Heel snel klaar en ik kan Paul geen groter plezier doen dan met deze pasta;
Tagliatelle met pepertjes en olie.
In een grote platte pan wat olijfolie verwarmen. Laat in de olie 4 of 5 gedroogde Chilipepertjes even zachtjes bakken. Zet het vuur laag en doe er twee of drie teentjes knoflook bij (platslaan en dan fijnhakken, zo verspreid het aroma van de knoflook het beste) Laat de knoflook een minuutje meesmoren. Doe er dan wat verse basilicum en platte peterselie bij.
Als de pasta bijna gaar is, afgieten, even laten uitlekken en bij de peper, knoflookolie doen.
Snel omscheppen en opdienen, eventueel met wat Parmahamsnippers en of kaas.
Monthly Archives: November 2006
Eén druk op de knop…
Ellen werkte gisteravond tot laat aan haar artikel over de dinsdagmaaltijd. Ze had al uren aan de computer gezeten voor haar baas, en dit kon er nog wel bij. Ze beschreef de gebakken sla, de ragôut van paddestoelen en rund en bespiegelde nog wat over wijn en bloggen. En of ik dat even wilde nalezen.
Een druk op de foute knop lezer, en ik vernietigde anderhalf uur werk. Ellen was niet eens boos, allen wat teleurgesteld. (Van de week op mijn werk had ik ook al een prachtartikel op zulks een manier naar de vaantjes geholpen, ik moet wat zorgvuldiger worden!)
Ze had ook een foto bewerkt omdat de ragôut niet al te fotogeniek was, ik kan hem niet terug vinden. Vandaar dit overzichtsbordje.
© paul
Callia…
De tweede woensdag van de maand betekent dat het Ministerie een eerste oordeel(tje) velt over de Wine Blogging Wine van deze maand.
Om het geheugen op te frissen: het gaat deze maand over twee Argentijnse wijnen, alle twee van de Bodega Callia. De ene wijn is gemaakt van louter Shiraz druiven, bij de andere is er ook nog Bonarda bij gemengd.
Ik heb zojuist even gespiekt bij onze wijnreferenten, maar tot nu toe heeft niemand iets recents gepubliceerd. Ik moet het dus alleen doen.
We dronken de wijn en het viel lang niet tegen. Het geurt allemaal heel behoorlijk. Naar bessen en kersen, dat is zeker. Die met de Borada is wat zachter, maar ook zoeter. De Bodega spreekt van “sweet tanines”. Zoete tanines, bestaat dat? En is dat het zoet wat we proeven?
Voorlopig is de single-Shiraz onze favoriet, omdat die ook zo te drinken is. De Shiraz-Bonarda gaat aan ons te snel vervelen. (Wat lomp uitgedrukt, maar ‘t is niet anders.) Wel deed de Shiraz-Bonarda het prima bij enkele gerechten. Bij de wat heftige specerijen van het Pikant Lamsvlees en bij de Risotto met paddenstoelen bleek dat zoetje nu juist een plus. En bij de Haas deden de wijnen het alle twee goed.
En hebben jullie dat allemaal uit twee flessen gepeurd, zijnde anderhalve liter? Nee lezer, wij van het Ministerie zijn van die proevers die veel moeten drinken om er iets van te snappen.
We hebben daartoe een “Bottelier”winkel gezocht, en gevonden in onze buurt. Die zit in Mierlo-hout (Ut Hawt) onder de rook van Helmond. We hebben meteen maar een voorraad ingeslagen, de maand is nog lang. Aardige bijkomstigheid is dat ze zes flessen aanbieden voor 25 euro.
Voor wie de deur niet uit wil, maar alsnog mee wil doen met Wine Blogging Wednesday, die kan via internet terecht bij het Meisje van Drinkblogo . En er schijnen nog een stel zelfstandige wijnboeren in de Shiraz te doe. (En de Mitra?)
Vanavond eten we eend. De Shiraz zou bij uitstek een begeleider zijn voor Confit de Canard. We zullen zien.
© paul
Broccoli en aardappeltjes uit de oven…
Vandaag moet het eten allemaal een beetje simpel klaar te maken zijn. We hebben weinig tijd.
Paul komt uit nachtdienst, en ik moet eigenlijk nog wat thuis werken. Snel menu dus;
Broccolisalade; ik beschreef het recept hier al eens.
Vandaag natuurlijk een variant. (Iedere keer als ik een gerecht maak zijn er weer andere omstandigheden waardoor ook het recept verandert. Dat maakt koken leuk toch?)
Vandaag had ik nog een mooi stukje spek; het spek in kleine stukjes snijden even uitbakken en apart houden. Schik het spek over de groenten nadat je de dressing erover gegoten hebt.
