Brillat-Savarin…

Beaune
Zeg me wat je eet, en ik zal je zeggen wie je bent…

Misschien een beetje kort door de bocht deze uitspraak, maar Jean Anthelme Brillat-Savarin (1755-1826) had wel enig recht van spreken. En ik denk dat hij het oprecht meende…

Naast zijn bezigheden als politicus en bestuurder (voor en tijdens de Franse revolutie en de daaropvolgende epoque onder Napoleon Bonaparte) is de man beroemd gebleven als gastronomische godheid.

Hij publiceerde over gastronomie in de breedste zin. Zijn belangrijkste boek verscheen kort voor zijn dood in 1825. Tot op de dag van vandaag blijven er nieuwe edities van verschijnen. De Fysiologie van de Smaak heet het werk. Of eigenlijk: Physiologie du Goût, ou Méditations de Gastronomie Transcendante; ouvrage théorique, historique et à l’ordre du jour, dédié aux Gastronomes parisiens, par un Professeur, membre de plusieurs sociétés littéraires et savantes.

Deze uitspraak is ook van Brillat-Savarin: De tafel is de enige plaats waar men zich het eerste uur niet verveeld…

Of deze misschien: Dieren grazen en mensen eten, maar alleen een mens van geest weet hoé te eten…

Nog een uitspraak van Gastrofilosoof: Een dessert zonder kaas is als een mooie vrouw met één oog. Nou ja…

Er is een kaasje naar hem vernoemd.

De tekst op de foto stond geschreven op de ruit van een kookschool in de Bourgogne. Ze waren er even niet, een kwestie van gesloten wegens vakantie.

© paul

 

Lemmoncurd

 

lemmoncurd
Ik hang alweer een paar dagen met een pijnlijke voet op de bank en nu het wat beter gaat wilde ik vandaag eindelijk weer eens naar buiten gaan. Maar helaas, het regent en waait het alsof het herfst is. Niet erg aantrekkelijk voor een wandelingetje. Wat dan te doen op een druilerige zondagmiddag; juist, taart bakken! Maar eerst de vulling. Er waren nog veel biologische citroenen in huis, dus lemmoncurd leek me een goed idee.

Gebruik voor deze lemmoncurd onbehandelde citroenen, liefst biologische citroenen.

Om zoveel mogelijk van de etherische olie uit de schil te halen moet je de citroen raspen met een suikerklontje! Wrijft met een suikerklontje over de schil van een citroen. Boen zo de hele schil af. De citroenolie lost het klontje op.
Rasp boven de kom en gebruik zowel de suiker als de citroenolie.

Lemon curd;
2 grote citroenen
240 gram suiker én een stuk of vijf suikerklontjes om de schil van de citroen te bewerken
4 grote eieren
125 gram boter

Doe de suiker in een kom, pers de citroenen uit en voeg het sap erbij. Rasp de schil van de citroenen met de klontjes suiker boven de kom. Als één klontje op is neem je een nieuw. Ga zo door tot je zoveel mogelijk citroenolie uit de schil geraspt hebt.
Roer alles goed om.
Als alle suiker opgelost is mogen de eieren er één voor één bij.
Zet de kom au bain Marie, roer met een garde of met de mixer op de laagste stand.
Voeg de boter toe als de massa wat warm wordt en blijf roeren tot alle ingrediënten een mooi mengsel vormen dat eruit ziet als dikke honing.
Haal de kom dan van het vuur en blijf roeren tot de curd is afgekoeld.
Schep de curd in een glazen pot. Je kunt deze lemmoncurd in de koelkast zeker 2 weken bewaren.

© ellen.

