer een ander gebruikt geen vlees, of juist wél veel schouderkarbonaden, of spek, of gerookt spek, een lepeltje sambal, een teentje knoflook. Spliterwten of ronde erwten. Erwten uit de diepvries, het gebeurt allemaal. En u lezer, wat is uw geheim? Lijkt me leuk om hier eens een erwtensoepspecial te maken! Reageer en schrijf wat jouw erwtensoep tot de lekkerste maakt!!!

Ik geeft u mijn recept van vandaag, ik maak de soep niet altijd precies hetzelfde, koken is immers net als een levende taal en recepten worden naar de omstandigheden aangepast.

Alles voor de erwtensoep

Een aantal ingrediënten in mijn erwtensoep zijn wel altijd hetzelfde; Ik gebruik altijd spliterwten. Ze koken helemaal gaar en binden de soep mooi gelijkmatig. Verder doe ik altijd een stuk varkenspoot met bot in de soep. Het stuk van het varkensbeen nét boven de voet Een hieltje noemen ze dat hier. Het bot zorgt voor een mooie gelatineuse binding van de soep. Wie niet van drelletjes in de soep houdt snijdt de drelletjes na het gaarkoken gewoon weg en geeft ze aan de hond. De rest van het vlees gaat terug in de soep. Verder gaat er hier standaard een chilipepertje in en een teentje knoflook in.

Ik maak nooit een klein pannentje erwtensoep. Vraag me niet waarom maar erwtensoep moet naar mijn mening altijd in een flinke hoeveelheid gemaakt worden. Je kunt het prima invriezen in kleine porties zodat je op een plotselinge koude dag snel een hartverwarmende kom soep hebt.

Maar goed, genoeg gekletst. Ik lees het wel wat u er zoal voor erwtensoep-ideeën op na houdt.

Voor 6 liter erwtensoep;

  • 750 gram spliterwten
  • 1/2 knolselderie in kleine blokjes gesneden
  • 2 preien, in kleine ringentjes gesneden
  • 1 flinke ui, fijngesneden
  • 1 winterwortel, in kleine blokjes gesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 rode peper, het zaad verwijderen en fijnsnijden
  • 1 varkenshiel
  • 2 rookworsten

Neem een ruime pan en doe daarin alle groenten en de varkenshiel. Vul de pan tot vijf centimeter onder de rand met water en breng alles langzaam aan de kook. roer regelmatig en laat de soep zeker twee uurtjes garen. Neem het hieltje uit de pan en snijd de drelletjes weg. Snijd het vlees in kleine stukjes en voeg die weer bij de soep. Snijd de rookworsten in plakjes en doe die er ook bij. Warm nog even door en voeg naar smaak peper en zout toe.

Geef er roggenbrood bij met gekookt spek of stokbrood met boter.

Vandaag een stukje appeltaart toe en een kopje espresso.

© ellen.

Codornices a la bilbaina, ofwel kwartels met peterselie en knoflook…

Codornices a la bilbaina, ofwel kwartels met peterselie en knoflook

Wordt u ook een beetje somber van al dat winterweer; vriezen, dooien, regen, sneeuw en sombere luchten? Wetenschappers in Engeland hebben berekend dat morgen de sombertse/zwaarste dag van het jaar is. Zij noemen het “Blue Monday”. “Kerst is al weer lang voorbij. Het weer is somber en triest. De goede voornemens raken op de achtergrond, de dieetpogingen zijn mislukt en de eerste rekeningen van het jaar (en vooral de afrekeningen van de met de creditcards gekochte kerstcadeaus) vallen loodzwaar op de deurmat.

Een bekend gegeven, de januarimaand is niet de leukste van het jaar. Natuurlijk hebben wij hier in het Zuiden wel een belangrijk punt om naar toe te leven; nog een paar weken en het Carnaval barst los. De Prinsen zijn gekozen en geïnstalleerd, de eerste kletsavonden worden in overvolle zalen gehouden, er zal weer een Boerenbruidspaar in de onecht vereningd worden. De familie treft reeds haar voorbereidingen. En wij, hier op Het Ministerie, hebben een mailtje van  de Kolonel van de SOA band gekregen. Ze willen ons wel een “serenade brengen en een soepje eten”, op Carnavalsmaandag. Genoeg dus om naar uit te kijken en sombere gedachten te verjagen.

Een lekker zonnig gerecht vandaag (de rest van de erwtensoep gaat in de diepvries voor komende barre tijden).

