Courgettes met gorgonzola…

Posted on May 30, 2010 by Ellen Bouckaert

Er zijn op dit moment prachtige kleine courgettes te koop. Jong, vers, goedkoop ook nog, en je kunt ze op allerlei manieren klaarmaken. Paul heeft nog niet zo’n behoefte aan vlees, dus aten we vandaag deze kleine courgettes. Een prima onderdeel van een vegetarische maaltijd.

Voor twee personen:

twee kleine courgettes
een beetje olijfolie
1 flinke teen verse knoflook
1 eetlepel versgehakte platte peterselie
75 gram gorgonzola in kleine stukjes gebrokkeld
peper en zout
2 eetlepels broodkruim

Snijd de courgettes in de lengte doormidden en blancheer ze een paar minuten in gezouten, kokend water. Neem ze uit het water en laat ze even afkoelen en uitlekken. Schep dan met een kleine lepel wat vruchtvlees uit de courgette. Zorg dat er nog een mooie bodem over is.

Verwarm de olijfolie en bak daarin de knoflook even zachtjes aan. Voeg de peterselie erbij en laat die ook meesmoren. Hak het vruchtvlees uit de courgettes heel fijn en voeg bij de saus. Dan de stukjes gorgonzola erbij doen. Roer op een heel zacht vuurtje tot de gorgonzola gesmolten is. Eventueel wat versgemalen peper toevoegen. Nog even goed mengen tot je een mooie puree hebt.

Verwarm de oven voor op 200 graden. Leg de courgettehelften in een ovenschaal en vul ze met het kaas/courgette/knoflook/peterseliemengsel. Bestrooi met wat broodkruim en zet de schaal 20 minuten in de oven.

Erbij een paar nieuwe aardappeltjes in de schil gekookt.

En toe, een kopje espresso, met een lekkere bonbon!

Panzanella van Bil Granger…

Posted on May 30, 2010 by Ellen Bouckaert

Bij het doorbladeren van kooklectuur kwam ik een plaatje tegen van een salade van oud brood en verse groenten. Panzanella heette het gerecht en het zag er aantrekkelijk uit. Het recept op zich intrigeerde me ook en ik ging op zoek in de diverse Italiaanse kookboeken in onze bibliotheek. De verwerking van resten brood en groenten lag zo voor de hand dat ik nieuwsgierig werd of er meer over was geschreven. En natuurlijk was dat zo. En natuurlijk weken de recepten zo van elkaar af dat eigenlijk de enige bindende factor het oude brood was.

Ik vond varianten bij mevrouw De Medici en bij mevrouw Hazan, op het weblog van Nicoletta en in de anonieme bundel recepten genaamd Zilveren Lepel. Ik garandeer je dat ik er de komende tijd nog een stel bij vind. En allemaal zijn ze weer anders. Enfin, ik ga er een aantal uitproberen in de komende weken.

Het recept van vandaag vond ik in het tijdschrift Delicious en het is geschreven door Bill Granger. Het is een beetje a-tipisch omdat hij geen tomaten gebruikt. Ik maakte een vertaling naar een gerecht voor 2 personen.

1 kleine courgette (of een halve grote),
1 paprika,
1 ui, liefst zoet,
3 eetlepels olijfolie,
75 gram chiabatta, oud
1 theelepel balsamico azijn,
peper en zout.

Ontdoe de paprika van de zaden en zaadlijsten en snijd hem in stukken. Versnijd de courgette tot niet te kleine blokjes. Snijd de ui middendoor en verdeel elk van de helften in vier kwarten. Doe de groenten in een kom met twee eetlepels olijfolie en schep grondig om zodat er een filmlaagje olie over de groentenpartjes komt te liggen. Stort de groenten in een ruime vuurvaste schaal en zet die in een op 180 graden voorverwarmde oven voor de tijd van één kwartier. Schep tussendoor de groenten een keer om. Scheur intussen het brood in brokjes, giet er de rest van de olie over en schep goed om. Nadat de groenten een kwartier in de oven hebben gestaan gaat het brood erbij. Schep om en laat het gerecht nog eens een kwartier garen. Laat de schotel even afkoelen, druppel de balsamico er over, schep nog een keer om en dien dan op. Het gerecht kan ook koud gegeten worden.

