Pasta voor een luie zondagavond….

Posted on June 2, 2014 by Ellen Bouckaert

Wij zijn moe beste lezers, doodmoe. Het was weer een heel bijzonder weekend met onze vrienden, we aten wat, we dronken wat, we zongen wat en we kletsten een heleboel, we trokken met vereende krachten een echte Pontiac uit de sloot, we waren verrast met het flitsbezoek van De Jongste Bediende en vriendin Marleen die op de terugweg van Pamplona even kwamen bijpraten, Sam deed tussendoor (snel heen-en-terug-naar-Gemert met papa Zjak als chauffeur) even haar Cambridge Engels examen, Julia verwerkte vier hoorcolleges, Lotte sneed weer een paar prachtige stokken en Flora bedacht een echte Krimi, we bezochten een paar vlooienmarkten en wandelden door het prachtige landschap… Ach en verder deden we boodschappen, en nog eens, en nog eens…

Vandaag vertrokken alle vrienden, het is weer stil op de camping, wat rest zijn de lege flessen en de overvolle vuilnisbakken…

Hond Jaros is zo moe van het spelen met zijn hondenvriendjes Spot, Titus en Nanouk, dat hij al uren bijna in coma ligt te slapen. Niet eens Toing-Toing ik heb honger, ik moest hem wakker maken om te eten!

Wij hadden ons voorgenomen om deze avond uit eten te gaan, Italiaans of zo. Vanmiddag toen iedereen weg was bedachten we ons, te moe, geen zin… We rommelen zelf wel wat met wat er nog over is. Simpele pasta met spekjes en veel kaas een soort comfortfood.

Spaghetti carbonara was geen optie; geen spaghetti meer in huis. Wel eieren, spek, Parmezaanse kaas, witte wijn, knoflook, lente-uitjes, basilicum, room, wat restjes peterselie én orechchiette van de Cecco. Ik bedacht een ovenschoteltje…

Kook de pasta al dente en giet af. Bak intussen de spekjes met de fijngesneden sjalot en de knoflook. Kluts twee eieren met een flinke scheut room, een scheutje witte wijn, wat peper en zout en nootmuskaat. Rasp de kaas en snijd peterselie, basilicum en lente-uitjes fijn.

Schep de pasta in een ovenschaaltje en meng spekjes-ui-knoflook erdoor. Schep er een deel van de kaas en de kruiden door. Giet er het eimengsel over, voeg nog wat kaas toe en roer alles goed om. Besluit met een laag kaas en zet de schotel 20 minuten in een voorverwarmde oven op 180 graden.

Groene salade erbij en een kopje espresso toe.

Jammer, de afwas moet binnen gedaan worden, het is buiten al weer flink koud aan het worden. Maar goed, we klagen zeker niet over het weer hier, prima, al die dagen maar een drupje regen af en toe en verder uitbundige zon.

Nu nog een beetje lezen, een rondje met Jaros rond de zeven fonteinen en de kerk, en dan slapen…

Ossobuco Milanese…

Posted on May 30, 2014 by Ellen Bouckaert

Er wordt al eeuwen gediscussieerd over wat nu het echte recept is voor Milanese Ossobuco, zelfs over hoe je Ossobuco moet schrijven kan men van mening verschillen!
Echte Milanesen gebruiken geen tomaat in de saus. Het recept, zeggen de Milanesen, stamt van lang vóór de tijd dat er tomaten waren in Milaan. Men is het in ieder geval over één ding wel eens; in Milaan gebruikt men boter en geen olijfolie!
En dan nog de Gremolada. Sommigen noemen het garnering, sommigen stoven het even mee, sommigen willen er helemaal niets van weten omdat ze vinden dat de gremolada de smaak van de ossobuco geen goed doet.
Ik neusde zo hier en daar in mijn kookboeken en besloot er maar een eigen versie van te maken; geen echte Milanese dus, maar wél lekker!

Voor twee personen
2 kalfsschenkels
wat bloem
een eetlepel boter
2 eetlepels boter
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
1 ui
2 wortels,
2 stengels bleekselderij
1/2 blikje kleine tomaatjes
1 glas witte wijn, eventueel wat bouillon, peper en zout.

Voor de Gremolada;

de geraspte schil van een hele (liefst biologische) citroen
1 teen geraspte knoflook
1 klein bosje fijngehakte verse platte peterselie.

Wentel de schenkels door de bloem en bak ze in wat boter, in een platte pan even rondom lichtbruin.