  • Codornices a la bilbaina, ofwel Kwartels met peterselie en knoflook, een Portugees recept:
  • 1 eetlepel olijfolie
  • 2 kwartels, op de rug doormidden gespleten en geplet
  • wat olijfolie om in te braden
  • een klontje boter
  • 3 eetlepels oud witbrood, in blokjes gesneden
  • 2 teentjes knoflook
  • 3 eetlepels versgehakte platte peterselie
  • peper en zout

 

Verhit de olie en bak de vogels zachtjes bruin en gaar aan beide kanten in ongeveer 20 minuten. Prik er met een houten prikkertje in, als er helder vocht uit komt zijn ze gaar.

Haal de vogels uit de pan en leg ze op verwarmde borden. Verhit het achtergebleven vocht en voeg een klontje boter toe. Doe er de broodblokjes, knoflook en peterselie bij en laat het geheel even krokant worden.
Schep dit mengsel over de kwartels en dien snel op.
Wij aten er saffraanrisotto bij.

Zonniger kan het niet!

© ellen.

Saffraanrisotto, zonniger kan het niet…

saffraanrisotto

Bij die kwarteltjes van gisteravond past geen stamppot met spruitjes. We houden het zonnig en als ik aan zonnig eten denk denk ik aan saffraan; het kost wel wat, maar dan eet je ook het pure zonnige Zuiden!

  • voor vier personen (een beetje overhouden is niet erg, er zijn prachtige recepten voor de restjes)
  • 2 1/2 liter kippenbouillon
  • 50 gram boter
  • 1 ui, heel fijn gesneden
  • 400 gram carnarolirijst
  • 1 glas droge witte wijn
  • 1 koffielepel saffraandraadjes
  • 1 eetlepel tomatenpassata

maak de risotto romig met;
75 gram boter en 100 gram vers geraspte grana padano of Parmezaanse. Eventueel zout en peper.

Breng de bouillon aan de kook en houd op temperatuur tegen de kook aan. Voeg de tomatenpassata toe aan de bouillon (zet de pan bouillon naast de risottopan).

Smelt de boter in een pan met een dikke bodem. Fruit hierin de ui zachtjes glazig.

Doe de rijst erbij en roer goed tot alle korrels met boter bedekt zijn. Als alle korreltjes heet zijn kun je de wijn toevoegen. Laat de wijn verdampen tot de ui en rijst droog zijn. Doe dan de saffraan erbij.

Voeg nu bouillon toe, telkens een á twee soeplepels per keer. Roer voortdurend over de bodem van de pan. Als de bouillon is opgenomen voeg je weer nieuwe toe.
Ga op deze manier 15 tot 20 minuten door en blijf roeren tot de rijst gaar is. De korrels moeten van buiten gaar zijn en van binnen nog wat ‘beet’ hebben.

Draai het vuur uit en laat de risotto een minuut rusten. Meng dan de koude boter en de kaas door de risotto. Breng verder op smaak met wat peper en zout.

© ellen.

Appeltaart met chilipeper en rozemarijn…

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Vandaag staat er erwtensoep op het menu. Ik heb een flinke pan gemaakt en daarover later meer. Wij eten niet vaak een zoet dessert, meestal beperken we ons tot een stukje kaas, maar na de erwtensoep leek me iets fris wel lekker. Een appeltaartje dus. Dit keer een open appeltaart met chilipeper en rozemarijn. Ik maakte de taart al eens maar dat is al weer een tijdje geleden. Dit keer had ik geen walnoten in huis, vandaag gebruikte ik hazelnoten. Kan allebei prima.

Wat deze taart vooral bijzonder maakt is de geurende rozemarijn en de pittige toets van de pepers in combinatie met de appels.

Serveer de taart lauwwarm. Je kunt de taart van te voren maken en even opnieuw verwarmen, door de notenvuling blijft het deeg mooi knapperig.

Voor het deeg:
200 gram bloem
100 gram boter
70 gram suiker
wat zout
1 eidooier
2 eetlepels zure room

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Meng de ingrediënten voor het deeg. Hak de boter er in kleine stukjes door en kneed alles snel tot je een mooie deegbal hebt.
Verpakt het deeg in plastic en leg het een half uurtje in de koelkast.
Maak intussen de vulling.

