Beukennootjessnoep…

13 oktober 015
Eindelijk dan; beukennootjessnoepjes!
Misschien een paar tips vooraf; volgens mij lukt dit alleen op een stenen werkblad, de massa wordt heel heet, kunsstof zal misschien smelten, een roestvrij stalen werkblad neemt de hitte over en dan gaat alles plakken.
Neem een pan met een dikke bodem.
Pas op voor verbranden, de massa wordt gloeiend heet!!!

Ik heb ze als volgt gemaakt;
1 flinke koffiekop beukennootjes, de schilletjes eraf pellen en even roosteren in een droge gietijzeren pan. (in de oven roosteren gaat ook maar je moet goed opletten dat ze niet verbranden.)
Doe 300 gram fijne suiker, twee eetlepels honing en wat citroensap in een pan. Zet de pan op een zacht vuur en roer de massa goed om. De suiker steeds roerend heel langzaam tot een siroop koken.
Zorg dat de siroop lichtbruin blijft. Als alles egaal gesmolten is kun je als het goed is een draad trekken;
Doop een schone lepel in de massa en kijk of er een haarfijne draad afloopt. Dan is de caramel klaar. Doe er nu in één keer de beukennootjes bij, roer nog eens goed om en stort de massa op het stenen werkvlak. Schep de massa nog snel een paar keer om om luchtbellen te voorkomen. Als het goed is stolt het snoep heel snel. Hak de plak in hapklare stukken met een keukenbijltje.

Er mogen eigenlijk wel wat meer beukennootjes in!

Chocoladefontein.

 DSC01235

Vanuit de Nieuwe Wereld stuurde de Jongste Bediende een foto, getrokken op de Trouwerij die hij bezocht. Een beetje veel licht, maar al met al een prima foto.

Een zuil van keramiek is het centrale thema. Het bruidspaar heeft een vaas kado gekregen. Dacht ik…
Het Kind hielp me uit de droom. Het is een chocoladefontein. Een wat? Een chocoladefontein!

Op de afbeelding zie je het gevaarte in werking.
De metalen container onder de zuil bevat 5 kilo chocolade en een electrisch verwarmingselement om de chocolade te smelten. Via een soort wormsystheem in het binnenste van de kolom wordt de chocolade naar het bovenste schoteltje vervoerd en maakt vandaar af een vrije val naar een volgend schoteltje enzovoorts. Uiteindelijk komt de chocolade weer in de container en het hele spul begint van voor af aan.
In de tussentijd is het de bedoeling dat je een aardbei op een stokje, of een marshmellow of je vingers in de chocoladestroom steekt ten einde te kunnen smullen van het vloeibare goud.

Wat een ding. Hoe krijgen ze het bedacht. Ik probeer me een mening te vormen over het fenomeen, maar ik weet niet wat ik ervan moet denken.
Internet leert me dat het razend populair aan het worden is en met zekerheid niet gemist kan worden op een modern feest. Het Kind beaamt dat.
Ook leert internet dat je een fonteintje voor huishoudelijk gebruik al kunt bekomen voor de luttele prijs van 50 euro. Tja, ik weet niet…

chocoladefontein

© paul

Kastanjetaartje…

6 oktober 034
Er zijn nu volop tamme kastanjes ik maakte vrijdag dit taartje. Niet met zelf gezochte kastanjes, ik kocht ze in de winkel. Kant en klaar, dat wil zeggen gepeld en vacum verpakt. Als je zelf kastanjes raapt moet je ze even met een scherp mesje inkerven en ze in de warme oven poffen tot ze openspringen. Pel dan de kastanjes en verwerk ze.
Voor dit taartje maakte ik deeg zoals beschreven voor het rode bessentaartje.
Gebruik de helft van het deeg om een platte taartvorm mee te vullen. Bak het taartje op 200 graden in 20 minuten gaar.
Je kunt dit deeg in folie enkele dagen in de koelkast bewaren.