 

Viskroketjes

viskroketjes
Ik had last van mijn voet zaterdag, dus ging Paul alleen naar de markt. We hadden wel zin in vis en Paul zou kijken wat er voor mooie vissen te koop  waren. Nou kan Paul heel goed boodschappen doen maar de hoeveelheden zijn nog al eens wat overdadig. Zo ook zaterdag. Hij kwam thuis met een flinke lading markwaar; verse groenten, sinaasappelen en ander fruit, kaas, bloemen én twee mooie dorades. Niks mis mee behalve dan dat ze veel te groot waren voor twee personen. Eén dorade was groot genoeg voor ons tweeën. We maakten ze toch alle twee klaar en bedachten dat we van één dorade de volgende dag viskoekjes konden maken. Een soort vooraf bedachte restverwerking. Dan ook maar meteen een dubbele hoeveelheid aardappelpuree gemaakt. De dorades schoongemaakt en ontschubt, bestrooid met peper en zout. Even bestreken met wat olijfolie en aan de bovenkant drie maal  tot de graat ingesneden. In elke inkeping een laurierblad gestopt. Ik gaarde de vissen in een voorverwarmde oven op 180 graden in ongeveer 25 minuten.

Eén dorade was inderdaad genoeg voor ons twee dus ontdeed ik de tweede vis van vel en graten en bewaarde het visvlees in de koelkast tot de volgende dag.

  • voor ongeveer 14 viskroketjes
  • 500 gram gaar visvlees, bijvoorbeeld dorade
  • 500 gram aardappelpuree
  • 2 eieren
  • een handvol kappetjes
  • gehakte platte peterselie
  • bloem
  • 2 eieren losgeklopt
  • paneermeel
  • olie om te frituren
  • botersaus met hardgekookt ei en kappertjes

 

Pluk het visvlees in kleine stukjes en meng het door de aardappelpuree. Schep er twee eieren door en de peterselie en de kappertjes. Breng de massa op smaak met peper en zout. Vorm er dan mooie kroketjes van. Haal de kroketjes eerst door de bloem, dan door de losgeklopte eieren en tot slot door de  paneermeel. Frituur de kroketjes in hete olie 5 minuten. Dien ze op met een salade en wat de botersaus.

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

 

Sardijns lamsvlees met zwarte olijven

Sardijins lamsvlees met zwarte olijven
Nog een recept uit het boek “De smaken van Italië”. Een stoofpotje van lamsvlees. Ik maak dat vaak, gestoofd lamsvlees. Soms met ansjovis en kappertjes, soms met een tomatensaus er zijn vele manieren te bedenken, meestal doe ik maar wat en gebruik wat er zoal voorhanden is. Dit keer besloot ik maar eens echt een recept helemaal te volgen. De combinatie van wijn, knoflook en chilipeper zorgen voor een mediterrane sfeer. Belangrijk in dit recept zijn de olijven. Kies voor mooie volsmakende zwarte olijven. Ik gebruikte olijven van de Turkse winkel, van die gerimpelde met pit.

  • voor 6 personen
  • ruim een kilo lamsvlees van bout of schouder in flinke blokken gesneden
  • 4eetlepels olijfolie
  • 2 flinke uien
  • 1 rode chilipeper, zonder zaad fijngehakt
  • wat chilivlokken
  • 1 teen knoflook
  • 1 dl rode wijn
  • 200 gram volsmakende zwarte olijven
  • wat fijngehakte platte peterselie
  • zout

Bak het lamsvlees in de olie op een hoog vuur aan alle kanten bruin. Schep ze uit de pan. Hak de uien, chilipeper, de chilivlokken en knoflook tot een fijne pulp en doe dit met wat extra olie in de pan. Roerbak op een laag vuur tot de uienpulp goudbruin is. Giet de wijn er bij en laat de saus 5 minuten zachtjes doorkoken. Doe het vlees terug in de pan en voeg de olijven toe. Stoof het vlees met de deksel op de pan op een heel laag vuur ongeveer een uur tot het vlees botergaar is. Voeg eventueel nog wat wijn toe als de massa te droog dreigt te worden.  Proef en breng verder op smaak met wat zout en peterselie.

Geef er penne of andere geribbelde pasta bij en een frisse tomatensalade.

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

Ossenstaart met selderij…

IMG_4015
En nóg een recept van Mevrouw Roden… Ik schreef het al, een prachtboek; mooie recepten in dat boek van Claudia Roden “De smaken van Italië”.

