Zeewolffilet met saffraan en olijven…

vis 023

De voorbereidingen voor het komende Carnaval namen nogal wat tijd in beslag deze week; de pêkskes maken, accesoires kopen, vergaderen, extra stoelen regelen en ga zo maar door. De Jongste Bediende heeft zijn toeter gepoetst, Eupotours heeft een nieuw vel op de grote trom laten maken en de Keizer van Monera weet eindelijk wat hij aan zal trekken tijdens de optocht. Nog wat laatste versieringen en het feest kan beginnen. Vanmiddag verzamelen alle dweilorkesten in café Dientje en blazen de eerste noten van deze carnaval tijdens Het Generaal Alaaf, de opwarmer voor het carnaval. Hier kunnen alle orkesten laten horen wat ze dit jaar bij- of juist afgeleerd hebben.

Met al dat gedoe bleven er wel een paar mooie gerechten liggen waarvan de recepten toch maar even opgeschreven moeten worden, deze vis bijvoorbeeld. Snel klaar en smakelijk, een prima gerecht voor als je haast hebt. Ik gebruikte filets van zeewolf, andere gefileerde vis kan ook. Door de toevoeging van saffraan en olijven krijgt dit gerecht een spaans tintje.

  • Voor twee personen:
  • 2 mooie filets, zeewolf, kabeljouw of andere witvis
  • wat olijfolie
  • een stukje gerookt spek in kleine dobbelsteentjes gesneden
  • 2 stengels bleekselderij
  • 1 rode paprika
  • 2 tomaatjes
  • 1 spaanse peper
  • 1 uitje, fijngesneden
  • 2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 glas witte wijn
  • een plukje saffraandraadjes

Snijd de groenten in kleine dobbelsteentjes. Verwarm de olie en bak daarin de spekjes even uit. Voeg ui en knoflook toe en bak ze lichtbruin. Voeg dan de groenten, de saffraan en de olijven toe en smoor nog even tot alle smaken gemengd zijn. Leg dan de visfilets tussen de groenten en giet er een glas witte wijn over. Doe een deksel op de pan en laat de vis in ongeveer 15 minuten zachtjes garen. Geef er wat knapperig brood bij of wat witte rijst.

Stukje kaas toe en natuurlijk een kopje espresso.

© ellen.

Zuurkool uit de oven…

zuurkool

Ik schreef van de week dat de foto’s van mijn zuurkoolschotel niks geworden waren. Bleek er toch nog één bruikbare op het toestel te zitten. Een close-up van een hapje. Ellen gebruikt die truuk wel vaker waneer een gerecht er op het bord wat amorf uit ziet. Enfin, het geeft een aardig beeld van wat er zoal in dat schoteltje zat: zuurkool, gehakt en aardappelpuree…

Het recept is eenvoudig en je kunt het van te voren klaar maken. Dat is met tijden wel zo handig. Je hoeft het zaakje dan tegen etenstijd alleen maar in de oven te plaatsen, rustig samen een glas wijn te drinken en na een goed kwartier kunnen de eters aanschuiven.

Het recept beschreef ik al eens. Natuurlijk werd het dit keer weer ietsje anders, maar dat is onvermijdelijk. Het smaakte evenwel voortreffelijk.

© paul

Beurre d’Isigny…

goeie boter!

In Frankrijk is-ie wereldberoemd, maar ook daarbuiten geniet deze boter terecht bekendheid. Normandische boter geldt als heel fijn, en die van Isigny behoort tot de toppers uit die landstreek.

Isigny Saint-Mère heet het plaatsje in de Isignystreek waar de meeste boter vandaan komt, maar de totale productie-regio is wat groter. Voor die hele streek geldt het AOC waarmerk (Appellation d’Origine Controlée). Het gebied ligt in het noord-westen van Normandië, aan de kust. Er worden overigens ook voortreffelijke kazen geproduceerd.

Wat de boter zo speciaal maakt is het feit dat de koeien alleen gevoerd worden met gras uit de streek. Dat gras bevat mineralen afkomstig van de zee (jodium, beta caroteen en sporenelementen). De boter krijgt er een licht-hazelnootachtige smaak van. Eén keer geproefd en je herkent hem voortaan altijd.

