Het verzamelt zich al weer een beetje. Wat langzaam komt het op gang. Kwestie van een enerverende zaterdagavond, het werd laat. Een avond waarop we ons presenteerden als groep. De Zwarte Kabouter Bende… Enfin, bekijks zat.
In afwachting van de Grote Optocht die straks langs het Ministerie komt getrokken, versieren we de buurt nog een beetje. De eerste alcoholica worden geschonken, ook kopjes thee zijn erg in trek.
Tot straks lezer…
© paul
Zondag barst het carnaval los las ik in de Volkskrant van gisteren. (Wat zegt ze???) Enfin,.. het was lang geen onaardig artikel, het ging met name over het gedoe in Den Bosch. Het is wel eens anders geweest. Er waren jaren dat de Volkskrant überhaupt niks schreef over het feest terwijl die andere kwaliteitskrant NRCH volstond met een lullige foto van een dronken jeugdprins.
Ik voel me altijd wat tekort gedaan. Wel pagina’s vol over het Suikerfeest (een miljoen deelnemers), niks te melden over Carnaval (vijf miljoen deelnemers!). Té lullig voor de grachtengordel, boertige jolijt uit de Zuidelijke Wingewesten, dom en dronken vermaak voor medelanders die met een té zachte tongval spreken. ( Noordelanders, die lolbroeken met iets te dikke nekken die hun belabberde teksten staan te humpen op het mediapark hebben dus écht niks van doen met carnaval, écht niks!)
Ach, ik moet niet zeveren. Ik dien beter te weten. Al het volk dat zijn beste vermogen inzet om mij te laten lachen, en ook ik, die zijn best doet om het volk te vermaken. Een warm bad, dat is Carnaval….
Niet beginnen wij zondag, we zijn al dágen aan de gang. Sleuteloverdrachten vonden her en der al op woensdag plaats. Op donderdag vierden de Meisjes Ouwewijvenfeest. Vrijdag trokken alle schoolkinderen in optocht door der straten, zo ook hun leerkrachten. ‘s Avonds was het druk in het dorp alsof het carnavalszondag was.
Op deze zaterdag kwam eenieder die ertoe doet even langs op het Ministerie. Deze bracht een krat bier, die dan weer een bokaal drop. De traditionele kerrysoep werd ingevroren ingevlogen, alsmede een struis appeltakken en een bund toverhazelaar. En nog meer bier, en wijnen, en borrels. Zelf werkten we aan een grote pan ossenstaartsoep, we bezochten de zaterdagse Helmondmarkt, we zorgden voor brood en vleeswaar. Een grote schaal varkensworst, en een kleinere met half-om-half vlees, kaas heel oud en jong…
Ach mensen, alles en iedereen is er klaar voor… De eerste gasten stromen binnen! Tot later.
© Paul
Jeroen Brouwers is de grootste levende Nederlandstalige schrijver (dat vind ik, ja!).
In zijn bundel Restletsels (Atlas Contact, 2012) lees ik de volgende anekdote:
Daags voor Allerheiligen publiceert de Vlaamse krant De Standaard op haar web site een bericht over Brouwers voorlaatste roman Datumloze dagen. Een literaire jury heeft beslist dat Brouwers in voornoemde roman de “mooiste sterfscène in de wereldliteratuur” heeft beschreven.
Brouwers is trots en aangedaan: Nu kan niet langer worden genegeerd, [ ] dat ik niet alleen een groot, maar ook nog een veel groter schrijver ben!
De dagen daarop wacht hij met spanning op het verschijnen van het artikel in de papieren versie van De Standaard…
Na Allerheiligen en het daarop volgend weekend naar de krantenwinkel om de Standaard te kopen. Blijkt sedert 8 uur ‘s morgens totaal te zijn uitverkocht. Mijn magistrale sterfscène, het hele dorp is er voor dag en dauw op uitgetrokken om… Neen. Omdat er een bon in staat, na vertoon waarvan en betaling van € 25 men in een der winkels van de Colruytketen recht verwerft op een doosje met zes flesjes bier van de trappistenabdij in Westvleteren.