Ik beschreef op deze website al vele malen onze versies van ossenstaart, maar dit recept van mevrouw Roden is nét weer even iets anders. Een recept uit Lazio. Speciaal zijn vooral de toevoegingen van kaneel en van rozijnen. Het smaakte ons prima, weer eens een hele andere staart.

Voor vier personen

1 kilo ossenstaart in stukken 1 wortel 1 prei 1 stengel bleekselderij 1 takje tijm 2 laurierblaadjes zout en peper 75 gram spek , fijngehakt 1 ui, fijngesneden 2 tenen knoflook, fijngehakt 3 eetlepels olijfolie wat gedroogde oregano 1,5 dl droge witte wijn 1 blik tomatenstukjes een flinke snuf nootmuskaat 1 theelepel kaneel de harten van twee struiken bleekselderij 1 eetlepel rozijnen 1 eetlepel pijnboompitten.

Snijd het vet van de ossenstaart en doe de stukken in een grote pan. Overgiet het vlees met koud water, breng het aan de kook en schuim het goed af. Voeg wortel, prei, selderijstengel, tijm en laurier toe. Doe er peper en zout naar smaak bij en laat het vlees zo zeker 3 uur zachtjes garen. Haal de stukken vlees uit de pan en bewaar de bouillon voor later. Bak in een andere pan het spek met de ui en knoflook in de olijfolie tot het spekvet gesmolten is en de ui en knoflook goudbruin zijn. Voeg oregano toe en de stukken ossenstaart. Giet de wijn erbij en voeg dan ook de tomaten, zout, peper, nootmuskaat en kaneel toe. Stoof alles nog een uurtje tot het vlees boterzacht is.IMG_4022

Snijd intussen de bleekselderij in flinke stukken en kook ze in gezouten water beetgaar. Giet ze af en voeg ze bij de ossenstaart. Doe er de rozijnen en pijnboompitten bij en stoof nog tien minuten.

Geef er mooi knapperig brood bij.

Kopje espresso toe! Wauw, de Smaken van Italie! Er staat op dezelfde bladzijde als dit recept van de ossenstaart ook een recept voor Hersenen met boter en citroen. Daar heeft Paul zin in… Ik moet er nog even over nadenken…

© ellen.

 

Spaghetti met geitenkaas en ricotta.

spaghetti met geitenkaas en ricotta
Ik heb een nieuw kookboek! Nou ja, dat gebeurt vaker… maar dit is wel heel speciaal. Het boek is voor mij gloednieuw maar werd al in 1989 voor de eerste keer uitgegeven; ik heb het over “De smaken van Italië”, van Claudia Roden. In deze nieuwe, bijgewerkte editie zijn er nieuwe recepten toegevoegd en oude recepten zijn, waar nodig, bijgewerkt. Hoe dan ook, het blijft bovendien een schat aan verhalen. Claudia Roden voert ons door heel Italië. Ze vertelt verhalen over de eenvoudige plattelandskeukens, de boerenkeukens en de grote gerechten van de adel. Het boek leest als een roman en de gerechten zijn als een Italiaanse droom…

Ik ben dus even helemaal in de ban van dit geweldige boek en kook al een aantal dagen Italiaans volgens mevrouw Roden. Geen straf vinden wij, alleen zijn de omstandigheden nu even niet zo gunstig om uitgebreid te koken.