Aardappeltjes uit de oven;
De aardappels in grove blokken snijden en bijna gaar koken. Schik ze dan in een ovenschaaltje en strooi er met gulle hand vers geraspte Parmezaanse kaas over. Een klein scheutje room om het nòg smeuiger te maken en een beetje nootmuskaatrasp. Zet het schaaltje 10 minuten in een voorverwamde oven op 200 graden.We aten er een entrecôte bij, even snel om en om gebakken.
Een stukje kaas toe.
En espresso
Gedroogde paddestoelen…
De paddestoelen zijn inmiddels droog. Onze wintervoorraad! “Cultuurschatten” zegt de Keizer van Monera altijd, en terecht! Ik vind dit echt een bezit waar ik nog een heel jaar plezier van heb.
Hier kunnen weer veel stoofschotels mee op smaak gebracht worden.
Ik bewaar de paddestoelen gewoon in afgesloten glazen potten.
Voor ik deze paddestoelen gebruik, week ik ze ongeveer 10 minuten in lauwwarm water. (* het water niet weggooien, je kunt het gebruiken als extra smaakmaker)
Het komt er dit jaar helaas niet van om nog andere conserveermethoden toe te passen. Meestal maak ik ook nog een paar potjes paddestoelen op olie met kruiden en knoflook. Heel lekker op salades!
De paddestoelen hadden dit jaar een grillig groeiseizoen en het lukte ons niet op het juiste moment op pad te gaan om ze te plukken.
Paddestoelen in de diepvries vind ik niet zo’n optie, ze worden wat waterig en de mooie geur gaat grotendeels verloren.
Drukke zaterdag…
Zoals meestal op zaterdagavond zat het huis vol volk tegen de tijd dat ik opstond. Ans, Hijn, Marleen, Vincent, de Keizer. Ellen had overdag gewerkt in verband met de open dag op school. Nieuwe aanwas moet per slotte ooit gerecruteerd worden. Ikzelf was hard toe aan wat extra slapen en schoof dien ten gevolge pas laat bij het gezelschap aan.
Enfin, je begrijpt het al lezer, koken schoot er bij in. We grepen dan maar terug op de oude beproefde truuk. Bamisoep uit het pakje. Het kost niks, het is ook niet veel. Maar wél is het warm en het vult. Broodje erbij, gebakken eitje. Ellen bakte vrijdag een mooie appeltaart, het zaterdaggezelschap deed er zich tegoed aan. Gelukkig had ze nog twee stukken veilig gesteld, die aten we als toetje. En dat was dan de zaterdag…
© paul
Oeufs en meurette…
Rommelen met de vacantiefoto’s levert altijd wat op!
Het getoonde gerecht was één van de cullinaire hoogtepunten van ons verblijf in Bourgondië. Een ogenschijnlijk simpel gerecht, maar schijn bedriegt. We aten het op een zonovergoten terras in Beaune als lunch. Het betreft gepocheerde eieren in wijnsaus. Niks apparts zou je denken, ware het niet dat er iets heel speciaals aan die saus was. Een volle saus, de beste grondstoffen gebruikt, úren staan inkoken… Maar afgezien van de topkwaliteit zat er een smaakje aan dat ik niet thuis kon brengen, hoewel ik het vaag meende te herkennen. Ik denk nu dat ik het gevonden heb. Het is chocolade, die op het eind van de breiding wordt toegevoegd.
Chocolade of cacao wordt in verschillende wereldkeukens wel gebruikt als specerij. Ook het Ministerie heeft er in het verleden mee geëxperimenteerd, onder anderen in een saus die gebraden kalkoen begeleidde. Het smaakt prima, en geeft die extra toets die ik ook op vacantie proefde (dat is althans wat ik nu zit te bedenken).
Het recept van de eieren die ik van de zomer at is ontwikkeld door Gérard Vuillemin van restaurant “Le Saint Laurent” te Daix (Côte de Nuits, Bourgogne). Hij creëerde het ten behoeve van zijn meesterproef door welke hij toegelaten werd tot het prestigieuse gilde “Rencontres Gourmandes de Lucullus à la Foire Gastronomique de Dijon”. Dat was in november 2001, en in korte tijd werd het recept zo populair dat het nu op de kaart prijkt van tal van restaurants in Bougondië.
De eieren worden in azijnwater gepocheerd. De saus is een klassieke meurette (rode wijnsaus) met de toevoeging van de chocolade. Als garnituur horen er geglaseerde uitjes bij en paddestoelen, geroosterd brood en knoflook. En natuurlijk platte peterselie.