Neem dan een pan met een dikke bodem en smelt daarin twee eetlepels boter. Bak hierin de uien, knoflook en de rest van groenten even zachtjes aan.
Schep de schenkels uit de platte pan en voeg ze bij de groenten. Giet er een glas witte wijn over en laat het geheel met het deksel op de pan zo’n anderhalf uur op lage temperatuur stoven. De gaartijd is natuurlijk geheel afhankelijk van de dikte van de schenkels. Gewoon even testen, de schenkels moeten wel echt gaar en zacht zijn!

Schep de schenkels nu voorzichtig uit de pan en serveer ze op de borden met wat saus en een schepje van de gremolada erover.
Wij aten er wat ‘oortjes’ bij en een salade vooraf.

En natuurlijk lepelden we de merg op een stukje brood: een delicatesse! Hond Jaros kreeg het botje!

En, natuurlijk een kopje espresso toe!

Een mooi zomerdag; een feestje en daarna: simpele pasta; wat spek, knoflook, een sjalot, een paar tomaatjes en een paar blaadjes basilicum…

Posted on May 18, 2014 by Ellen Bouckaert

Vanmiddag waren wij op het feest van Tante Nellie, de tante van Paul, een zusje van de moeder van Paul. Tante Nellie werd deze week negentig jaar en haar kinderen besloten dat dit heuglijke feit gevierd moest worden. Alle neven en nichten waren uitgenodigd en bijna iedereen was er ook. Wat leuk om onder het genot van een hapje en een drankje al die mensen weer eens te zien! Het werd een echte familiereünie. Leuk, staat er een mooie jonge vrouw voor je die zegt ‘ik ben nog wel eens met mijn moeder bij jullie op bezoek geweest, ken je mij nog’? Ik moest even goed nadenken en zag toen opeens het kleine meisje weer voor me… nu een echte beauty geworden… Tsja en zoals dat gaat, wij, de neven en nichten, worden ouder, we beginnen zo her en der wat kwaaltjes te krijgen, we praatten over ‘met pensioen gaan’, over hoe het is om lekker niets meer te hoeven doen, of hoe fijn het is om nog te mogen werken… Stralend middelpunt van het feest was natuurlijk Tante Nellie zelf. Ze genoot er zichtbaar van om al die mensen weer eens om haar heen te hebben, weer eens bij te praten, te horen hoe het met iedereen ging.

Kortom, het was een mooie middag, ik ben blij dat ik al die mensen weer even gezien heb en vooral goed te zien dat het Tante Nellie zo goed maakt. Zo wil ik ook wel negentig worden!

Thuis moest er natuurlijk nog wel even een maaltijd op tafel komen. Geen zin in meer in moeilijke dingen. Ik maakte een simpele pasta:

1 sjalot, fijngesneden
1 teentje knoflook, geplet en fijngehakt
8 kleine tomaatjes, in partjes gesneden
een klein stukje gerookt spek (van de Sumiranboerderij) in kleine dobbelsteentjes
een Spaans pepertje, in hele fijne reepjes gesneden
beetje basilicum
olijfolie

Pasta koken. Beetje olijfolie in een andere pan verwarmen en daarin sjalotsnippers, pepertje en knoflook even zachtjes aanbakken. Spekjes erbij, tomaatjes erbij. Even sudderen. Intussen is de pasta klaar. Afgieten en bij het ui- knoflook- tomaatmengsel voegen. Goed omscheppen en snel opdienen. Een supermakkelijke maaltijd! Salade erbij en toe nog een paar aardbeien.

En natuurlijk, een kopje espresso!

Pasta met truffel…

Posted on May 13, 2014 by Ellen Bouckaert

Paul was deze week “in de truffels”, hij las erover, hij schreef erover én, dat kon natuurlijk niet uitblijven, hij wilde truffels eten! Tja, best, dat doen we dan wel een keertje dacht ik. Een goed Italiaans restaurant wil wel eens een vleugje truffel over de pasta schaven. Gaan we wel eens eten bij … Maar Paul kon zolang niet wachten… truffel moest er komen! Ik hoorde er een paar dagen niets meer over, de zucht naar truffels leek verdwenen. Tot Paul helemaal enthousiast terugkwam van een wandelingetje met Hond Jaros. “Vanavond eten we truffel, ik heb een potje gekocht bij AH!” Oei, Paul toch, je zou beter moeten weten. Truffel uit een potje!

