Kalfsmerg…

ossobuco

Zelden heb ik ergens last van bij het schrijven. Het proces gaat doorgaans langzaam, maar eenmaal bezig rolt er altijd wel wat leesbaars uit. Meestal is de kwaliteit aardig doorsnee, een enkele keer val ik van mijn stoel van verbazing, bewondering en eigendunk. Ik moet wel opletten om niet voortdurend in superlatieven te vervallen. Het staat zo lullig, dat hemel-hoog prijzen. En het klinkt ongeloofwaardig ook. Maar soms moet het lezer, soms moet het…

Een kalfsschenkel heeft een bot, en dat bot bevat merg. Je krijgt het er gratis en voor niks bij. En dat is mooi meegenomen, want niets is lekkerder dan een sneetje wit brood met goeie boter en een hompje merg. Echt waar! Men mag mij er ‘s nachts voor uit bed porren, ik wil er gaarne een stuk voor omfietsen en ook ben ik niet te beroerd om derden hun deel afhandig te maken onder valse voorwendselen. Zo lekker vind ik dat!

Terwijl ik dit stukje uit de computer zit te rammelen besef ik dat ik iets dergelijks al eerder schreef. Ik zoek het op en er blijkt zo’n superlatievenartikel  te staan op 2 januari 2009. Enfin, lees het zelf maar na.

© paul

Hoe kalfsschenkel ossobuco wordt…

ossobuco

Ik had de kalfsschenkels gisteren ochtend al uit de vriezer gehaald, vandaag moest er dus écht iets mee gedaan worden. Al mijn andere plannetjes ten spijt werd het Ossebuco naar Ministerie’s beproefd recept. Omdat het alweer even geleden is dat het recept op dit web-log stond schrijf ik het nog maar een keer op.

  • 2 kalfsschenkels,
  • bloem,
  • boter of olie,
  • 1 ui,
  • 2 middelgrote winterwortelen,
  • 2 stangen bleekselderij,
  • 2 fijngehakte tenen knoflook,
  • 200 gram fijngehakte tomaten,
  • 1 glas witte wijn,
  • beetje bouillon,
  • tomatenpuree,
  • peterselie,
  • geraspte citroenschil
  • peper en zout.

Dep de schenkels droog en snijd ze aan twee kanten op de rand in tot op het vlees. Bestuif de schenkels met wat bloem en bak ze daarna aan weerskanten mooi bruin. Fruit in een stoofpan de ui en knoflook glazig. Voeg daarna de in fijne dobbelsteentjes gehakte bleekselderie en de wortel toe en laat het geheel even bakken. Voeg de fijngehakte tomaten toe en laat alles even aan de kook komen. Leg het vlees op de groenten, schud het glas wijn erbij en eventueel een beetje bouillon. Nu de deksel op de pan en het geheel mag anderhalf à twee uur zachtjes stoven. Hak peterselie en vermeng die met geraspte citroenschil.

Leg de schenkels op de borden, schik er de groenten omheen en bestrooi dat met de gremolada van citroenrasp en peterselie. Dien op met goed brood.

© paul

Gegratineerde venkel…

gegratineerde venkel

Een venkelknolletje, ach er ligt er altijd wel één in onze koelkast. Je kunt ze gemakkelijk een tijdje op voorraad houden en zo heb je altijd wat achter de hand. Bij voorbeeld om een beetje te gebruiken bij het pocheren van een visje, of als extra accent in een snelle salade, fijngehakt over de gerookte zalm of gewoon als groente bij de dagelijkse maaltijd. Ik dacht dat het wel overal zo zou zijn. Toen ik dat in gezelschap ter sprake bracht bleek echter dat een hoop volk niet van venkelknolletjes houdt?! Asjemenou, wie had dat gedacht? Enfin, onze gegratineerde knolletjes. Voor de liefhebber, zullen we dan maar denken…

  • 2 venkelknolletjes,
  • olijfolie,
  • geraspte kaas,
  • peper en zout.

Snijd de knollen van boven naar beneden in partjes. Verhit olie in een pan en bak de partjes rondom bruin. Voeg dan een heel klein beetje water toe en laat de venkel 10 minuten stoven. Haal de venkel uit de pan en laat even uitlekken. Smeer een beetje olijfolie uit over de bodem van een vuurvaste schotel. Schik de parten in schotel en strooi er rijkelijk kaas over. Plaats de schotel in de oven, die is voorverwarmd op 180 graden. Na een klein kwartier is de schotel klaar. Serveer direct.