© paul
En dan heb je weer een halve pan rijst als overschot. Je had je nog zo voorgenomen om deze keer een veel kleinere portie te maken, maak uiteindelijk zit je toch weer met een rest om een weeshuis mee te voeden. De hond vindt het heerlijk, maar ook voor hem is het teveel. En weggooien is geen optie!
Hoe deden we dat ook al weer in onze “arme” tijd? vroeg ik me af. Iets met groenten erbij, zoveel was zeker. Ik ben dan maar aan de slag gegaan met wat ik zoal nog in huis had.
Bak de gesnipperde sjalotten en gehakte knoflook in de olijfolie op een middelhoog vuur aan tot ze mooi glazig zijn. Stort de in blokjes gehakte venkel in de pan en zet het vuur iets hoger. Verdeel de tomaatjes in kwarten en stort erbij. De oregano erdoor, de paprikapasta, de witte wijn en de bouillon. Even flink doorkoken en dan de pan op de kleinste pit. Deksel op de pan en de zaak kan een goede drie kwartier heel zachtjes stoven. De laatste vijf minuten de gekookte rijst mee laten stoven. Afmaken met peper en zout.
© paul
Al het biologische varkensvlees is op, we moeten nodig nieuwe voorraad gaan kopen bij de Sumiranboerderij. In de supermarkten hier in het dorp kun je ook wil biologisch vlees kopen maar wij vinden dat niet lekker en bovendien erg duur. Nou ja, er zit dus niets anders op dan rund- of lamsvlees te eten of vis of vegetarisch deze week. Iedere keer hetzelfde stoofpotje gaat vervelen dus besloot ik vandaag maar iets anders te maken dan anders. Delicious inspireerde me tot deze Thaise curry van rundsvlees. Ik veranderede het recept een klein beetje en paste de hoeveelheden wat aan.
Voor de kruidenpasta hield ik ongeveer dezelfde hoeveelheid aan als in het recept van Delicious. De curry wordt dan flink pittig. Wil je het wat minder pittig, neem dan minder van de chilivlokken.
Gebruik een pan met deksel die in de oven kan. Verwarm de oven voor op 160 graden.
Stap de chilivlokken, komijnzaad, peperkorrels, kardemom en het zeezout in een vijzel fijn. Voeg uien, gember, koriander en knoflook toe en stam er een mooi pasta van. Verhit de olie en bak het rundvlees rondom lichtbruin aan. ( bak het vlees in delen dan wordt het sneller bruin en gaat het niet aan het garen i.p.v bakken)
Neem het vlees uit de pan en bak nu de kruidenpasta even aan in de olie. Bak ongeveer 2 minuten onder goed roeren, tot de kruiden beginnen te geuren. Doe dan het vlees terug in de pan en giet er de kokosmelk over. Voeg de aardappelen toe en de vissaus, het stukje citroengras en de suiker. Giet er vervolgens wat water op tot alles helemaal bedekt is en zet de pan met deksel in de oven. Na drie uur is het vlees het zachten de saus ingekookt. Controleer om het half uur of er nog genoeg vocht in de pan is en voeg eventueel wat water toe. Als je een dikke saus wilt haal dan het laatste half uur de deksel van de pan en laat de saus zo verder indikken.
Haal de pan uit de oven en bestrooi met veel vers gehakte koriander. Wij aten er witte rijst bij. Al met al viel de gaartijd hier wat langer uit en omdat je op het laatst flink moet roeren, viel het vlees wat uit elkaar. Ziet er niet zo fraai uit, maar lekker was het wél!
kopje espresso toe!
© ellen.
Zelf pasta maken is niet echt moeilijk, maar; het is wel makkelijk als je een pastamachine heb en als je echt pastameel kunt gebruiken. Het pastameel is verkrijgbaar in Italiaanse delicatessenwinkels of bij de groothandel. Ik koop het pastameel bij de Sligro, prima kwaliteit De Cecco.
