Pompoenpensen…

Halloweenworst, met pompoen natuurlijk...

Ik zag ze liggen bij een CORA supermarkt, in België, ergens aan de Franse grens. Ik dacht: gekker moet het niet worden… Boudin de Halloween!

Ik heb niks met dat rare pompoenenfeest, het is me veel te Angelsaksich. Ik stam nog uit een katholiek verleden van aflaten bidden aan de kerkpoort met Allerzielen…

Maar goed, ze lagen er, die Halloweenpensen. Ze zagen er mooi uit en de worstverzamelaar in mij gebood me er niet zomaar aan voorbij te lopen. Trouwens, we bevonden ons in de Gaumestreek, en daar laten ze zich voorstaan op hun culinaire betrouwbaarheid. Ik kocht een ringetje oranje worst, samen met een stuk “vertrouwde” groene koolpens.

Gisterenavond hebben we ze gegeten. De oranje kleur kreeg de worst natuurlijk door de farce op te stoppen met pompoen. En eerlijk is eerlijk, de smaak was ronduit prima.

Heel eenvoudig, de worst in schijfjes snijden en die aan elke kant even in de boter bakken. We aten er gebakken aardappeltjes met cantharellen bij, en broccoli voor de vitamientjes. Over die “dijk van een wijn” kom ik nog te schrijven.

Omdat het alweer een tijd geleden is dat ik op dit web-log over pensworsten schreef en er altijd weer vragen en spraakverwarring volgen op zo’n stukje verwijs ik naar twee eerdere artikelen:

11 januari 2007: Pensen

13 januari 2007: Beuling, bloedworst en pensen

pompoenpensen

© paul

Langzaam gegaarde ossenstaart uit de oven…

ossenstaart uit de oven

Paul is opeens helemaal verknocht geraakt aan “Slow Cooking”, sinds de runderlapjes wil hij het liefst alle het vleesgerechten gedurende lange tijd, op lage temperatuur garen. Ik kan hem geen ongelijk geven; vlees wordt botermals, alle geuren en smaken vermengen zich. Je moet dat langzaam garen wel even inplannen. Als wij alletwee werken kom ik laat thuis en Paul moet slapen tot 5 uur. Om daarna nog eens een stoofpot te maken die 4 á 5 uur moet garen dat gaat niet.

Vanavond dus een snelle maaltijd; een biefstukje, een salade en gebakken aardappeltjes. Niets bijzonders eigenlijk, behalve dan dat de biefstuk verschrikkelijk tegen viel. Een biefstuk, van de haas, door de slager snel op een vrolijk papiertje gelegd, bleek thuis, aan de onderkant, een flinke zeen te bevatten en voor de rest helemaal kapot gesneden (vermoedelijk om andere grotere zenen te verwijderen). Ik las ergens dat je een goede verhouding met je slager moet hebben! Dat zit hier dus helemaal fout! We zullen eens kijken wat er aan deze relatie nog te verbeteren valt.

Vandaag recept dat ik gisteren maakte; ossenstaart uit de oven. Ik kocht bij de slager een verse ossenstaart en die was prima voor mijn doel; heel traag garen.

Een beetje in onmin geraakt stukje vlees die staart. Jammer want je kunt er uitstekend soep van maken, maar ook om langzaam in de oven klaar te maken is dit prima vlees.

ossenstaart uit de oven

Ik vraag de slager altijd de ossensaart in delen te snijden van ongeveer 6 centimeter hoog, dat is een mooie maat ook als je soep wilt maken van de staart. Je kunt zien dat het vlees wat vet bevat. Je kunt dat wegsnijden maar het is in stoofpotten wel lekker. Het houdt het vlees mals en sappig. Gebruik je het vlees om soep van te trekken, dan kun je het vet achteraf van de bouillon scheppen. De vette drelletjes snijd je weg als je het vlees in de soep wilt serveren. Hond Max is dol op ossenstaart. Hij weet dan al dat hij een kluifje krijgt en daarna de minder mooie stukjes vlees en wat vet.