We aten er gegrild vlees bij. En natuurlijk een kopje espresso toe.

Een mooie zonnige dag in ons Brabant…

Posted on May 28, 2010 by Ellen Bouckaert

Wat wil een herstellende zieke nog meer; mooi weer, feest van de Skût en een prachtige optocht! Vanmorgen trokken 850 kinderen van de alle basisscholen uit Gemert en de kerkdorpen door het centrum van ons dorp, een optocht ter ere van het Kringgildefeest van de Skût. Alle basisscholen van de Gemeente Gemert waren door de Skut uitgenodigd om mee te doen aan deze optocht. De Rooi Skût is dit keer de gastheer van het feest. Ze hebben een grote feesttent geplaatst in de wei naast het kasteel. (Pal tegenover het huis van de familie Grûn Skût. Die zijn nu natuurlijk al uren bezig om Grûn ballonnen op te blazen om hun erf te versieren…De Jongste Bediende blaast ijverig mee, lucht genoeg tegenwoordig…) Het zal een heftig feest worden de komende dagen. Alle Schuttersgilden uit de verre omstreken zullen present zijn op het feest. De opening vandaag met alle basisschoolkinderen was in ieder geval fantastisch. Alle scholen hebben keihard gewerkt om er iets moois van te maken. Er zijn de meest prachtige vendels gemaakt, frietsausemmertjes werden getransformeerd tot goudbeklede Skûtstrommels en verlegen jongentjes ontpopten zich opeens als echte vendeliers. En zo trokken ze door de straten van ons dorp, als Grûn, Rooi, Oranje, Paars, Geel, Blauw Gildes…Allemaal even mooi, allemaal veel plezier…

Wij zaten op een terrasje met Meester Jan en Ans. We genoten van de kleurrijke optocht.

Zo gaat dat in ons dorp!

En de groeten van de Sumiran-varkens…

Posted on May 28, 2010 by Ellen Bouckaert

Een drukke dag vandaag. Na de prachtige optocht reden we naar Heusden, naar de Sumiran boerderij. We dronken koffie op het erf en ‘buurten’ over varkens, boeren en buitenlui en wat ons zo verder nog bezighoud. In de koelbox ging een kleine, maar mooie voorraad biologisch vlees mee naar huis. Recepten volgen…

De groeten van de varkens, zij hebben het goed!

Chinese noedelsoep..

Posted on May 27, 2010 by Ellen Bouckaert

Dit weekend neem ik plechtig afscheid van mijn “vloeibare” periode. Hoe dat precies zal gaan weet ik nog niet, maar het zal een klein feestje worden. Wat ik wel blijf doen is zorgen dat er elke dag verse bouillon in huis is. Ik heb de afgelopen weken de zegeningen van zelf getrokken soep weer volop in ere hersteld, en dat houd ik zo.

Op basis van de altijd aanwezige bouillon maakte ik allerlei soepen en soepjes, soms wat vreemde, maar meestal lekkere. En tussendoor gebruikte ik de bouillon als hatversterker.

Sinds Twee dagen staat er een pan Chinese bouillon op het gasstel. Die diende als basis voor een heerlijke tomatensoep, en gisteren maakte ik er een gevulde noedelsoep mee. Deze kippenbouillon wordt in heel China gebruikt als basis van talloze gerechten. De bereiding is heel eenvoudig:

400 gram kippenvlees met bot (drumstick, kippendijen, karkassen, vleugeltjes, enz..)
2 1/2 liter water,
3 schijfjes verse gemberwortel,
4 bosuien,
4 tenen knoflook,
zout.