Ik had een heftig griepje waarvan de naweeën nog rondwaren, maar het is ook vakantie dus we zijn, griep of geen griep, toch maar afgereisd naar ons Luxemburgse huisje. Al veel eerder besloten we dat het lelijke keukenblok nu toch echt geverfd moest worden… Tja, daar zitten we dan met dat mooie kookboek in de verflucht…

Na de zoveelste laag schuren, verven enzovoorts vluchtten we vanmiddag even naar Arlon(B). Daar was een soort boerenmarkt met streekproducten, lammetjes en geitjes om te aaien, een sympathieke politieke partij, en wat er zoal meer op zo’n markt te vinden is; alles bio. Gezellig! Een lekker, huisgemaakt ijsje gegeten en natuurlijk wat mooie streekproducten gekocht. We vonden onder andere biologische, verse geitenkaas uit Barnich, een plaatsje onder de rook van Arlon. Paul scoorde een prachtige, zeer smakelijke bloedworst gemaakt van eend en varkensvlees, geproduceerd op de boerderij, ook in de buurt van Arlon. En natuurlijk was er Maitrank. Hoe kan het ook anders in de Hoofdstad van deze smakelijke wijn. Maar dat geitenkaasje gaf de inspiratie om toch even een snelle maaltijd klaar te maken. Troostrijk, snel, comfortfood! Recept uit “De smaken van Italië”, van Mevrouw Roden:

Ik heb het recept aangepast voor twee personen, verdubbel de hoeveelheden en je hebt genoeg voor vier.

  • 175 gram droge spaghetti
  • zout
  • 1 eetlepel boter
  • 125 gram ricotta
  • 125 gram verse geitenkaas
  • 4 eetlepels geraspte parmezaanse kaas
  • zwarte peper
  • flink wat geraspte nootmuskaat
  • citroenrasp.

Kook de spaghetti met zout in kokend water beetgaar. Smelt intussen in een andere pan de boter en voeg ricotta, geitenkaas en parmezaanse kaas toe. Voeg een beetje kookvocht van de pasta toe en roer alles goed door elkaar tot de kazen gesmolten zijn en je een mooie romige saus hebt. Voeg dan de citroenrasp toe en wat vers gehakte platte peterselie.

Giet de spaghetti af en doe hem in de pan met de kaassaus. Meng goed en breng verder op smaak met flink wat versgeraspte nootmuskaat en zwarte peper.

Geef er een tomatensalade bij van bijvoorbeeld zo’n mooie Coeur de boeuf tomaat met wat olijfolie en verse blaadjes basilicum.

Kopje espresso toe.

© ellen.

Waar is de Coeur de boeuf???

17 april 2007 015
Of je ze kent weet ik niet, maar ze bestaan. Die bolle, wat onooglijke tomaten, gelijkend op een runderhart, maar dan met diepe rimpels. In Frankrijk vind je ze zelfs op het kleinste plattelandsmarktje, bij de meest primitieve groentehandelaar, of gewoon bij het volk thuis. Ook Belgische markten laten zich niet onbetuigd en in het assortiment van hullie Super, groot of klein, zal de vrucht zelden ontbreken. Bij ons zie ik hem nooit. Vreemd toch…

Aan de kwaliteit mag het niet liggen, want die is boven elke verdenking verheven. Misschien heeft het wat met de prijs van doen, die is namelijk iets (maar slechts heel weinig) hoger dan die van onze waterbommen. Een andere reden kan ik niet bedenken. (Of ligt het eraan dat het Ministerie in een uithoek van Nederland huist terwijl de rest van ons land overspoeld wordt met het rode juweel?)

Zie ik die Coeur de Boeufs liggen, in welk buitenland dan ook, ik schaf ze onmiddellijk aan. Je kunt ze met gemak voor enige weken bewaren, mits niet overrijp. De vrucht rijpt overigens van binnen uit; oogt hij van buiten nog wat ontoegankelijk, wanneer je hem opensnijdt geurt de volle rijpheid je tegemoet.