Hebben we de kans, dan schaffen we de boter aan. Met enige moeite vind je hem wel in Nederland, maar in België en Luxemburg wordt-ie op grotere schaal verhandeld. En liever nog kiezen we dan de licht gezouten variant. De boter is werkelijk heel lekker en er is niet mee gerotzooid. In de pan spettert de boter nauwelijks.

Het is slechts een weetje, maar de naam Disney zou een verbastering zijn van Isigny. En zo eigenen die Fransen zich een beetje de wereld toe. Ze hebben ook de boekdrukkunst uit gevonden en de Pommes Frites, en al die andere zaken waar ze zo trots op zijn. Een raar volkje, die Galliërs, maar van mij mogen ze…

 

© paul

Kalfskarbonade met citroensaus…

kalfskarbonade met citroensaus

Ik maakte gisteren avond een zuurkoolschoteltje, uit de oven. De foto’s zijn echter niks geworden, dus ik grijp maar terug op een maaltijd van vóór het weekend. Kalfskarbonade met citroensaus. Het recept is niet zo moeilijk na te koken, maar ik heb het échte werk toch maar wijselijk aan Ellen over gelaten.

Bak de kalfskarbonaden aan beide kanten mooi bruin. Bak het in totaal zo’n 15 minuten (dikke karbonade wat langer), het vlees mag van binnen nog wat rosé zijn. Neem het vlees dan uit de pan en houd het warm.

Bak in dezelfde pan een gesnipperd uitje en een fijngemaakt teentje knoflook in het braadvet. Voeg een kop bouillon toe en roer de aanbaksels goed los van de bodem van de pan. Laat de saus inkoken tot maximaal 1/3 van het oorspronkelijk volume. Klop in een kom 3 eierdooiers los en voeg beetje bij beetje drie eetlepels citroensap toe. Giet dit mengsel bij de ingedikte saus en roer tot je een gladde saus hebt. Een handje gehakte peterselie erdoor en snel opdienen.

Ik geloof dat ik het zo goed beschreven heb, zo niet dan brengt Ellen morgen de verbeteringen aan.

© paul

Pirosjki…

pirosjki

Met de nieuwe keukenmachine is deeg maken dus echt een fluitje van een cent! Met de kneedhaak maakte ik vandaag deeg voor deze kleine pasteitjes. Ik vulde ze dit keer met lamsgehakt, hardgekookt ei, een fijngehakt uitje. Aangemaakt met wat harissa.

pirosjki met het nieuwe machien

Voor het deeg:

  • 300 gram bloem
  • 5 eetlepels melk
  • 125 ml yoghurt
  • 1 ei
  • 4 eetlepels zonnebloemolie
  • 1 zakje bakpoeder en een mespuntje zout
  • een losgeklopt ei om te bestrijken

Alles in de kom en even laten draaien, klaar.

Het deeg uitrollen tot een rechthoekige lap en daaruit kleine lapjes snijden van 9×6.

Leg daarop de vulling en vouw de pasteitjes dicht. Bestrijk ze met wat losgeklopt ei en bak ze 25 minuten op 170 graden.

© ellen.

Mootje zalm…

zalm

U verwacht hier natuurlijk spetterende recepten gemaakt met behulp van die mooie nieuwe keukenmachine. Dat zou ik wel willen maar mijn werkweken zijn op dit moment zo vol en rommelig dat ik blij ben als ik thuis ben en niets meer hoef. Geen puf om na het werk en een vervelende busreis nog eens taarten te gaan bakken. Dat moet helaas dan maar even wachten tot het weekend.

Vanavond een simpele maaltijd; een mootje zalm (biologische gekweekte zalm) gewoon even om en om bakken in wat arachideolie. Erbij wat aardappeltjes uit de oven en een brocollischoteltje. Paul maakte ket brocollischoteltje; de brocolli even blanchren in kokend water. Afgieten en in een ovenschaaltje schikken. (schaaltje invetten met wat olie) Een ei hardgekookt, fijnkruimelen en met wat Parmezaanse kaas over de brocolli strooien. Samen met het schaaltje aardappeltjes 15 minuten in de oven en klaar.

 broccolischoteltje

Kopje espresso toe, en dan een mooi boek. Morgen nog even naar Sittard en dan ga ik daarna toch echt spelen met de nieuwe keukenmachine!