Doe vlees en water in de pan en breng het tegen de kook. Schuim dan de vloeistof af. Herhaal dit een aantal keren. Daarna gaat de bouillon op een zo laag mogelijk vuur. De rest van de ingrediënten gaat erbij en de soep mag 2 tot 4 uur trekken. Je kunt tussendoor een keer ontvetten, maar het is eenvoudiger om dat later te doen, na afkoeling. Na de geplande tijd is de soep klaar. Je kunt hem dan nog een aantal keren door kaasdoek zeven om hem helemaal helder te krijgen, maar dat geloof ik wel. En natuurlijk is het basisrecept uit te breiden met dingen als rijstwijn, extra kruiden en specerijen. Maar ik vind het snel te veel worden. De soep verliest dan zijn neutraliteit.

Chinese noedelsoep:

zakje noedels (80 gram),
bosuitje,
paar druppeltjes sojasaus,
paar druppeltjes gefermenteerde vissaus (nam pla, yu lu),
wat citroensap,
paar lepels vers gehakte koriander.
basisbouillon naar smaak en behoefte.

Breng de bouillon aan de kook en doe alle ingrediënten erbij. Laat 3 minuten koken. Schep in een kom en strooi er de verse keriander over. Klaar!

De noedels die ik gebruikte komen uit zo’n klein lullig zakje. Je vindt ze altijd wel ergens in de uithoek van de supermarkt. Op zich bevat zo’n zakje de ingrediënten voor een kant-en-klare noedelsoep. Het kost nog geen euro. Ik gebruikte uiteraard het bijgevoegde smaakzakje niet in mijn eigen soep.

Pasta met ansjovis, tomaat, ui, kappertjes en knoflook…

Posted on May 27, 2010 by Ellen Bouckaert

Eindelijk ‘gewoon’eten, daar waren wij wel aan toe. Niet meer gepureerd, geprakt enzovoorts. Een eenvoudig bordje spaghetti, dat was de wens van de patient. En, ik moet zeggen dat ik me daar helemaal in kon vinden! Puur, eenvoudig, het beste van het beste…En dan gewoon een héél klein beetje… Ik maakte vandaag spaghetti met tomaat, kappertjes, ansjovis, een uitje en wat knoflook:

1 teentje knoflook, fijngehakt 1 kleine ui, fijngesneden 2 rijpe tomaten, in stukjes gesneden. (of een half blikje tomatenstukjes) 1 eetlepel olijfollie 4 ansjovisjes in kleine stukjes gesneden 1 lepel kappertjes verse basilicum, peper.

Bak de ui en knoflook even zachtjes aan in de olijfolie. Voeg de tomaten erbij. Een paar minuutjes laten smoren en de ansjovisjes er bij doen. De saus even wat laten inkoken. Dan mogen de kappertjes erbij. Nog een flinke zwiep uit de pepermolen en klaar. Kook intussen de spaghetti, giet af en voeg de pasta bij de saus. Een eenvoudige pastasaus, maar hoe heeet deze pasta nu eigenlijk? Is dit pasta Puttanesca??? Of heet het misschien ‘pasta alla puttanesca’? Ik hoor het graag beste lezers. Ik weet wel dat wij vanavond bijzonder lekker gegeten hebben! Kopje espresso toe! En later, veel later, (alles met kleine beetjes tegelijk) nog een piepklein stukje Brie de Meau. © ellen

Eierkohlebrötchen…

Posted on May 26, 2010 by Ellen Bouckaert

Piet kwam even langs en dropte en-passant deze zwarte baksels. Eierkohlebrötchen uit Essen. Hij kreeg ze als bijspijs in een visrestaurant.

We hadden de dingen nog nooit gezien (Piet overigens ook niet). Piet had de indruk dat het niet zozeer een specialiteit van het restaurant was, maar dat ze algemener voorkomen in Essen en omgeving. Ik heb alles afgezocht, gesurfd op internet, onze Duitse kookboeken uitgeplozen: niks!