Vandaag maakte ik cannelloni gevuld met gehakt en eekhoorntjesbrood. (Het eekhoorntjesbrood hebben we deze herfst zelf geplukt en gedroogd, je kunt het ook gedroogd kopen bij Italiaanse winkels. In de herfst kun je de paddenstoelen vers gebruiken)
Ik maak pastadeeg altijd in dezelfde hoeveelheid/verhouding, meestal is dat genoeg, soms iets teveel. Voor het receptvan vandaag is de hoeveelheid deeg teveel. Ik sneed van de restanten wat pasta (tagliatelle) die eten we morgen. Je kunt de restanten ook gebruiken voor in de soep of zo.
Rol de pasta uit tot vier lappen. Snijd dan acht stukken van 25 cmx25 cm. Er blijft wel wat deeg over, dat verwerk je tot pasta voor in de soep ofzoiets.
Fruit de ui en knoflook zachtjes aan in wat olijfolie. Voeg het gehakt erbij en bak tot het vlees bruin is. Haal de paddenstoelen uit het weekwater en knijp het vocht eruit. Hak ze fijn en voeg ze bij het gehaktmengsel. Bak nog even en voeg peper,zout en nootmuskaat naar smaak toe. Zet het vleesmengsel opzij en laat het afkoelen.
Rol de pasta uit tot vier lappen. Snijd dan acht stukken van 25 cmx25 cm. Er blijft wel wat deeg over, dat verwerk je tot pasta voor in de soep of zoiets.
Kook de pastavellen in kokend gezouten water in 3 minuten gaar. Schep ze voorzichtig uit de pan en leg ze op het aanrecht.
Roer de eidooier en de peterselie door het afgekoelde vleesmengsel. Schep de vulling nu op de pastavellen. Op ieder vel een mooi verdeeld strookje vulling. Leg op elke vulling een paar stukjes mozzarella en rol de pasta tot cannelloni.
Beboter een ovenschaal en verdeel twee eetlepels van de tomatensaus over de bodem. Leg daarop de cannelloni naast elkaar en zorg dat de schaal mooi passend gevuld is. Schenk de rest van de tomatensaus erover. Schik de rest van de mozzarella over de pasta en strooi er de Parmezaanse kaas over. Zet de schotel in de voorverwarmde oven op 180 graden. Ongeveer 20 minuten.
Kopje espresso toe!
© ellen.
Enfin, er was door omstandigeheden allerhand schrijfsel blijven liggen. Zo ongeveer mijn laatste bezigheid, voordat ik me in het Grote Grogavontuur stortte, was de bereiding van een vaatje zuurkool.
Ellen gaf me de vrije hand en Vriend Jan werd verzocht om een en ander op video vast te leggen, Jan filmt goed!
Intussen staat de inhoud van dat stenen vat al weer bijna een week te fermenteren op een stil plaatsje in de keuken. Vanaf morgen mag het verhuizen naar de kelder. Nog een week of vijf en we eten verse zuurkool.
De opnamen die Jan maakte zijn van prima kwaliteit. De komende dagen moet er gemonteerd worden, want ik liet nogal wat steekjes vallen. Taalkundig, maar ook in spel en gebaar. Zodra het filmpje klaar is zetten we het op de site. Ik ga je daarom niks vertellen over dat zuurkool maken, heb nog even geduld.
Ach, misschien over de foto. Ik ben daar doende de verse kool te kneuzen met een houten stamper. Dat breekt de structuur en het zorgt mede voor het uittreden van de sappen. Allebeide bevorderlijk voor het fermentatieproces.
We gaan vaker fimpjes maken (mits Vriend Jan enz…).
© paul
Ik ben deze week al zeker vijf keer drijfnat geregend, mijn haren beginnen ervan te krullen… Paul is aan het opkrabbelen van een flinke griepaanval en hoest nog wat na… Dan eet je geen liflafjes; dan wil je Comfortfood! Zacht zalvend zalig eten, zonder poespas!
