Eten op de camping deel een; Boeuf Bourguignon

eten op de camping

Ik moet even een flinke inhaalslag maken. Het was hier de laatste weken zo druk dat er nauwelijks tijd overbleef voor het weblog, terwijl er toch van alles en nog wat te melden valt. Onze herfstvakantie brachten we door in Luxemburg en daar is nog wel een en ander over te schrijven.

Ik nam slechts één boek mee, veel tijd om te lezen zou er toch niet zijn in een gezelschap van 12 mensen en vier honden dacht ik zo. In zo’n groot gezelschap glippen de uren zomaar weg. Douchen, ontbijten, afwassen, de hondjes uitlaten en de ochtend is al voorbij… Dan volgen natuurlijk de dagelijkse boodschappen en dan is het alweer tijd voor de middagwandeling en daarop aansluitend het apperatief…

En dan de avondmaaltijd; voor 12 personen koken in een caravan valt niet mee. De ruimte is beperkt, we hebben slechts vier kookpitten en een aanrecht met ongeveer 60 cm werkvlak. Gelukkig staat het verblijf van Eupotours recht tegenover onze caravan. Daar is het binnen iets groter en kunnen we, als we allemaal een beetje inschikken, met 12 personen eten. Bovendien bezit Eupotours ook nog eens vier kookpitten en een koelkast. Koken is dan dus een kwestie van goed plannen en veel heen en weer rennen. Natuurlijk raakt daarbij onze hele huisraad door elkaar. Soms hebben wij nog vier vorken en twintig messen over, of zijn bij Eupotours opeens alle wijnglazen verdwenen. Aan het eind van de vakantie trekken we gewoon een uurtje uit om alles weer op de juiste plaats te krijgen…Tafelkleden en dekschalen daar doen we niet aan, gewoon de pan op tafel. Ieder heeft ook zo zijn vaste rol; Paul maakt de flessen open, Hijn is de proportioneur, Neel ruimt alles op, ik kook, Jeanne regelt de financien en de kinderen die moeten afwassen! Boodschappen doen we altijd samen. Iedereen heeft wel wat te zoeken in de grote supermarché’s. Iedere dag een volle kar. 12 mensen eten en drinken een enorme hoeveelheid en de koelkasten kunnen niet meer bevatten dan leeftocht voor één dag.

En wat we dan eten? Dat wordt tijdens het ontbijt democratisch besloten maar verandert in de loop van de dag nog een aantal keren en als we dan uiteindelijk in de supermarkt zijn besluiten we gewoon weer iets geheel anders klaar te maken…

In dit geval aten we Boeuf Bourguignon, erbij aardappelpuree met knolselderij en rode kool. Toe zelfgemaakte chocoladepudding met slagroom gemaakt door Flora en Ans.

  • Boeuf Bourguignon voor 12 personen
  • 2600 gram rundvlees (succade of de schouder is prima) in flinke dobbbelsten gesneden
  • een stuk ontijtspek in blokjes gesneden
  • 4 grote uien, fijngesneden
  • 4 wortelen
  • 6 tenen knoflook,
  • 2 laurierbladeren, wat tijm, selderie en peterselie
  • olijfolie
  • peper en zout
  • 1 1/2 fles Bourgogne (ik gebruikte in dit geval een andere wijn; een Julienas, die smaakte ons prima en was in de reclame…)

Bak het vlees in een stoofpan in hete olie aan alle kanten bruin en strooi er flink peper en zout over. (Bij zo’n hoeveelheid bak ik telkens een portie in een grote koekenpan). Bak onderwijl het ontbijtspek uit in een andere koekenpan en doe er de uien bij. Als de uien mooi aangefruit zijn dan mogen ze samen met het spek bij het vlees gevoegd worden. Giet een scheutje van de rode wijn in de uienpan en roer de aanbaksels los. Voeg de uien bij het vlees en giet er vervolgens de rest van de wijn bij. Het vlees mag nagenoeg helemaal onder staan. De tenen knoflook gaan in hun geheel in de pan, en ook het boeketje smaakmakers, de selderie, de helft van de peterselie, de tijm en het laurierblad. Op het zachte vuur van het allerkleinste pitje mag het gerecht nu twee en een half uur stoven. De wortelen worden grof geneden en gaan na die twee en half uur bij het vlees. Nog een half uur doorsmoren en het gerecht afmaken met de resterende fijngehakte peterselie en wat peper en zout.