Gisteren was het hier een gure dag. Het regende, onweerde en het was bijna de hele dag donker en somber. wij waren moe en hadden zin in rust en stilte. De kaarsjes aan, een beetje lezen, wat rommelen op de computer, mooie muziek, wat wil je nog meer? Tijd genoeg om de ossenstaart heel, heel, langzaam te garen…

  • 1 kilo ossenstaart in stukken van ongeveer 6 centimeter
  • olijfolie
  • wat gedroogde venkelzaden
  • 1 ui, in stukken gesneden
  • 3 teentjes knoflook, geplet en grof gehakt
  • 1 winterwortel, in fijne blokjes gesneden
  • 1 stengel bleekselderij, in fijne blokjes gesneden
  • 1 eetlepel tomatenpuree
  • 1 blad laurier, chilipoeder, peper, zout, tijm, rozemarijn
  • 1/2 liter rode wijn
  • bouillon

Neem een zware pan met deksel, die ook in de oven kan en verwarm daarin wat olijfolie. Bak de stukken ossenstaart rondom bruin. Bestrooi ze met wat peper en zout en het venkelzaad. Schep het vlees uit de pan en houd het warm. Bak nu in dezelfde olie de groenten; eerst ui en knoflook en voeg dan de rest toe. Smoor alles even zachtjes en meng er dan de tomatenpuree door. Doe het vlees weer in de pan. Giet er de wijn bij en bouillon tot het vlees tot 3/4 onderstaat. Sluit de pan en zet die in de voorverwarmde oven op 100 graden. Dan kun je gewoon een boek gaan lezen… Het vlees mag zo zeker 5 uur langzaam garen. Na vier uur even testen, de gaarheid kan verschillen. Het vlees moet echt van de botjes rollen!

Haal de pan uit de oven en schep staartstukken op een schaal. Zet die even terug in de oven om warm te houden. Schep een deel van de groenten uit de pan en leg ze rondom het vlees. Schep het overtollige vet af en mix de rest van de groenten met de staafmixer tot een mooie gladde saus.

Serveer met aardappeltjes en salade. Geef de saus er apart bij.

Wij aten het restje van de spelt.

Ik had teveel spelt geweekt en kookte wat ik niet voor de soep gebruikte gaar. Ik heb de spelt afgegoten en bewaard. Even verwarmt in wat olijfolie bleken deze graankorrels een prima begeleiding te zijn voor ons ossenstaartgerecht.

Een mooi glas wijn erbij en een kopje espresso toe!

© ellen.

Lamsvlees met aardappel en zwarte olijven uit de tajine…

lamsvlees met aardappel, knoflook, ui, koriander enzovoorts...

Hij stond al een tijdje te pronken op de keukenkast, die mooie nieuwe tajin. (Ik kreeg al eerder een tajine, een hele sjieke, maar die is alleen om in op te dienen.) Deze is echt groot genoeg en mag in de oven of op het gas. Nog niet gebruikt, gewoon geen tijd gehad. Vandaag bedacht ik dat het er nu maar eens van moest komen; koken in de nieuwe tajine! Wel aten we maar ons tweeen, dus was deze tajine eigenlijk weer te groot, maar het restant van de stoofschotel gaat morgen wel op.

Ik kreeg een kookboekje bij de tajine maar vond daarin niets nieuws. Ik rommelde wat met andere kookboeken en kwam uiteindelijk tot deze stoofpot; beetje van mezelf en een beetje uit het boek…

  • voor vier personen;
  • olijfolie
  • 1 kilo lamsvlees, liefst van de schouder, mét wat bot, verdeeld in flinke stukken
  • 2 uien, 3 teentjes knoflook
  • wat geraspte gember (ongeveer één koffielepel)
  • 1 theelepel gemalen komijn
  • 1 theelepel gember, vers gehakt
  • 1 theelepel paprikapoeder
  • 1 verse chilipeper, zaad wegdoen en fijnsnijden
  • een flinke pluk saffraandraadjes
  • 1 ingelegde citroen, aleen de schil gebruiken (het vruchtvlees kan een wat bitterre smaak geven)
  • 4 flinke aardappelen, geschild en in stukjes gesneden
  • een handvol zwarte olijven
  • een flinke bos verse koriander, fijngehakt
  • zout, peper en eventueel bouillon naar smaak

lamsvlees met aardappel, knoflook, ui, koriander enzovoorts...

