Artikel 2500…

12 jan. 2011

kerstdiner 2010 foto's Neel

Dit lezer, dit is het 2500e artikel op dit web-log. Ik wil je bijpraten over ruim 5 jaar web-logbeheer. Op 14 augustus 2005 publiceerde Ellen het eerste stukje. Het ging als volgt:

De eerste paddestoelen.

Vanmorgen met de hond wezen wandelen, en ja hoor, het enige voordeel van al die regen, er staan al paddestoelen! Ik vond fluweelboleten en eekhoorntjesbrood.
Ik heb er zes afgesneden en die eten we vanavond.
We zijn net terug van vakantie en hebben in Luxemburg een heerlijk hammetje gekocht, dat lijkt me een prima combinatie.

Recept voor de boleten:
Olijfolie
1 kleingesneden ui
1 teentje knoflook fijn gesneden
1 flinke plak gerookte ham in blokjes gesneden
Room
Peterselie peper zout

Maak de paddestoelen voorzichtig schoon met een borsteltje en snijd ze in stukjes.
Doe de olie in een platte pan en fruit daarin de ui en knoflook. Voeg de ham en de paddestoelen toe en laat zachtjes aanbakken.
Dan een flinke scheut room erbij en een beetje laten inkoken. Afmaken met peper zout en gehakte peterselie.

Gewone spaghetti smaakt hier prima bij.

© ellen

De eerste reactie kwam de volgende dag. Van de Jongste Bediende:

Is het echt de bedoeling dat ik dat zelf ga klaarmaken, of kan ik gewoon komen proeven?

Tja, en zo begon het gedoe

 

De eerste artikelen waren nog kaal, het Ministerie bezat nog geen digitale camera. Maar dat zou niet lang duren. Op 23 augustus verscheen de eerste foto, van hond Max. Mijn eerste artikel werd geplaatst op 13 september, het ging over lamsvlees met ansjovis en radicchio. En vanaf die tijd schrijven we samen of om de beurt, net zoals het uitkomt. De rolverdeling ligt vrij vast. Ellen verzorgt het kookgedeelte en ik babbel er wat omheen. En om het lollig te houden draaien we soms de rollen om…

Ik herinner me nog de sensatie van bezoekers ontvangen op ons web-log. Soms wel tien op een dag. Neel, Marleen, Hijn, Ans, Ans, Anita en natuurlijk de Jongste Bediende en Het Kind (Jan niet. Die begon er niet aan en doet dat nog steeds niet….)

Vandaag de dag gebeurt het dat Ellen en ik elkaar aankijken wanneer we de bezoekersaantallen controleren. “Shit, weer nét geen duizend bezoekers vandaag.” Waar blijft de tijd dat een mens gewoon tevreden is met wat hij heeft?!

Enfin, het heeft een hoge vlucht genomen met die bezoekers. Het is spijtig genoeg niet terug te lezen op de tellers, want door de jaren heen verdwenen er zomaar cijfertjes, of de web-logprovider besloot onze teller weer eens op nul te zetten, zomaar… Onlangs nog werd onze WIE-teller ineens verwijderd. We kregen er het tellertje voor terug, bovenaan in de linker kolom. Weg oude gegevens! Weg mogelijkheid voor de lezer om zich kenbaar te maken! De OneStat-teller (rechter kolom onderaan) geeft aan dat we ruim één miljoen bezoekers hebben gehad in de afgelopen vijf jaar. Neem gerust aan lezer, het zijn er meer. Ook bij OneStat zijn gegevens zoek geraakt. Naar mijn schatting benaderen we aardig de TWEE Miljoen bezoekers en werden er een goede DRIE Miljoen pagina’s bekeken. En dat is héél veel, en daar zijn wij stinkend trots op…

We hebben ze met veel plezier geschreven, die stukjes. En we hebben altijd ons best gedaan om de recepten en de produktinformatie zo zuiver mogelijk te beschrijven. Voor die enkele fout bieden we onze oprechte excuses.