© ellen.

 

Over Worst…

Het lijkt alweer en eeuwigheid geleden dat we en bezoek brachten aan Zaandam, vooral toch om aanwezig te zijn bij de boekpresentatie van het Worstenboek van Meneer Wateetons en Sjoerd Mulder. Daarna sloeg de hectiek toe op het Ministerie, je hebt erover kunnen lezen. Het ontbrak me aan rust, aan tijd, aan evenwicht om een degelijke recensie te schrijven.

Wel vond ik “tussen de soep en de aardappelen” de tijd om het boek te lezen. Twee maal zelfs! Ook dat maakt het bespreken van het boek er niet eenvoudiger op. Wat zeg je van een boek dat je van a tot z geweldig vindt? Hoe houd je dan nog een beetje afstand tot je onderwerp? Enfin,.. laat ik maar een poging wagen. Ik hoef per slot geen reclametekst te schrijven, ik spreek slechts mijn bewondering uit.

Over Worst heet het boek. En de titel dekt de lading volledig. Alles wat er over worst te zeggen valt wordt gezegd. Je leest over de geschiedenis van de worst, over soorten en variëteiten de wereld rond, over wat je aanschaft op je vakantie in binnen- en buitenland. Je leest over de leveranciers van de onontbeerlijke ingrediënten, het varken en de koe. Maar ook over kip, lam, geit, gans en wild (en paard…).

Het zwaartepunt van de lectuur ligt op het zelf bereiden van worst. In al zijn facetten! Stap voor stap wordt uitgelegd hoe je zelf je worsten kunt maken. Van Verse Worsten, via Gare Worsten naar Gefermenteerde Worsten. Voor elk van deze drie hoofdgroepen wordt omstandig beschreven hoe je tot een optimaal resultaat komt. In de hoofdstukken daaraan voorafgaand leer je welke materialen, hulpstukken en apparaten je nodig hebt. En beter nog, hoe je ze zelf kunt bouwen, doorgaans voor heel weinig geld. Met een beetje goede wil knutsel je zelf een fermentatie- en droogkast, een worstgun, een spuitzak en een rookoven.

Met de ruim zestig worstrecepten van over de hele wereld kun je zo aan de slag. Black pudding of boudin noir, Thüringer Rostbratwurst of saucisson de Toulouse, boterhamworst, Gelderse worst of hausmacher. Je zegt het maar…

Het boek leert hoe je zelf worsten kunt ontwerpen, geheel toegesneden op je eigen smaak. Mits je je maar houdt aan een aantal gezondheidsregels en hygiënevoorschriften. (De schrijvers gaan daar zeer uitvoerig op in, en terecht!)

Heel handig (verfrissend en nieuw, nieuw, nieuw…) is de achter in het boek opgenomen Supermarktworstgids. Een uitgelezen proefpanel keurde maar liefst 175 worsten uit het bestand van 20 supermarktketens. Nooit meer gokken, gewoon thuis even nakijken wat je wél en wat je niet moet aanschaffen.

Over Worst is niet alleen een handig kookboek, het is ook een hilarisch leesboek. Ik betrapte me erop dat ik bij elke pagina wel een keer moest grinniken, ja soms ronduit schuddebuikend lachen. Zo is er een lijstje opgenomen van filmtitels waarbij je één woord kunt vervangen door worst: De worsten van Nam Kee, The Man with the Golden Sausage… En deze: Four Sausages and a Funeral…  Maar goed, kom daar tegenwoordig nog eens om, om een boek waarbij je kunt lachen… Over Worst doet wat kolder betreft beslist niet onder voor dat andere boek van Wateetons en Mulder.