Verwarm de olijfolie in een braadpan en bak het vlees daarin lichtbruin aan. Bak in de tajine intusssen de ui en knoflook in wat olijfolie tot ze goudgeel zijn. Voeg hierbij de gember, komijn, paprikapoeder en chilipeper. Roer goed om en doe het vlees erbij. Giet er dan zoveel water of bouillion bij tot alles nét onderstaat. Laat de stoofpot nu zeker anderhalf uur zachtjes stoven. Giet er zonodig nog wat water of bouillon bij. Dan de stukjes aardappel, de olijven, de ingelegde citroen, de helft van de verse koriander en de saffraan toevoegen. Alles nog eens voorzichtig omroeren en nog eens 20 minuten laten garen. Vlak voor het opdienen nog wat verse koriander over het vlees strooien. Geef er een een mooie salade bij van ruccola en tomaten.

Kopje espresso toe, stukje chocolade erbij.

Hond Max was helemaal blij met het bot met nog wat vlees eraan.

© ellen.

Ossobuco Milanese van grote schenkels…

osso buco

Ellen kocht in het weekend twee kalfsschenkels, ze vielen erg groot uit. Waar laat die slager toch de schekels van normaal formaat, vroegen wij ons af. Of ze zijn te groot, of ze zijn te klein, het juiste formaat is zelden of nooit voorhanden. Enfin, je bent natuurlijk een zeur wanneer je je erover beklaagt, maar al met al hadden we gewoon té veel vlees op ons bord liggen…

Gisterenavond aten we ze, deze groot uitgevallen schenkels. Ik had ze de dag daarvoor al klaar gemaakt. Ik gebruikte een beproefd recept van Ellen. De gestoofde groenten liet ik echter niet heel. Ik pureerde ze met de staafmixer tot een gladde saus. Voordien had ik nog wat tripio tomatenpuree uit de tube toegevoegd, ter verbetering van kleur en consistentie. Als gaartijd hield ik ruim twee uren aan. Daarna stonden de schenkels op een koele plaats ongeveer een etmaal lekker te worden in hun groentenbed. De dag daarop heb ik ze opgewarmd in de gepureerde saus.

We aten er eenvoudig spaghetti bij en hielden uiteindelijk nogal wat saus over. Geen nood, een van de komende dagen zal die dienen bij eenschotel van schouderkarbonaden, of misschien wel bij een ring gebraden verse worst.

Kopje espresso en een stukje chocolade toe.

© paul

Feestje!!! Lamsstoofpot voor veel personen…

voor een feestje

Gisteren vierden we mijn verjaardag. Het was een geweldig gezellig feest, ik werd bedacht met vele goede wensen en prachtige cadeau’s waaronder deze indrukwekkende tajine. Ik had al een tajine, maar die was voor ons eigenlijk te klein. Deze is groot genoeg voor ons én een aantal gasten. Nogmaals dank voor deze prachtige schaal en natuurlijk ook voor al die andere mooie cadeau’s en goede wensen. Voor het feestje maakte ik natuurlijk iets lekkers te eten en te snoepen. Ik bakte een appeltaart en een pruimentaart en voor de late uurtjes maakte ik pirosjki. Ik maakte een dubbele hoeveelheid deeg en vulde de pirosjki ditmaal met 500 gram lamsgehakt, gekruid met Turkse kruiden, en een hardgekookt ei, ui en knoflook. 52 lekkere pirosjki waren het resultaat.

voor een feestje

Onze verjaardagen vieren we meestal op de zondag. Zo vanaf een uur of drie druppelen de eerste gasten binnen en laat in de avond gaan de laatsten naar huis. Ik zorg dat er voor iedereen zo rond zeven uur een maaltijd is. Dat moet dan wel iets zijn wat van te voren klaargemaakt kan worden en wat op één bordje informeel gegeten kan worden. Ditmaal maakte ik een stoofschotel van lamsvlees met couscous erbij. Eigenlijk precies iets voor de nieuwe tajine maar voor deze hoeveelheid zou zelfs deze niet groot genoeg zijn geweest. Gewoon in de pan dus. Voor ongeveer 25 personen:

  • 3 kilo lamsvlees van de bout, zonder bot
  • 1 kilo lamsvlees met bot (vlees van de hals de botten geven wat extra smaak)
  • 2 blikken tomaten
  • olijfolie
  • 4 flinke uien, fijngesneden
  • 8 teentjes knoflook, geplet en fijngehakt
  • 3 eetlepels ras el hanout kruiden
  • 1 eetlepel harissa
  • 2 eetlepels tomatenpuree
  • de schil van 2 ingelegde citroenen in fijne reepjes gesneden
  • een flinke theelepel saffraandraadjes
  • 2 blikken kekererwten
  • 2 handelvol (diepvries)doperwten
  • verse gehakte koriander
  • 1500 gram couscous

Snijd het vlees in flinke dobbelstenen. Bak de ui en knoflook in de olie goudbruin en voeg het vlees toe. Bak het vlees lichtbruin. (bij zo’n hoeveelheid bak ik het vlees in kleine porties in verschillende pannen en voeg het als het bruin is toe aan de ui en knoflook in de grote pan. ) Voeg de ras el hanout kruiden toe en bak even mee. Dan de tomaten en de tomatenpuree en de harissa erbij. Alles goed omroeren en water toevoegen tot alles net onder staat. Laat het geheel zo zeker 2 uur zachtjes stoven. (Dit kan heel goed een dag van te voren) De volgende dag de stoofpot opwarmen. Dan mag de citroenschil erbij, de doperwten en de kekererwten. Breng verder op smaak met zout en eventueel nog wat harissa. Strooi er versgehakte koriander over en dien op met couscous.

Ik heb helaas geen foto van deze enorme stoofpot, het was op voor ik er erg in had!

Vandaag had ik een vrije dag. De rommel was snel opgeruimd en we hebben de hele dag heerlijk zitten lezen in de nieuwe boeken. Het regent hier pijpenstelen, ik heb de kaarsjes aangestoken en we mijmeren alvast wat over de paddenstoelen die nu snel zullen groeien…

© ellen.

Varkenspootjes…

varkenspootjes uit sainte Ménehould (Fr)

Sainte-Ménehould heet het stadje, maar de kans is klein dat je het kent. Evengoed is het oord wereldberoemd in Frankrijk.

Ten eerste was er de postbode Jean-Baptiste Drouet, die uit hoofde van zijn functie in 1791 zijn Heer en Vorst herkende, bij hem thuis in de straat. En verbaasd als hij was liet hij dat eenieder weten die het maar horen wilde. Bijkomende complicatie was wél dat Louis XVI op de vlucht was voor Volk en Vaderland, en dat hij door het enthousiasme van de ambtenaar één dag later gearresteerd werd in Varennes, een stukje verderop. Daarna restte nog slechts de guillotine ( voor Lodewijk wel te verstaan…).

Ten tweede werd in Sainte-Ménehould in 1639 een man geboren die later Dom Pérignon zou gaan heten. Hij is degene die doorgaat voor de “uitvinder” van de Champagne. Het kwam er in feite op neer dat Pérignon grote fouten maakte in het productieproces en zo stuitte op de bubbeltjeswijn die sinds dien als edelste der edelen aan de wereld wordt aangeboden. Hij had het zelf al meteen door. Proevend van zijn misbaksel riep hij tot zijn mede-broeders: “Kom gauw, ik proef sterren…”. (Het verhaal is overigens net zo apocrief als de Lucaspassie van Bach.)

De derde geschiedenis uit Sainte-Ménehould verhaalt van nog een andere culinaire stommiteit, Die werd begaan door ene Anoniem (ken je zijn naam, laat het alstublieft weten..). In het stedelijk Hotel Metz moest hij in de late avond als koksgast passen op een ketel met varkenspootjes die daar zachtjes stond te sudderen. De bedoeling was dat het vlees een paar uur zou trekken, maar de gast viel in slaap. Toen hij in de ochtend werd gewekt door een vroege collega ging men ervan uit dat alles naar de vaantjes was. En dat nu lezer, dat nu, viel alleszins mee. Het vlees was heerlijk mals. En de botjes van die varkenspoten, die hadden een heel bijzondere gedaanteverandering ondergaan. Ze waren zacht, ze hadden smaak, ze waren zo te eten.

