Een grote, zware en witte M, geplaatst in een rond blauw vlak. Eenieder die de jaren vijftig en zestig een klein beetje bewust heeft meegemaakt herkent het onmiddellijk. Melk! Een beeldmerk, sterk als een zeesleper. En associaties met: Joris Driepinter, Melkbrigadiertjes, mouwinsignes, schoolmelk en de slogan: “Ach moet het, drie glazen melk per dag dat doet het!” (Wij zijn altijd een volk van dichters geweest…)

Het affiche, hier afgebeeld, herinner ik me evenwel niet. En dat, terwijl het toch wonderschoon is. Eenvoudig, maar effectief. Ontworpen in de grafische traditie van Sandberg en Bruna. En hoogst modern. Josef Horsman maakte het in 1965. Ik weet verder niks van de man. Ik houd me aanbevolen voor welke informatie dan ook!

Wel weet ik iets over dat vreemde rode woord dat van het papier knalt. Het leven is vurrukkulluk heet de roman van Remco Campert uit 1961. Het boek is een fraaie beschrijving van het levensgevoel van jongeren in die dagen en werd een groot succes. Dit affiche wil op dat succes meeliften door het typerende woordje “vurrukkulluk”.

Na publicatie van de roman kreeg Campert veel aanbiedingen van reclamebureaus. Hij zegt daar zelf over: “Dat had iets verleidelijks, omdat er ontzettend veel geld omging in die wereld. Maar ik dacht: als ik dat doe, ben ik reddeloos verloren. Godzijdank heb ik het niet gedaan, al heb ik het woord “vurrukkulluk” kunnen verkopen. Voor driehonderd gulden, aan de Nederlandse Melkactie. Belachelijk mee opgelicht natuurlijk.” Pas later, in de jaren negentig, verkocht Campert de hele zin aan Brands Bieren. Er verscheen een televisiespotje dat eindigde met: “Het leven is vurrukkulluk.”

Ik heb voor dit artikeltje fors gecopiëerd uit de bronnen van Geheugen van Nederland. Klik even door naar hun site voor nog een paar juweeltjes.

© paul