De Feestdagen komen al rap weer in het zicht. Nog een paar weken en de Goedheiligman viert zijn verjaardag. En dan is het nog maar en kippeneindje tot  de Kerst. Als ik jou een boek zou willen schenken, nou dan wist ik het wel…

Misschien moet je zelf even kijken naar wat Meneer Wateetons over zijn boek te zeggen heeft…

Varkensvlees met Orvalsaus

karbonaden in orvalsaus

Tja, wat kon ik nou anders maken na zo ‘n bier-expeditie… Biersaus natuurlijk!

Ik ben vandaag niet meegegaan naar de brouwerijen, ik was moe, doodmoe, een dagje lekker uitrusten leek me wel een goed idee. Jan en Paul  kregen een boodschappenlijstje mee en gingen op pad. Ze zouden zorgen voor karbonaadjes, room, en bier natuurlijk… Dat vlees, dat viel niet mee. Er wordt hier wat anders geslacht dan in Nederland en Paul kon geen slager vinden die het gewenste vlees, schouderkarbonade, kon leveren. Dan maar iets anders; een soort T-bone, maar dan van het varken. Ik prefereer schouderkarbonaden omdat die wat meer dooraderd zijn en je ze echt kunt stoven in de saus, zonder dat ze droog worden. Het vlees dat Paul meebracht was alleen geschikt om snel te bakken dus maakte ik de saus apart en voegde later de braadjus toe aan de saus.

  • Orvalsaus:
  • 1 flinke ui in dunne ringen gesneden
  • boter
  • bloem
  • bouillon
  • peper en zout
  • 1 theelepel mosterd
  • 1 laurierblad
  • 1/2 flesje Orvalbier
  • room

Smoor de uienringen zachtjes in de boter. Doe er de mosterd bij, strooi  er wat bloem over en roer goed om. Blus af met de Orval en roer tot je een gladde massa hebt. Voeg dan wat bouillon toe en laat even inkoken. Doe er dan een flinke scheut room bij en het laurierblad. Laat even inkoken en breng op smaak met peper en zout. Bak intussen de karbonaden snel om en om bruin. Haal het vlees uit de pan en roer de aanbaksels los met wat water. Voeg dat vocht bij de saus en roer nog even goed door.

Wij aten er fusilli lunghi paesani bij, een hand gemaakte, lange gedraaide pasta en salade van tomaten (coeur de boeuf) met broccoli (restje van gisteren) en mozarella. Beetje peper en zout erover en een scheutje olijfolie.

Kopje espresso toe in het café op de camping, mét een borreltje én de laatste roddels uit het dorp!

© ellen.

Daube met sukadelapjes

daube

Ellen heeft het gewoon druk op haar werk. Ik heb het druk in de privésfeer, ik kom er nog wel eens over te schrijven… Gelukkig kon ik een paar dagen vrij nemen. ‘s Nachts werken en overdag slapen en in de beperkte tussentijd nog regelwerk leveren, dat schiet niet op. Mij lukte het in ieder geval niet. Enfin, er liggen nu een aantal open dagen voor me, en vanaf komende maandag begint mijn “grote” vakantie. Het komt allemaal goed…

Ontspanning haalde ik vandaag uit het bereiden van onze maaltijd. (En er moet per slot óók gegeten worden…) Ik legde vanochtend twee sukadelappen uit de diepvries. Ik besloot ze te langzaam te stoven. Ik vond een gerecht uit Gascogne, helemaal toegesneden op mijn smaak van de dag. Het recept valt of staat bij een flink stuk spekzwoerd, dus vroeg ik bij slagerij Snijders of dat te bekomen was. Ik kreeg een enorme lap zwoerd, gratis en voor niks. Het teveel kon ingevroren worden. En had ik niet nog eens geïnformeerd naar die grote hartvormige patéschaal? Nou die lag nog in de opslag. Die mocht ik ook zomaar meenemen. Enfin…

vorm

Daube uit Gascogne (een stevig eenpansgerecht voor twee personen):