© ellen

Nieuwe keukenmachine…

nieuwe keukenmachine

Ze zat er al weken op te wachten, ze was het zo zoetjes aan zat. Binnen vijf werkdagen leveren, dat was de afspraak. En de spullen waren al in het oude jaar besteld. “Dat komt nooit meer goed.” zag ik haar denken…

Maar vanochtend was het dan toch zo ver. Er reed een busje voor en een kwiek mannetje in de oranje-bruine TNTkleding sprong eruit. Hij bezorgde de levering. Ik zei hem snel dat hij op dit moment waarschijnlijk de meest welkome man van Nederland was. Hij mocht er hartelijk om lachen. Zijn dag kon niet meer kapot…

De dag van Ellen ook niet. Als een klein kind zo blij. De twee pakketten werden op de keukentafel gezet. Een soort verlate pakjesavond, daar leek het op. Het uitpakken ging met veel zorgvuldigheid, je zou eens wat beschadigen. De dozen en het tempex werden verwijderd en in een hoek gesmeten. De inhoud overtrof alle verwachtingen. Onze nieuwe keukenmachine en een staafmixerset. Uitgevoerd in sprankelend rood, mat chroom en glanzend staal. kMix van Kenwood.

En zeg nou zelf, het ziet er toch prachtig uit, nietwaar? Mooi én sterk. De machines hebben allebei ruim voldoende vermogen. In ieder geval ruim voldoende voor het doel waarvoor wij ze gaan gebruiken. En het hele spul is degelijk uitgevoerd. Wij zijn trots!

Ellen SMSte me zojuist dat ze de mixer van hullie heeft besteld. Ze had nog wat over van haar kerstgratificatie.

nieuwe keukenmachine nieuwe keukenmachine

© paul

Portobello met lamsgehakt en mozzarella…

portobello met lamsvlees

Die portobello’s (reuzenchapignons) zie je steeds vaker liggen bij de groetenboer en de buurtsuper. Je maakt er een snel en smakelijk voorgerecht mee.

Het vlees voor dit recept komt uit een lamsworstje. Verwijder het velletje en je hebt een keurig maaltje gehakt. Bak dat rul en voeg eventueel peper en zout toe. Bak de paddenstoelen aan in olijfolie. Haal ze dan uit de pan en plaats ze in een ovenschaal. Vul ze met het gehakt en leg er een schijfje tomaat op. Een plak Mozzerella komt op de top. Het geheel gaat nu voor, laten we zeggen, 15 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden. Serveer het gerechtje met een beetje tuinkers. Zo simpel is dat.

Natuurlijk kun je ander gehakt gebruiken, of spekjes, of verzin zelf maar. Andere kaas kan ook. We maakten het gerecht al regelmatig, iedere keer weer net iets anders.

© paul

Aubergines met mozarella en ansjovis…

lamsworstjes en aubergines met mozarella en ansjovis

Wij hadden een prachtige bol mozarella weten te bemachtigen, van echte buffel. Gisteren maakte ik eenvoorgerechtje. Vandaag nog een lekker, vegatarisch, groentengerecht; aubergine met mozarella, tomaat en ansjovis. Turkse slager Sabir verkocht vandaag eigengemaakte lamsworstjes. Dat leek me een prima combinatie met de aubergines. Een beetje couscous erbij en je hebt een echte multiculti-maaltijd, gewoon van Nederlandse bodem, zonder vlieguren. Lamsvlees van Nederlands lam, aubergines, tomaten, gewoon uit de buurt. Ansjovis en couscous van rond de Middelandse zee, dat kan nog nét.

