Ellen denkt in concepten, maaltijden en eigen werk, ik ben meer van de gevonden unica’s.
Het is echt waar lezer, we deden de voorlaatste dag van het jaar ons best om samen een lijstje te maken van beste smaken, producten, maaltijden en genoegens, genoten in het jaar 2014 op of via dit Ministerie; we kwamen er niet uit…
Sterker nog, een en ander ontaardde in flauwe bekvechterij en onnodig gesteggel, tijd voor mij om Hond Jaros uit te laten. Ik wandelde dan maar naar Vriend Jan, ik had daar ook nog een en ander uit te leggen…
Weer thuis, en enkele bockbieren verder, stelde Ellen voor om gescheiden lijstjes te publiceren. De lezers zouden het wel begrijpen, en mogelijk voegde het ene lijstje wat toe aan het andere (en misschien ook niet, maar dan was er in ieder geval genoeg te zien op de web site). Laat ik maar gewoon beginnen…
Afgelopen jaar aten we te weinig vis, wat jammer toch… De dorade in januari evenwel zal me nog tijden lang bijblijven…
Voor februari moest ik kiezen tussen mosseltjes op Bretoense wijze of Mantelschelpjes, ik koos voor het laatste, ook al waren ze dan niet home made (de zoete smaak van die dingen, ach man…)
In maart waren het de bloedworstjes van Restaurant Feldmann in het stadje Münster (D.) die me ultiem bekoorden. Uiteindelijk bleek het Rotwurst te zijn, maar toch…
April stelde me voor een dilemma: die zoet-zure sardientjes of het epoissestaartje met appel. Ik kon geen keuze maken…
De Anjouduif is de lekkerste duif ter wereld. Ik overdrijf niet, het is gewoon zo. Zou dat duifje niet moeten concurreren in de maand mei met gepofte knoflook, het zou zonder enig voorbehoud hebben gewonnen. Zó lekker zijn die duifjes… Uiteindelijk kies ik toch voor de knoflook; die smaakbommen overtreffen alles…
Asperges kwam je niet tegen bij mijn voorjaarshoogtepunten, en ook niet bij die van Ellen. Asperges worden in groten getale bij ons om de hoek geteeld. En met gepaste trots meld ik je dat het de beste van Nederland zijn, onze asperges… Verschrikkelijk lekker zijn ze, maar door het overvloedig aanbod worden ze uiteindelijk ook wat gewoontjes. Vandaar dat ze ontbreken in onze lijstjes. Een groente die evenwel nooit mag ontbreken is de verse kapucijner. Een jaar zonder verse kapucijners is een verloren jaar, zo zit dat…
Niet teveel moet je ze eten, en niet te vaak, ook niet in de kersentijd. Maar voor de Mierlose Zwarte geldt een status aparte. Een zomer zonder die superkers is als een verdronken zomer.
Te weinig vis aten we, ik memoreerde het al. Gelukkig verscheen één van mijn favorieten in augustus alsnog op tafel. Het zonnetje in huis halen noemde Ellen het. En zo is het maar krèk… Rog in een mediterrane saus.
Een loflied zingen op de Grijze Garnaal, ik deed het al zo vaak. Het pellen van 1 kilo kost me een vol uur; ik doe het met alle liefde, altijd en overal… Een zachte ragout van grijze garnalen opent een deurtje naar de hemel…
De keuze voor oktober was de makkelijkste. Truffel, truffel, truffel (en een beetje pasta)…
November stelde me dan weer voor een probleem. Werd het de ganzenlever, of die ene platte Zeeuwse oester? Enfin lezer, je zegt het maar…
Het jaar afsluiten met een worstje? Nou en of: Saltufo, het lekkerste worstje ooit…
Terugkijkend zie ik een a-typisch lijstje, een beetje een raar lijstje. Er hadden ook heel andere dingen op kunnen staan. De geweldige whisky bijvoorbeeld, die ik ten geschenke kreeg van Marleen en de Jongste Bediende, de Italiaanse delicatessen van Ans en Vriend Jan, de Battarga van Ans en Alex en al het andere bijzonders dat me even niet te binnen wil schieten. Om nog maar niet te spreken van de speciale bieren die ik mocht proeven. Enfin….
Een gelukkig 2015 wordt je toegewenst lezer, ook namens Ellen!
© paul