De smaak doet je denken aan de rijpe tomaten uit je kindheid, maar de Coeur de boeuf is net een tikkeltje frisser, net iets minder zoet. En er zit een aardse ondertoon aan die smaak. Geschikt om mee te stoven in elk kostbaar gerecht is hij zeker, maar dat moet je niet doen…

Verreweg de beste manier om de Coeur de boeuf te gebruiken is om er een salade mee te maken. De simpelste manier overigens ook. Die misvormde tomaat weegt al gauw anderhalf tot twee ons. Snijd hem in dunne plakjes, druppel er wat van de beste olijfolie overheen, snipper er wat sjalot bij, peper en zout en wat schaafjes Parmezaanse kaas. Een paar gescheurde blaadjes basilicum mogen ook. Hetgeen je nu hebt is een alleskunner. Er is nauwelijks een maaltijd denkbaar waarbij deze tomatensalade niet de perfecte aanvulling is.
coeur de boeuf

Enfin, ik sla naar bevrediging Coeur de boeufs in, in de Walen, in Vlaanderen, in Luxemburg (in Frankrijk kom ik niet zo vaak…). Maar het moet toch eenvoudiger zijn, gewoon bij ons in de buurt. Wie, oh wie helpt me…

© paul

Ovenschotel met Bacalhau en prei

ovenschotel met bacalhau
Ik schreef het al vaak; onze zaterdagmaaltijd nuttigen we zelden met ons tweeën. Bijna elke zaterdag hebben we gasten aan tafel; Het Kind, haar Kruimel (hoewel Kruimel nog niet echt mee-eet, hij mag er graag bij zijn) Vriend Andy, De Jongste Bediende en Marleen en wie er zoal nog meer een hapje lusten. Ik vind het soms wel eens lastig om  iets heel nieuws te bedenken. Niet alle recepten zijn te vertalen naar een groter gezelschap en sommige recepten vind ik te bewerkelijk voor een vrije zaterdag. Heel vaak grijp ik dan terug naar een makkelijk menu waarvan ik weet dat iedereen het lekker vind. Beschrijven op deze website komt er dan niet van, je zit tenslotte niet op eindeloze beschrijvingen van hetzelfde te wachten beste lezer.

Gisteren bedacht ik maar eens iets te maken met de gedroogde vis die ik een paar weken terug in Luxemburg kocht, Bacalhau (Portugese spelling). Paul schreef er hier al eens over. Ook staan er op deze website al een paar mooie Spaanse en Portugese recepten. Gisteren mengde ik een aantal recepten en het werd weer iets geheel anders. Parmentier, maar dan met vis zou je kunnen zeggen. Zuiders en ook troostrijk eten voor zes personen.

Je moet deze gedroogde vis eerst weken. Zeker 48 uur in koud water. Ververs het water in die 48 uur een aantal keren.
Bacalhau

  • voor zes personen
  • 1200 gram gedroogde vis
  • laurier
  • 10 zwarte peperkorrels
  • 4 flinke preien
  • 2 kilo aardappelen

Zet de stukken geweekte vis op met koud water. Breng aan de kook en schuim  goed af. Voeg de laurier en de peperkorrels toe. Kook de vis dan nog 10 minuten,  schep ze uit de bouillon en laat de stukken vis even afkoelen. Bewaar de bouillon voor de saus.

Kook intussen de aardappelen met wat zout en maakt er een luchtige puree van. Was de preien en snijd ze in kleine stukjes. Verwarm wat olijfolie in een ruime pan en smoor daarin de prei beetgaar. Verwijder de graten en vellen van de vis en verdeel het visvlees in kleine stukjes. Neem een ruime ovenschaal en bedek de bodem met de prei.

Maak een bechamelsaus van 2 eetlepels boter, 2 eetlepels bloem, wat kookvocht van de vis en wat melk. De bechamel moet niet te dik zijn.

Schik de vis op de prei en giet er de bechamelsaus over. Dek de schotel af met de aardappelpuree.

Verwarm de oven voor op 180 graden. Bak de visschotel 30 tot 40 minuten tot de bovenkant een mooi knapperig korstje heeft.

Ik maakte er een Portugese eiersaus bij; Viscaina-saus, daarover later meer.

Kopje espresso toe!

© ellen.