Alle 2500 artikeltjes, zonder uitzondering, zijn terug te lezen. Voor de nieuwkomers leg ik het nog een keer uit: Helemaal onder in de linker kolom staat een rubriek ARCHIEVEN. Klik op het woord archieven of op het woord meer en je komt op een pagina met alle maanden waarin we gepubliceerd hebben. Klik een maand aan en je krijgt de desbetreffende stukjes. De pagina geeft 10 artikelen. Onderaan de pagina staat een tekentje (krammetjes, sergeantstrepen, ik weet niet hoe het heet). Klik daarop en je komt bij de volgende 10 artikelen. En zo verder en zo voorts…

In de rechter kolom staat de rubriek CATEGORIEËN. Nagenoeg alle artikelen zijn ondergebracht in één of meerdere categorieën. Klik je bijvoorbeeld op het woord bier, dan zullen de eerste tien stukjes verschijnen die handelen over bieren. En ook hier zit onder aan de pagina weer dat rare tekentje waarop je kunt klikken. Je wordt dan wer doorgeleid naar de volgende pagina bieren. En zo verder en zo voorts…

En verder kun je in de linker kolom nog een aantal verwijzingen vinden naar web-logs die wij de moeite waard vinden. Enfin, het wijst eigenlijk zichzelf.

En wij lezer? Ach, wij doen maar door. Het lukt niet meer iedere dag, en soms staat het hele gedoe ons wel een week tegen. Maar altijd weer komt er een moment dat één van ons de aandrang heeft om te schrijven. En hup, de volgende tien, twintig artikelen verschijnen in hoog tempo op het scherm…

Wij vieren ons succes met een mooie maaltijd. En ontkurken een goede fles Cremant de Limoux. Voor wie zin in een borrel heeft, men is welkom…

IJs en weder dienende, Ellen en Paul

© paul

Kabeljauw met saffraan en Serranoham…

11 jan. 2011

vis met seranoham

 

Het zijn van die duffe dagen zo na kerst en nieuwjaar. We moeten afkicken van alle lekkere hapjes, we willen even wat bezuinigen na alle uitspattingen, het weer is druilerig en veel mensen willen dan ook nog eens afvallen van hun goede voornemens… Tijd voor een zonnig gerecht! Ik maakte gisteren een ovenschoteltje van kabeljauw (IJslandse kabeljauw, minder duur, méér duurzaam dan de gewone Noordzee kabeljauw!) met Serranoham en saffraan.

  • vier vier personen
  • 4 kabeljauw filets (in de breedte gehalveerd)
  • 4 plakken Serranoham
  • 1 rode ui in ringen gesneden
  • 2 teentjes knoflook
  • 4 rijpe tomaten, in plakjes
  • een handjevol zwarte olijven
  • een plukje saffraan
  • olijfolie
  • een klein glas droge witte wijn
  • peper en zout, wat vers gehakte platte peterselie

Vet een ovenschaal in met wat olie en verwarm de oven voor op 160 graden. Wrijf de teentjes knoflook met de saffraan en wat olie in een vijzeltje fijn. Schik de ingrediënten dakpansgewijs in de ovenschaal. Telkens een filet, een rijtje tomaat, een rijtje uienringen, een plak ham enzovoorts. Giet er het knoflook-saffraanmengsel over. Bestrooi met flink peper en wat zout en giet er de witte wijn over. Zet de schotel 20 minuten in de oven.

vis met seranoham

Wij aten er aardappeltje bij uit de oven, die waren nog over van zondag, maar rijst of gewoon een stuk knapperig brood lijkt me ook prima. Geef een groene salade vooraf en je hebt een gezonde, duurzame maaltijd.

Kopje espresso toe!

© ellen.

Bombe met amarena kersen…

10 jan. 2011

bombe

Ik beloofde vorige week al om nog iets met die bombe te doen. Wij vonden de ‘witte’ versie veel te zoet dus zocht ik naar een betere uitvoering. De witte chocolade vervangen door chocolade van minstens 70 % was in ieder geval iets wat ik wilde proberen. Zaterdagmorgen aan het ontbijt kwamen opeens taarten en kersen ter sprake… We hadden een blikje Amarena kersen gekocht bij de Sligro… Yes, dat was de uitdaging voor de verbetering van de Witte Bombe! Meteen uitproberen dus maar!