Voor de vulling:
6 middelgrote Elstar appels
citroensap
60 gram hazelnoten
1 eetlepel rozemarijnnaaldjes
80 gram lichtbruine basterdsuiker
1 chilipeper, zonder zaad, heel fijn gesneden
60 gram boter

Hak de hazelnoten en de rozemarijn heel fijnen vermeng met 40 gram suiker.
Schil de appels en druppel er wat citroensap over. Snijd ze in dunne schijfjes.

appeltaart met chilipeper en rozemarijn

Rol het deeg uit en bekleed er de bodem en een kleine opstaande rand van een ingevette springvorm mee van 26 cm doorsnee.
Verdeel het noten-rozemarijnmengsel over de bodem. Leg er dan snel de schijfjes appel op.
Strooi de fijngesneden stukjes chilipeper erover en de rest van de suiker.
Verdeel de boter in kleine klontjes en verspreid die over de vulling.
Bak de taart 25 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Serveer met aardbeiensaus en eventueel een bolletje vanilleijs.

© ellen.

 

Savigny-les-Beaune…

Bourgonge
Ik maakte een stoofpot: Boeuf Bourguignon. Ik wist nu hoe het moest. En natuurlijk werd het ook weer een beetje anders. Ander soort vlees, iets meer wortel, iets meer selderie, andere wijn, wat minder ui. Ach, zo blijf je bezig, nietwaar? De smaak was voortreffelijk.

Voor het stoven gebruikte ik een eenvoudige Bourgogne en als begeleider dacht een fles uit de kelder te nemen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. De Bourgognes zijn min of meer Ellens privé-hobby, ze is er zuinig op. En er lagen er nog maar twee. Verwijten over en weer.

Ik: “Doe niet zo flauw mens, wat kun je nu beter drinken bij een Bourgondische stoofpot, zeker met dit winterweer!” Zij: “Kan wel wezen, maar we zijn zowat door de voorraad heen, en ik had met het restant nog een plannetje. Het is je eigen schuld, je had er meer in moeten kopen. Maar jij wilde zonodig die Madiran en Bordeaux.”

En ze had eigenlijk wel gelijk. Ik had mijn eigen voorkeur voor “zware” wijnen weer eens laten preveleren boven die voor de “elegantere”. En dat, terwijl ik die Bourgognes beslist waardeer.

Dat inkopen doen we sinds een paar jaar in de oktobermaand in Luxemburg. De schappen van de wijnhuizen, maar ook van de supermarkten liggen dan vol met de mooiste aanbiedingen. Luxemburg slaat zijn wintervoorraad in.

Traditioneel schaffen wij onze (beperkte) voorraad aan bij de grote supermarkt waar we doorgaans ons andere eten en drinken betrekken. Cactus heet de zaak. In die oktobermaand staan er her en der talloze stalletjes van wijnproducenten en handelaren. Alles is te proeven, alles is te koop. Nooit een Premier Grand Cru gedronken? Ga naar de Cactus en je kunt hem proeven. Écht alles is er, van de goedkope bulk tot de belangrijkste Chateaux.

luxemburg oktober 2009, wijnbeurs in  Belle Etoille luxemburg oktober 2009, wijnbeurs in  Belle Etoille

Enfin, die Bourgogne, dat was een uitgemaakte zaak. Die hadden we al vaker gedronken, we kenden de kwaliteit. En de prijs was meer dan schappelijk. We kochten er een dozijn flessen van: Savigny-les-Beaune van het wijnhuis Maison Champy.

Deze wijn heeft alles wat een goede Bourgogne moet hebben. Ik ga het niet weer eens allemaal omschrijven of benoemen, anderen zijn daar beter in. En als je niet begrijpt wat ik bedoel, schaf je dan eens voor één keer een échte fles Bourgogne aan en alles wordt duidelijk. (Of kijk Ellen lief aan, misschien mag je dan met haar de laatste fles delen…)

Over onze andere wijninkopen van oktober kom ik nog te schrijven. Belangrijk voor nu is te vermelden dat het toch allemaal nog goed kwam met de stoofpot en die wijn. We hebben een fles geopend onder bindende afspraak het komend jaar wat extra geld te reserveren voor de aanschaf van nog meer van dit lekkers.

© paul

Stoofpot van lamsvlees met saffraan, erwtjes en artisjokken…

stoofpot van lamsvlees met saffraan

Het is eigenlijk weer voor stevige winterkost; stamppotten, erwtensoep, bonensoep, maar Paul probeert wat kilo’s kwijt te raken en houdt zich daarom aan een koolhydratenarm dieet. Even geen stamppot en erwtensoep dus.

