Op de een of andere manier krijgen we onze vrije dagen maar povertjes op elkaar afgestemd. Maar gisteren ging het goed. We besloten onszelf een verzetje te gunnen en tuften op het dooie gemak naar het Zuiden. Via Oploo en Oirlo richting Broekhuizen. Daar namen we het pondje over de Maas naar Arcen. Het was een zonovergoten dag, de thermometer gaf 13 graden aan. Er was geen vooropgezet doel, het kon nog van alles zijn. Het werd uiteindelijk Kevelaer, dat katholieke bedevaartsoord nét over de Duitse grens.

We komen er wel eens vaker, daar in Kevelaer. Niet uit religieuze overwegingen, maar je kunt er lekker ouderwets eten. Degelijk Duits. Een glas wijn uit de Pfalz erbij en wie maakt je wat? Nou ja, de koffie is er overal beroerd…

Het is een en al Rijk Roomsch Leven daar in Kevelaer. Sinds er in de 17e eeuw wonderen geschiedden koestert men het plaatsje als Maria-bedevaartsoord. Op hoogtijdagen ziet het er letterlijk zwart van nonnen, broeders en paters. En hele scharen leken-gelovigen. Men trekt zingend en biddend door het stadje. Elke groep vanuit een andere hoek om vervolgens samen te komen op het centrale plein, bij de barokke Mariakapel. Daar worden volop offerkaarsen gebrand, zowel binnen als buiten. Het levert de gewijde gebouwen zwartgeblakerde wanden op. Het doet ons altijd wat middeleeuws aan.

De middenstand van Kevelaer is ook zo Roomsch als de Papen. Er is geen katholiek atribuut te bedenken of je kunt het vinden in het stadje. Miskelken, rozenkransen, kerkmissalen en heiligenbeelden. Elke heilige, wel te verstaan. En is er een niet op voorraad, geen nood. Hij of zij wordt besteld, dan wel vervaardigd. Volgende week afhalen!

En ze bakken in Kevelaer hosties. De broodmuntjes die in de Roomsche Riten het lichaam van Christus vertegenwoordigen. Ik herinner me dat er in mijn kindheid de spannenste verhalen de ronde deden over die hosties. Ze zouden bij die-en-die zusterorde gebakken worden. Het verhaal ging dat het op een geheime plaats gebeurde, maar sommige van mijn klasgenootjes wisten het klooster aan te wijzen waar de minibroodjes werden vervaardigd. In Kevelaer bakken ze ze in de stad. En ze worden gewoon aan de toonbank verkocht. Volgende keer nemen we zeker een zakje mee, nu kwam het er even niet van.

De boekwinkels van de stad zijn kleine catastrofes. Alleen religieuze lectuur. Wel is men dezer dagen doordrongen van de oecumenische gedachte. Je vindt er naast de Paus ook de Dalai Lama, en Che Guevara ligt solidair bij Moeder Theresa in het schap. Aan ons is het niet besteed. Gelukkig is er sinds enige tijd een ramsjwinkel. Die overstijgt de diverse geloofsgemeenschappen en biedt ook onderdak aan de schrifturen van deze en gene atheïst, agnost en anti-christ. Tegen afbraakprijzen! Wij schaften er een en ander aan: een thriller van Petra Hammesfahr, een dag- en brievenboek van Sebastian Haffner en twee biografiën. De ene over Heinrich Böll (lees die man!) en de andere over nog een kanon van de Gruppe 47, Martin Walser. Onze totale kosten waren een goede achttien euro!

De terassen in het centrum van Kevelaer stellen niet veel voor. Je mag er zitten omwille van het rookverbod, je komt dan als tabaksverslaafde toch aan je gerief. Het is niet de bedoeling om buiten, op straat, alcoholica te gaan zitten slempen, de cleres is daar niet van gediend. Op een vergelijkbare zonnige dag wilden we na de maaltijd in Hotel-restaurant Der Goldener Apfel nog een glas wijn gebruiken op het terras aan de straatzijde. De uiterst vriendelijke Oberkellner van het etablissement gaf ons te verstaan dat alcohol gebruiken in het openbaar niet op prijs werd gesteld in het aangezicht van de goedgelovige meute. Hij loste het dilemma echter op door onze wijn te schenken in colaglazen. Dus dronken we alcoholhoudend druivensap, geen haan die er naar kraaide.

Ach Kevelaer, je moet er geweest zijn… Wij verloren er gisteren weer een hoop tijd, en het stemde ons tevree. Van de geplande stoofschotel kwam die avond niks meer terecht. Daarvoor waren we te laat thuis. Ellen maakte echter in een handomdraai een ovenschoteltje met bonen, piepkleine chorizoworstjes, verse peterselie, een ei en tomaatjes. Ik vond het heelijk.

© paul