  • 1 roombotercake in plakken van 1/2 cm gesneden
  • 1 blikje Amarenekersen op siroop
  • 250 gram pure chocolade (ik gebruikte pastilles van Callibaut 70 %)
  • 250 ml slagroom
  • 3 blaadjes gelatine
  • chocoladevlokken puur
  • de siroop van de kersen
  • een ronde vorm/schaal inhoud 1 1/2 liter

Bekleed de vorm met plasticfolie. Snijd de cake in lange plakken en bekleed daarmee de vorm. Besprenkel de plakken cake met de kersensiroop. Zorg dat er nog ongeveer 75 ml siroop overblijft. Zorg ook dat er nog wat cake is om de bovenkant van het taartje af te dekken. Zet de vorm dan in de koelkast.

Smelt de chocolade au bain marie. Klop de slagroom stijf. Schep de helft van de slagroom in een kom en meng die met de helft van de gesmolten chocolade. Haal de vorm uit de koelkast en bestrijk de cake daarmee. Zet de vorm weer in de koelkast.

Week de gelatine. Verwarm de rest van de kersensiroop en los er de geweekte gelatine in op. Laat even afkoelen en spatel er dan de rest van de slagroom door. Vul de vorm hiermee en dek af met een laag cake. Vouw de folie over de bombe en zet hem nu minstens 6 uur in de koelkast.

Ik had zaterdag de bombe tot zover gemaakt en in de koelkast gezet, de laatste laag chocolade moest nog aangebracht worden…Dan zou ik moeten schrijven: Stort de bombe op een mooie schaal, verwijder de folie en bestrijk met de rest van de gesmolten chocolade. Bestrooi meteen met de chocoladevlokken.

Hier ging het natuurlijk weer nét iets anders; opeens een hoop bezoek. Hijn bracht de mooiste schaal mee! Iedereen had zin in koffie/thee mét iets lekkers. Vlug dus de bombe afgemaakt. De chocolade was nog niet afgekoeld/stijf of de bombe was al bijna op! Niet eens tijd om een echte mooie foto te maken…

 

bombe

Maar goed, deze bombe met pure chocolade en kersen vond ik veel beter smaken dan de witte versie. Minder zoet, minder bewerkelijk ook. De siroop zit al in het blikje kersen. De siroop en de kersen zijn zo lekker dat er geen andere smaken (of suiker) toegevoegd hoeven te worden. (klein) Nadeel is dat bij het snijden van de bombe de pure chocolade bruine strepen trekt door de mooie roze vulling. (misschien omdat ik de bombe té vers aangesneden heb?) Enfin, wel héél lekker deze versie.

Met een kopje espresso natuurlijk!

en Hijn, nogmaals bedankt voor de mooie schaal!

© ellen.

Bedankt en merci…

Om hersenverweking te voorkomen dient men zich er terdege van bewust te zijn dat er een UITknop op het televisietoestel zit. Voorts dient men zichzelf voortdurend te oefenen in het gebruik van die knop. Zo niet, dan blijft er geen tijd over om een boek te lezen, vergeet men de goede vrienden, komt er niets meer terecht van het bereiden van een mooie maaltijd en mist men de genoegens van uitgebreid natafelen. En uiteindelijk verandert de inhoud van de hersenpan in grijze drab…

Het klinkt pathetisch, misschien elitair (linkse hobby?) en niet helemaal van deze wereld, maar ik probeer me aan het adagium van de UITknop te houden. En dat lukt me heel behoorlijk. Natuurlijk realiseer ik me dat ik op deze manier verstoken blijf van zaken die ik eigenlijk wél wil zien, wél wil horen. Maar ik kan het niet opbrengen om voor de buis te gaan zitten wachten tot er iets voorbij komt dat van mijn gading is en in de tussenliggende tijd alle trivia van de wereld te moeten konsumeren.Het Ministerie heeft de televisie uit de woonkamer verbannen, al ruim dertig jaar geleden, dat helpt. De maatregel beschermt tegen landerig misbruik van tijd en werkt aan het behoud van relaties.