  • 2 sukadelapjes,
  • stuk spekzwoerd,
  • 1 eetlepel olijfolie,
  • 1 ui, klein gesneden,
  • 1 winterwortel, klein gesneden,
  • 2 tomaten, ontveld en in plakken gesneden,
  • 1 glas rode wijn,
  • 2 teentjes knoflook, gepeld en geplet,
  • verse tijm,
  • peterselie,
  • 2 kleine laurierbladeren,
  • verse rasp van een halve sinaasappel,
  • 8 olijven,
  • peper en zout.
Voor het peterseliemengsel:
  • 2 eetlepels gehakte peterselie,
  • 1 teentje knoflook,
  • 2 ansjovisfilets.
Wrijf het vlees in met peper en zout. Bedek vervolgens de bodem van een stoofpan (daube) met een lap spekzwoerd, met de vette kant naar boven. Giet daar de olijfolie op, en bedek de zwoerd met de ui en de wortel. Leg daar het vlees op. Vervolgens bedek je het vlees. Op elke lap een teentje gekneusde knoflook, de afgeriste blaadjes van twee takjes tijm,peterselie, laurierblad en sinaasappelrasp. Schik vervolgens de tomatenschijfjes op het vlees en dek het geheel af met spekzwoerd, de vette kant naar beneden.
Op een laag vuurtje mag het geheel nu (zonder deksel) een goed kwartier stoven. Giet dan de wijn erbij en plaats de deksel op de pan. De pan gaat vervolgens in een op 140 graden voorverwarmde oven. Laat het gerecht ruim 3 uur zachtjes stoven. Kijk af en toe of er nog voldoende vocht in de pan zit.
De laatste 15 minuten mogen de olijven meestoven. Maak een papje van de ansjovis, de knoflook en de peterselie door ze samen héél fijn te hakken of te vijzelen. Verwijder de spekzwoerden en dien het gerecht op in een diepe schaal, mét het kookvocht en de gestoofde groenten. Strooi er als laatste het peterselie/ansjovis mengsel over.

ansjovis/knoflook/peterselie

Geef er gekookte aardappeltjes bij…

© Paul

Lamsschenkels met kweeperen

Tijd voor het eerste echte recept op deze nieuwe website! Dat valt meteen ook mooi samen met het begin van een nieuw seizoen voor een bijzondere vrucht: de kweepeer. Meestal zo ongeveer vanaf begin oktober, dit jaar is het fruit wat vroeger (én overvloediger) dan andere jaren. Wij ‘oogstten’ (eigenlijk Wildgeplukt, ofwel gestolen) deze morgen de eerste kweeperen van dit seizoen. Een  ideale combinatie met  lamsschenkeltjes leek me zo. Ik zocht in de boeken van Claudia Roden en vond twee recepten als leidraad. Ik combineerde, en het resultaat was prima! Een mooie verhouding van zacht smeltend lamsvlees en een pittig zuurtje van de peren.

  • Voor twee personen
  • 2 lamsschenkels
  • olijfolie
  • 1 flinke ui, in stukjes gesneden
  • 2 tenen knoflook, geplet en grof gehakt
  • pimentpoeder
  • gemberpoeder
  • zout en flink wat peper
  • 1 grote vleestomaat, in stukjes gesneden
  • wat water
  • 2 kweeperen
  • sap van een halve citroen
  • kaneel
  • honing

Wrijf de schenkels in met pimentpoeder, gemberpoeder, peper en zout. Verwarm de olie in een pan, mét deksel,  die ook in de oven kan. Braad daarin de schenkels rondom bruin, voeg ui en knoflook toe en bak even mee. Doe er dan de tomatenstukjes bij en bak ze ook even. Voeg dan water toe zodat de schenkels half bedekt zijn. Zet de pan, met de deksel erop in de voorverwarmde oven en laat ze, op 160 graden, in ongeveer 1 1/2 uur zachtjes stoven.

