Het valt niet mee om weer gewoon te gaan werken na een paar vrije dagen. Ik sta altijd vroeg op, ook op vrije dagen. Maar de vrijheid om lekker lang met de krant aan tafel te lummelen, nog eens rustig door de tuin te wandelen, die is weer even voorbij. We gaan, ondanks het mooie weer, gewoon over tot de orde van de dag. ‘s Morgens koffie, krantje, boterhammen smeren en snel naar de bus…En ‘s avonds weer vise versa… Ik ben altijd wel blij met het verzetten van de klok. In het voorjaar kan ik dan als ik thuiskom nog lekker in de tuin rommelen of gewoon even lezen in het zonnetje, of bedenken wat we zullen eten! (Plannen is nog steeds niet onze sterkste kant!) Gelukkig had ik voor vandaag al bedacht wat we zouden eten; er waren nog twee mooie biologische kipfilets, wat verse rode pepers, een mooie lente-ui en een staartje witte wijn. Een blikje tomaten hebben we altijd op voorraad en de tuinkruiden groeien dat het een lust is. Een mooi stoofpotje is dan snel gemaakt.

Gisteren maakte ik een stamppotje van aardappel en rauwe andijvie. Dat was veel te veel! Vandaag dus maar de restanten. Ik mengde wat blokjes kaas door de massa en strooide er met gulle hand, vers geraspte Parmezaanse kaas over. Even verwarmen in de oven en klaar.

Het stoofpotje met kip maak je zo;

• Voor twee personen;
• 2 biologische kipfilets, in plakken snijden
• 1 flinke lente-ui met het groen fijn snijden
• 1 teentje knoflook, pletten en fijnsnijden
• 1 rode peper, van zaad ontdoen en fijnsnijden
• 1 worstje in dunne plakjes (chorizzo of iets dergelijks)
• olijfolie
• een scheutje witte wijn
• 1 blikje tomaten
• vers geplukte rozemarijn, tijm, een blaadje laurier
• peterselie en basilicum

De stukjes kip even rondom aanbakken in de olie. Dan de stukjes worst, het pepertje, de ui en knoflook erbij en even meebakken. Afblussen met de witte wijn en de tomaten toevoegen. De kruiden erbij doen en het geheel een 40 minuutjes laten stoven. Intussen kun je fijn nog even van het zonnetje genieten. Strooi er vlak voor het opdienen nog wat peterselie en basilicum over.

Kopje espresso toe.

En nu maar eens bedenken wat we morgen zullen eten. Mijn collega wilde vandaag eens barbequen. Dat bracht me wel op een idee. Ik ben eigenlijk dol op geroosterd vlees. Gewoon een mooie entrecote of zoiets. Niet dat gedoe met allemaal verschillende, door de slager gemarineerde onbestemde lapjes en stukjes. Paul vindt er niks aan, een mooie worst vindt hij prima, maar om voor een worst dat vuur aan te steken is wel veel gedoe…

Ik ben wel nieuwsgierig naar hoe onze lezers dat doen. Steek jij bij het eerste zonnetje de barbeque aan, of heb je zo’n elektrische? Of heb je misschien een gruwelijke hekel aan die geroosterde lapjes vlees en ga je liever binnen zitten met een bordje spaghetti?

Ik hoor het wel, het blijft in ieder geval nog even mooi weer. Geniet ervan!

© ellen.

Marleen dacht op onze terugreis uit het Sauerland al een Ikea te bezoeken, helaas, alle Ikea’s die we op de heenreis zagen bleken op de terugreis opeens verdwenen. Ofwel; Tom-Tom says No! De schade moest dus rap ingehaald worden. Dan maar geen Ikea! Het Kind en Marleen gingen winkelen in Uden. Ze vertrokken zaterdagochtend al vroeg met een echte boodschappenlijst; wc-rolhouders, lampen, wasmanden en nog wat van die zaken die mensen met een nieuw huis nodig hebben. Ik vroeg nog voorzichtig of ze die ene poulier ook wisten te vinden…die van die lekkere kippen…en of ze dan zo’n kip…

Ik had er werkelijk in de verste verte niet op durven hopen dat ze ook echt met zo’n kip thuis zouden komen en ik had dus al een alternatief menu opgesteld. Beide dames winkelen graag, maar niet voor de dagelijkse boodschappen. Dus een poulier in Uden zoeken leek me wat teveel gevraagd tussen alle beslommeringen van de wc-rolhouders en lampekappen. Tot mijn grote verbazing kwamen de dames mét de door mij gewenste Kemperkip thuis! Wat een geluk, zomaar op een gewone zaterdag! Ik besloot dat de kip een onderdeel zou zijn van een mooie zondagse maaltijd. Feestelijk, je zou deze kip met Pasen kunen eten bijvoorbeeld.

Neem voor dit recept in ieder geval een goede kip; een biologische-, een Kemperkip of minstens zo’n Label Rouge kip en er zijn nog meer bijzonder smakelijke soorten. Koop vooral niet zo’n bleekgefokt ding, dat is jammer van de moeite. Het geheim van dit recept is dat de kip samen met de kruiden in een dichte pan langzaam gegaard wordt. De pan wordt gesloten met een deegrand tussen de deksel zodat alle geuren en aroma’s in de pan blijven. Pas aan tafel breek je de deegrand open.

• 1 flinke kip dus, van onbesproken gedrag
• 1 bosje platte peterselie
• 1 bosje verse tijm, wat takjes basilicum en rozemarijn, 1 laurierblad
• 1 dl olijfolie
• 1 citroen
• 40 teentjes knoflook mét schil. (Let op dat je goede knoflook koopt.)
• 500 gram bloem, wat water en wat olie om het deeg te maken om de pan dicht te plakken

Neem een vuurvaste pan met deksel, die in de oven kan. Verwarm de oven voor op 180 graden. Bundel een deel van de kruiden en stop dat samen met de citroen in de kip. Giet de olijfolie in de pan, schik de veertig teentjes knoflook erin en voeg nog een paar eetlepels gehakte kruiden toe. Roer alles even door en leg de kip op de kruiden. Maak van ongeveer 500 gram bloem, een beetje water en wat olie een mooi soepel deeg. Sluit de deksel van de pan en ‘plak’ de deksel dicht met het deeg. De bedoeling hiervan is dat er geen lucht, in of uit, de pan kan. Alle geuren en smaken blijven in de pan. Zet de pan zo, afhankelijk van de grote van de kip, ongeveer 1 ½ tot 2 uur in de oven.

Zet de pan op tafel en breek de deegrand. Haal de deksel van de pan en verdeel de kip én de teentjes knoflook. De knoflook heeft door het langzaam garen de agressieve smaak verloren en is nu zalvend zacht geworden.

Geef er in ieder geval wat brood bij om de saus mee op te dippen en de teentjes knoflook mee op te eten.

Marleen en Het kind; nogmaals bedankt, met Pasen maak ik iets lekkers voor jullie!

© ellen.