ASPERGES KLASSIEK…

De eerste asperges dus van dit seizoen. Deze groente leent zich voor allerlei spannende gerechten, maar de eerste asperges eten wij heel gewoon, heel klassiek. Ook dat is voor iedereen anders. Voor ons is dat met gekookte achterham, een eitje en gesmolten boter. (Paul wil er ook nog een snuifje nootmuskaat over) De asperges goed schillen en gaar koken. Voel met een vork of ze naar jouw zin gaar genoeg zijn. Ik houd niet van “beetgare” asperges. Kook intussen een paar scharreleitjes en smelt wat boter heel langzaam. Koop gekookte ham bij een goede slager en schik de plakken ham met de eitjes op een schaal of bord. Over de juiste wijn zijn de meningen ook verdeeld. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen idee. Er gaan zelfs stemmen op om rode wijn te drinken bij asperges. Ik heb niet echt veel geexperimenteerd met wijn bij deze groente. Ik houd het op een Pinot Blanc uit de Elzas.

© ellen

ASPERGES VAN GEMERTSE BODEM…

Ze zijn er dan toch, eindelijk! De eerste verse asperges! Die van vandaag komen van verwarmde bedden. Het is echt een koud voorjaar geweest. In alle kranten staan berichten over late bloei van planten, laat op gang komen van het nestelen van de vogels. In het schriftje van 1999 lazen we dat we op 2 april buiten al vlees roosterden, het was 22 graden die dag. Eerdere artikelen in het Plaatselijk Suffertje schiepen weer de nodige verwarring. De berichten over de “Vrije Heerlyckheid” asperges blijven tegenstrijdig. Is het een nieuwe soort, een nieuw ras, of een andere vorm van kwaliteitsbeoordeling? Dat laatste lijkt nu het meest waarschijnlijk.Een groep telers uit het dorp gaat activiteiten ontplooien rond speciaal geselecteerde asperges van eigen bodem. Het Ministerie zal het verder onderzoeken. Op de foto een beeld dat de komende tijd nog vaker te zien zal zijn; Paul schilt asperges. Onze aspergeteler, de familie van Dinter, heeft dit jaar ook een echte aspergeschilmachine in bedrijf genomen. Wij hebben dit soort machines in Luxemburg al eerder gezien. Een prachtig apparaat, maar gewoon met de hand schillen gaat ook prima. Bedenk wel één ding; niets zo erg als een slecht geschilde asperge. Volgende week zal ik wat foto’s maken van het bedrijf van deze teler. De verkoopruimte moest nu nog ingericht worden.

© ellen

ROMEINSE SLA…

Vandaag een dag zonder inspiratie. Ik was te laat thuis en Paul te laat wakker, om naar de aspergeteler te gaan. Geen zin om iets anders te koken, vandaar een snelle maaltijd. Paul at gerookte zalm, met verse bieslook uit de tuin en een gekookt eitje. Ik at een pizza Ellen van de gebroeders Al Vesuvio. Pizza Ellen is een pizza met ham, veel kaas, artisjokken en veel knoflook. Samen aten we er een salade bij van Romeinse sla met pijnpitjes, tomaatjes en lente ui. Sla smaakt de laatste tijd bijna nergens meer naar. Wij zoeken steeds andere soorten. Vooral na het verhaal over de zakjes voorgewassen sla, waar allerlei enge stoffen aan toegevoegd worden, zoeken we alternatieven. Ijsbergsla, is denk ik, alleen uitgevonden omdat het makkelijk voor de supermarkt is. Helaas totaal smakeloos voor de klant. Een smakelijk alternatief is sla met een kluitje maar die kan ik alleen zaterdag op de markt kopen. Deze Romeinse sla was een prima vervanger; smakelijk, licht bitter, stevig. Een stukje kaas toe. En espresso.

De gebroeders Esposito van restaurant Al Vesuvio wonnen vorige week de derde prijs op het internationaal pizzabakkersconcours in Duitsland. Gefeliciteerd jongens. De asperges houden we te goed voor morgen.