Voor de kastanjepuree :
200 gram gepelde kastanjes
1/2 liter melk
1 vanillestokje gespleten
100 gram poedersuiker
1/4 slagroom
Kook de kastanjes langzaam gaar in de melk met het vanillistokje. In ongeveer 40 minuten zijn ze gaar en is de melk helemaal door de kastanjes opgenomen.
Gooi het vanillestokje weg en pureer de kastanjes. Meng de poedersuiker erdoor.
Klop de slagroom stijf met wat suiker en schep de room voorzichtig door de puree.
Schep de puree op de taarbodem en garneer met wat chocoladeschaafsel.

Achterstallig onderhoud…

vakantie augustus 2006 250

De zondag werd gebroken door het ziekenbezoek dat we in de vroege middag aflegden in Rotterdam.
Terug thuis ontbrak elke inspiratie om nog een maaltijd te bereiden. We deden het gisteren dus met geroosterde boterhammen met kaas, tomatensalade en wat tonijn uit blik. Verder een beetje televisie en veel boek…
Om toch maar wat te laten zien plaats ik een foto die Ellen maakte van het toetje (gisteren precies vijf weken geleden) in Barr in de Elzas.
De trouwe lezer wist het allang, wij zijn geen zoetetoetjesmensen. Maar de waardin was in dit geval zo trots op haar spulletjes, zo enthousiast, en ze kwamen net uit de oven. We gingen om.
Rood fruit, bramen, frambozen, besjes en wat mint. Een charlotteachtig cakeje, vers bessensap en een toefje room. Gutbürgerlich en o, zo lekker.Een glas Gewürztraminer erbij, en die kwam dan weer van een neef van hullie.

© paul

Tarte de nougat…

vakantie augustus 2006 169

Ik had vannacht geen tijd om een artikel te schrijven, dus zul je het moeten doen met een vacantiekiekje.

Het was nieuw voor ons, maar dit jaar zagen we ze op verschillende plaatsen in Frankrijk. Deze prachtige Tartes de nougat. De foto is genomen bij een banketbakker in de binnenstad van Beaune. Maar ook in de Elzas lagen ze uitgestald, en in de Morvan. Een beetje Googelen leerde dat het stikt van de producenten. Het dichtst bij huis was een koekenbakker in Antwerpen.

De variaties waren eindeloos. Met pistache, met vruchtjes, met chocolade, enfin, je bedacht het en het was er. Hoe het allemaal smaakte weten we niet, we hadden al zoveel andere dingen te proeven. Mooi was het wél.

© paul

Flammenkueche…

1 sept 014
In de Elzas is het een goed gebruik om ‘s avonds een glas wijn te gaan drinken in een Winstub en er dan een Flammenkueche bij te eten. Een soort pizza, een dunne laag deeg met daarop een mengsel van kwark en room en ui, spek en kaas. Een gezelschap bestelt een fles wijn en een paar Flammenkueche. De koeken worden niet ineens opgediend, maar komen één voor één op tafel. Ze worden op houten planken geserveerd, in 8 of meer stukken gesneden. Ieder eet dan een paar stukken en als de koek op is wordt er een volgende geserveerd. Zo is wat je op tafel hebt altijd lekker warm. De plankjes worden meestal gewoon op de vorige gestapeld, een hele informele maaltijd dus. Elzassers brengen zo gezelllig keuvelend en etend de avond door, natuurlijk onder het genot van een fles Elzasser wijn. De avond wordt vaak besloten met een laatste Kueche, niet met kaas maar met appeltjes, besprenkeld met Calvados of Eau de Vie.
Dit is mijn versie van de Elzasser Flammenkueche;
Voor ongeveer 10 stuks
1500 gram bloem
3 zakjes gedroogde gist
1 eetlepel olijfolie
zout
water
Laat de gist even weken in lauwwarm water. Meng dat door de bloem, voeg zout en olie toe en zoveel water tot je er een mooi soepel brooddeeg van kunt kneden. Kneed ongeveer 100 slagen en laat het deeg onder een doek rijzen op een warme plaats.
Na ongeveer 1,5 uur kneed je het deeg nog een keer goed door en verdeel je het in 10 porties. Laat de porties nog even rijzen.
Zet de oven op 220 graden en het bakken kan beginnen.
Voor de vulling gebruikte ik:
500 gram volle kwark
400 ml crème fraiche
peper en zout.
Meng dit goed door elkaar.
300 gram ontbijtspek in kleine reepjes
5 flinke uien in ringen gesneden
400 gram Munsterkaas in dunne plakjes gesneden. (Je kunt ook een andere kaassoort gebruiken, toen de Munster op was heb ik nog een Kueche gebakken met Gorgonzola.)
Rol het deeg per portie uit tot een hele dunne lap. Vet de ovenbakplaten in met olie en beleg de bakplaat met het deeg. Smeer daarop een dunne laag van het kwark/crème fraiche mengsel. Verdeel daarop de uienringen en spekjes en schik de plakjes kaas zó dat ieder deel wat kaas heeft.
Schuif de bakplaat in de oven en bak ze in ongeveer 15 minuten mooi lichtbruin. Snijd de Kueche in 8 stukken en serveer ze dan op een houten plank. Begin meteen met de volgende Kueche.
Je eet de Kueche gewoon van de plank uit de hand. Zorg er daarom voor dat het beleg niet te dik en te nat is.
Wij dronken er een Muskat uit de Elzas bij, hoewel sommigen van ons gezelschap gisteren er een glas Tripel bij dronken!