Ik was vrijdag met de Jongste Bediende op bezoek bij Jan en Ans.Traditioneel wordt daar met vrienden en familie de week afgesloten met een hapje en een drankje. De laatste roddeltjes worden besproken en de wereld verbeterd. Jan had deze vrijdag, ter ere van het winterse weer, een grote pan erwtensoep gemaakt, heerlijk! Mijn behoefte aan winterkost is dus even bevredigd. Maar het blijft koud en om dan een biefstukje met een salade te eten dat is niet echt waar we behoefte aan hebben, een mooie stoofpot leek me dus beter voor dit weekend. Lamsvlees en saffraan, altijd een goede combinatie. Voeg er wat groenten bij en je hebt een zonnig gerecht dat toch goed aan onze winterse behoeften voldoet. Wat couscous erbij voor wie wel koolhydraten wil.

 

  • 1 kilo lamsvlees, (ook wat vlees met bot erbij, dat geeft een rijke smaak) in handelbare stukken gesneden
  • wat olie
  • 2 grote uien, grof gesneden
  • 4 teentjes knoflook, geplet en gehakt
  • 4 grote pomodore tomaten of een blikje tomaten
  • 200 gram doperwtjes (diepvries)
  • 1 blikje artisjokkenharten, uitgelekt en in vieren gesneden
  • 2 ingelegde citroenen, alleen de schil gebruiken, het vruchtvlees kan weg
  • 1 rode peper, fijngesneden, het zaad verwijderen
  • 1 eetlepel ras el hanout kruiden
  • een stuk of 8 draadjes saffraan
  • een beetje kaneelpoeder en een beetje gemberpoeder
  • water
  • zout
  • een handvol zwarte olijven

Verwarm de olie en bak daarin de uien en knoflook goudbruin. Voeg de tomaten, de kruiden en de rode peper en saffraan toe en bak even mee. Doe het vlees erbij en roer goed om. Voeg zoveel water dat alles net onder staat. Laat het geheel zo ongeveer 1 1/2 uur stoven. Voeg er dan de citroenschillen en de olijven bij. Laat nog een kwartiertje zachtjes stoven en doe er dan de artisjokken en de doperwtjes bij. Nog even doorwarmen tot de erwtjes gaar zijn en de saus ingedikt is. Serveer met couscous. Een flinke handvol versgehakte koriander hoort er eigenlijk ook bij maar die kon ik hier gisteren nergens kopen.

Kopje espresso toe.

© ellen.

 

Hamsteren, Hebberigheid en Appeltaart…

appeltaart

Bijna iedere zaterdag gaan wij in Helmond naar de markt en kopen daar dan voor een week groenten en fruit en wat vis. Deze zaterdag was het zo koud dat we besloten maar gewoon thuis te blijven en groenten en fruit bij de dichtstbijzijnde super te kopen. Voor een keertje kan dat best, al is de super erg karig gesorteerd. U kent dat wel; boontjes uit Egypte, asperges uit Peru maar geen knolselderij te bekennen… Nou ja, een beetje behelpen dus deze week. Ik wilde ook een paar appels kopen en zag op de reclametafel zakken met Elstar liggen. Zonder goed te kijken legde ik zo’n zak Elstar in mijn karretje. Bij de kassa aangekomen vroeg het meisje of ik geen tweede zak appels had? “Nee, één is wel genoeg”, zei ik. “De tweede is gratis mevrouw. Het is hamsterweek”. Een collega van de cassière bood spontaan aan even een tweede zak voor me te halen en voor ik er echt erg in had stond ik met twee zakken appels buiten. Véél teveel voor ons. Dat had ik ook meteen moeten zeggen. Ik had de tweede zak appels gewoon aan de bedel-mevrouw bij de uitgang kunnen geven, maar die was er, het slechte weer waarschijnlijk, vandaag niet.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me een beetje schaamde, gewoon meehamsteren terwijl ik daar eigenlijk een hekel aan heb. Omdat het gratis is!!! Foei! Vandaag dus maar snel een appeltaart gebakken.Vanmiddag is de eerste Pekskesvergadering, dus dan komt die taart wel op.

Ik had geen rozijnen in huis en om de taart toch wat extra smaak te geven gebruikte ik wat abrikozenjam en marsepein in de vulling. Het werd een taart zo ongeveer als het recept van bakker Holtkamp, maar dan iets anders.

