Brie de Melun…

Posted on January 22, 2014 by paul

Samen met de Brie de Meaux vormt de Brie de Melun de enige echte. Alle andere Brie is brie. Iedereen mag een briekaasje produceren, wereldwijd. Maar slechts Brie de Meaux en Brie de Melun hebben recht op het AOC keurmerk van de Franse staat. (Plus een paar kaasjes, direct geliëerd aan bovenstaande M & M.) Die uit Meaux vind je regelmatig bij ons, voor die uit Melun moet je wat dieper speuren. Het is evenwel een van de lekkerste kazen die ik ken. En het is Ellens absolute nummer één.

Ik schreef een goede acht jaar geleden, ook in januari, al eens een artikeltje over échte brie. En daar staat zo ongeveer alles in wat ik kwijt wil over de kaas. Je vindt het artikel HIER…

Lamsschenkelsmet kweepeer.

Posted on January 21, 2014 by Ellen Bouckaert

Vandaag was mijn vrije dag en dan wil ik liefst iets koken dat wat langer duurt. De rest van de week is er niet zoveel tijd om uitgebreid te koken. Paul moet werken dus die slaapt overdag. De diepvries moet ook weer eens wat leeggemaakt worden en een mooie stoofpot leek me een goed idee. Vanmorgen eerst even een rondje met Hond Jaros gelopen maar daarna had ik zo’n koude handen dat het wroeten in de diepvries pijnlijk werd. Ik greep dus het eerste beste pakje en besloot dat we -wat-het-ook-was- zouden eten. Lamsschenkels dus vandaag. En, wat een geluk, ik had ook nog twee kweeperen die al een tijdje ter decoratie op een schaaltje lagen. Recept lag voor de hand;
Lamsschenkels met kweeperen

Voor twee personen
2 lamsschenkels
olijfolie
1 flinke sjalot, fijn gesneden
2 tenen knoflook, geplet en grof gehakt
pimentpoeder
gemberpoeder
een plukje saffraan
zout en flink wat peper
2 grote pommedore tomaten, in stukjes gesneden
wat water
1 kweepeer
sap van een halve citroen
kaneel, een snufje
klein lepeltje honing

Wrijf de schenkels in met pimentpoeder, gemberpoeder, peper en zout. Verwarm de olie in een kleine pan, mét deksel, die ook in de oven kan. Braad daarin de schenkels rondom bruin, voeg ui en knoflook toe en bak even mee. Doe er dan de tomatenstukjes bij en bak ze ook even. Voeg dan water toe zodat de schenkels half bedekt zijn en het plukje saffraan. Zet de pan, met de deksel erop in de voorverwarmde oven en laat ze, op 160 graden, in ongeveer 1 1/2 uur zachtjes stoven.

Zet intussen een pan water op en voeg daarbij het sap van een halve citroen. (het citroensap voorkomt dat de peren bruin kleuren) Snijd met een scherp mes de kweeperen in vieren en doe ze snel in het kokende water. Laat ze zachtjes ongeveer 10 tot 30 minuten pruttelen tot de peren zacht zijn. De kooktijd varieert nogal. Mijn peren waren vandaag in 20 minuten mooi gaar. Giet de peren af en laat ze afkoelen tot je de klokhuizen eruit kunt snijden. Doe ze dan in de pan met de lamsschenkels, met de vlezige kant omhoog. Strooi er wat kaneel over en druppel er wat honing op. Laat zo nog even stoven. Keer na vijf minuten de stukjes peer om en stoof nog een paar minuutjes.

Dien op met rijst of couscous of gewoon wat knapperig stokbrood.
Kopje espresso toe!
© ellen

Nostalgie op Blue Monday; varkenshaasje met zuurkool en gorgonzolasaus

Posted on January 20, 2014 by Ellen Bouckaert

Tja, ik heb er persoonlijk niet zo’n last van die Blue Monday, maar het is een gegeven, lees Twitter en Facebook en dan we hebben vandaag een opkikker nodig, dat is wel duidelijk.

