Het nieuwe jaar start wat rommelig. Ellen bouwt van een nieuwe kast op de voorkamer van het bovenhuis, van multiplex. Dat heeft nogal wat voeten in aarde, en al verder werkend wordt het ontwerp aangepast en verbeterd. Een hele kuls, neem dat maar van me aan. Binnenkort is de zaak klaar en dan zullen we het resultaat trots tonen. Tussendoor neemt ze de ruimte om zich door de stapel boeken te werken die zich sinds de nadagen van het oude jaar heeft opgehoopt. Ik ben alweer een aantal dagen aan het werk voor mijn baas, daar valt eigenlijk niks over te melden.

Rommelig dus, wat eten en drinken betreft. Niet dat we iets tekort komen, maar het is nauwelijks de moeite waard om er verslag over te doen op dit web-log. Hoewel…

De fles Barolo kregen we geschonken van Marleen en de Jongste Bediende. Waarlijk een vorstelijke fles. Vol, zacht, koppig. Onwaarschijnlijk lekker. Hij was bedoeld om een Italiaans gerecht te begeleiden, maar het werd uiteindelijk een lunch-biefstuk. En de rest dronken we lui liggend voor de televisie met uitzicht op de avonturen van de Italiaanse BBC kok Antonio Carluccio. Het was zondag 2 januari.

De dag daarvoor, Nieuwjaarsdag, was het druk. Wel twaalf personen zaten aan de keukentafel en deden zich tegoed aan grote dranken en kleine spijzen. Zo’n spontaan feestje waarbij iedereen, min of meer toevallig, elkaar treft en besluit de rest van de dag in elkaars gezelschap te blijven. Zo’n feestje dat je wel elke week wilt organiseren, maar dat absoluut niet te organiseren is. Dat zijn charme ontleent aan de toevalligheid. Gelukkig weet je dat het beslist weer een keer zal gebeuren. Je hoeft er niets voor te doen.

© paul