Volgens het opschrift bevat het potje 10 gram Italiaanse zomertruffel. Verpakt in Italie, houdbaar tot 12/11/2016. Het potje koste iets meer dan vijf euro en bevatte één kleine truffel.

Nou ja, Ik kookte goeie pasta. Verwarmde een beetje olie met wat knoflook en een gedroogd pepertje, schepte dat door de pasta en draaide het potje open… Dan zou er een explosie van aardse geuren uit zo’n potje moeten floepen, helaas, een zwak briesje truffelgeur. Goed misschien smaakt het wel prima. Konden we eindelijk ons mooie truffelschaafje gebruiken…

Ik schaafde wat truffel over de pasta en we proefden… niets! Jammer! Pasta aglio olio was lekkerder geweest! Zonde van het geld ook! Ik wil best een keer geld uitgeven om die echte truffelsmaak te kunnen genieten, maar dit was niks! Kan je nog beter één goedkoop ansjovisje door de pasta mengen, dat kost je ongeveer 10 cent en geeft beduidend meer smaak!

Goed, daar trappen we niet meer in. We aten de pasta, die toch wel wat smaak had door de toevoeging van knoflook en peper. En we aten er een salade bij van één mooie grote coeur de boeuf – tomaat met alleen wat supergoeie olijfolie, een beetje peper en zout en een paar blaadjes basilicum, Simpel maar ó zo lekker!

Kopje espresso met een moederdag – bonbon toe!

Weer wat geleerd!

Pasta met tonijn

Posted on May 2, 2014 by Ellen Bouckaert

De voorraadkasten in onze stacaravan dat is toch wat anders dan thuis. We proberen hier altijd een soort basisvoorraad te hebben maar niet alles is vorstbestendig dus in de winter gaan alle dingen die kunnen bevriezen mee naar huis.

Bier bevriest, en frisdrank zonder suiker ook. Blikken met tomaten zijn niet vorstbestendig. In het voorjaar moeten we dus alles aanvullen. Blikken tomaten, frisdrank, water, bier en wat blikjes met tonijn zijn dingen die we altijd in huis hebben om een snelle maaltijd klaar te kunnen maken. Wat soorten pasta en rijst, een zak uien en een paar bollen knoflook horen ook standaard bij onze keukenvoorraad en dan kom je al een heel eind om een simpele maaltijd te maken.

Na een hele dag rondrijden en avonturen beleven in dit mooie land had ik niet veel zin meer om een ingewikkelde maaltijd te maken. Spaghetti met tonijn is in zo’n geval één van onze snel-klaar gerechten.

voor twee personen
1 blikje tonijn
1 blik gepelde tomaten
wat olijfolie
1 ui,fijngesneden
1 teentje knoflook, geplet en fijngesneden
4 kleine gedroogde pepertjes
een paar kappertjes

Verwarm de olie en bak daarin de ui en de knoflook even aan. Voeg de pepertjes erbij en de tomaten. Even een beetje in laten koken, de tonijn en de kappertjes erbij en klaar. Dit gaat zo snel dat je de spaghetti al moet opzetten voor je aan de saus begint.

Groene salade erbij en een kopje espresso toe!

Koop natuurlijk wel dolfijnvriendelijke tonijn, liefst lijngevangen. Beter voor het milieu en beter voor de dolfijnen.

Restverwerking: cannelloni gevuld met snoekbaars en spinazie

Posted on April 2, 2014 by Ellen Bouckaert

Als ik toch dat Ipadje niet had… dat ding is al tijden onmisbaar, zowel voor mijn werk als thuis, maar nu, in tijden van gebrekkig heen-en-weer-schuifelen is dat ding onmisbaar! Mijn dagen zijn een beetje saai, op de bank hangen, af en toe een klein wandelingetje, en verder lezen en rusten… Het Ipadje houdt mij op de hoogte wat er zoal in de wereld te doen is én ik kan af en toe een stukje schrijven op dat ding. Het stukje transporteer ik vervolgens naar de mail en dan kan ik dat snel via de laptop op onze website zetten. (Lang achter de laptop zitten gaat nog even niet)
Koken gaat wel, met hulp, maar toch. Rechtop staan kost me geen moeite, dus Paul geeft de pannen aan en de dingen die onder in de koelkast liggen… Ik wist het al van vorige invalide periodes: ik ben geen geduldige patiënt en Paul is een uitstekende verpleger maar niet voor mij. Hij is gewend aan een geheel andere soort patiënten…. Maar goed, zo kibbelen wij gezellig de dag door… “Doe nou eens…” Hou je gemak nou eens!”, “Kun je dan even?..”, “Nee, ik kan toch niet alles tegelijk” enzovoorts…

Goed, gisteren aten we een heerlijke snoekbaars en daar bleef nog zo’n 200 gram mooi visvlees van over, prima voor een mooie restverwerking. Paul verwijderde alle graatjes en deed de boodschappen voor een mooie ovenschotel met de restjes van de vis.