Een opkikkertje dus vandaag en tegelijk nou maar eens een recept uit de ‘oude doos’. Een leuk initiatief van Els, van website ‘Eetlust’; zij was haar oude kookboeken aan het doorlezen en besloot een aantal van de hele ‘oude recepten’ nog eens uit te voeren. Dat sprak mij wel aan, goed idee, ga ik ook doen… Vervolgens ontbrak me de tijd om nou weer eens echt in die oude boeken te duiken en was ik het hele plan alweer bijna vergeten… tot ik vandaag besloot dat de diepvries ook weer eens wat leeggemaakt moest worden. Ha, daar lag nog een prima biologisch varkenshaasje van de Sumiranboerderij. Eigenlijk heel nostalgisch zo’n varkenshaas; wie eet dat nog gewoon gebraden? Er was een tijd dat dit stukje varken als heel sjiek werd benoemd, dat at je met Kerst of andere bijzondere feestdagen. Een beetje saai ook zo’n varkenshaas; weinig vet, dus weinig smaak. Smaak moet je zelf toevoegen. Varkenshaas heeft, wat mij betreft, altijd een flinke saus nodig, room, pikant, veel peper…

In de koelkast lag ook nog een mooi stuk Gorgonzola en ik was te lui om verse groenten te gaan kopen, dus resultaat; varkenshaas met gorgonzolasaus en zuurkool, want zuurkool hebben we gewoon zelf in de kelder, handig! Beetje vreemd, maar bijzonder lekker.

Braad de varkenshaas langzaam rondom bruin en laat even zachtjes doorgaren. (tijd is afhankelijk van dikte grootte enzovoorts, voel of het vlees nog meegeeft… en bedenkt welke garing je wilt. Ik houd niet van helemaal gaar, een beetje rosé mag wel.) haal het vlees uit de pan en laat het onder folie even rusten.

Saus:
1 sjalot, heel fijngesneden
lepel boter
klein lepeltje bloem
wat bouillon
scheutje room
75 gram gorgonzola in kleine stukjes gebrokkeld
peper, zout en wat vers gehakte peterselie

Verwarm de boter en smoor de sjalot snippers daarin lichtbruin. Voeg de bloem toe en smoor even zachtjes mee. Voeg een paar lepels bouillon toe, een scheut room en de gorgonzolastukjes. Laat alles langzaam aan de kook komen en maak de saus af met peper, zout en wat vers gehakte peterselie.

Samen met de eigengemaakte zuurkool en een paar gekookte aardappelen was dit een mooie maaltijd!

Kopje espresso toe!

Pêkskesvergadering en de nieuwe Carnavalskraker

Posted on January 19, 2014 by Ellen Bouckaert

Nog een paar weken te gaan tot Carnaval; hoog tijd om te vergaderen over de pêkskes. Vanmiddag verzamelen we met de hele vriendengroep op de Witte Brug om na te gaan denken over onze carnavalsoutfit. Ik bakte vanmorgen al een perentaart om het geheel een feestelijk tintje te geven. De Jongste Bediende zorgt vanavond voor het eten en vriendin Marleen zal ongetwijfeld zorgen voor een hapje en een drankje zodat de vergadering niet met droge keel uitgezeten hoeft te worden. Ook ons geliefde Showorkest Octaaf Alaaf, kortweg de SOA, maakt zich op voor het komende feest. Gisteren presenteerden zij hun nieuwste Carnavalskraker: Dat smaakt naar meer! Nou ja, heel toepasselijk op ons weblog vond ik zo. Een geheel Gemerste productie. (en voor wie niet bekend is in Gemert, ook de pastoor is helemaal echt! Een herder die nog snapt hoe hij zijn kerk vol moet houden!)

De taart blijft nog even in de vorm dat vervoert wat makkelijker. Wij gaan op pad, je hoort er nog wel meer over beste lezer!

Gebakken garnalen met veel knoflook en zeekraal om het ‘januari gevoel’ te verdrijven.

Posted on January 16, 2014 by Ellen Bouckaert

Ik heb eigenlijk een verschrikkelijke hekel aan de maand januari. De knusse, super ruiende kerstboom is weer opgeruimd, het gezellige gedoe moet wijken voor zakelijke rekeningen, financiële jaaroverzichten en meer van dat gedoe. Het is toch nog koud en somber buiten. Brr… mensen moeten weer zo nodig op dieet, stoppen met roken, hardlopen, goeie voornemens uitvoeren… Nou ja, met die goeie voornemens, daar is natuurlijk eigenlijk niets mis mee, ware het niet dat het meestal neerkomt op een heel chagrijnig gezelschap dat zo half januari moet erkennen dat alle goede voornemens mislukt zijn; dieet is alweer wat minder, één sigaretje kan wel, hardlopen in die regen… nou ja daar zou je ook vervelend van worden! En dan wordt het op sommige dagen ook al weer wat eerder licht, daar zit ík dan weer niet op te wachten. Ik doe het liefste dan maar weer de kaarsjes aan, de gordijnen dicht en denk dat het nog midwinter is. Ik heb ook geen zin (en ook geen reden) om op dieet te gaan, en versoberen prima, maar de diepvries ligt nog vol met allerlei lekkers dat ook nog op moet. Superluxe om het januari chagrijn te verdrijven op een doodgewone donderdag:

Grote garnalen met zeekraal voor twee personen
500 gram grote rauwe garnalen
300 gram zeekraal
1 sjalotje, heel fijngesneden
klontje boter, géén margarine of olie
4 tenen knoflook, geschild en geplet
1 citroen
peper en zout
eigengemaakte mayonaise
arachideolie

Was de zeekraal en snijd eventuele harde stukjes weg. Verwarm de boter en smoor daarin het sjalotje even glazig en voeg daarna de zeekraal erbij. Smoor alles nog een paar minuutjes door. Niet te lang! De zeekraal moet nog mooi knapperig blijven! Maal er flink wat zwarte peper over. Verhit de olie in een grote platte pan en bak daarin de knoflook even zachtjes aan. Schep ze uit de pan en bak de garnalen snel om en om tot ze mooi roze zijn. Voeg de knoflook weer toe en een paar parten citroen. Dien snel op met mooi knapperig brood en een glas droge witte wijn. Januari depressie verdwijnt als sneeuw voor de zon! Kopje zeer sterke espresso toe en je kunt al uitkijken naar de lente! © ellen

In Flanders Fields…

Posted on January 16, 2014 by paul

Hoogst actueel lijkt de foto, nu er dit jaar overal aandacht wordt geschonken aan het feit dat 100 jaar geleden de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Ach lezer, daar zul je nog vaak en veel van horen, mogelijk tot vervelens toe.

Voor mij evenwel is al die publiciteit over de Grote Oorlog een goudmijn, ik interesseerde me al een eeuwigheid voor de catastrofe. Elke dag weer kom ik in de kranten, maar vooral toch op internet voor mij nieuwe zaken tegen. Dingen die ik nog niet wist, aanvullingen op gegevens die me wel bekend waren.

Dat bier heeft niks van doen met de herdenkingen van dit jaar, het bestond al een tijdje. Ik dronk het en was er tevreden mee. Al herinner ik me wel dat de gegevens op internet niet overeenkwamen met mijn bevindingen. Verder weet ik er weinig meer van. Aantekeningen van destijds kwijt, je kent dat wel van mij…

Schiet me nog wat te binnen, ik laat het je weten.

De naam van het bier is overigens een directe verwijzing naar het oorlogsgedicht van John McCrea: In Flanders Fields the Poppys blow… (In Vlaanderens Velden bloeien de Klaprozen…) McCrea schreef de definitieve versie op 8 december 1915.

De brouwers van het bier heten (Brasserie) De Clerck. De brouwerij is gevestigd in Frans Vlaanderen. Geloof me, al zijn het Fransen, ze zijn óók Vlaams…

Eigengemaakte zuurkool met gekonfijte wilde eendenpootjes

Posted on January 14, 2014 by Ellen Bouckaert

Na ja, alle goede voornemens ten spijt bleef het hier weer even akelig stil… Geen tijd, drukke bezigheden… Je kent dat misschien wel beste lezer; er moet iets aan de Hypotheek veranderd worden, je bent samen nog geen halve leek en moet toch bedenken hoe of wat er met zo’n hypotheek moet gebeuren… Verder, de Facebookkijkers zagen al een voorproefje, werd Paul gisteren uitgebreid gefotografeerd. Er moest een mooie foto gemaakt worden bij een interview. Wij dachten dat is even “klik”, en hopla klaar… Het tegendeel was waar. De fotograaf besteedde zo’n anderhalf uur aan het maken van de foto’s. Onze huiskamer veranderde in en heuse studio met lampen, camera’s, statieven en achtergrond tapijt (rollen papier op een standaard). Hond Jaros werd helemaal gek van al dat leuke spul en toen de fotograaf voorstelde om ook Hond Jaros in het plaatje op te nemen was hij helemaal niet meer te houwen… Papier kapot, hond door het dolle en … Goed, Hond Jaros in de tuin gelaten en verder serieus poseerwerk zonder hond. We zijn heel benieuwd naar de foto’s, je hoort er nog van beste lezer. Dit alles terzijde, we maken het verder goed… We aten in alle haast een snelle maaltijd gisteren; mootje zalm, wat gestoofde venkel erbij en na afloop een mooie film op tv.