Enfin,,,. met Champagne mochten ze niks, met Louis konden ze niks, maar die Varkenspootjes, die hielden ze erin. Ze zijn er maar wát trots op in Sainte-Ménehoul. En zoals bij elke serieuse zaak in Frankrijk ontstond er ook in Saint-Ménehoul een broederschap die waakt over de traditie.

Wij van het Ministerie wisten overigens van niks. Tot we erop opmerkzaam werden gemaakt door Ans en Hijn. Zij komen al járen in dat stadje. Zij brachten de varkenspootjes voor ons mee, en zij overtuigden ons van de noodzaak om eens gericht af te zakken naar de Aragonne.

© paul.

Pörkölt van Paardenvlees…

paardenstoofvlees

Paul schreef het al; we hebben het weblog even helemaal verwaarloosd. Denk niet dat er hier niet gegeten en gekookt werd, we waren gewoon te moe om het allemaal op te schrijven. Toch maar even het eten van gisteren beschrijven; Paardenstoofvlees ofwel Pörkölt. Wij hebben er niets op tegen paardenvlees te eten. Integendeel; het is niet vet en bevat veel ijzer, best gezond eigenlijk. Wij kennen ook de bezwaren van de paardenliefhebbers en respecteren die. De paardenliefhebbers kunnen deze Pörkölt ook maken met rundvlees.

Nog even over de Pörkölt, die wij eigenlijk in de volksmond meestal goulash noemen; Goulash kent iedereen zo langzamerhand wel. Je vindt goulash over de hele Balkan en in Midden-Europa als belangrijk gerecht in het dagelijks bestaan. In restaurants over de hele wereld staat de goulash op de kaart, smakelijk en voedzaam. En altijd gaat het over stoofschotels. Maar niet in Hongarije, de bakermat van de goulash…

In Hongarije (en in meer landen van de Balkan) is goulash altijd een maaltijdsoep. Maak je met min of meer dezelfde ingrediënten een stoofschotel dan heet die pörkölt.

De basis voor een goede pörkölt (en ook voor goulash) vormen: vlees, paprika, paprikapoeder, ui en kümmel. Dat vlees kan zijn van rund, paard, varken, lam of kip (en heel soms vis). Ook lever wordt wel gebruikt, zo ook pens (Pacalpörkölt).

Eerst worden de uien glazig gestoofd en dan gaat de pot van het vuur. Je voegt het paprikapoeder toe en schept alles goed om. Terug op het vuur gaat de rest erbij. Als het vlees is dichtgeschroeid kan het vuur laag.Een beetje vocht moet, maar niet te veel. Vervolgens is het een kwestie van tijd, want alles moet langzaam stoven.

Traditioneel wordt gekozen voor een wat scherper paprikapoeder, maar dat is geen wet. Hoe het gerecht uiteindelijk komt te smaken hangt van je eigen fantasie af. Je kunt water gebruiken, maar ook wijn (in Tsjechië gebruiken ze bruin bier), je kunt knoflook gebruiken, laurier, mild of scherp paprikapoeder, pepertjes of chiliescheuten. Bij de zondagse editie van het gerecht wordt fijne worst toegevoegd. Enfin, bedenk zelf maar. Gebruik je room om het gerecht een zalvige binding te geven, dan creëer je automatisch een ander gerecht; Paprikás noemen de Hongaren het dan.

In Hongarije eet men meestal als bijgerecht pasta-achtige deegwaren of rijst. In Tsjechië zijn het dan weer knedlíky en in Oostenrijk semmelknödel. Maar een mooie aardappel kan ook.

Wij aten gisteravond Pörkölt. Van paardenvlees, met ui, met een scheut witte wijn, met mild paprikapoeder, met groene paprika’s, met knoflook en laurier, pepertjes en kümmel (karwijzaad).

Erbij een paar gekookte aardappeltjes en gestoofde kool. Ik maakte de Venetiaanse kool en voegde tijdens het stoven nog wat kummel toe. Dat geeft een mooi Hongaars tintje aan dit koolgerecht.