© ellen

SOMERSET GOLD…

Ik had nog nooit een goede Cheddar gegeten. Ik kende de kaas als goedkope fabriekskaas en hij bekoorde me maar matig, soms zelfs vond ik hem ronduit slecht. Gisterenochtend, in alle vroegte, kwam ik echter een mooi en veelbelovend kaasje tegen. Ik was op pad om een serie boeken in te kopen tegen sterk gereduceerde prijs, maar ik kwam te laat; uitverkocht. Om die frustratie dragelijk te maken besloot ik mezelf te trakteren op iets eetbaars. Dat werd dus dat kaasje: Somerset Gold Grand Reserve Cheddar Cheese. Zegt men Engelse kaas dan bedoelt men in de meeste gevallen Cheddar. De naam is niet beschermd door een O.C. of iets dergelijks en Cheddar wordt dan ook overal over de wereld geproduceerd. Nogmaals: een gewone huis-tuin-en-keuken-fabriekskaas. Niet duur, niet bijzonder. De echte, de klassieke heet Farmhouse Chaddar (wel beschermd) en komt van de boer, soms uit een kleine fabriek. Hij wordt gemaakt in Englands’ Westcountry (graafschappen Somerset en Dorset). In oorsprong werd zowel schapen- als rundermelk gebruikt, vanaf de 18e eeuw alleen de laatste. Tegenwoordig is de melk altijd gepasteuriseerd. Het kaasmaken heeft zo zijn eigen eigenaardigheid en dat maakt Cheddar tot Cheddar. De rijping varieert van 6 maanden tot 2 jaar. Dat alleen al maakt de kaas duur, rijping kost geld. Cheddar behoort een stevige, elastische zuivel en een lichte notensmaak te hebben. Hij mag niet te zuur, te zoet en te zout zijn. Ons kaasje was een fabriekskaasje, maar een van goede kwaliteit. De smaak voldeed aan de norm voor goede Cheddar. Notig, pittig, wat peperig, vol. Absoluut niet zout. Het geurde ook mooi notig. De structuur van de zuivel was wat rul. Geen prettig mondgevoel, vond Ellen. Ik vond het echter best zo. Als dessertkaas is deze kwaliteit Cheddar heel geschikt om te gebruiken met noten of sommig fruit. Ik prefereer dan altijd een peertje; zacht, sappig, licht zoetjes. Bij een goede Cheddar drink je een mooi glas donker bier, een Bordeaux of Bougogne, een Port of een stevige witte. Wij hadden Barbera open staan en die ging heel mooi samen met de kaas. Ons kaasje werd beschermd door een jasje van was. Het woog 250 gram en kostte zes euro. En natuurlijk is de Cheddar te gebruiken voor een Wels Rarebit, log 10 maart 2006..

© pau

ENTRECÔTE, ANDIJVIE EN BOURSINSAUS…

Vanavond een entrecôte met andijvie. Na het werk meteen en paar boodschapjes gedaan. Toen ik thuis kwam bleek dat we allebei vergeten waren vlees uit de diepvries te halen. Leuk voor Max, nog een wandelingetje. Snel vlees vandaag dus, een entrecôte bij de slager gekocht. Erbij andijvie en Boursinsaus.

75 gram boursin, 1 koffielepel boter, 1 sjalotje fijngesnipperd, 1 koffielepeltje bloen, 1 kop bouillon, scheutje room, beetje bieslook. De sjalot in de boter even laten uitzweten, de bloem erbij doen en goed roeren. De bouillon toevoegen en roeren tot er een mooie romige massa ontstaat. Dan de Boursin in stukjes toevoegen en alsmaar blijven roeren. De saus afmaken met wat room, peper en wat vers geknipte bieslook. De entrecôte heb ik simpel gegrild. 

De andijvie even gesmoord met een uitje, knoflook, tomaatje, beetje spek, olijfolie. Stukje kaas toe, vandaag een stukje Cheddar, maar daarover later meer. Espresso toe.

© ellen

VACUÜM KOFFIE…

Cona systeem of Cona methode, zo wordt het systeem meestal genoemd. Eigenlijk heet het Vacuüm Koffie Methode. Cona is de merknaam van de belangrijkste producent van deze potten, maar er zijn nog andere producenten. Het systeem werd midden 19e eeuw ontwikkeld in Engeland en Duitsland, en daar wordt het heden ten dage nog volop verkocht (en dus gebruikt). Het gaat als volgt: grof gemalen koffie bevindt zich in het bovenste reservoir. In het onderste reservoir wordt water aan de kook gebracht. Door de druk van de waterdamp wordt het water omhoog geperst en vermengd zich met de koffie. Nadat de warmtebron is uitgezet wordt de koffievloeistof door het vacuüm met kracht naar het onderste reservoir gezogen. Het systeem is zo gemaakt dat je een heel heldere koffie, zonder enige verontreiniging, over houdt. Als je, zoals wij, gewend bent aan espressokoffie of koffie uit de cafetière dan doet de koffie uit de Conakan wat slap aan. Anderen zullen hem helder noemen, kwestie van smaak. Het onderste reservoir wordt als schenkkan gebruikt. In de koffiepottencollectie van het Ministerie staan twee van deze systemen te pronken. Verder bezit het Ministerie nog enkele potten van een aanverwant systeem, maar daarover een volgende keer. Onze potten dateren uit de jaren 30 van de vorige eeuw.

© paul

ASPERGEBEDDEN…

Alleen nog een beetje zon en het aspergeseizoen kan beginnen!
Nog net voor het donker werd ben ik eens even gaan kijken hoe het er voor stond met de groente van “eigen bodem”. De bedden liggen klaar. Sommige telers hebben ingewikkelde warmte installaties over de bedden.
Wat dit jaar bijzonder is; er komt een echte Gemertse asperge “De Vrije Heerlyckheid”. Deze nieuwe asperge wordt gepresenteerd op 23 april tijdens de eerste Gemertse aspergemarkt.

