Ik had nog nooit een goede Cheddar gegeten. Ik kende de kaas als goedkope fabriekskaas en hij bekoorde me maar matig, soms zelfs vond ik hem ronduit slecht. Gisterenochtend, in alle vroegte, kwam ik echter een mooi en veelbelovend kaasje tegen. Ik was op pad om een serie boeken in te kopen tegen sterk gereduceerde prijs, maar ik kwam te laat; uitverkocht. Om die frustratie dragelijk te maken besloot ik mezelf te trakteren op iets eetbaars. Dat werd dus dat kaasje: Somerset Gold Grand Reserve Cheddar Cheese. Zegt men Engelse kaas dan bedoelt men in de meeste gevallen Cheddar. De naam is niet beschermd door een O.C. of iets dergelijks en Cheddar wordt dan ook overal over de wereld geproduceerd. Nogmaals: een gewone huis-tuin-en-keuken-fabriekskaas. Niet duur, niet bijzonder. De echte, de klassieke heet Farmhouse Chaddar (wel beschermd) en komt van de boer, soms uit een kleine fabriek. Hij wordt gemaakt in Englands’ Westcountry (graafschappen Somerset en Dorset). In oorsprong werd zowel schapen- als rundermelk gebruikt, vanaf de 18e eeuw alleen de laatste. Tegenwoordig is de melk altijd gepasteuriseerd. Het kaasmaken heeft zo zijn eigen eigenaardigheid en dat maakt Cheddar tot Cheddar. De rijping varieert van 6 maanden tot 2 jaar. Dat alleen al maakt de kaas duur, rijping kost geld. Cheddar behoort een stevige, elastische zuivel en een lichte notensmaak te hebben. Hij mag niet te zuur, te zoet en te zout zijn. Ons kaasje was een fabriekskaasje, maar een van goede kwaliteit. De smaak voldeed aan de norm voor goede Cheddar. Notig, pittig, wat peperig, vol. Absoluut niet zout. Het geurde ook mooi notig. De structuur van de zuivel was wat rul. Geen prettig mondgevoel, vond Ellen. Ik vond het echter best zo. Als dessertkaas is deze kwaliteit Cheddar heel geschikt om te gebruiken met noten of sommig fruit. Ik prefereer dan altijd een peertje; zacht, sappig, licht zoetjes. Bij een goede Cheddar drink je een mooi glas donker bier, een Bordeaux of Bougogne, een Port of een stevige witte. Wij hadden Barbera open staan en die ging heel mooi samen met de kaas. Ons kaasje werd beschermd door een jasje van was. Het woog 250 gram en kostte zes euro. En natuurlijk is de Cheddar te gebruiken voor een Wels Rarebit, log 10 maart 2006..
© pau