We aten er aardappeltjes uit de oven bij en gemarineerde lamskarbonades.De witte Elzaswijn paste uitstekend en toe was er nog wat Shropshirekaas.

  • Het bakken van de groente verandert wel degelijk iets met de smaak, die wordt er mild van.
  • Welke kaas je gebruikt maakt voor een belangrijk deel uit hoe het gerecht uiteindelijk smaakt. Alle te raspen kazen zijn geschikt. Wij gebruiken graag Parmazaanse kaas, maar zeker zo vaak komt het voor dat er gebruikt wordt wat er net op dat moment in huis is. Dat levert verrassingen op. En het is nog nooit fout gegaan.

© paul

Runderstoofvlees met penne…

runderstoofvlees met penne

Ik zit al twee dagen met een pak zakdoeken aan de keukentafel te denken wat ik nu echt lekker zou vinden…Maar er is op dit moment eigenlijk niets waar ik zin in heb. Een boek lezen lukt zelfs niet, snuf, snuf, snotter, nieuwe zakdoek…Waar is dat Vicks ding?

Een flinke verkoudheid legt een fors deel van je smaakpapillen lam en “geen zin in eten” doet de rest wat mij betreft.

Ik kon gisteren nog net bedenken dat ik maar een flinke stoofpot van het een of ander zou moeten maken, lekker pittig, veel pepers en veel knoflook. Genoeg voor zeker twee dagen.

Een stoofpot van rundvlees met tomaten en olijven. Pepers, basilicum en oregano, een beetje zon in de winterkeuken.

  • Voor vier personen:
  • een beetje olijfolie
  • 1000 gram rundvlees, liefst ‘sucadelappen ‘ , in grove dobbelsten gesneden
  • 1 flinke ui, fijngesneden
  • 1 rode peper, zaad verwijderen en het vruchtvlees heel fijnsnijden
  • 4 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
  • 1 glas rode wijn
  • 1 blik tomatenstukjes (of in het seizoen, verse tomaten)
  • 1 kleine winterwortel, in klein blokjes gesneden
  • 2 stengels bleekselderij, in fijne blokes gesneden
  • oregano
  • laurierblad, wat rozemarijn
  • een handjevol mooie zwarte olijven
  • peper en zout
  • Basilicum en peterselie

Verwarm de olijfolie en fruit daarin de ui en de knoflook even zachtjes aan. Schep alles uit de pan en bak dan in dezelfde pan de dobbelsteentjes vlees rondom bruin. Voeg ui en knoflook weer toe. Doe de stukjes wortel en selderij erbij en schep ze even om en om. Voeg de wijn en tomatenstukjes toe en de kruiden. Sluit de pan en laat alles nu zeker 3 uur heel zachtjes stoven. Roer en proef af en toe en voeg de olijven toe. Misschien moet je er ook nog wat bouillon bij doen. Roer er vlak voor het opdienen nog wat versgehakte peterselie en basilicum door. Serveer met een ‘korte pasta’, bijvoorbeeld penne.

Wij aten een stukje kaas toe. Een Munsterkaasje van rauwe melk; heerlijk met een paar kummelzaadjes.

Kopje espresso toe!

© ellen.

De kazen van Corsendonk…

Corsendonk]

Het is niet de supermarkt waar we onze dagelijkse boodschappen doen, maar het blijft zaak om de Lidl in de gaten te houden. Die in ons dorp is goed voor verse regionale groenten en verder vind je er met regelmaat kwaliteitsaanbiedingen tegen zeer gunstige prijzen. Vandaar…

Vorige week hadden ze even Corsendonk bier in de aanbieding. Tripel en dubbel boden ze aan, bij Corsendonk heet dat Agnus en Pater. De prijs was prima en we sloegen dan ook een voorraadje in. Als een soort bijgift lagen er ook kaasjes van Corsendonk te pronken.

