We waren even weg. Maar ben gerust lezer, we hebben goed gegeten.
We
sprokkelden het afgelopen weekend nieuwe verhalen voor het web-log, voornamelijk
in Luxemburg.
Jan-Ans-Ans-Alex, dank voor de mooie dagen.
© ellen-paul
Ik doe eigenlijk nooit mee aan kettingbrieven, vragenlijsten op weblogs of dat soort dingen. Voor Herman heb ik een uitzondering gemaakt…
Wie of wat Herman is?
“Herman is een vriendschapskoek die niet te koop is, maar alleen gegeven kan worden. Herman groeit langzaam maar zeker, via een natuurlijk gistingsproces en het duurt tien dagen voor je hem kan eten.”
Aldus de tekst op het bijgeleverde briefje.
Ik kreeg “Herman” van Neel van Eupotours en zij kreeg het weer van haar zus en die kreeg het weer… enzovoorts.
Herman arriveerde hier in een plastic bekertje en rook een beetje gistig. Het is een soort startdeeg dat je op kamertemperatuur moet laten gisten. Het deeg moet na een paar dagen gevoed worden met melk, suiker en bloem. Daarna moet je het een aantal dagen omroeren, in vijf porties verdelen, waarvan je er vier weggeeft. De laatste dag voeg je nog eens allerlei ingrediënten toe en mag je Herman gaan bakken.
Het hele proces duurt in totaal tien dagen. De kinderen van Eupotours hebben er veel plezier in gehad; elke dag roeren, voeden enzovoorts. Herman werd voor het bakken verdeeld en ook het Ministerie kreeg een portie. Ik ben nu bijna aan het bakken toe maar ik maak mij een beetje bezorgd over het uitdelen van de rest van Herman. Wij gaan woensdag een paar dagen weg en dan heb ik geen tijd meer om het deeg uit te delen.
Wie heeft er zin in zo’n mooi deegopstartbekertje met Herman??? Anita, Nellie, Ans, Ans, Moniek?
Dinsdagavond ga ik het deeg verdelen.
Zo in het recept te lezen wordt het een mooie zware koek met chocolade, appels, rozijnen, krenten. Je krijgt het recept erbij geleverd en de bedoeling is dat je dan zelf ook weer vier mensen zoekt die de koek gaan bakken en het deeg vermenigvuldigen.
Dinsdag meer over de avonturen met Herman.
Bovenste foto is het deeg zoals ik het kreeg. De tweede foto nadat melk, suiker en bloem zijn toegevoegd.
© ellen
De naam Herman heeft ongetwijfeld van doen met de gekloonde stier Herman, immers elke Herman- koek is óók een gekloond exemplaar. Ik was overigens vanavond in een geheel ander deel van het land. Of ik een kop koffie bliefde? En misschien een stukje koek? Vriendschapskoek, Herman heette die. Een van de andere gasten, uit weer een geheel andere uithoek van Nederland riep even verbaasd als ik: “Hé, dat ken ik!” De koek smaakte goed, maar deed me niet aan de receptuur van onze kloon denken. Zou het recept misschien evalueren? De geschreven begeleiding was niet voor handen.
© paul
“Wa zou er in dè kruikske zitte?” “Zou dè te drinke zèn?” “Makte dè nie
ope?”
De Keizer van Monera vraagt wel vaker naar de bekende weg…
We vonden het kruikje in de Chinese Supermarkt aan de Kleine Berg in
Eindhoven. Het bevat anderhalve liter rijstwijn. Om te koken, vermeldt het
etiquet. De wijn is gemaakt van rijst, gist en water, verder geen toevoegingen.
Het goedje is ten minste houdbaar tot midden 2009.
We betaalden er € 6,–
voor.
Het zal pas geopend worden bij de eerst volgende zelf gemaakte Chinese
maaltijd.
Een forse investering voor een onbekende drank?
Ach kom, zeg nou zelf…
Alleen het kruikje al.
© paul
Het stond eigenlijk gisteren al op het programma, maar
vandaag was het dan zo ver. Het openen van het blikje pens.
Ellen wilde iets
snels eten, dus kocht ik voor haar een biefstuk. Verder at ze sla en gebakken
aardappeltjes. Voor mij dus de pens.
