Ik zag ze liggen bij een CORA supermarkt, in België, ergens aan de Franse grens. Ik dacht: gekker moet het niet worden… Boudin de Halloween!

Ik heb niks met dat rare pompoenenfeest, het is me veel te Angelsaksich. Ik stam nog uit een katholiek verleden van aflaten bidden aan de kerkpoort met Allerzielen…

Maar goed, ze lagen er, die Halloweenpensen. Ze zagen er mooi uit en de worstverzamelaar in mij gebood me er niet zomaar aan voorbij te lopen. Trouwens, we bevonden ons in de Gaumestreek, en daar laten ze zich voorstaan op hun culinaire betrouwbaarheid. Ik kocht een ringetje oranje worst, samen met een stuk “vertrouwde” groene koolpens.

Gisterenavond hebben we ze gegeten. De oranje kleur kreeg de worst natuurlijk door de farce op te stoppen met pompoen. En eerlijk is eerlijk, de smaak was ronduit prima.

Heel eenvoudig, de worst in schijfjes snijden en die aan elke kant even in de boter bakken. We aten er gebakken aardappeltjes met cantharellen bij, en broccoli voor de vitamientjes. Over die “dijk van een wijn” kom ik nog te schrijven.

Omdat het alweer een tijd geleden is dat ik op dit web-log over pensworsten schreef en er altijd weer vragen en spraakverwarring volgen op zo’n stukje verwijs ik naar twee eerdere artikelen:

11 januari 2007: Pensen

13 januari 2007: Beuling, bloedworst en pensen

© paul