En natuurlijk een kopje espresso toe, met een stukje chocolade; extra bitter gevuld met kersen en rode peper gelei. (Lindt: Edelbitter Mousse, Sauerkirsch-Chili. Onder andere te koop in Kleve. Ik weet hier in Nederland geen verkoopadres van deze heerlijke chocolade.)

© ellen.

Lamskarbonaadjes met een garnituur van gebakken appel en ui, met Chilipeper en oude Balsamico

lamskarbonaajes met appel en ui

Vanavond keken we even naar het programma “Essen und Trinken”, op WDR. Om de week kun je kijken naar de thema afleveringen van Essen und Trinken met Martina & Moritz. Een beetje melig stel soms, die Martina und Moritz. Ze kibbelen, stuntelen en rommelen in een overvolle keuken, maar ze hebben wel vaak heel bruikbare tips. Er is ook een website met de recepten van Martine und Moritz. De aflevering van vandaag ging over appelen, een prima thema in deze tijd van het jaar. Er werd onder andere een mooie appeltaart gebakken met gistdeeg. Een gevuld appeltje in hetzelfde deeg verpakt en even in de oven gebakken zag er ook prachtig uit, maar wat mij vandaag bijzonder trof was het appel-ui garnituur bij lamskarbonaadjes. Toevallig had ik vanmiddag lamskarbonaadjes gekocht voor ons avondmaal en ik wist eigenlijk nog niet goed wat ik erbij wilde maken. Dat kwam dus heel mooi uit! Ik besloot het appel-ui garnituur naar eigen inzicht te maken. Het recept staat precies op de WDR-website, ik maakte zo ongeveer wat ik gezien heb. Dat smaakte prima!

  • Voor twee personen:
  • 6 lamskarbonaadjes
  • olijfolie
  • een paar flinke takjes rozemarijn
  • peper en zout
  • voor het appel-ui garnituur:
  • twee grote Elstar appelen, niet schillen, de schillen geven een mooi kleurtje aan het gerecht. De appels in partjes verdelen en het klokhuis verwijderen
  • 3 sjalotten in schijfjes (eigenlijk moeten het rode uien zijn, ook maar die had ik niet)
  • 1/2 chilipeper, zonder de zaadjes, fijngesneden
  • wat salieblaadjes
  • een scheutje balsamicoazijn
  • een lepel honing

lamskarbonaadjes met appel en ui

Verwarm de olijfolie en bak daarin de lamskarbonaadjes op een hoog vuur aan beide kanten snel bruin. Haal ze ui de pan en houd ze warm. Bak dan de uien en appelpartjes in dezelfde pan zachtjes bruin. Schud om en om en voeg de chilipepers toe. Doe de salie erbij en schud nog eens goed om. Voeg helemaal op het laatst de honing en balsamicoazijn toe. Laat de honing even karameliseren en schik het apel-ui mengsel op de borden. Leg er de karbonaadjes bij en geef er wat aardappelpuree bij.

Stukje kaas toe, en natuurlijk espresso.

© ellen.

Een bijzonder geslaagd experiment dankzij Martine und Moritz!.

Gestoofde prei met sinaasappel en frikandeau met gorgonzolasaus

prei met sinaasappel

Vandaag hebben we natuurlijk de preitjes van Flora gegeten! Het klaarmaken van de prei kostte weinig moeite, maar het schoonmaken… Het is een van de gemakken van groenten kopen in de winkel: iets of iemand heeft dan al het zand al verwijderd. Nu moest ik de preien wassen, wassen en nog eens wassen. Maar niet geklaagd, ze waren heerlijk! Onbespoten, onder deskundige leiding geteeld, dat kan haast niet verkeerd. Lang leve de schooltuin!!!

Paul wilde wel eens iets anders met de prei, maar ik had zin in varkensvlees en een mooie smeuïge saus. Dan combineert de prei met sinaasappel eigenlijk het beste.

Voor twee personen aten we erg veel prei, bijna 750 gram, een pond kan ook. (De rest van de prei gebruik ik morgen in de soep).