200 gram vis, van graten en vellen ontdaan en in kleine stukjes gepluisd
een scheutje olijfolie
1 sjalot, fijngesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
400 gram spinazie
een bekertje crème fraiche
bechamelsaus van een lepel boter, een lepel bloem en wat melk
een paar kleine tomaatjes
cannelloni (ik gebruikte cannelloni van het merk De Cecco, die hoef je niet voor te koken en smaken prima)
peper, zout en wat nootmuskaat

Maak eerst een mooie, niet te dikke bechamelsaus. Breng die op smaak met peper, zout en wat nootmuskaat. Vul de bodem van een ovenschaal met de bechamelsaus.

Verwarm de olie in een grote pan en smoor daarin de ui en knoflook even zachtjes aan. Voeg er dan de spinazie bij en smoor tot die helemaal geslonken is. Schep alles uit de pan en hak de groenten massa heel fijn. Schep de helft door de visstukjes en meng er de crème fraiche door. Kruid met peper en zout.

Vul de cannelloni met dit mengsel en leg ze in de ovenschaal. Pas en meet tot de cannelloni mooi over de schaal verdeeld zijn. Schep er de rest van de spinazie over en strooi er de stukjes tomaat over. Zet de schaal 25 minuten op 180 graden in de oven.

Dien dan meteen op en geef er wat groene salade bij.

Kopje espresso toe!

Super simpele pasta voor ingewikkelde dagen…

Posted on March 29, 2014 by Ellen Bouckaert

Op de eerste plaats:dank voor alle goede wensen! Het gaat nog niet echt beter maar ik kan in ieder geval weer scheef op een stoel hangen, rechtop lopen en plat liggen. Verder lijkt mijn val van een paar traptreden toch harder aangekomen dan ik dacht… Beetje lappenmand dus, maar even afwachten wat onze huisarts er nog aan kan doen.

Intussen moet er natuurlijk wel gegeten worden. Ik kan niet zo goed niks doen en stilzitten; een simpele pasta, dat leek me wel te doen. (behalve dan dat ik zelfs de kleinste pan niet uit de kast kan tillen zonder hulp van Paul, grrrr.) We kookten samen toch een bijzonder simpele, smakelijke maaltijd. Ik denk dat zelfs Jamie het niet sneller kan!

voor twee personen
wat olijfolie
8 cherrytomaatjes, gehalveerd
6 ansjovisjes (uit een potje) in kleine stukjes gesneden
1 sjalot, fijn gesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
een flinke eetlepel kappertjes
pasta, spaghetti of linguinne

Kook de pasta gaar in ruim gezouten water. Verwarm intussen de olie en smoor daarin de sjalot en de knoflook. Voeg de ansjovisjes toe en smoor tot ze bijna gesmolten zijn. Doe de tomatenpartjes erbij en op het laatst de kappertjes. Giet de beetgare pasta af en roer een lepeltje van het kookvocht bij het mengsel. Roer de uitgelekte pasta erdoor en dien snel op.

Kopje espresso toe en dan snel weer plat op bed.

Poolse Pierogi van de Helmondse zaterdagmarkt…

Posted on March 16, 2014 by paul

Zoals nagenoeg elke week bezochten we de Zaterdagmarkt in Helmond. En ook nu weer kochten we er citrusfruit, noten en dadels. Nederlandse en Italiaanse kazen, verse sardines, groenten en kruiderij. Anemonen voor Marleen, tulpen voor Ellen en kruidenkaas voor Het Kind. De Jongste Bediende kreeg het notoire broodje kebab en voor mij was er een portie pierogi.

Naast alle Nederlandse marktkooplui vind je er Hongaarse, Turkse, Indonesische, Viëtnamese en Chinese neringdoenden op de markt. En sinds een goed anderhalf jaar is er dan die Poolse mevrouw en haar dochter. Ze staan met hun vreemde hoge kar aan de rand van de groentenmarkt, tussen de Grote Markt en de Koninginnewal. Ze verkopen er hun zelfgemaakte gevulde deegkussentjes. Je bestelt ze per vijf of tien stuks. Ze kunnen gevuld zijn met vlees, met kaas, met ui en aardappel. Maar de lekkerste (naar mijn bescheiden mening) zijn die met zuurkool en paddenstoelen. Officieel heten ze pierogi z kapusta i grzybami.