Die kazen worden niet in het voormalig Augustijnen klooster gemaakt. Corsendonk, gelegen binnen de gemeentegrens van Oud-Turnhout, is al lang geen klooster meer. Zowel bier als kazen komen van verschillende producenten. De familie Keersmaeker uit Oud-Tunhout nam eind negentiende eeuw de bierproductie over, en naar ik begrijp is de brouwerij nog steeds in handen van die familie. En de kazen worden gemaakt door de firma Kempico uit Gierle in de Antwerpse Kempen. Kazen en bier dragen hetzelfde logo, alsof ze onlosmakelijk bij elkaar horen. Het is wat je noemt een concept. Er straalt middeleeuwse ambachtelijkheid vanaf en Bourgondische degelijkheid. De VVV van Oud-Turnhout heeft er vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw dan ook hard aan gewerkt om “het Product” op de kaart te krijgen, en dat is ze best gelukt. En laten we wel wezen, niet ten onrechte. Prima kaas, prima bier…

Het is een half harde kaas, ook wel priorijkaas genoemd. Je vindt dit soort kazen volop in Begië, zowel in Vlaanderen als in de Walen. Zelfs in de Oostkantons worden ze gemaakt. En deze Corsendonk neemt terecht een prominente plaats in tussen zijn soortgenoten. We hebben wel mindere gegeten.

Romig, zacht van smaak, een tikje zoet met een lichtnotige ondertoon. Gemaakt van gepasteuriseerde melk en met een absoluut vetgehalte van 26%. Rondom een bruin waslaagje. De kaas is uitstekend in de koelkast te bewaren en de smaak blijft overeind wanneer de kaas licht gekoeld wordt gegeten. (Beter is het om op tijd een stukje op kamertemperatuur te laten komen. Álle kazen, dus ook deze, winnen dan aan smaak.)

Toen ik zaterdagochtend van mijn werk kwam sneed ik wat mooie plakken en belegde er een paar sneden zwaar brood mee. Zo eet je de kaas het best. En natuurlijk dronk ik een glas Corsendonk Pater, eh twee, eh…

Toen ik dan laat in de middag uit bed kwam was de rest van mijn kaasje opgepeuzeld. Kwestie van heel veel bezoek op de zaterdag middag en een gulle gastvrouw.

Corsendonk]

Oh ja, het kaasje woog bijna een kilo en het kostte me acht euro en nog wat.

© paul

Meegebrachte eetwaren…Hoe doe je dat???

broccoli, penne en gorgonzola

Sinds een paar weken is mijn werkrooster gewijzigd. Ik werk nu op dinsdag niet meer van 9.00 tot 17.00 uur, maar van 13.00 tot 21.00 uur. Een soort avonddienst dus. Allemaal niet zo erg maar hoe doe ik dat met eten? Net iets te laat om bij thuiskomst nog een warme maaltijd klaar te maken. Iets te eten meenemen zou dus een optie zijn, ware het niet dat ik niet goed weet wat. Collega’s die ook de avonden werken lossen het op verschillende manieren op; favoriet zijn de kant-en-klaar maaltijden van de diverse grootgrutters, maar er zijn ook collega’s die een restmaaltijd inpakken en opwarmen. Dat opwarmen kan alleen in een grote magnetron, een andere mogelijkheid om iets klaar te maken is er niet. Sterker nog, er zijn meestal ook geen borden (die worden opgeborgen in de, afgesloten, kantine. Scheelt afwas!) Iedereen eet dus uit plastic bakjes! Super ongezellig! Tot nu toe verkies ik het dan ook maar om mijn pauze over te slaan en tussendoor een broodje te eten, maar na een paar weken begint me dit toch op te breken. Eten meenemen dus, maar wat?

Kant-en-klaar maaltijden vind ik meestal niet te eten. Ik heb weinig of geen ervaring met magnetrons. Ik zou bijvoorbeeld een schoteltje thuis kunnen klaarmaken zoals hierboven;broccoli en penne met gorgonzola, maar wat gebeurt er in de magnetron als ik dat warm maak? Wordt de penne hard, of supergaar? Valt de kaas in rare deeltjes uit elkaar?

Wie geeft mij goede raad? Wie kan me recepten geven voor een eenvoudige, smakelijke, gezonde, in de magnetron op te warmen maaltijd? Oja, ik reis met openbaar vervoer, dus het moet ook nog een beetje simpel in te pakken en te vervoeren zijn!