  • Voor twee personen;
    500 gram dunne stengels mooie prei, met fris groene uiteinden
  • 1 1/2 eetlepel boter
  • wat versgemalen zwarte peper, eventueel wat zout
  • sap van een halve sinaasappel, de rest van de sinaasappel gebruik je als garnering

Smelt de boter en leg daarop de stukjes prei. Roer voorzichtig tot er een filmpje boter over alle preideeltjes ligt.
Doe de deksel op de pan en laat de prei zo 10 minuten stoven. Voeg dan de peper toe en het sinaasappelsap. Roer nog eens voorzichtig om en laat nog 5 minuutjes stoven.
Dien op met een schijfje sinaasappel.

Wij aten er vandaag frikandeau bij van de Sumiranvarkens. Neem een stukje frikandeau van ongeveer 500 gram en maak met een mesje kleine inkepingen. Stop daarin een teentje knoflook. Het vlees inwrijven met peper en zout en rondom bruinbakken. Reken ongeveer 60 minuten braadtijd per kilo.

  • Ik maakte een saus van:
  • 1 eetlepel boter
  • 1 eetlepel bloem
  • wat bouillon
  • een scheut room
  • 100 gram gorgonzola
  • peper en zout.

De boter smelten en het meel erbij doen. Even goed doorwarmen en dan de bouillon toevoegen. Laat dan even goed doorkoken en giet er een scheut room bij en de kaas in kleine blokjes. Op een zacht vuurtje nog even laten garen. Voeg eventueel wat meer bouillon toe of nog een scheutje room. De saus moet zalvig zacht zijn en niet te dik. Je kunt er op het laatst het braadvocht van het vlees bijvoegen.

Ik had een flinke kom saus. Geen probleem, morgen voeg ik bouillon toe en de prei, dan eten we preisoep!

Kopje espresso toe met een stukje chocolade.

© ellen.

Lamsvlees met ansjovis en kappertjes…

lamsvlees met ansjovis, basilicum  en kappertjes 007

Vorige week vertelde iemand in onze personeelskamer dat hij, om echt te ontspannen, altijd een flink eind gaat hardlopen na het werk. Daarop volgden natuurlijk allerlei commentaar en andere ontspannende bezigheden, de één zakt voor de televisie, de ander gaat een blokje om fietsen, ook dansen en zelfs strijken werd genoemd. “En jij gaat natuurlijk iets lekkers koken”? werd mij gevraagd. “Dat je daar nog zin in hebt na een dag werken”. Ik had er eigenlijk nooit zo bij stilgestaan, maar meestal vind ik dat inderdaad heel ontspannend. Het vlees snijden, de groenten schoonmaken, deeg kneden, bakken en braden zijn voor mij ontspannende bezigheden. Lekker met je verstand op bijna nul de snijboontjes door zo’n molentje draaien. Het vlees staat te stoven en verspreidt een heerlijk geur. We kletsen wat en eten laat. Dan nog een rondje met Hond Max en mijn boek uitlezen, een mooie ontspannende avond!

Ik maakte een stoofpotje van lamsvlees met ansjovis en kappertjes.

Lamsvlees met ansjovis en kappertjes:

Voor 4 personen
1 kilo lamsvlees (van de bout of schouder, zonder bot, in dobbelstenen gesneden)
wat olijfolie of boter
2 uien fijngesneden
3 teentjes knoflook, even pletten en fijnhakken
1 laurierblad, 2 stukjes foelie, 4 kruidnagels, peper
1 klein glas witte wijn, eventueel wat bouillon
1 biologische citroen in kleine partjes gesneden
1 eetlepel kappertjes ( even het zout eraf spoelen)
4 ansjovisjes, fijngehakt
een handvol verse basilicum

Verhit de olie in een grote braadpan en bak daarin de ui met de knoflook lichtbruin. Haal ze uit de pan en bak in dezelfde pan het lamsvlees even aan. Voeg ui en knoflook weer toe en blus af met de wijn. Doe nu de kruiden erbij en laat het geheel ongeveer 1 uur zachtjes stoven. Voeg eventueel wat bouillon toe.
Doe er dan de partjes citroen, de ansjovis, basilicum en kappertjes bij en laat alles nog zo’n 10 minuten stoven.

Erbij verse snijboontjes (gewoon zelf gesneden met behulp van zo’n ouderwets snijbonenmolentje), en Roseval aardappeltjes uit de oven.

Kopje espresso toe.

© ellen.