Ik heb het blikje open gedraaid en de inhoud in een steelpannetje verwarmd.
Daarna de schotel over geschept in een metalen schuitje, de foto heeft zo zijn
eigen eisen.
De inhoud bestond uit varkensmaag, varkenspoot, uien, tomaten en
kruiderij.
Het blijft altijd gokken met pens, ook mij heeft de geur wel eens
dermate tegen gestaan dat ik het gerecht liet voor wat het was.
Niets van
dat alles. Het gerecht rook lekker. Het vlees had zeker de tien uren getrokken,
die de producent pretendeerde nodig te hebben voor het garen van de pens. De
smaak was mild, maar vol. Het bleef wel vlees uit een blikje. Ik at er sla en
goed brood bij.
Voor al mijn vrienden en vriendinnen uit de buurt van La
Salvetat: bezoek die Cabrol de Salvetat en sla er je fijne
vleeswaar in. Ik wil je wel een boodschappenbriefje mee geven.
© paul
Na de carpaccio aten we een entrecote van kalfsvlees, even snel
gebakken.
Groente vandaag: gegratineerde venkel.
Ik heb de venkel in de lengte doorgesneden en 3 minuten geblancheerd in
kokend water met wat citroensap. Daarna afgegoten en even uit laten
lekken.
In een ovenschaaltje wat room gegoten, en de gehalveerde
venkelknolletjes erop gelegd. Vervolgens 75 gram mozzarelle erover verdeeld,
een beetje schapenkaas en wat nootmuskaat erover geraspt en toen het schaaltje
10 minuten in de oven gezet.
We aten er wat pasta bij en een kalfs-entrecote.
stukje kaas toe.
en
espresso.
© ellen
Vanavond aten we Dorade, een vis die bij ons vaak op het menu staat. Meestal
maak ik de dorade in de oven klaar, één per persoon. Vandaag wilde ik iets
speciaals en besloot de vis in een zoutkorst klaar te maken. Ik had het al eens
eerder gemaakt en we waren toen verrast van de fijne smaak van de vis als je die
op deze maniers klaarmaakt. Ik herinnerde me wel dat het een hoop geknoei aan
tafel gaf bij het openbreken van het zoutomhulsel. Vorige keer had ik alleen
grof zeezout gebruikt en dat besprenkeld met wat water, vandaag probeerde ik een
andere methode, met eiwit en wat bloem.
Dat ging al veel beter. De smaak
bleef dezelfde maar je had minder zout nodig en het knoeide iets minder toen de
zoutkorst opengebroken werd.
Per persoon 1 dorade, schoongemaakt, met kop.
Wat tijm, een takje
rozemarijn, een schijfje citroen en wat peper.
Stop dat in de buikholte van
de vis.
Schud het zout in een grote kom en klop 3 eiwitten los. Voeg er 100
gram bloem bij en eventueel wat water. Kneed alles goed door elkaar. Bekleed een
bakplaat met bakpapier en leg er een bodem zout op.
Leg daarop de vissen en
bekleed ze vervolgens helemaal met het zout. Ze moeten helemaal afgesloten
verpakt zijn. Zet het bakblik in de voorverwarmde oven op 220 graden en bak de
vis 35 minuten.
De zoutkorst is nu hardgebakken en de vissen zijn gegaard in hun eigen vocht,
afgesloten van de buitenlucht.
Breek aan tafel de pakketjes voorzichtig open
en fileer de vis.
We aten er spinazie bij, even gebakken met een tomaatje, wat ui en knoflook
en, voor de pasen, een eitje.
Opmerking achteraf;
Ik denk dat het beter is om de vissen los van elkaar
op de bakplaat te leggen, dan kun je de zoutkorst makkelijker verwijderen zonder
de vis te beschadigen.
Het is even puzzelen hoe je de zoutkorst het beste
kunt verwijderen zonder de vis al te veel te beschadigen, maar het is
ruimschoots de moeite waard; een heerlijke aromatische
Dorade.
Het werd ongemerkt laat gisteren en we zaten ook heel laat aan tafel. De
Jongste Bediende en onze PR Manager kwamen een borreltje drinken en bleven ook
eten. Er was genoeg; lamsvlees met ansjovis en kappertjes, maar dan zonder kappertjes, want die waren op!