Om toch niet helemaal verstoken te blijven van het miniscule beetje waardevols dat zo nu en dan via de kabel naar onze woonst wordt gezonden maken we gebruik van een opnameapparaat. Het vergt wat leeswerk (in de VPROgids) en zorgvuldig kiezen, maar voorts is de kans niet denkbeeldig dat je nu en dan een juweeltje kunt conserveren om op gepaste tijd af te spelen. Vanavond was er tijd om zo’n juweeltje terug te kijken. De documentaire Bedankt & merci van het Vlaamse duo Kat Steppe & Nahid Shaikh, onlangs uitgezonden door het tweede Vlaamse publieksnet Canvas.

Bedankt & merci vertelt het verhaal over vijf Belgische volkscafés, dorpscafés, in de Vlaamse Westhoek. Het verhaal van de uitbaters, de jongste 75 jaar, de oudste 86. De film vertelt ook het verhaal van de klanten die vastgelijmd zitten aan de toog en de tap, het verhaal van een uitstervende sociale gemeenschap waar niemand zonder de ander kan leven. In indukwekkende en vaak verstilde beelden word je deelachtig gemaakt van vriendschap, van verlangen in de tijd, van eenzaamheid, van humor en bespiegeling. En soms van melancholische troosteloosheid. Een recencent van Cinenews.nl beschreef het als volgt: De tijd, en wat die aanricht in de lijven en hoofden van de personages, dat is het thema van deze film.

Ik ken ze, die cafés. Of liever, ik kende ze. Want ook hier, net over de grens in de Kempen, had je ze. En ook hier verdwenen ze in rap tempo. Gesloten wegens overbodigheid, soms vervangen door een modern etablissement. Verdwijnend cultureel erfgoed…

Het affiche van de film heb ik wat lompgroot geplaatst, ik vind het zo mooi. De foto toont één van de uitbaters, bezig met de dagelijkse routine: het doodslaan van de talrijke vliegen.

Bedankt & merci is waarlijk een juweel, gemaakt in 2009 en uitgebracht in 2010. Over de makers weet ik weinig te vertellen, ik vond geen informatie. (Behalve dat ze twitteren, maar dat doe ik dan weer niet…) Het afgelopen jaar draaide de film in de Belgische theaters en op festivals. En eindejaar verscheen hij dus op de Vlaamse televisie. Binnenkort komt de DVD uit.

Het is te hopen dat een verlichte ziel in Hilversum deze film voor uitzending aankoopt. Hij of zij zal er een hoop mensen plezier mee doen, en in ieder geval mijn vertrouwen in de Nederlandse treurbuis weer een beetje opkrikken.

© paul

Mosselen met knoflookmayonaise…

9 jan. 2011

mosselen

Een beetje rommelig begin van dit nieuwe jaar maakt dat we deze week niet zoveel geschreven hebben. Ik heb nog vakantie en dan moeten er meestal een hoop klusjes gedaan worden in huis. Wat schilderen, een extra schoonmaakbeurt, bezoekjes hier en daar, en nu ben ik ook nog begonnen met een nieuwe boekenkast te maken… Tja, dat is geen vakantie, dat is werk! Maar goed, natuurlijk moeten we tussendoor ook eten en drinken. Snel-klaar gerechten dus deze week. Daarom overigens niet minder lekker. Neem nu zo’n pan mosselen; klaar in een paar minuten, wat knoflookmayonaise erbij en je hebt een heerlijke snelle, gezonde maaltijd. reken per persoon één kilo mosselen.