Zet intussen een pan water op en voeg daarbij het sap van een halve citroen. (het citroensap voorkomt dat de peren bruin kleuren) Snijd met een scherp mes de kweeperen in vieren en doe ze snel in het kokende water. Laat ze zachtjes ongeveer 10 tot 30 minuten pruttelen tot de peren zacht zijn. De kooktijd varieert nogal. Mijn peren waren in 10 minuten mooi gaar. Giet de peren af en laat ze afkoelen tot je de klokhuizen eruit kunt snijden. Doe ze dan in de pan met de lamsschenkels, met de vlezige kant omhoog. Strooi er wat kaneel over en druppel er wat honing op. Laat zo nog even stoven. Keer na vijf minuten de stukjes peer om en stoof nog een paar minuutjes.

Dien op met rijst of couscous of gewoon wat knapperig stokbrood.

Kopje espresso toe! (lekker, we malen de bonen tegenwoordig zelf, dat proef je! Maar daarover later meer)

© ellen.

 

Fromage de tête persillé…

 

21 augustus 2007 002 

Niets is leuker dan een Franse markt bezoeken. Het aandeel van streekproducten is er altijd groot en de geboden waar heeft vaak een zeldzame kwaliteit. Altijd tref je er biologische spulletjes, en niet zelden vind je er zaken die je gewoonweg nergens kunt krijgen dan in dié omgeving. Letterlijk en figuurlijk Kaasje voor het Ministerie…

In Saint-Pourcain-sur-Sioule bezochten we de weekmarkt op zaterdagochtend. Saint-Pourcain is een piepklein stadje, maar als zoveel van die plaatsjes in Frankrijk fuctioneert het als regionaal centrum voor de dorpjes in de verre omtrek. Van heinde en verre komen mensen op de weekmarkt af. De markt wordt voor een belangrijk deel bevolkt door kleine boeren die hun eigen producten verkopen. Het aandeel van biologisch en traditioneel geteeld of vervaardigd voedsel is opmerkelijk hoog. Het kost allemaal iets meer, maar het publiek heeft het er graag voor over.

Er stond die bewuste zaterdag, onder anderen, een mevrouw met allerlei charcuterie, gemaakt van haar eigen varkens, op haar eigen boerderij. Met trots vertelde ze dat haar varkens los liepen, alleen gevoederd werden met aardappelen en graan uit de streek en dat ze aanmerkelijk langer leefden dan gebruikelijk. We kochten twee gedroogde worstjes bij haar en verder een paar potjes met ingemaakt vlees. Gisteravond openden we de weckpot met Fromage de tête persillé, zeg maar hoofdkaas met peterselie.

We verwachtten iets zult-achtigs, maar het was eerder zoiets als wat de Fransen “rilettes” noemen. Alleen het beste van de kop was gebruikt, eigenlijk was het alleen maar vlees, nauwelijks gelei. Een prachtige structuur. Heel subtiel gekruid, met een duidelijke hoofdrol voor de peterselie. Zalvig zacht was het vlees, het smolt bijna in je mond. Varkensvlees op z’n aller-allerbest. 

En dat allemaal op een doordeweekse dinsdagavond…

21 augustus 2007 003

© paul

Pörkölt van rundvlees

pörkölt van rundsvlees

Ik ben nu al weer een paar dagen thuis maar ik kan nog steeds mijn draai niet goed vinden; het huis lijkt zo groot vergeleken bij de caravan. En wat is onze keuken toch super! Bijna alles wat een graag-kokend-mens zich kan wensen is aanwezig! Ook de caravan is voorzien van alle benodigdheden om een goeie maaltijd klaar te maken; een paar degelijke messen, grote en kleine pannen, schalen en borden, glazen in overvloed… Het enige wat ik daar altijd erg mis is mijn oven. Ik had me dan ook voorgenomen om meteen als ik thuiskwam iets in die oven te maken…

Het komt er maar niet van want ik mis ook een beetje het overdadige aanbod in de Super-supermarché. Daar was zoveel moois te koop om prachtige ovenschotels mee te maken, zoveel geweldige producten. Inspiratie genoeg! En dat mis ik nu een beetje. We moeten gewoon weer terug naar ‘alledag’, gewoon sucadelapjes. Nou ja, gewoon? Toch ook heel mooi vlees om te stoven op een herfstige zomerdag…

Ik maakte pörkölt, geen goulasch, dat is soep!

