Pasta met truffel…

Paul was deze week “in de truffels”, hij las erover, hij schreef erover én, dat kon natuurlijk niet uitblijven, hij wilde truffels eten! Tja, best, dat doen we dan wel een keertje dacht ik. Een goed Italiaans restaurant wil wel eens een vleugje truffel over de pasta schaven. Gaan we wel eens eten bij … Maar Paul kon zolang niet wachten… truffel moest er komen! Ik hoorde er een paar dagen niets meer over, de zucht naar truffels leek verdwenen. Tot Paul helemaal enthousiast terugkwam van een wandelingetje met Hond Jaros. “Vanavond eten we truffel, ik heb een potje gekocht bij AH!” Oei, Paul toch, je zou beter moeten weten. Truffel uit een potje!

Volgens het opschrift bevat het potje 10 gram Italiaanse zomertruffel. Verpakt in Italie, houdbaar tot 12/11/2016. Het potje koste iets meer dan vijf euro en bevatte één kleine truffel.

Nou ja, Ik kookte goeie pasta. Verwarmde een beetje olie met wat knoflook en een gedroogd pepertje, schepte dat door de pasta en draaide het potje open… Dan zou er een explosie van aardse geuren uit zo’n potje moeten floepen, helaas, een zwak briesje truffelgeur. Goed misschien smaakt het wel prima. Konden we eindelijk ons mooie truffelschaafje gebruiken…

Ik schaafde wat truffel over de pasta en we proefden… niets! Jammer! Pasta aglio olio was lekkerder geweest! Zonde van het geld ook! Ik wil best een keer geld uitgeven om die echte truffelsmaak te kunnen genieten, maar dit was niks! Kan je nog beter één goedkoop ansjovisje door de pasta mengen, dat kost je ongeveer 10 cent en geeft beduidend meer smaak!

Goed, daar trappen we niet meer in. We aten de pasta, die toch wel wat smaak had door de toevoeging van knoflook en peper. En we aten er een salade bij van één mooie grote coeur de boeuf – tomaat met alleen wat supergoeie olijfolie, een beetje peper en zout en een paar blaadjes basilicum, Simpel maar ó zo lekker!

Kopje espresso met een moederdag – bonbon toe!

Weer wat geleerd!