Pierogi zijn gevulde kussentjes van ongerezen deeg, een beetje te vergelijken met de Italiaanse ravioli, maar groter en halvemaan vormig. Ze worden gekookt en vervolgens rijkelijk overgoten met in boter gebakken ui. Je eet ze als voorafje, als hoofdmaal, als borrelhap. Je eet ze op de kermis, de jaarmarkt, bij het huwelijksfeest. Net als onze bitterbal, maar degelijker, voedzamer…

Pierogi komen voor in heel Oost-Europa, ook in de Oekraïne, in Rusland en op de Krim. Ze spelen een rol in de Joodse keuken, in de Baltische staten en in Finland. Ze heten dan altijd een beetje anders, het woord pierogi is onvervalst Pools.

Doorgaans loop ik even langs de kraam bij aanvang van onze markttocht. Ik bestel mijn portie en beloof die over een goed halfuur op te komen halen. Pierogi worden namelijk gekookt en de uien vers gebakken. Dat neemt nogal wat tijd in beslag en voor je het weet sta je een kwartier te wachten. Je kunt ze overigens ook ongekookt kopen en later het gerechtje afmaken. Ik warm de gekookte kussentjes met ui en boter thuis op in de oven, dat gaat prima. Je eet ze liefst warm, eventueel met een klodder zure room. Appelmoes schijnt een aangename begeleider te zijn, ik heb het nooit geprobeerd. Ook gesnipperde bacon of blokjes uitgebakken spek zijn geliefd, ik kan me daar vanalles bij voorstellen.

De pirosjki, die Ellen met regelmaat maakt voor grote gezelschappen, zijn ongetwijfeld familie van de pierogi. Alleen worden die niet gekookt maar gebakken. Het deeg is ook iets anders… Pelmeni komen dichter in de buurt!

Ik betaal voor mijn portie van tien stuks vier euro. Die met vlees zijn iets duurder.

©paul

Rigatoni met kool en fontina uit de oven

Posted on March 16, 2014 by Ellen Bouckaert

Paul schreef deze week over het boek “La cucina della mamma”. Hij maakte een heerlijk schoteltje met bonen en vis uit het boek. Het boek bleef op de keukentafel liggen en toen ik gisteren niet goed wist wat-nu-weer-eens-uit-te-proberen zag ik al bladerend een heleboel mooie recepten die nog wel eens wil maken. Omdat we op zaterdag altijd wel gasten aan tafel hebben zocht ik een recept uit dat makkelijk te vermenigvuldigen is. Zaterdag reken ik meestal op 8 personen; Het Kind en vriend Andy, De Jongste Bediende en Marleen, de Keizer van Monera en wie er zo toevallig langs komt schuiven aan. Ik probeer om iets bijzonders te koken dat we nog niet eerder gegeten hebben, hoewel ik nu en dan ook in herhaling verval. Sommige gerechten zijn nu eenmaal echte Evergreens zoals Nasi goreng met saté of Hachis Parmentier. Dit gerecht leek me een soort Italiaanse Hachis Parmentier; makkelijk te maken, goedkoop, snel en iedereen lust dit. Bovendien nog vegetarisch ook. Wat wil een mens nog meer! Snel naar de markt om kool te halen en Fontinakaas. Helaas was er geen Fontina te koop op de markt maar de kaashandelaar bood ons een alternatief. We proefden een kaas uit hetzelfde gebied. Fontina komt uit de Valle d ‘Aosta, de kaas die we proefden komt uit het grensgebied Italië Oostenrijk. De smaak was prima, misschien iets zachter, milder, dan Fontina, maar goed te gebruiken als alternatief. Het recept vermeldt dat je als alternatief voor Fontina ook een andere goede smeltkaas kunt gebruiken, bijvoorbeeld Gruyére of Raclette.

Ik geef de hoeveelheden zoals ze in het boek zijn beschreven, ik gebruikte van alles het dubbele. Reken erop dat je, ook voor vier personen, twee grote pannen nodig hebt.