Ik ben heel benieuwd beste lezers hoe jullie dit soort zaken oplossen.

© ellen.

Torta de naranjas, ofwel amandeltaart met sinaasappel…

amandeltaart met sinaasappel, torta de naranjas

Elke week appeltaart gaat ook vervelen dus ging ik maar eens op zoek naar een mij onbekent recept. Dit mooie taartje vond ik in het boek “De keuken van Spanje en Portugal”, van Elisabeth Luard. er gaan erg veel amandelen in de taart, vrij duur als je snippers koopt. Je kunt beter een grote zak ongepelde amandelen kopen bij Turkse winkels. Je moet ze dan wel even blancheren en pellen.

Dit recept is vanwege de rum niet zo geschikt voor kinderen! .

  • Voor een springvorm van 18 centimeter:
  • Verwarm de oven op 200 graden
  • 2 kleine, liefst biologische, sinaasappels
  • 4 grote eieren
  • 175 gram fijne suiker
  • 225 gram gemalen amandelen
  • 1 klein glas rum

Bekleed de bodem van de springvorm met bakpapier. Smeer de zijkanten in met boter en bestrooi met wat fijne suiker.

Boen de sinaasappels goed schoon en snijd één van de sinaasappels horizontaal in dunne schijfjes. Leg de schijfjes sinaasappel in een mooi patroon op de bodem van de springvorm. De taart wordt ondersteboven gebakken! Rasp de schil van de andere sinaasappel en pers het sap eruit. Bewaar het sap.

Doe de eieren in een kom en klop tot je een schuimig mengsel hebt. Voeg de suiker toe en blijf kloppen tot de massa mooi stevig is en je een streep kunt trekken met een mes. Spatel er dan voorzichtig de sinaasappelrasp door en de gemalen amandelen.

Bak het taartje ongeveer 45 tot 50 minuten gaar. Laat de taart 5 minuten rusten. Stort de taart, met de onderkant boven, op een bord, verwijder de ring. Meng de rum met het sinaasappelsap en sprenkel dat over de taart.

© ellen

Pittige gestoofde kool…

gestoofde witte kool

Nog een keertje kool, dat had ik beloofd. Witte kool ditmaal; groente van het seizoen, goedkoop en gewoon uit Nederland. Je kunt kool natuurlijk garen in water maar door de kool in eigen vocht klaar te maken krijg je een veel beter resultaat. Als basis gebruikte ik het recept van Marcella Hazan voor Venetiaanse gestoofde kool en voegde daar nog wat paprika en pepers aan toe om een lekker pittige koolschotel te krijgen.

  • 1 kleine witte kool, de stronk verwijderen en heel fijn snijden
  • wat olijfolie
  • 1 lente-ui in kleine stukjes gesneden
  • 1 kleine rode paprika, in kleine stukjes
  • 1 verse rode peper in fijne reepjes
  • 1 eetlepel gehakte knoflook
  • zout en flink wat zwarte peper
  • 1 eetlepel ciderazijn
  • wat vers gehakte platte peterselie

Verwarm de olie en bak de ui zachtjes lichtbruin Voeg als de ui glazig is de knoflook, de paprika en de stukjes rode peper toe een smoor ze even mee. Doe er dan de kool bij een schep om en om. Voeg peper en zout toe en de ciderazijn. Schep nog eens goed om tot de kool wat geslonken is en doe dan de deksel op de pan. Laat de kool zo, onder af en toe roeren zeker 1 tot 1 1/2 uur stoven.
Er gaat dus geen water bij, de kool wordt in eigen vocht gestoofd. De temperatuur moet heel laag blijven.
Roer er vlak voor het opdienen nog wat fijngehakte peterselie door.

lamsworstjes

Wij aten er pittige lamsworstje bij, gekocht bij de Turkse slager Sabir in Helmond. Slager Sabir maakt die worstjes sinds kort zelf. Een experiment, aldus de slager. Een zeer geslaagd experiment vinden de klanten! Prima te combineren met deze winterse kool.

Kopje espresso toe!

© ellen.