Negen telers introduceren deze dag de nieuwe kwaliteitsasperge De Vrije Heerlyckheit. Onder het genot van een drankje, gezelllige muziek en kookdemonstraties, kunt u genieten van het Bourgondische Brabantse leven, waarbij de asperge centraal staat

Ik las dit bericht afgelopen week in ons plaatselijke krantje en werd nieuwsgierig. Echt een nieuwe soort? Wie gaan er kookdemonstraties geven? Wat is er speciaal aan die nieuwe soort? Welke telers telen deze nieuwe soort? Vragen te over. Ik ging dus naar de aangewezen plaats voor dit soort vragen; Het VVV kantoor.
Helaas had men op het VVV kantoor geen informatie over dit komende feest. Vreemd, ik dacht dat VVV kantoren er op de eerste plaats waren om informatie te verstrekken. Jammer ook, een gemiste kans.
Omdat het eigenlijk mijn beroep is om informatie te geven, zal ik de komende dagen proberen zelf maar wat gegevens bij elkaar te zoeken. Vandaag alvast een foto. Morgen meer.
Misschien zijn er wel aspergetelers in Gemert die dit lezen en kunnen zij mij meer vertellen?
Eén ding is duidelijk, het moet een beetje beter weer worden, en de VVV moet haar personeel beter scholen.

GEGRATINEERDE PREI…

We zijn afgelopen zaterdag niet naar de markt geweest en ik mis de groentenvoorraad. Wij wonen in een raar dorp. 18.000 inwoners maar groentenwinkels, bakkers, en andere kleine ondernemers zijn hier nog met een speld te zoeken. De laatste groentenwinkel is dicht zodat we nu op de supermarkt zijn aangewezen. Een heel aardig aanbod bij onze AH, maar als je probeert niet helemaal uit een ander werelddeel te eten kom je bij AH lelijk uit. Boontjes uit Egypte, asperges uit Peru. Paprika’s komen dan wel uit Spanje of Italie evenals de tomaten. Maar bijna niets in het schap wat in Nederland geteeld wordt. Eigenlijk te gek om los te lopen. Eén groente gevonden; Prei, gewoon uit Nederland. Wij aten dus prei vandaag; Was de prei en snijd ze in stukje van 4 centimeter. Kook ze in ongeveer 5 minuten gaar (kan in water maar het is lekkerder in een scheut witte wijn) en laat ze goed uitlekken. Leg de prei in een ovenschaaltje, giet er een beetje room bij. Strooi er wat vers geraspte kaas over en een paar spekreepjes. Zet de schaal 10 minuten in een voorverwarmde oven, op 200 graden. Wij aten er aardappeltjes bij en een varkenslapje. Stukje kaas toe. En espresso.

NEGERZOENEN…

'vergeten'
Het moet uit zijn met de negerzoen. En de nieuwe naam zal luiden: Buyszoen. Er is al eindeloos veel over geschreven en gepraat, de voors en tegens werden uitgemeten in elk denkbaar nieuwsmedium. De diskussie werd vrij inhoudelijk gevoerd, die ging over het wel of niet beledigend karakter van het woord negerzoen. Waar ik niks over gelezen of gehoord heb (maar ik kan niet alles bijhouden) is de nieuwe naam: Buyszoen. Wat nu Buyszoen? Hoezo moet de naam van de koek gekoppeld aan een merknaam, en dat onder de noemer van de humaniteit? Zijn ze nou bedonderd? Het is een goedkope aktie onder het mom van mensvriendelijkheid en anti-racisme. Tuin er niet in lezer, in deze verkooptruc van het grutterdom en de reclamemaffia. Het moge duidelijk zijn, het Ministerie is niet voor naamsverandering en al helemaal tegen gratis en onverdiende reclame voor welke koekenbakker dan ook. De lekkerste negerzoenen werden gemaakt door de firma Jurgens uit Aarle-Rixtel in de jaren 60 en 70. Jurgenszoenen? De gevoerde discussie leverde evenwel ook weer wat leuks op. Er werd driftig gezocht naar andere beledigende zaaknamen: ouwehoeren, blanke vla, Spaanse griep, Franse slag en zo verder en zo voorts. Deze vond ìk wel leuk: Schots en scheef…

© paul

OSSENSTAART UIT DE OVEN…

Vanavond aten we ossenstaart in tomatensaus. 1 kilo ossenstaart in stukken van ongeveer 3 centimeter. Doe de staart in een soeppan en zet het vlees op met koud water. Voeg een ui, een laurierblad, selderij, wat tijm en peper toe. Laat het vlees zo, heel zachtjes gaar worden. Haal dan het vlees uit de pan. Gebruik een deel van het vlees om de soep mee af te maken, leg de rest in een ovenschaal. Maak een dikke tomatensaus van; Olijfolie, 1 ui en 3 teentjes knoflook grof gesneden, 5 kleine tomaatjes, ½ liter passata di pomodoro, peper, zout, een laurierblad, wat basilicum. Laat de saus wat indikken en giet ze dan over het vlees. Strooi er wat geraspte kaas over. Zet de ovenschotel 15 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Wij aten er pasta bij en wat salade. Een stukje Comté kaas toe. En espresso