 

 

Spaghetti Puttanesca, heel pover… en dan een Big Green Egg…

spaghetti Puttanesca
Het was een waar genot vandaag, eindelijk zon! Iedereen genoot zichtbaar van deze mooie lentedag. Ik kon wat eerder naar huis dankzij mijn teveel gewerkte uren, die moet ik toch ooit eens opmaken. Paul haalde mij in Eindhoven op en terwijl mijn doel een simpel terrasje was, schakelde Paul de Tomtom in; “Bergeijk, de grote vertegenwoordiger van Big Green Egg BBQ, goed? Gaan we gewoon even kijken”. “Uhhhm, ik wou in het zonnetje zitten, terrasje…”

De weg van de Lismortel in Eindhoven, waar ik werk, naar Bergeijk was vol met auto’s, hobbels en ander gedoe. Mijn humeur werd er niet beter op, maar goed, Big Green Egg… ik wilde ook wel eens weten hoe en wat. Eindelijk aangekomen bleken we beland bij een enorme kampeer/outdoor –  of hoe dat dan ook heten mag firma. Enigszins overdonderd betraden we de grote hal en zagen vrijwel meteen ons doel: Het Grote Groene Ei. Een hele stand vol met deze prachtige peperdure BBQ’s.

Het, bijzonder vriendelijke, personeel, gaf ons goede voorlichting en een mooie glossy folder, we draalden nog wat rond en bekeken de rest van de winkel… Pffft, zo’n groen ei kost niet niks… Moeten we toch nog maar eens héél goed over denken…

Gelukkig vond ik in deze zeer goed gesorteerde winkel nog wél een prima handschoen van dik gevoerd zeemleer voor maar € 4,95. Ideaal om mijn simpele, zeer goedkope, Luxemburgse Schwenkbraten te bedienen zonder mijn handen te verbranden.

Nou ja, we hebben het Groene Ding gezien, we zullen er eens een flinke discussie over voeren… Terug naar huis, nóg meer verkeer, warm, geen leuk terras, werd mijn humeur er eerlijk gezegd niet beter op; dit had ik me niet voorgesteld van een vrije namiddag… Grrr, “wat zullen we dadelijk eten? Is simpele pasta goed?”

Ja, simpele pasta is altijd goed! Geeft troost, schept vreugde!

“Maar niet zó simpel, geen Aglio Olio, ik heb zin in Puttanesca!”  En dat werd het vandaag beste lezer; Spaghetti Puttanesca. Goed eten na een vreemde dag. Goedkoop na het bekijken van de, geloof ik wel duurste BBQ. Prima om de eerste Lentedag te vieren. Een bord vol zon en beloftes, verzoening en troost.

Iedereen maakt het nét een beetje anders, dat mag. Dus alles ongeveer, maar met zeker deze ingrediënten…

  • Voor twee personen
  • 2 tenen knoflook, ontveld, geplet en heel fijngehakt
  • 3 eetlepels olijfolie
  • een paar tomaten of tomatenblokjes uit blik
  • 2 eetlepels kappertjes
  • een handjevol ontpitte zwarte olijven
  • 1 kleine chilipeper of chililvlokken naar smaak, zonder zaadjes, fijngehakt
  • wat gedroogde oregano
  • verse platte peterselie, fijngehakt
  • 4 ansjovisjes uit een potje, fijngehakt
  • eventueel vers geraspte, Parmezaanse kaas

Fruit de knoflook in de olijfolie tot hij licht kleurt. Voeg tomaten,kappertjes, olijven, chilipeper en oregano toe en laat alles zo’n 10 minuten pruttelen. Kook intussen de pasta al dente. Voeg de ansjovisjes en de peterselie bij de saus. Giet de pasta af en serveer met de saus. Serveer er een schaaltje geraspte kaas bij.

Kopje espresso toe en we waren weer helemaal tevreden.

Over dat Big Green Egg hoor je nog wel. Iemand ervaring met dit Ei? Wij horen het graag!

© ellen.