Nu ik het recept gevonden heb ga ik ervan uit dat we het binnenkort ook zullen gebruiken. We komen er dan uitgebreid op terug.
© paul
Louis Paul Boon en eten…
Ooit moest het er van komen, en zo ben ik dan in het voorjaar lid geworden van het Louis Paul Boon Genootschap. Doel van het genoodschap is bekendheid te (blijven) geven aan het werk van LPB, het bevorderen van onderzoek van LPB’s culturele nalatenschap en samenwerken en contact onderhouden met gelijkgezinden. En natuurlijk de Grote Meester tot in lengte van dagen bewonderen en eren…
Het Genootschap geeft vier keer per jaar een prachttijdschrift uit: Boelvaar Poef, en met de regelmaat van de klok een mededelingenblaadje: de Boonberichten. In dit blaadje, hetwelk gisteren weer op de deurmat viel (oktober 2006) las ik het volgende bericht:
WEEK VAN DE SMAAK TE AALST. Op 23/11/06, om 20.00 uur heeft in het Stedelijk Museum, Oude Vismarkt te Aalst (B) een literair evenement plaats. Oscar van den Boogaard en Jef Geeraerts laten zich inspireren door Louis Paul Boon en zijn verknochtheid aan de Vlaamse keuken en brengen het resultaat samen in één programma. Ook wordt een kleine tentoonstelling rond Boon en “eten op z’n Vlaams” in de “Boonmodule” van het Stedelijk Museum ingericht. Gratis inkom. Info 053 73 23 45 of museum@aalst.be .
Ter opfrissing van het geheugen: Aalst is de geboorteplaats van LPB en het merendeel van zijn werk speelt zich daar af. Van den Boogaard en Geeraerts zijn schrijvers.
De foto toont het omslag van een boekwerk, uitgegeven door de Federatie van Vlaamse Vrouwengroepen. Het bevat een aantal cursiefjes (Boontjes), die LPB schreef voor het dagblad “Vooruit” te Gent, in de jaren zestig. Het is een herdruk in zeer beperkte oplage van een uitgave uit 1972. (Ik ben het boekwerkje nog nooit tegen gekomen, ik houd me hartelijk aanbevolen…)
© paul
Paddestoelen drogen…
Ik ben al uren bezig met het verwerken van de vanmorgen geplukte paddestoelen. Een geduldwerkje, maar daar heb dan ook nog maanden plezier van. Je kunt de paddestoelen op verschillende manieren drogen, bijvoorbeeld als hierboven op de foto. Wij hebben een ingebouwde verwarmingsradiator met een rooster erboven. Dat is een prima plaats om de vruchten te drogen. Leg eerst wat bakpapier op het rooster, snijd de paddestoelen in dunne plakjes en dan gewoon een paar dagen laten liggen.
Je kunt ze ook aan draadjes rijgen en boven een radiator hangen. als beloning voor het friemelwerk ruikt het hele huis dagen naar bos en paddestoelen.
Als de paddestoelen helemaal gedroogd zijn bewaar je ze in afgesloten glazen potten. Mits ze goed droog zijn kun je ze zo jaren bewaren
Risotto met paddestoelen…
Risotto zoals beloofd;
Voor vier personen;
300 gram Arborio rijst
ongeveer 1 1/2 liter runderbouillon
100 gram dunne, nog zachte salami of een ander zacht worstje
1 ui, 2 teentjes knoflook
50 gram boter (je kunt ook olijfolie nemen, maar als je boter gebruikt, gebruik dan bóter géén margarine of zoiets)
200 gram verse boleten, ik gebruikte vandaag eekhoorntjesbrood, vanmorgen vers geplukt. Je kunt ook kastanjechampignons gebruiken.
Versgehakte peterselie
75 gram Parmezaanse kaas, zelf raspen.
Snijd de paddestoelen en bak ze in wat boter in de koekenpan lichtbruin.
Bak de ui en knoflook in de rijstpan in rest van de boter even aan. Voeg de rijst erbij en roer goed om zodat elk korreltje rijst omgeven is door de boter. Voeg de plakjes worst toe en de paddestoelen.
Zorg dat de bouillon warm is, zet de bouillonpan naast de rijstpan en houd ze op dezelfde temperatuur.
Schep ongeveer 1 liter bouillon bij de risotto en roer voorzichtig. Laat de risotto zo 10 minuten zachtjes koken. Proef dan en voeg telkens een lepel warme bouillon toe. De totale kooktijd bedraagt ongeveer 20 minuten. De rijst moet van binnen nog stevig zijn.
Zet dan het vuur uit en roer er nog een flinke klont boter door, de Parmezaanse kaas en de peterselie.