© ellen

Rode bessentaartje…

26 augustus 021
Rode bessen zijn er nog even, de eerste bramen en ook druiven uit eigen tuin komen eraan. Dit is een ideaal recept om dit soort verse vruchten te verwerken.
Ik maak hiervoor een zoet korstdeeg, (recept van Michel en Albert Roux) ideaal voor blind gebakken vruchtentaarten.
Voor een taartje met een doorsnee van 22 cm.
250 gram bloem
100 gram boter
100 gram poedersuiker
mespuntje zout
2 eieren
Zeef de bloem op het werkvlak en maak een kuiltje in het midden. Verdeel hierover de in kleine stukjes gesneden boter. Voeg de suiker en het zout toe en daarna de eieren, meng alles goed en schuif er geleidelijk de bloem bij.
Kneed het deeg een paar maal met de palm van je hand goed door. Rol het deeg tot een bal en leg die met folie afgedekt een half uurtje in de koelkast.
Rol het deeg dan uit tot een schijf, groot genoeg om bodem én randen van de springvorm te bedekken.
Leg het deeg met behulp van de roller in de ingevette vorm. Druk de randen goed aan en bekleed dan het deeg met bakpapier.
Stort op het bakpapier dan iets om het deeg te verzwaren cq op zijn plaats te houden, bijvoorbeeld gedroogde boontjes, knikkers of ,te koop in kookwinkels, aluminium palletten. Ikzelf gebruik hiervoor Portugese gedroogde ogenboontjes. Je kunt ze heel veel keren gebruiken.
Bak de taartvorm dan 30 minuten in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Maak intussen een banketbakkerscrème;
6 eierdooiers
(40 gram bloem, zeggen de gebroeders Roux, ik vind dat eigenlijk niet nodig, de dooiers binden genoeg. Ik geef toch de versie van de broeders Roux voor wie zeker wil zijn)
40 gram bloem
125 gram suiker
500 ml melk
1 vanillestokje, gespleten
Doe de eierdooiers en 1/3 van de suiker in een kom en klop zolang tot het mengsel bleek van kleur is en een lint vormt. Zeef de bloem hierboven en meng zorgvuldig.

Breng de melk met de rest van de suiker en het vanillestokje aan de kook. Schenk, zodra de melk kookt ongeveer 1/3 al roerend bij het dooiermengsel. Giet dit terug in de pan en laat dit op een heel laag vuur, onder voortdurend roeren, nog 2 minuten doorkoken.
Giet de room nu in een kom. Bestrooi de custard met wat poedersuiker om velvorming te voorkomen.

Giet de afgekoelde banketbakkersroom in het taartje, strooi er de besjes over. Druk de eerste laag besjes zachtjes in de room en strooi de rest erover.