  • Mosselen met prei en knolselderij
  • 2 kilo Jumbo mosselen
  • 1 grote prei
  • 1/2 knolselderij
  • een klontje boter
  • witte wijn
  • peper

Was de mosselen en kijk ze na op open en beschadigde schelpen. Was de groenten en snijd ze in kleine blokjes. Verwarm de boter in de mosselpan en smoor daarin de groeten een paar minuutjes aan. Doe de mosselen erbij en overgiet ze met een glas droge witte wijn. Strooi er wat peper over en sluit de pan. Als na een paar minuten de schelpen open zijn, zijn de mosselen klaar.

knoflookmayonaise

Maak er zelf mayonaise bij;

  • 2 eidooiers
  • een koffielepel grove mosterd
  • zout, peper en wat citroensap
  • zonnebloemolie (eventueel met een scheut olijfolie erbij)
  • 2 teentjes knoflook uit de knijper

Doe de dooiers, mosterd, peper en zout in een mengkom en klop met de mixer. Giet de olie er druppel voor druppel bij tot de massa begint te binden. Dan mag de olie er met grotere hoeveelheden bij gegoten worden tot je een mooie hoeveelheid mayonaise hebt. Proef en breng verder op smaak met peper, zout, misschien wat meer citroensap. Voeg de knoflookpulp toe en roer goed door. Lekker met wat frietjes of knapperig stokbrood.

Espresso toe!

© ellen.

De start van het nieuwe jaar…

6 jan. 2011

nieuwjaar 009

Het nieuwe jaar start wat rommelig. Ellen bouwt van een nieuwe kast op de voorkamer van het bovenhuis, van multiplex. Dat heeft nogal wat voeten in aarde, en al verder werkend wordt het ontwerp aangepast en verbeterd. Een hele kuls, neem dat maar van me aan. Binnenkort is de zaak klaar en dan zullen we het resultaat trots tonen. Tussendoor neemt ze de ruimte om zich door de stapel boeken te werken die zich sinds de nadagen van het oude jaar heeft opgehoopt. Ik ben alweer een aantal dagen aan het werk voor mijn baas, daar valt eigenlijk niks over te melden.

Rommelig dus, wat eten en drinken betreft. Niet dat we iets tekort komen, maar het is nauwelijks de moeite waard om er verslag over te doen op dit web-log. Hoewel…

De fles Barolo kregen we geschonken van Marleen en de Jongste Bediende. Waarlijk een vorstelijke fles. Vol, zacht, koppig. Onwaarschijnlijk lekker. Hij was bedoeld om een Italiaans gerecht te begeleiden, maar het werd uiteindelijk een lunch-biefstuk. En de rest dronken we lui liggend voor de televisie met uitzicht op de avonturen van de Italiaanse BBC kok Antonio Carluccio. Het was zondag 2 januari.

De dag daarvoor, Nieuwjaarsdag, was het druk. Wel twaalf personen zaten aan de keukentafel en deden zich tegoed aan grote dranken en kleine spijzen. Zo’n spontaan feestje waarbij iedereen, min of meer toevallig, elkaar treft en besluit de rest van de dag in elkaars gezelschap te blijven. Zo’n feestje dat je wel elke week wilt organiseren, maar dat absoluut niet te organiseren is. Dat zijn charme ontleent aan de toevalligheid. Gelukkig weet je dat het beslist weer een keer zal gebeuren. Je hoeft er niets voor te doen.

© paul

Bombe van witte chocolade…

1 jan. 2011

etentje Bram en Maja

Ik moet hier nog even het taartje beschrijven waarmee we het dinertje met Maja en Bram afsloten (de linken naar de andere gerechten staan onder dit artikel). Ook dit recept haalde ik uit de Allerhande. Het taartje zag er prachtig uit en paste precies bij de nieuwe taartschaal die ik die dag gekocht had. Wij vonden het wel érg zoet maar dat was eigenlijk wel te verwachten met die witte chocolade, wij houden alletwee meer van zwarte 70% chocolade en dan is zo’n zoetexplosie wel erg heftig. De vulling was wel lekker, fris, luchtig. Ik ga er zeker mee experimenteren om het geheel wat minder zoet te maken. Allerhande geeft aan dat het bereiden van dit taartje 50 minuten vergt. Dat klopt wel ongeveer, wat tegenviel was de enorme berg afwas. Je hebt heel veel schaaltjes potten en pannen nodig, maar goed, dan staat er ook wel iets mooi’s op tafel…

