Ik doe eigenlijk nooit mee aan kettingbrieven, vragenlijsten op weblogs of dat soort dingen. Voor Herman heb ik een uitzondering gemaakt…
Wie of wat Herman is?

“Herman is een vriendschapskoek die niet te koop is, maar alleen gegeven kan worden. Herman groeit langzaam maar zeker, via een natuurlijk gistingsproces en het duurt tien dagen voor je hem kan eten.”

Aldus de tekst op het bijgeleverde briefje.
Ik kreeg “Herman” van Neel van Eupotours en zij kreeg het weer van haar zus en die kreeg het weer… enzovoorts.

Herman arriveerde hier in een plastic bekertje en rook een beetje gistig. Het is een soort startdeeg dat je op kamertemperatuur moet laten gisten. Het deeg moet na een paar dagen gevoed worden met melk, suiker en bloem. Daarna moet je het een aantal dagen omroeren, in vijf porties verdelen, waarvan je er vier weggeeft. De laatste dag voeg je nog eens allerlei ingrediënten toe en mag je Herman gaan bakken.
Het hele proces duurt in totaal tien dagen. De kinderen van Eupotours hebben er veel plezier in gehad; elke dag roeren, voeden enzovoorts. Herman werd voor het bakken verdeeld en ook het Ministerie kreeg een portie. Ik ben nu bijna aan het bakken toe maar ik maak mij een beetje bezorgd over het uitdelen van de rest van Herman. Wij gaan woensdag een paar dagen weg en dan heb ik geen tijd meer om het deeg uit te delen.
Wie heeft er zin in zo’n mooi deegopstartbekertje met Herman??? Anita, Nellie, Ans, Ans, Moniek?
Dinsdagavond ga ik het deeg verdelen.

Zo in het recept te lezen wordt het een mooie zware koek met chocolade, appels, rozijnen, krenten. Je krijgt het recept erbij geleverd en de bedoeling is dat je dan zelf ook weer vier mensen zoekt die de koek gaan bakken en het deeg vermenigvuldigen.

Dinsdag meer over de avonturen met Herman.

Bovenste foto is het deeg zoals ik het kreeg. De tweede foto nadat melk, suiker en bloem zijn toegevoegd.

© ellen

De naam Herman heeft ongetwijfeld van doen met de gekloonde stier Herman, immers elke Herman- koek is óók een gekloond exemplaar. Ik was overigens vanavond in een geheel ander deel van het land. Of ik een kop koffie bliefde? En misschien een stukje koek? Vriendschapskoek, Herman heette die. Een van de andere gasten, uit weer een geheel andere uithoek van Nederland riep even verbaasd als ik: “Hé, dat ken ik!” De koek smaakte goed, maar deed me niet aan de receptuur van onze kloon denken. Zou het recept misschien evalueren? De geschreven begeleiding was niet voor handen.

© paul