De broodjes zouden hun kleur gekregen hebben door toevoeging van de inkt van de pijlstaart- of een andere soort inktvis, zoals dat ook wel gebeurt bij pasta. Aan de smaak merk je niks, dat is gewoon die van brood.

Het is eigenaardig en intrigerend spul. Is er een lezer die meer weet van dit baksel, dat hij of zij ons schrijve.. (Zou het een nieuwigheid zijn die verband houdt met Essen-Ruhr-Kulturhauptstadt?)

Aardbeien…

Posted on May 25, 2010 by Ellen Bouckaert

Aardbeien, ze worden volop aangeboden. Té vroeg, vind ik eigenlijk. Ik heb ze het liefst van het veld, zongerijpt, zacht en heerlijk zoet. En dat gaat nog even duren…

Maar goed, als “tijdelijk maaglijer” heb je het nu eenmaal niet altijd en ook niet helemaal voor het zeggen.

Ellen pureerde kasaardbeien. Verder deed ze er niks mee. Een blaadje mint erbij, dat was alles. Zou het prakje in een kommetje gezeten hebben dan was het een van de vele doorsnee fruithapjes geweest, die ik dezer dagen noodzakelijkerwijze in forse hoeveelheden tot me neem. In deze verpakking werd het een zomers feestje. En het smaakte me meteen stukken beter…

Raapsteeltjes…

Posted on May 24, 2010 by Ellen Bouckaert

Het valt niet mee om in deze periode van gepureerd eten toch elke dag iets smakelijks op tafel te zetten. Vlees pureren vinden we geen optie, een stukje vis gaat wel, maar het zijn op dit moment toch vooral de groenten die afwisseling in de maaltijden moeten brengen. Piet heeft een groententuin én is altijd in voor experimenten met ‘vergeten groenten’ of bijzondere rassen. Hij las op dit weblog over het dieet van Paul en bracht spontaan een grote zak met raapsteeltjes. “Goed te pureren en een bijzondere smaak”, aldus Piet. En weg was hij weer. Hij noemde nog wel de naam van deze groente, maar in de haast zijn we die vergeten.

Raapsteeltjes verwerk ik eigenlijk altijd rauw. Gewoon fijnsnijden en door de aardappelpuree mengen en je hebt een heerlijk stamppotje. Dat is op dit moment geen optie. Rauwe groenten mag Paul nog even niet eten. Ik besloot de bijzondere raapsteeltjes dus te smoren.

Een fijngesneden uitje in wat olijfolie even zachtjes aanbakken. De raapsteeltjes goed wassen, fijnsnijden en dan een paar minuten meesmoren. Alles in de keukenmachine pureren en opdienen met wat aardappelpuree. Voor mij een paar lamskarbonaadjes erbij. Zo werd het toch een smakelijk maaltijd.

Deze raapsteeltjes hadden inderdaad een bijzondere smaak; groen, fris, pittig, met een vleugje anijs. Lekker! Bedankt Piet!

Kopje espresso toe!

We experimenteren verder…

Posted on May 21, 2010 by Ellen Bouckaert

De experimenten om van vloeibaar en gemalen voedsel tóch iets te maken vorderen gestaag. Het valt al met al niet tegen, hoewel de prutjes snel op elkaar gaan lijken. Intussen kan ik alweer wat meer prikkelende stoffen af, zoals die in uien en knoflook zitten. En dat vergroot ineens het smaakscala met een reuzensprong.

Afgezien van dat zelfgemaakte spul blijkt er zo her en der in de winkels nog wel een en ander te vinden dat bruikbaar is, en dat dan ook nog eens smaak heeft. Zo at ik gisterenavond een miniem stukje roompaté. Met een kwakje grove knoflookpasta (Smokey Al). Ik was er de koning te rijk mee.

Ellen stort zich vanavond weer op de verfijning van de Home-Made-Olvarit, je zult er nog over lezen.

Ik drink intussen weer koffie, met mij gaat alles goed.

Ministerie van Eten en Drinken

alles over eten, drinken en andere genoegens…