pörkölt voor vier personen (of twee dagen voor twee personen)

  • 1 kilo rundersucade in blokken gesneden
  • 2 grote uien, in kleine stukjes gesneden
  • 2 eetlepels olijfolie
  • 3 tenen knoflook, geplet en fijngehakt
  • 1 eetlepel paprikapoeder (edelsüs)
  • 1 eetlepel gerookt paprikapoeder
  • 1 theeleple komijnzaadjes
  • 1 theelepel oregano
  • 1 laurierblad
  • een kop bouillon
  • zout en peper

Verhit de olijolie en bak daarin de uien met de knoflook zachtjes lichtbruin. Schep ze uit de pan en bak dan het vlees in dezelfde pan rondom bruin. Doe de uien er weer bij en voeg de paprikapulp toe en alle kruiden. Bak alles nog even en roer goed om en om. Voeg de bouillon toe en laat het vlees zo ongeveer 2 1/2 uur zachtjes stoven. Voeg zo nodig af en toe wat bouillon toe. Het moet een mooie smeuige stoofpot worden.

Wij aten er gekookte nieuwe aardappelen bij en Dutchman’s Coleslaw.

Kopje espresso toe natuurlijk en Rick Stein (maar daarover later meer)

Morgen maar iets uit de oven. Ik heb lekkeren appelen gekregen uit de boomgaard van Marleen…

© ellen.

Karbonaden in kriek

karbonaden in Kriek

Stukjes schrijven in de vakantie is niet mijn sterkste ding, dat heb je vast al wel gemerkt lezer. Dat is niet omdat er niets over eten en drinken te vertellen valt. Het tegendeel! Gewoon geen tijd, of te druk met divers bezoek, of te lui…

Even bijpraten maar weer; zondag vertrok de familie Eupotours. Hun vakantie zit erop. De kinderen hebben nog een weekje, maar de ouders zijn alweer aan het werk.

Maandag arriveerde ook Paul weer in Luxemburg, zodat ik eigenlijk nauwelijks alleen geweest ben hier. We deden samen boodschappen in de SuperCora in het Concorde winkelcentrum in Bertrange. Een bijzonder goed gesorteerde Cora met een groot assortiment biologisch vlees en groenten. Deze Corasuper ligt dicht bij de stad Luxemburg en is gericht op een luxepubliek. Je ziet hier mensen winkelen met kleine mandjes. In zo’n mandje ligt dan bijvoorbeeld een pakje met gerookte kwartelpootjes en salade en een klein flesje champagne, of een dure fles wijn en een doosje met een doosje macarons in vier kleuren. Op de groentenafdeling worden de bladgroenten permanent beneveld door fris water en ik telde er 22 verschillende soorten tomaten! Prachtig om te zien, jammer dat ik maar voor twee mensen moest inkopen. Er ligt verpakt vlees maar er is ook een afdeling met een echte slager die uitsluitend biologisch, Label Rouge en vlees met een AOC keurmerk verkoopt. Ik kocht er een paar mooie dikke karbonaden (die worden dan ter plekke gesneden). Ik was van plan het vlees gewoon even snel in de koekenpan te bakken en salade erbij en wat gebakken aardappeltjes, ware het niet dat het hier inmiddels zo’n takkeweer was geworden dat we zin in herfstige stoofpotten kregen. Als het buiten regent dat het giet kun je maar het beste een troostrijk geurend pannetje op het vuur hebben!

  • voor twee personen
  • 2 dikke karbonaden, iets doorregen
  • boter
  • eventueel wat bouillon
  • 1 flesje Mort Subite kriek
  • 2 flinke uien, in ringen gesneden
  • wat tijm, laurier
  • peper en zout

Wrijf de karbonaden in met peper en zout en bak ze in de hete bote aan beide kanten bruin. Bak in een andere pan de uien even goudbruin aan en voeg ze bij het vlees. Giet een glas Kriek bij het vlees en voeg de kruiden toe. Laat de karbonaden zo ongeveer 45 minuten zachtjes stoven. Haal het vlees uit de pan en laat het vocht nog een beetje inkoken. Serveer met de uien en geef er witte boontjes bij.