60 ml olijfolie
1 kleine ui, fijngehakt
2 teentjes knoflook, fijngehakt
6 blaadjes salie
300 gram droge korte pasta bijvoorbeeld rigatone of penne
250 gram bloemige aardappelen in kleine blokjes gesneden
400 gram savooie kool in kleine reepjes gesneden
150 gram Fontina in dunne plakjes
75 gram versgeraspte Parmezaanse kaas

Verwarm de olie in een kleine koekenpan en fruit daarin de ui zachtjes aan . Voeg de knoflook en de salieblaadjes toe en bak nog 1 minuut. Zet de pan apart.

Kook de pasta in een grote pan met gezouten water bijna gaar. Giet de pasta af en vang het kookvocht op in een andere pan.Spoel de pasta af met koud water. Breng het kookvocht in de tweede pan weer aan de kook en kook daarin de aardappelblokjes in een minuutje of 7 bijna gaar. Doe de pasta in de pan met de aardappelblokjes en voeg de kool toe. Roer tot de kool begint te slinken. Giet af maar bewaar een klein beetje van het kookvocht. Roer het ui, knoflook en salie door het pastamengsel.

Schep de helft van de massa in een ingevette ovenschaal en beleg met de helft van de plakjes Fontina en de helft van de geraspte Parmezaanse. Dan de rest van de pasta erop scheppen en de beide kazen. Flink peper en zout erover en een beetje van het kookvocht. Dek de schaal af met folie en bak het gerecht 20 minuten in de voorverwarmde oven op 160 graden. Haal de folie eraf en bak nog even onder de gril om de bovenkant een mooi kleurtje te laten krijgen.

De Keizer van Monera moest gisteren vroeg naar huis maar Het Kind en vriend Andy, de Jongste Bediende en Marleen, Bram en Marja, Paul en ikzelf waren heel tevreden. Dit smaakt naar meer! De carnivoren onder ons misten wel het vlees, maar een keertje zonder kan echt geen kwaad!

Geen espresso toe maar wijn, rood en wit het kan allebei!

Kip met olijven en tomaat

Posted on February 23, 2014 by Ellen Bouckaert

Meestal kook ik op zaterdag voor een groot gezelschap, ik moet nog steeds schrijven over het “stapeleten” van vorige week zaterdag, het komt er maar niet van. Druk, druk, druk. Je houd het tegoed beste lezer. Vandaag eerst over de kip die we gisteren aten, gewoon voor twee personen. Hoewel; Ik kocht poten van de Zwarte kip, Poulet Noir stond er op het etiket. Een label Rouge kip met regio-aanduiding. Omdat ik de poten ingevroren kocht had ik er geen erg in dat ze zo groot waren. Eigenlijk was één poot genoeg voor twee personen. Nou ja, ik besloot er een stoofpot van te maken dan is er in ieder geval genoeg saus voor een mooie restverwerking.

2 biologische kippenpoten
olijfolie
2 sjalotten, fijngesneden
2 teentjes knoflook, geplet en fijngesneden
een scheut droge witte wijn
klein blikje tomatenstukjes
6 chilipepertjes
een stuk of tien zwarte olijven
een eetlepel tomatenpuree
wat gedroogde oregano
wat gehakte basilicum
peper en zout

Verhit de olie in een stevige braadpan en braad daarin de kip rondom bruin aan. Doe de sjalot en knoflook erbij en bak ze even mee. Voeg de pepertjes toe en blus dan af met de witte wijn. Dan de tomatenstukjes, de tomatenpuree, de olijven en de oregano toevoegen. Stoof de kip nu zeker anderhalf uur op lage temperatuur. Dit soort kippen zijn vaak wat vetter dan de plofexemplaren. Het vet komt vrij bij langzaam stoven. Je kunt het vet er makkelijk afscheppen. Kook dan de saus nog even in en strooi er vlak voor het opdienen wat verse basilicum over.

Wij aten er fusilli bij, een mooie handgemaakte pasta en, natuurlijk vergeten het handige “maatje” te gebruiken, ook dat was teveel.Mooi voor de restverwerking.

De restverwerking:

Pluk het overgebleven vlees van de botjes en snijd het fijn. Beboter een ovenschaal en schik daarin het vlees en de pasta. Giet de saus erover en bewaar deze extra maaltijd in de diepvries. Prima om achter de hand te hebben voor een drukke dag. De schaal dan ontdooien, bestrooien met Parmezaanse kaas en 40 minuten in de oven. Twee maaltijden in één, mooi toch?

Poulet Noir, die onthouden we; prima smaak, heerlijk stevig vlees! Aanbevolen!