  • 400 ml mousserende witte wijn (ik gebruikte een crémant de Limoux)
  • 80 gram fijne suiker
  • 1 roombotercake in plakken van 1/2 cm gesneden
  • 50 gram pistachenoten
  • 300 gram witte chocolade
  • 250 ml slagroom
  • 2 blaadjes gelatine
  • 1 vanillestokje
  • witte chocoladevlokken
  • een ronde vorm/schaal inhoud 1 1/2 liter

De wijn met de suiker aan de kook brengen en op een zacht vuur tien minuten laten inkoken. Bekleed de vorm met plasticfolie. Snijd de cake in lange plakken en bekleed daarmee de vorm. Besprenkel de plakken cake met de wijnsiroop. Zorg dat er nog ongeveer 75 ml siroop overblijft. Zorg ook dat er nog wat cake is om de bovenkant van het taartje af te dekken. Zet de vorm dan in de koelkast.

etentje Bram en Maja

Rooster de pistachenoten 3 minuten in een droge koekenpan en hak ze dan heel fijn. Smelt 100 gram chocolade au bain marie. Klop de slagroom stijf. Schep de helft van de slagroom in een kom en meng die met de noten en de helft van de gesmolten chocolade. Haal de vorm uit de koelkast en bestrijk de cake eerst met de gesmolten chocolade. Laat dat even opstijven en voeg er dan de gemengde room bij. Zet de vorm weer in de koelkast.

Week de gelatine. Snijd het vanillestokje open en schraap het merg eruit. Verwarm de rest van de wijnsiroop, voeg de merg erbij en los er de geweekte gelatine in op. Laat even afkoelen en spatel er dan de rest van de slagroom door. Vul de vorm hiermee en dek af met een laag cake. Vouw de folie over de bombe en zet hem nu minstens 6 uur in de koelkast.

Stort de bombe op een mooie schaal, verwijder de folie en smelt 200 gram chocolade au bain marie. Bestrijk hiermee de bovenkant van de bombe. Bestrooi meteen met de chocoladevlokken.

De rest van het dinertje beschreef ik al:

  • Gegratineerde oesters
  • Risotto met paddenstoelen
  • Gegrilde kip met selderiesalade
  • Bombe van witte chocolade
  • en natuurlijk, espresso toe.

© ellen.

Oesters in champagnesaus

31 dec. 2010

etentje Bram en Maja

We kochten bij de Sligro nog zo’n doos van die prachtige oesters en omdat ik weet dat Bram dol op gegratineerde oesters is, besloten we er etentje omheen te bouwen. Het recept voor de gegratineerde oesters vond ik in het boek “Primeurs”.

  • Voor 4 personen
  • 24 oesters
  • 500 gram spinazie
  • 50 gram boter
  • 2 jalotjes
  • 1 dl champagne
  • 1 dl room
  • versgemalen peper en zout
  • grof zeezout

etentje Bram en Maja

Verwarm de oven voor op 180 graden. Zet de oesters, ongeopend, 7 minuten in de warme oven. Open de oesters en vang het vocht op. Zeef het vocht. Was de spinazie. Smelt de boter en smoor daarin de spinazie. Kruid met wat peper en zout. Laat intussen de fijngesneden sjalot met de champagne, de room en het oestervocht inkoken tot een mooie dikke saus. Haal de oesters uit de schelpen en vul de diepe schelphelft op met wat spinazie. Leg daarop de oester en bedek met de saus. Leg een laag grof zout op een bakblik en plaats daarop de oesterschelpen. Laat ze vijf minuten in de oven gratineren op 180 graden.

© ellen.

