Ze lagen zomaar in het weekend in het schap van onze thuissuper. Bonte worteltjes, geassorteerd, in een doosje. Leuk gezicht, een visuele aanwinst voor de zondagse maaltijd. Bij het schillen verloren de paarse exemplaren een en ander van hun kleur, het mocht de pret niet drukken. We kookten ze als gebruikelijk met worteltjes en dienden ze op met een lik goede boter.
Zoals gezegd, het zag er feestelijk uit. Jammer dat de smaak fors tegenviel. Flauw, weinig uitgesproken. En we hadden vergelijkingsmateriaal, wat tussen het maaltje lag een heuse bio-wortel van Bronlaak verscholen. Je ziet hem op de foto onderaan, diep oranje, ingeklemd tussen dat paarse exemplaar en dat groen-gele. Waarom Ellen nu uitgerekend die wortel meekookte weet ik niet, maar zoals gezegd bood het de mogelijkheid om een vergelijk te trekken. De bio-wortel won het met vlag en wimpel.
Enfin, het blijft een aardig gezicht, die bonte wortelberg. Wij gaan echter liever voor de smaak, dus dat worden weer gewoon bio-wortelen (van Bronlaak).
© paul
Het is ook mijn ervaring dat paarse wortelen er weliswaar leuk uitzien maar veel minder smaak hebben. Zou de typische wortelsmaak misschien juist met de oranje kleur te maken hebben?
Ik heb hetzelfde met bietjes. De chioggia bietjes zien er geweldig uit, maar smaken een stuk minder dan de ordinaire rode.