  • Voor vier personen;
  • 2 kleine aubergines
  • 4 kleine tomaten
  • 2 teentjes knoflook
  • wat gedroogde oregano
  • 4 ansjovisfilets
  • 4 plakken echte buffelmozarella
  • peper en zout en wat vers gehakte platte peterselie

De oven voorverwarmen op 180 graden. De aubergines in de lengte doorsnijden en meteen in alufolie verpakken. De pakketjes in de oven leggen en 30 minuten laten garen. Ontvel de tomaten (velletje insnijden en een minuttje in kokend water. dan kun je de velletjes er makkelijk afpellen)

De tomaatjes fijnhakken, samen met de geplette knoflook en de oregano. roer dit alles goed door elkaar met eventueel wat zwarte peper. Haal de auberginepakketjes uit de oven en verwijder de folie. Leg de auberginehelften in een passende ovenschaal. Plet de bovenkant van de aubergine licht met een vork en smeer er dan het tomatenmengsel over. Snijd de mozarella in een paar dikke plakken en leg die op het tomatenmengsel. Leg daarop nog een ansjovisfilet. Zet de schaal met de aubergines nog 10 minuten in de oven tot de mozarella mooi gesmolten is.

lamsworstjes en aubergines met mozarella en ansjovis

Wij aten er vandaag lamsworstje bij, gewoon even gebakken in de pan en wat couscous.

Kopje espresso toe.

Nu nog een rondje met Hond Max, wij vieren vandaag zijn verjaardag dus heeft hij zojuist een extra feestelijk maaltje gekregen; brokken, een schepje couscous, een stukje van de lamsworstjes en een schep “vlees voor de hond”. Hij kreeg vandaag een echte verjaardagskaart: een foto van een paar prachtige koeien. Er kwamen zelfs echte vrienden van Hond Max om zijn verjaardag te vieren. Hij kreeg een leverworst en een zak met gedroogde varkensoren. Nou ja, gekker moet het niet worden. Volgend jaar zitten we hier een hondenfeestje te houden: Kom je op mijn feestje… je wordt thuisgebracht…Ben je eindelijk uit de kleine kinderen en dan moet je hondenfeestjes gaan organiseren…

© ellen.

Saffraan, rood goud…

saffraan

Saffraan: het is zo duur als goud. Dat gold in de ouheid, dat gold in de middeleeuwen, en het geldt nog steeds.

Reken maar even mee: voor een buisje saffraan betaal je bij Albert Heijn € 1,25. Het buisje bevat een paar draadjes saffraan. Het gewicht van de inhoud is 0,05 gram.

Reken je de prijs door naar een kilogram dan kom je op het meer dan forse bedrag van € 25.000,- . Voor één baar fijngoud 999,9 van een kilogram betaal je bij de integere goudhandel hier ten lande op het moment € 25.661,-. Denk je die zeshonderd-een-en-zestig euro even weg (peanuts) dan zie je dat ik gelijk heb. Saffraan is zo duur als goud.

Ach, er zit een demagogisch tintje aan deze redenering, dat weet ik ook wel. Wij kochten bij de groothandel een potje saffraan met een inhoud van tien gram en door die grotere hoeveelheid slonk de prijs fors. We betaalden niet € 250,- maar “slechts” € 78,-. En dat terwijl de goudprijs aardig stabiel blijft bij het vergroten van het kwantum. Voor 10 gram fijngoud betaal je al gauw € 260,-

Ongetwijfeld wordt de saffraan nog een stuk goedkoper wanneer je een hele kilo koopt, maar daar heb ik geen gegevens over gevonden.

Saffraan noem je de rode stampers van de Saffraancrocus (Crocus sativus). Elke bloem heeft er drie, en ze moeten met de hand geplukt worden. Vandaar dan ook die hoge prijs.

Saffraan geeft kleur aan je gerecht, maar vooral geur en smaak. Voor ons hoort de saffraan thuis in een rijtje samen met truffel en vanille. Heb je het échte spul een keer geproefd dan wil je niet anders meer.

Met de saffraan van Albert Heijn is niks mis. De stampertjes worden netjes geleverd in een plastic buisje om ze te beschermen tegen invloeden van buiten. En over het spul op zich hebben we nooit te klagen gehad. Gebruik je de specerij slechts een enkele keer, dan heeft het geen zin om op grotere schaal in te kopen, die van AH voldoet dan prima. Wij zijn door de jaren steeds vaker saffraan gaan gebruiken. Zo’n bus van 10 gram is toereikend voor zeker één jaar en levert uiteindelijk een besparing van een goede honderdzeventig piek.

Wij zijn er heel tevreden mee.

© paul

saffraan saffraan