  • 1/2 citroen, schoonboenen en de helft raspen, dan uitpersen en 1 eetlepel sap gebruiken
  • 150 gram boter (natuurlijk liefst biologische roomboter)
  • 150 gram witte basterdsuiker
  • 300 gram zelfrijzend bakmeel
  • 1 1/2 kilo Elstar appels, geschild en in plakjes gesneden
  • een handjevol gram krenten
  • wat kaneelpoeder
  • 1 el custard
  • 4 eetlepels abrikozenjam
  • 150 gram marsepein
  • 1 losgeklopt ei.

Wrijf de boter met de suiker en de citroenrasp tot een egale massa. Voeg 1 eetlepel water toe, kneed tot het water helemaal opgenomen is en meng het bakmeel erdoor. Voeg dan nog een eetlepel water toe en laat het deeg dan een uur, afgedekt, rusten in de koelkast.

Doe de appelschijfjes, krenten, custard, de kaneel en vier eetlepels abrikozenjam in een grote kom en schep alles goed door elkaar. De ‘Appelsmort’.

appeltaart

Verwarm de oven tot 160 graden en laat het deeg weer op kamertemperatuur komen. Rol het uit tot een dunne lap. Bedek de bodem en de randen van de vorm en houd een plak apart om de taart mee af te dekken.

Rol de marsepein uit op een met bloem bestoven werkvlak tot de plak groot genoeg is om de deegbodem te bedekken. Leg de spijs op de deegbodem en druk goed aan. Leg hierop het appel/abrikozen/krentenmengsel en sluit de taart af met de tweede plak deeg. Prik een paar gaatje in de deegdeksel en besmeer met een losgeklopt ei.

Bak de taart 60 minuten in de voorverwarmde oven.

appeltaart

De rest van de appels eet ik in de loop van deze week gewoon op! Zo, nu loop/glibber ik met Hond Max én de taart naar de Witte brug om te gaan vergaderen over de carnavalspekskes.

© ellen.

Ibéricoham ofwel Jamón Ibérico de Campo…

ibericozwijn

Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat we het hammetje kochten, maar in werkelijkheid is er nog maar een maand voorbij gegaan. De fijne-vleeswaar werd aangeboden door de plaatselijke Lidl voor de prijs van een goede zestig euro, het Kind maakte ons erop attent. En aangezien ik nog op zoek was naar iets lekkers om te serveren op mijn verjaarsfeestje besloot ik tot aanschaf.

Jamón Ibérico heet de ham, ook wel Jamón de pata negra (“ham van het zwarte hoefje”). Je hebt ze in allerlei soorten en maten. De lekkerste is Jamón Ibérico de Bellota. Die ham komt van zwijnen die vrij grazen en zich voor een belangrijk deel voeden met de vruchten van de steeneik. Die ham is écht prijzig, maar onwaarschijnlijk lekker.

Onze ham heet officieel Jamón Ibérico de Campo (“ham van het land”). De varkens die dit vlees produceren lopen wel buiten, maar scharrelen hun kostje niet zelf op. Ze worden door de boer gevoederd, maar eikeltjes komen er niet aan te pas.

Evengoed levert het “zwijn van het land” wonderschoon vlees op. De hammen worden na de slacht korte tijd gedroogd en dan rondom ingesmeerd met zout. Het proces wordt een paar keer herhaald en daarna rijpt de ham ongeveer 12 maanden. (De Bellota soms wel tot 38 maanden!)

De Jamonera, de standaard, kreeg je er voor dezelfde prijs bij. Ik heb doorgaans een hekel aan verplicht meegekochte keukenwaar. Uiteindelijk betaal je dat spul toch zelf en binnen de korste keren zit je met een kelder vol goedbedoelde rommel (bierglazen, oestermessen, kunststof mosselschelpen, kaasplanken). Maar in dit geval zou ik niet geweten hebben wat ik zónder had gedaan.

De verwerking is heel eenvoudig. Je spant het hammetje in de jamonera. Je haalt het overtollige spek weg en snijdt vervolgens met een vlijmscherp mes flinterdunne plakjes van het spierweefsel.

Het vlees smaakt kruidig en notig. Het geurt overweldigend. Onze gasten hadden er dan ook geen moeite mee om het hammetje “tot op het bot” op te smikkelen.

ibericozwijn

Het “zwarte hoefje” is het kenmerk van het Ibérico zwijn.

© paul