Heerst er griep in den lande, ik ben de klos. Het zij in het vroege stadium van de nationale aanval, hetzij in het late. Tussendoor kan ook. Ondanks griepspuit en andere zorgvuldig gekozen voorzorgen krijg ik mijn deel mee. Elk jaar weer…
En natuurlijk komt het nooit uit. En natuurlijk heb ik juist nu van alles te doen. En natuurlijk moet er juist nu weer van alles beschreven worden. Enfin…, het grootste leed is inmiddels geleden. Vanaf morgen ga ik er weer serieus tegenaan. Vandaag beperk ik me, het zoemt nog teveel in mijn kop.
Ellen bakt nu de kalfskarbonaadjes aan, erbij een stoofpotje van linzen, spek, pepers en tomaat. Ik begin weer zin in eten te krijgen. De afgelopen dagen was dat wel anders.
Ik hoefde niks, ik verlangde niks. Met rust gelaten worden, dat wilde ik. Evengoed was ik dankbaar voor de ongevraagde zorgen. Het Kind liep mijn rondje met Hond Max. Ellen schermde me af tegen de kwade invloeden van de buitenwereld. En aan het eind van weer een vruchteloze, half verslapen dag werd ik de nacht in gedreven met haar eeuwenoud medicijn, een zelf gebrouwen drankje: de grog…
Pers een citroen uit en doe het sap in een glas. Schud daar een dubbele borrel (of iets meer) bruine rum bij. Vul het glas af met gloeiend water en breng op smaak met goede honing. Ga in bed liggen en slurp de drank in grote slokken naar binnen. De drank moet heet geconsumeerd worden.
Voel al na korte tijd de weldadige werking van warmte, alcohol en smaak. Je wordt rozig en binnen “no time” zak je weg. Je verhitte lijf krijgt nog eens een extra opdonder en al snel lig je te baden in het zweet. Je zorgt dat het dekbed je blijft omsluiten zodat de warmte bewaard blijft. Je droomt weg en slaapt de rest van de nacht als een roos.
Morgen weer een dag…
© paul
Sterkte namens ons Paul! Maar met zo’n zelfgemaakte Grog van Ellen kom je er wel weer snel bovenop!