Maak eerst de saus; smelt de boter en laat de sjalot daarin zachtjes glazig worden. Voeg de mosterd erbij en roer goed. Voeg de bloem erbij en laat die even mee fruiten. Blus af met wat bouillon en witte wijn ( klein beetje van elk). Roer tot je een mooie gladde saus hebt. Breng verder op smaak met peper en zout en een scheutje room en laat de saus even doorkoken.
Was de prei en snijd ze in fijne ringen. Smelt wat boter in een pan en laat daarin de prei even stoven. Voeg een scheutje witte wijn toe en sudder nog even door tot de prei bijna gaar is. Breng op smaak met peper en zout.
Neem een ovenschaal en leg de prei in het midden. Leg daarop de stukjes kabeljauw. Schik de aardappelpuree eromheen en overgiet alles met de saus. 15 minuutjes in de oven op 180 graden en klaar is je zalige, zalvende maaltijd! geschikt voor zieken, bejaarden en iedereen die weer eens kletsnat geregend is! Glas witte wijn erbij en je voelt je weer helemaal happy!
Lijkt ingewikkeld, maar klaar in minder dan 20 minuten!
Kopje espresso toe!
© ellen.
Heerst er griep in den lande, ik ben de klos. Het zij in het vroege stadium van de nationale aanval, hetzij in het late. Tussendoor kan ook. Ondanks griepspuit en andere zorgvuldig gekozen voorzorgen krijg ik mijn deel mee. Elk jaar weer…
En natuurlijk komt het nooit uit. En natuurlijk heb ik juist nu van alles te doen. En natuurlijk moet er juist nu weer van alles beschreven worden. Enfin…, het grootste leed is inmiddels geleden. Vanaf morgen ga ik er weer serieus tegenaan. Vandaag beperk ik me, het zoemt nog teveel in mijn kop.
Ellen bakt nu de kalfskarbonaadjes aan, erbij een stoofpotje van linzen, spek, pepers en tomaat. Ik begin weer zin in eten te krijgen. De afgelopen dagen was dat wel anders.
Ik hoefde niks, ik verlangde niks. Met rust gelaten worden, dat wilde ik. Evengoed was ik dankbaar voor de ongevraagde zorgen. Het Kind liep mijn rondje met Hond Max. Ellen schermde me af tegen de kwade invloeden van de buitenwereld. En aan het eind van weer een vruchteloze, half verslapen dag werd ik de nacht in gedreven met haar eeuwenoud medicijn, een zelf gebrouwen drankje: de grog…
Pers een citroen uit en doe het sap in een glas. Schud daar een dubbele borrel (of iets meer) bruine rum bij. Vul het glas af met gloeiend water en breng op smaak met goede honing. Ga in bed liggen en slurp de drank in grote slokken naar binnen. De drank moet heet geconsumeerd worden.
Voel al na korte tijd de weldadige werking van warmte, alcohol en smaak. Je wordt rozig en binnen “no time” zak je weg. Je verhitte lijf krijgt nog eens een extra opdonder en al snel lig je te baden in het zweet. Je zorgt dat het dekbed je blijft omsluiten zodat de warmte bewaard blijft. Je droomt weg en slaapt de rest van de nacht als een roos.
Morgen weer een dag…
© paul
Cassoulet; een beroemd gerecht uit het zuiden van Frankrijk. Een stoofschotel met witte bonen en veel vlees die langzaam in de oven gegaard wordt zodat er een mooie korst bovenop komt. Onno Kleyn schrijft: “Het is een embleem, een icoon, een ijkpunt in moeilijke tijden”. Ik las ook ergens over een schoenmaker die zijn zaak nooit sloot, behalve als er cassoulet gegeten werd. Dan hing hij een bordje op: “Gesloten wegens Cassoulet”.
