Tussen mijn laatste artikel en het daarop volgende van Ellen zat weer een goede week. En dat terwijl we onszelf juist hadden voorgenomen om het niet meer zo ver te laten komen. Echter overmacht noopte ons tot het verbreken van de zelfopgelegde stelregel. Of beter gezegd: we hadden geen keus.
We waren op onze stek in Luxemburg, Ellen liet je dat al weten in haar vorige artikel. En overal in Luxemburg werkt het internet prima, behalve uitgerekend bij ons. We hebben er in het verleden over gemopperd, dat doen we niet meer. Het haalt toch niet uit. Misschien biedt een te plaatsen versterker uitkomst. De toekomst wijst het uit.
Luxemburg is nu op z’n mooist. De beukenbossen vlammen in het zonlicht, het land is helemaal gehuld in warme tonen: geel, rood, bruin. Met de zon op het herfstblad wordt het waanzinnig, een flonkerende vlammenzee.
We betrokken een nieuw onderkomen (met dank aan Eupotours) en vulden onze wijnkelder aan. We aten en dronken er goed van en we lazen het ene boek na het andere. Hond Jaros beleefde zijn eerste vakantie. Allemaal zaken waar noch over bericht zal worden.
© paul