Risotto met eekhoorntjesbrood…

31 dec. 2010

etentje Bram en Maja

Och, als laatste daad in het oude jaar zal ik dan maar meteen het hele dinertje beschrijven. Als tweede gerecht aten we risotto. Maja vroeg me een tijdje geleden om eens precies uit te leggen hoe ze risotto zou kunnen maken, dus mocht ze gisteren zelf de risotto klaarmaken. Een soort workshop werd het dus. Al doende leert men!

 

  • 300 gram arboriorijst
  • een flinke handvol gedroogde paddenstoelen, bij voorkeur eekhoorntjesbrood, de paddenstoelen een half uuur in ruim water weken
  • 75 gram boter (Italianen uit het Noorden gebruiken boter, de rest van Italie olijfolie. Ik prefereer in dit geval boter.
  • een glas witte wijn
  • 1 sjalotje ragfijn gesneden
  • ongeveer 1 1/2 liter bouillon, de bouillon moet nét tegen de kook aan blijven
  • 2 eetlepels verse gehakte peterselie
  • Voor de mantecatura:
  • 75 gram koude boter in kleine blokje
  • 100 gram fijngeraspte Parmezaanse kaas

etentje Bram en Maja

Verwarm de bouillon en doe het weekwater van de paddenstoelen erbij. Zet de pan bouillon naast de risottopan en houd de bouillon tegen de kook aan. Smelt de boter in een pan met een dikke bodem en doe de fijngesneden ui erbij. Smoor de ui hierin zachtjes lichtbruin. Voeg dan de rijst toe en roer alles om en om. Alle rijstkorrels moeten bedekt zijn met een flinterdun filmpje boter. Blus af met de witte wijn en smoor tot de wijn helemaal verdampt is. Voeg nu de geweekte paddenstoelen en een flinke hoeveelheid bouillon toe, roer goed en laat de risotto zachtjes garen. Voeg telkens een lepeltje warme bouillon toe en blijf roeren. De risotto moet smeuig blijven en mag dus niet helemaal droog worden.

Doe er na 12 minuten de verse paddenstoelen en de blokjes ham bij, blijf roeren. Proef af en toe. De rijst moet van buiten zacht zijn maar nog een stevige ‘beet’ hebben. Reken op ongeveer 18 minuten. Als de rijst de juiste gaarheid heeft sluit je de pan en draai je het vuur uit. Laat de risotto nu zeker één minuut rusten.

Meng voor de mantecatura met een houten lepel de blokjes koude boter en de Parmezaanse kaas door de rijst. Breng op smaak met wat peper en zout, strooi er nog wat vers gehakte peterselie over en dien snel op.

© ellen.

Selderijsalade…

31 dec. 2010

etentje Bram en Maja

Na de risotto aten we kip uit de oven, in die mooie braadschotel gegrild. Erbij een salade van knolselderij. Ik las het recept in de Allerhande en het sprak me wel aan, weer eens iets anders met knolselderij. Het leek me een goede combinatie met de gegrilde kip. Het recept in Allerhande is voor 8 personen en geeft aan dat je twee selderijknollen nodig hebt. Ik gebruikte één knol en dat bleek ruim voldoende. Ik maakte de dressing wel volgens het recept voor 8 personen. De salade werd er lekker smeuig van. Ik denk zelfs dat als je deze hoeveelheid dressing over twee knollen moet verdelen dat het te weinig is.

  • Voor vier personen:
  • 1 selderijknol
  • 6 eetlepels olijfolie
  • 6 eetlepels appelciderazijn
  • 1 theelepel suiker
  • 1 eetlepel mayonaise
  • wat fijngesneden platte peterselie
  • 2 bosuitjes

Schil de selderijknol en schaaf hem met de kaasschaaf in dunne plakjes. Pocheer de plakjes 2 minuten in kokend water. Giet ze af en laat ze goed uitlekken. Maak een dressing van de mayonaise, olie, azijn en suiker. Breng op smaak met wat peper en zout en meng de dressing door de nog warme selderijplakjes. Laat de salade wat afkoelen en meng er de in ringetjes gesneden bosuitjes en peterselie door. Een verrassende salade, van harte aanbevolen.

© ellen.