Cassoulet,al jaren wilde ik dit gerecht een keertje maken. Maar zoals dat gaat met die dingen: het kwam er gewoon maar niet van. Totdat ik vorige week in de Volkskeuken de bijdrage van Onno Kleyn las: een recept voor cassoulet! Nu was het bovendien ook nog ijskoud vriesweer en we hadden wel zin om met een klein gezelschap de koude te verdrijven, kortom ideale omstandigheden voor De Cassoulet. Ik zocht naast het recept van Onno Kleyn nog wat meer informatie over cassoulet en toen begon het gedoe pas goed; in welke schaal, welke bonen, wel of geen lamsvlees gebruiken, tomatenpuree erbij, wel of geen paneermeel… Hoe meer informatie ik vond, hoe duidelijker dat het me werd; cassoulet verschilt per streek. Sterker nog, verschilt per dorp en iedereen vindt dat hij of zij de enige échte cassoulet maakt. Nou ja, duidelijk moge zijn dat de cassoulet een eenpansgerecht is uit de zuidwestelijk Langedoc. Er zijn drie versies; die van Toulouse, Castelnaudary en Carcassonne. Het gerecht heeft zijn naam te danken aan de aardewerken pot waarin het wordt gestoofd; de Cassolle en die Cassolle worden gemaakt in Uxel een dorpje in de buurt van Castelnaudary.
Probleem nummer één diende zich aan: de aardewerken pot. Wij hebben kasten vol aardewerken potten maar net die, met die wijde opening… We vonden mooie potten op internet en reden naar Limburg om er een te kopen. Leuk uitstapje, leuke bedrijfje. We kochten er ook nog een zuurkoolpot, maar daarover later meer. Thuisgekomen begon ik toch te twijfelen. De opening was niet wijd genoeg en het leek ook dat niet alle bonen en het vlees erin konden. Na lang zoeken en discussiëren besloot ik toch maar één van onze eigen oude schalen te gebruiken en dat bleek een prima keuze. Belangrijk is dat het een wijde schaal is, zo ontstaat er een groot oppervlak voor de korst en die korts is belangrijk voor de echte cassoulet.
Het vlees was allemaal wel te koop, misschien vooraf wel even bestellen bij een goede slager. Knoflookworstje kon ik niet vinden maar goede braadworst was een alternatief. Gekonfijte eendenpootjes had ik nog. De bonen, die heel essentieel zijn, kon ik hier nergens vinden. In mijn boeken stond dat ik witte Lingot-bonen moest gebruiken, Onno Kleyn liet weten dat ze ter plaatse bonen uit de Tarbe gebruiken; haricots tarbais. hij raadde mij aan om Noord-Hollandse Krombekken te nemen en dat heb ik dus gedaan. Prima advies.
Zet de varkenspoot en de zwoerd op met ongeveer 3 liter water. Doe de ui met de kruidnagels, de tijm en laurier erbij en trek er op een zacht vuur en mooie bouillon van. Breng de bouillon op smaak met peper en zout. Zet de bonen op met ruim koud water, breng ze aan de kook en schuim af. Kook ze in ongeveer 30 minuten gaar. Braad de worst en de stukken schouder even aan. Fruit de uien en de knoflook ook even aan. Leg onder in de schaal wat van de fijngehakte zwoerd en daarop een laagje bonen. Kruid met flink wat zwarte peper en wat zout. Verdeel het vlees over de bonenlaag en bedekt dat met de rest van de bonen. Giet er zoveel bouillon op dat alles mooi onderstaat. Laat de schotel 2 uur garen op 170 graden. Vul eventueel aan met bouillon als het te droog dreigt te worden. Als de korst bruin is steek je er met een spatel door. Dat moet volgens Onno Kleyn zeven keer gebeuren, ergens anders las ik dat het acht keer moet… Nou ja, het wordt altijd íets anders…
Deze versie van de Cassoulet is genoeg voor 8 personen die van te voren een lange winterwandeling gemaakt hebben. Beetje groene salade en wat brood erbij is meer dan genoeg.
© ellen.