De Knoflooksoep van Johnny…

7 sep 010

Een kop vol snot en ogen als spleetjes. Te weinig adem voor een lange wandeling en geen zin in een goed boek. Dat is zo ongeveer de stand van zaken op dit moment. Enfin, ik denk dat ik het gedoe snel moet couperen. Ik grijp terug naar een probaat middel van de helaas te vroeg overleden dichter en performer Johnny van Doorn. Ik maak zijn knoflooksoep regelmatig, en ik weet absoluut niet wat er nu zo gezond aan is, maar ik kikker er altijd mirakuleus van op. Deze keer (zoals nagenoeg élke keer) rommelde ik wat met de samenstelling zoals de Dichter die beschreef. Ik geef je het recept van mijn actueel brouwsel.

  • 2 liter bouillon,
  • 2 bollen knoflook (= 30 à 40 teentjes),
  • ‘n paar takjes selderie,
  • 1 lauwrierblad,
  • 1 takje thijm,
  • 3 blaadjes salie,
  • 10 gekneusde peperkorrels,
  • ‘n snuifje oregano.

Haal de velletjes van de de knoflooktenen en doe ze in de bouillon. Voeg de rest van de ingrediënten toe en zet de bouillon op een hoog vuur. Wanneer het geheel kookt kan de pan op het kleinste vlammetje en de soep mag één uur trekken. Zeef daarna de soep en verwijder de kruiderij. Pureer de knoflooktenen en doe ze terug in de soep. Klaar!

Opmerkingen:

  • Met bovenstaand recept maak je in feite een basissoep. Wil je wat meer vastheid, wat stevigers, voeg dan vanaf het begin in blokjes gesneden aardappel toe. Hoeveel hangt af van hoe dik je de soep wilt hebben. Ook experimenten met tomaat en aubergines leverden heel aardige resultaten op.
  • Ik had nog een metworstje liggen. Ik sneed een stuk in kleine dobbelsteentjes en liet die even meertrekken, nadat ik de soep had gezeefd en de knoflook gepureerd. Prima resultaat.
  • Veertig teentjes knoflook lijkt overdreven, maar bedenk dat die tenen door de kooktijd hun scherpte verliezen. Het pulp levert een uitgesproken smaak op, maar wel mild. Iets dergelijks gebeurt ook bij Ellens recepten voor lamsbout en haar kip met veertig teentjes knoflook.

© paul

Lauwwarme broccolisalade met tomaat en spekjes…

 Ik heb geen hekel aan de winter, maar na zoveel dagen sneeuw, koude en nu regen, smacht ik nu toch wel naar een beetje zon. Nog even wachten en dan kunnen we weer lekker in het zonnetje zitten. Peterselie, bieslook en snijbiet oogsten uit de eigen tuin. En dan komen ook de asperges weer…Hmm, even dromen kan geen kwaad maar we zullen het voorlopig toch moeten doen met wintergroenten. Als je geen boontjes uit Kenia, of asperges uit Peru wilt eten is de keus vrij beperkt deze tijd van het jaar; kool, broccoli, bieten. Evengoed niets mis mee. Kool is een zeer veelzijdige groente, je kunt er van alles mee doen. Deze week dus maar eens aandacht voor kool, gewoon uit Nederland, geen foodmiles en je kunt er heel ‘zonnige’ gerechten mee maken. Deze broccolisalade bijvoorbeeld. Past bij een zomerse barbeque, maar ook bij een winterse stoofpot van rundvlees.
  • Voor twee personen;
  • 400 gram broccoli
  • 4 tomaatjes
  • 1 lenteui
  • een stukje spek
  • wat olijfolie en citroensap
  • peper en zout

Zet een ruime pan met gezouten water op. Blancheer de broccoliroosjes 4 minuten in het kokende water en giet ze af. Laat de groenten even ‘schrikken’ in ijskoud water dan blijven ze mooi groen. Laat ze goed uitlekken en schik de roosjes op een schaal. Bak intussen de spekjes even uit tot ze knapperig zijn. Schik de in partjes gesneden tomaatjes en de lenteui tusssen de broccoli. Strooi er de spekjes over en maak een lichte dressing van citroensap, olijfolie en wat peper en zout. Verdeel de dressing over de salade en dien op. Zon op tafel.

brocollisalade met tomaat en spekjes

Morgen maar eens een kooltje stoven!

© ellen.