Kopje espresso toe, met een borrel in ons geval (om de regen te verdrijven).

© ellen.

Haantje in Rhônewijn…

Coq au vin

De bedoeling is het om te koken met verse spullen, liefst van onbesproken kwaliteit. En zo gebeurt dat ook nagenoeg altijd in dit huis. Maar soms…

In iedere Italiaanse stad koop je op elke straathoek verse pasta, gemakkelijk in gebruik én lekker. Onlangs vond ik verse tortellini in Luxemburg, van Italiaanse kwaliteit. Ik gebruikte ze voor mijn Tortellini al brodeo.

In Duitsland, en ook wel bij de betere slager in Nederland, vind je ingeblikt vlees, zo geprepareerd dat je het alleen nog maar hoeft op te warmen. (Wel een goede slager zoeken!)

Ook Frankrijk kent zijn blikvlees, maar je vindt er de goede vleesconserven toch veelal in potten en potjes. Allerlei onderdelen, keurig verwerkt, prima op smaak gebracht, zo te gebruiken. Hoofdkaas in peterselie, ofvarkensmaag, misschien varkenspootjes uit Saint-Ménehould?

En zo worden er ook potten aangeboden met een complete maaltijd. Ik schreef al eens over cassaulet de canard. En vandeweek bezondigde ik me aan Coq au vin du Rhône. Groenten en vlees in één potje, een stuk brood erbij en je hebt een volledige én smakelijke maaltijd.

Het is lastig om exact aan te geven wat je kunt aanschaffen en wat je beter kunt laten liggen. Lees zorgvuldig de etiketten, daar is meestal wel uit op te maken of je kwaliteit in je handen hebt of niet. Denk in ieder geval niet dat je een complete kwaliteitsmaaltijd aanschaft voor twee euro’s, een maaltijd die dan ook nog eens van onbesproken afkomst is. Dat is een illusie, en je moet het niet willen…

Maar goed, met een beetje speurwerk ontdek je heerlijke zaken. Wij vinden het in ieder geval altijd weer de moeite waard er wat tijd en geld in te stoppen.

© paul

Grillinger en andere genoegens…

2 aug. 2011

cactus

Ik ben afgelopen week Ellen gaan opzoeken op haar Luxemburgse stek. Zat ze, toen ik haar de week daarvoor verliet, moederziel alleen. Nou ja, twee honden hielden haar gezelschap.

Nu evenwel trof ik er een meute volk. Het Kind en Andy, Eupotours op volle sterkte (vijf stuks), Hijn en Ans en geheel uit het niets was daar ook nog eens Peer. Drukte alom, feest voor iedereen. Logisch gevolg: een goed gevulde tafel voor twaalf personen. We aten elke avond samen in de buitenlucht, je zult er nog wel over lezen.

Er is geen Luxemburger te vinden die tijdens de zomermaanden niet een paar openbare feesten bezoekt. En ook óns hele gezelschap bezocht een Zomerfeest en een Artisinale marché. Zo’n feest is ondenkbaar zonder de Schwenkbraten, de Grillanlage of de bak-en-braatplaat. De Luxemburger grillt… Naast de notoire Kottlets (varkensvlees van doorgaans prima kwaliteit en fijn gemarineerd) zijn Mettwurst en Thüringer favoriet.

Met die Thüringer is wat aan de hand. Sinds enige tijd mag Thüringer alleen Thüringer heten wanneer die uit het Duitse Bondsland Thüringen komt. En de Luxemburger maakte sinds jaar en dag zelf zijn Thüringer. Hij kan dat goed, en wil dat zo houden. Vandaar dat de Luxemburgse producenten van de worst naarstig op zoek zijn naar alternatieve namen. Allerhande fantasienamen doen de ronde, Grillinger lijkt het te gaan winnen.

En de doorsnee Luxenburger? Hij grilt gewoon zijn Thüringer. Of die nou Grilli, Festwurscht, Lëtzebuerger Grillwurscht of Grillinger heet…

© paul