Het beest kijkt knap sjaggerijnig. En dat, terwijl Ellen toch uitdrukkelijk liet weten iets “goeds” met hem te gaan doen…

Tweede Pinksterdag aten we bovenstaande mopperkont (en z’n maatje). Ellen grilde ze in de oven, naar beproefd recept, met alleen wat laurier, olijfolie, peper en zout. Er kwam een dikke maaltijdsaus bij van gestoofde tomaten. Een portie auberginepuree en een stuk brood maakten de maaltijd compleet.

Vis kopen we doorgaans op de zaterdagmarkt in Helmond, zo ook deze Dorade. Ze worden diepgevroren aangevoerd. We hebben altijd wel één of twee exemplaren op voorraad.

Er wordt nogal wat zeebrasem aangevoerd op de Nederlandse markten, de belangrijkste vertegenwoordigers uit die familie luisteren naar de naam Dorade. Er zijn twee soorten Dorade, maar wij kiezen altijd voor deze. Daar is geen speciale reden voor, behalve dan dat we hem meteen herkennen en het ook de meest aangevoerde soort is. Dorade rose heet-ie (Sparus aurata). In het Nederlands ook wel Goudbrasum, in het Engels Gilthead seabream. Hij komt voor in de oostelijke Atlantische Oceaan, van Noorwegen tot aan Angola. En natuurlijk in de Middellandse Zee. Hij staat niet op de lijst van bedreigde vissoorten.

Kenmerkend is de zwarte vlek, daar waar bij een normaal mens de oren zitten. En natuurlijk het gouden bandje op de neus. Onmiskenbaar duidelijk en ook in diepgevroren toestand eenvoudig te determineren. Voor de rest is de vis zilverig grijs met een lichtkleurige buik.

Ik maak de vis altijd zelf schoon. Het is een eenvoudig werkje en ik weet zo dat het goed is gebeurd. Hetzelfde geldt voor het ontschubben. Het hele gedoe kost me vijf minuten.

Ik heb even geen prijzen paraat, maar Dorade is geen dure vis. Hij levert evenwel op je bord een hoop visvlees van een zeer goede kwaliteit. Het vlees heeft een zachte, delicate smaak.  We hebben Dorade ook verwerkt in koekjes, in vissoep en in ragout.

Kijk je terug in ons archief dan zie je de Dorade vaak met inkepingen in het lijf, waarin laurierblaadjes zijn gestoken. Het is niet noodzakelijk, maar als je de vis gaat klaar maken zou je het eens moeten proberen. Die laurier laat een boel smaak na. Samen met het typische van het visvlees ontstaat er dan een geheel nieuwe sensatie van smaak en geur.

© paul

Vanavond maakte ik dorade uit de oven. Dorade is één van de meest geliefde vissen hier in huis, bijna het hele jaar door te verkrijgen op de markt. Gewoon mèt kop en graten. Wij maken ze zelf schoon. De vishandelaar maakt ze wel schoon, maar het ontschubben moet je dan toch zelf nog doen. Simpel met zo’n grote schelp (zie het artikel via de link)

Neem per persoon één dorade, schoongemaakt en ontschubt.
Wrijf ze in met grof zeezout, bestrooi de binnenkant met wat zout en peper.

Snijd de dorade aan de bovenkant drie maal in tot de graat. Steek in elke inkeping een laurierblad.

Smeer een bakplaat in met wat olijfolie en leg de dorades erop. Bak de vis in een voorverwarmde oven op 180 graden in ongeveer 25 minuten gaar.

Serveer de dorades met de nog een paar druppels van beste olijfolie die je kunt krijgen en een schijfje citroen.

Ik maakte er een tomatensaus bij van een paar verse- en een blikje tomaten, een uitje, twee teentjes knoflook, wat peper, kappertjes en wat verse koriander. Een aardappeltje in de schil gekookt en we hadden een prima maaltijd.

Espresso toe.

© ellen.