Vandaag dus het gedoe met de hypotheek; wat los je af, hoe verdeel je de rest… brrr. Wij deden ons uiterste best om te snappen hoe en wat voor ons goed is. Onze adviseur Edward probeerde ons uit leggen hoe-het-allemaal-het-beste-voor-ons-zou-zijn… Wij zijn niet zo thuis in dit soort zaken en vertrouwen blindelings op Edward. Hij gaat dat allemaal weer prima regelen! Tijd voor een troostrijke maaltijd, dat snappen wij in ieder geval!

Eindelijk maar eens iets over die zelfgemaakte zuurkool. De zuurkool is prima gelukt, behalve dan dat ik de kruiderij iets te nadrukkelijk vind. Wij hadden daar samen al een stevige discussie over; nu blijkt dat ik toch wel gelijk heb. Als je zuurkool zelf maakt; gebruik spaarzaam kruiden. Die kruiden kunnen er later ook nog bij als je de porties zuurkool verwerkt. Een hele pot met karwijzaad is erg nadrukkelijk van smaak. Je kunt die Kummel ook later toevoegen als je de zuurkool stooft. Verder is de smaak en consistentie uitstekend.

Bij een goede poelier kochten we een schaal met gekonfijte wilde eenden pootjes, kant-en-klaar dus. De pootjes van deze wilde eendjes zijn stukken minder vet dan die van hun gefokte familie. Ze zijn wel in een flinke dosis vet gekonfijt, maar het vel en het vlees moet je snel warm maken om de pootjes sappig te houden. Ik legde een flinke laag van onze eigengemaakte zuurkool in een ovenschaal, schikte de pootjes en wat van het vet erop en dekte de schaal af met folie. De schaal ging zo 15 minuten in de oven bij een temperatuur van 180 graden. Folie eraf en nog 15 minuten wat bruin laten worden. Erbij aardappelpuree, grof gestampt met een flinke zwier zwarte peper.

En natuurlijk, espresso toe!

Van verse laurier en een warme winter…

Posted on January 8, 2014 by paul

Hand- en spandiensten, daar ben ik goed in. Terwijl Ellen de supervisie houdt over de bereiding van de maaltijden, hak, snijd en schil ik ten dienste van… Ik ruim op en was af, ik proef eens wat en geef mijn mening. Nagenoeg elke kooksessie word ik de tuin in gestuurd met een keukenschaartje om de keuken te voorzien van verse tijm, rozemarijn of peterselie, overdag, maar ook in volslagen duisternis, ijs en weder dienende…

Uit voorzorg plaatsten we onze laurier, zoals elk jaar, al geruime tijd geleden op een veilige, vorstvrije plek. Roept Ellen om laurierblad, hoef ik dus niet naar buiten, ik duik nu de badkamer in. Dat is de plaats waar de stuik overwintert, daar pluk ik wat ik nodig heb.

Het kost me elke keer meer moeite om die pot-en-plant in de late herfst naar binnen te sjouwen. De plant groeit en ik wordt ouder… Het lijkt er dit jaar op dat het überhaupt een zinloze exercitie was, gezien de temperaturen. Eergisteren, dinsdag de zevende januari werd er in onze contreien een goede veertien graden boven nul gemeten, in januari! Het bleek een record, de warmste dag sinds aanvang van de metingen in de Bilt.

Ons éne dagblad belooft al dagen weersverslechtering, het andere houdt zich wijselijk op de vlakte. Als die winter niet heel snel komt dan hoeft het voor mij niet meer. Voor je het weet is het Carnaval, en dat feest mag ik graag een beetje droog en bij redelijke temperatuur vieren…

P.s.: voordat we weer die hele verwarring krijgen op deze site: ja, laurierblad kun je ook vers gebruiken. Er is niks giftigs aan, niks ongezonds ook. De smaak is een beetje anders. Of je laurier vers gebruikt of in gedroogde vorm is een kwestie van voorkeur, een kwestie van smaak.