Gegrilde aubergines met saffraansaus, of hoe ik op één dag vier keer in de supermarkt kwam…

Aubergines met yoghurt-saffraansaus...
Goede vrijdag maakte ik aubergines met saffraansaus. Een vrije dag, onze school is die dag traditioneel gesloten, en besloot alvast  lekker vroeg de grote Paasboodschappen te doen. Vol goede moed naar onze buurtsuper AH. Ik deed mijn boodschapjes en thuisgekomen bedacht ik dat ik eigenlijk voor die dag zelf nog niets gepland had voor ons avondmaal, stom, maar eens kijken, er was van alles in huis… Intussen had Paul tijdens de wandeling met Hond Jaros een OV kaart gevonden op het veldje achter onze buurtsuper. Vervelend voor de verliezer zo vlak voor een lang weekend. Telefonisch melden dus, bij de gemeente…  “Houdt u het gevonden voorwerp thuis of wilt u het hier afgeven?” Tja? “Moet u wel snel zijn want wij sluiten onze kantoren om 12 uur!” Weinig keus dus, het was 11.45 uur. Bovendien zou de verliezer dan zeker tot dinsdag zijn OV kaart niet kunnen gebruiken. Ik hield de kaart thuis, vulde alle trellel in op de gemeentepagina en bedacht tegelijkertijd dat Facebook misschien wel een veel beter middel zou zijn om de eigenaar van de kaart snel op te sporen. Hopla, een berichtje op Facebook gezet, wat meteen liefdevol gedeeld werd…  Het Kind kwam langs met haar Kruimel en zei dat ik eigenlijk een kopie van de OV kaart zou moeten ophangen in de buurtsuper. Goed idee, dus togen Hond Jaros en ik op weg… dat was het tweede bezoek die dag… Thuisgekomen bedacht ik dat ik de aubergines die nog in de koelkast lagen wel weer eens wilde grillen, lekker sausje erbij, stukje vlees was al op voorraad. Saffraansaus erbij, lekker. Nu heb je voor die saus Griekse yoghurt  nodig, en die had ik dus níet… Derde bezoek aan de super… vlug, vlug tussen de grote Paas-inkopende mensen door, bakjes Griekse yoghurt, voorgeschoten bij de kassa en hollen naar huis…wil ik de saus gaan maken, blijk ik in de haast Griekse yoghurt met hóning gekocht te hebben!!! Stom, Stom, Stom!!! Ik had nu zo mijn zinnen op die saffraansaus gezet… Wéér terug dus…

  • Reken per persoon 1 aubergine, in de lengte in dunne plakken gesneden
  • Olijfolie
  • Voor de saus
  • 1 teentje knoflook uit de knijper
  • een paar saffraandraadjes
  • 2 eetlepels warm water
  • 1/4 liter Griekse yoghurt, zonder honing!
  • sap van 1/2 citroen
  • een paar schijfjes citroen, wat munt, wat koriander en lenteuitjes
  • peper en zout

 

Wrijf de saffraan met het water in een vijzel tot de draadjes opgelost zijn. Doe de yoghurt in een schaal en giet het saffraanwater erbij. Voeg knoflook en citroensap toe en klopt tot alles mooi gemend is. Proef of er eventueel peper en zout bij moet. Laat de saus zeker een uurtje staan zodat de smaken mooi kunnen mengen.

Kwast de aubergineplakken in met olijfolie en rooster ze kort in een grillpan of tussen een elektrische gril. Leg ze een keer om en om zodat er een ruitje ontstaat. Leg de aubergineplakken dan op een bakblik en gaar ze nog ongeveer 10 minuten in de oven op 180 graden. Je kunt ze ook langzaam grillen op de bbq. Zorg dan wel dat het vuur niet te heet is zodat ze langzaam kunnen garen.

Hak de kruiden fijn en strooi ze op een schaal. Schik daarop de aubergines en lepel wat saus in het midden. Bestrooi de aubergines met wat peper en zeezout en garneer met wat schijfjes citroen.

Over dat zeezout later meer! We aten laat die avond, het was lekker, de moeite van het heen en weer rennen helemaal waard! En, juist toen we genoten van een kopje espresso na de maaltijd ging mijn telefoon… de eigenaar van de OV kaart… of hij nog langs mocht komen…

© ellen.