Onze PR Manager vroeg nog, al na twee happen: “Hé, moet er geen foto?” Tja, vergeten
dus, we hadden het zo druk met eten, praten, drinken en wat men zoal aan tafel
doet, dat de foto’s er bij in schoten. Desalniettemin was het een smakelijke én
gezellige maaltijd; het lamsvlees, broccoli met een paar tomaatjes en knoflook,
en pasta. Een Stukje kaas toe.
En espresso.
Vandaag alweer een drukke dag, een paar boodschapjes gedaan, bezoek, nog een
boodschapje, bezoek. Vergeten hondenbrokken te kopen, nog één keer naar de
winkelstraat, en ja hoor, thuis weer bezoek. Ditmaal, bijna traditioneel, Neel
vanEupotours , die kwam even langs om het
paashazenpak te lenen. Ik maakte het pak jaren geleden voor Paul voor de
carnaval. Eigenlijk was het een konijnenpak.
Ik vond dat wel iets, een
reuzenkonijn. Ieder jaar met Pasen komt er wel iemand om het pak even te lenen,
voor een paasfeestje van de buurtvereniging, of de scouting, of de speeltuin, of
een familiefeestje of… ga zo maar door.
Ik denk niet dat er een
carnavalspak is dat zó veelvuldig gebruikt wordt!
Goed, over het eten vandaag kan ik heel kort zijn; we aten een entrecôte van
de gril (de elektrische, binnen, het was buiten toch nog iets te koud)
Erbij Munstersaus en radiccio.
Espresso…, dat kwam er niet meer van. Het was al te laat en we wilden nog
snel een Tatort kijken die Paul gisteren opgenomen had, dat ging nog net voor
Paul moest gaan werken. Want er zijn natuurlijk gewoon een heleboel mensen die
moeten werken met de paasdagen!
Iedereen die moet werken, een rustige nacht. En verder voor ierdeen fijne
paasdagen.
© ellen
Ellen vond vandaag nog even tijd om een paar eitjes op tradidionele wijze te
kleuren. En de traditionele kleur voor paaseieren is rood. Ze deed dit met rode bieten, maar het
gaat ook heel goed met uienschillen. De organische tekening kreeg ze door verse
blaadjes groen (selderie en nog een en ander) voor het verven om de eieren te
wikkelen met behulp van een panty. Na het verven werden de eieren ingewreven met
een beetje olie, vandaar dat ze zo mooi glanzen. Het preciese recept bewaren we
maar voor volgend jaar Pasen.
Een ieder hele fijne paasdagen toegewenst.
© paul
Een glas Champus bij het
paasontbijt.
Ons Paasmenu bestond vandaag uit een in de oven gebraden lamsschouder met
veel rozemarijn en knoflook. We aten er nieuwe aardappeltjes met tomaat en safraan bij en biologische grotchampignons.
Daarna een stukje
kaas.
Aardbeien met room.
Espresso toe.
Lamsschouder voor vier personen;
Een lamsschouder van ongeveer 1 1/2 kilo,
op een aantal plaatsen inkerven, in de openingen een teentje knoflook stoppen
met een plukje verse rozemarijn en het vlees met zeezout inwrijven.
Verwarm
wat olijfolie in een braadslede en bak het vlees rondom bruin.
Voor wie
durft, even flamberen met een scheut cognac, armagnac of calvados en dan
afblussen met een glas witte wijn.
Zet de braadslede daarna in een voorverwarmde oven op 220 graden.
Draai na
een half uur de temperatuur terug tot 160 graden en laat het vlees langzaam
garen. Voeg na ongeveer een uur een handvol knoflookteentjes toe. Bedruip het
vlees regelmatig met het braadvocht.
Laat het lam zo ongeveer 2 uur in de
oven garen.
Haal het vlees uit de oven, laat het even rusten.
Maak
intussen de saus. Giet het braadvocht, mét de knoflook door een zeef en druk de
teentjes knoflook fijn. De knoflookpulp doe je terug in de saus. Giet er nog wat
room bij en klop goed op met een garde.
© ellen