Dorade met sinaasappelsaus

Posted on January 7, 2014 by Ellen Bouckaert

Pfoe, wij zijn moe, doodmoe. Dat komt zo beste lezer; Paul en ik kunnen samen uren winkelen, rondstruinen in grote Franse of Luxemburgse supermarches, Nederlandse groothandels of over de Helmondse markt slenteren. Dat is voor ons winkelen. We doen ideeën op, smeden plannen voor een lekkere maaltijd en gaan vervolgens thuis of in ons hutje in Luxemburg of in ons piepkleine caravannetje blij aan de slag met de inkochte etenswaren. Vandaag echter moesten er andere zaken gekocht worden, geen verse vis of prachtig rundvlees, geen truffelolie of mooie Bourgogne, nee, een winterjas, broeken voor Paul, schoenen en nog zowat van die saaie dingen… We lieten Hond Jaros, na een forse wandeling, thuis met zijn superkluif en togen naar shoppingstad Eindhoven. Brr, niets voor ons, maar wél alles met 70 % korting! Dat dan weer wel! Ik heb vandaag zeker 4 flessen mooie Bourgogne uitgespaard! Ik snap nu ook heel goed dat de echte Shopaholics geen tijd hebben om te koken en na afloop bij een Mc Donalds neerstrijken, het vreet energie dat shoppen! Maar goed, we hebben gekocht wat nodig was, we hebben het gevoel veel geld uitgespaard te hebben en gingen toch blij naar huis; daar lag een mooie dorade op ons te wachten! (en Hond Jaros natuurlijk!) Je zou na zo’n vermoeiende dag wensen dat er een kok in je keukentje alvast de gewenste maaltijd klaargemaakt had, maar helaas, we moesten gewoon zelf aan de slag.
Toch allemaal niet zo moeilijk; een visje uit de oven, een mooie saus, een aardappeltje en wat venkel erbij. Eigenlijk ook niet zoveel werk.

Koop mooie verse dorades, schoongemaakt of maak ze zelf schoon. Een per persoon is ruim voldoende.
◾Voor twee personen;
◾2 niet te grote dorades, schoongemaakt
◾olijfolie
◾peper en zout
◾een paar dunnen schijfjes citroen
◾6 verse laurierblaadjes

Bestrooi de binnenkant van de vis met peper en zout. Maak met een scherp mes drie inkepingen op de flank van de vis en stop daarin een blad laurier. Wrijf de dorades in met olijfolie. Stop een paar schijfjes citroen in de buikholte en leg de vissen in een met olijfolie bestreken ovenschotel. Verwarm de oven voor op 180 graden. Gaar de vissen in ongeveer 25 minuten.

Dien op met deze sinaasappel-dillesaus:
◾een klein bosje verse dille, fijngehakt
◾een eetlepel sinaasappelrasp (een liefst biologische schil van een sinaasappel schoonboenen en de buitenkant raspen)
◾100 gram boter
◾2 theelepeltjes mosterd
◾2 hardgekookte eidooiers

Smelt de boter. Kruimel de eidooiers heel fijn en meng alles door de gesmolten boter. Verwarm de saus nog even (niet laten koken) en dien snel op.
Serveer de dorades op een mooi groot bord. Je fileert de vis aan tafel en schept er dan de saus over.

Restje Kerst 2013…

Posted on January 3, 2014 by paul

Elk jaar worden er foto’s gemaakt van de feestelijke Kerstdis in ongeschonden staat, maagdelijk en zuiver… Het komt er zelden van om ze te tonen op de web site. De plaatjes van gerechten, anekdotische gebeurtenissen en leeg flessengoed blijken altijd weer te prevelleren boven de feesttafel.

Toch is het een heel gedoe om elk jaar weer te zorgen dat iedereen een plaatsje heeft en dat het er verder pico bello uitziet. Het tafelgedeelte bestaat uit drie gedeelten. Aan de kop wordt onze huiskamertafel gebruikt, die is het breedst en kan op geen andere plaats worden ingezet. Aansluitend volgt de keukentafel van Zjak, en afgesloten wordt (tegenwoordig) met de tuintafel van Zjak. De stoelen zijn een erfenis van Het Café aan de Overkant, ze staan al jaren opgeslagen op het zoldertje van de schuur van Marleen en de Jongste Bediende.

Serviesgoed komt uit kelder en keukenkast van het Ministerie, bestaande uit eenvoudig Russisch gebruiksgoed, afgewisseld met keramiek uit Lunéville. Het bestek is in een ver verleden bij elkaar gesprokkeld ten behoeve van gezamenlijke vakanties met veel personen. Wat betreft de glazen blijft het ook sprokkelen. Evengoed lukt het elk jaar weer…

De aankleding van de tafel was dit jaar in handen van Lotte en Flora, met een controlerende taak voor het Kind. De menukaart werd zoals altijd gemaakt door Neel. Zij kan dat en ze doet het met liefde, ook dat jaar weer.

Sientje van Loon is een naam die we onszelf als groep (en met z’n allen) hebben toegedicht om de klup van vrienden te kunnen benoemen. Het is oorspronkelijk de naam van een fictief vrouwtje uit een volksliedje.

Aan de tafelschikking werd geruime tijd gerommeld…

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…