© ellen

Een misbaksel, ofwel soms moet je je fouten opschrijven, ter lering en vermaak…

26 augustus 009
Een mooi recept en een mooi verhaal over dat bessentaartje , maar het ging hier vanmiddag eigenlijk iets anders. Ik zal het maar eerlijk opschrijven. Het overkomt mij niet vaak dat er iets echt helemaal verkeerd gaat met eten. Meestal zijn foutjes wel bij te stellen. Deze middag niet!
Het was hier heel knus en gezellig in de keuken; het Kind telefoneerde met even een Verre Tante, de Keizer van Monera dronk een glas wijn, hond Max zat onder de tafel te wachten tot er iets lekkers zou vallen.
Intussen maakte ik het deeg en de room voor de bessentaart. Snel, snel… Zonder er goed bij na te denken, hup het deeg in de ingevette vorm. Boontjes erop om ‘blind te bakken’. Klaar en in de oven.
Ik dacht nog vaag er “klopt iets niet”, maar toen was het al gebeurd!!!
Toen Het Kind klaar was met de telefoon en vroeg: “Zal ik dan het papier knippen?”, wist ik het: vergeten bakpapier onder de blindbakboontjes te leggen!!! ( vroeger was het altijd een karweitje voor Het Kind om de vormen in te vetten of bakpapier op maat te knippen, sinds ze niet meer thuis woont doe ik dat meestal zelf maar…)
Het deeg stond inmiddels in de oven en ik hoopte dat het allemaal toch nog goed zou komen, maar helaas….
Dit gebeurt er als je geen bakpapier tussen de blindgangers en het deeg legt (zie foto boven dit artikel, de deegrand was intussen al weggegeten). De boontjes plakten hopeloos vast aan het deeg. We hebben nog geprobeerd ze los te peuteren maar dat bleek zo’n tijdrovende klus dat ik maar nieuw deeg gemaakt heb! Ik ben ook bang voor afbrekende kronen en nog meer ellende als iemand op zo’n verdwaald boontje bijt.
In de tijd dat ik nieuw deeg maakte, hebben de Keizer en Het Kind nog heel veel boontjes losgepeuterd en het (mis)baksel opgegeten, smaakte toch prima!
Ook Hond Max kreeg een stukje van de Keizer (ik ben niet zo voor het voeren van zoete koek aan honden). De Keizer vond het wonderbaarlijk dat Hond Max zo goed zelf de boontjes kon ‘uitsorteren’!
Nou ja, weer wat geleerd! Met veel volk in de keuken, gewoon doorgaan, niet luisteren naar alle verhalen! Of beter nog, zorgen dat alles klaar is vóór er bezoek komt.

© ellen

Gougères, Bourgondische soesjes…

20 augustus

We hebben gisteren niet echt boodschappen gedaan dus een echte maaltijd komt er vandaag niet van. Nog maar wat hapjes, stukje kaas, stukje paté, glas wijn erbij.
In Bourgondië kregen we bij het aperatief kaassoesjes. je kunt ze daar op veel plaatsen kopen bij de betere banketbakker. Ik maakte ze vandaag zelf zo houden we het vakantiegevoel nog even vast.

2,5 dl melk
50 gram boter een snuifje zout
150 gram bloem
4 eieren
50 gram Comté of Gruyère kaas in blokjes gesneden ter grote van een doperwt
50 gram geraspte kaas
Breng de melk met de boter en het zout aan de kook.
Voeg de bloem in één keer toe en en verwarm het mengsel al roerend tot het van de bodem van de pan loslaat.
Laat het nu even afkoelen en roer er dan één voor één de eieren door. Je moet roeren tot je een mooi glanzend mengsel hebt.
Roer er dan de blokjes kaas door.
Vorm met twee eetlepels kleine balletjes van het deeg en leg die op een ingevette bakplaat.
strooi nog wat geraspte kaas over de soesjes en bak ze in een voorverwarmde oven op 170 graden in 20 minuten gaar. Met het deeg kun je ongeveer 20 soesjes maken.
Een Bourgondisch aperatief Kir; schenk een flinke scheut crème de cassis in een wijnglas en vul het dan aan met een witte Bourgogne of een andere droge witte wijn of maak een Kir Royale dan neem je in plaats van witte wijn een cremant of champagne.

© ellen

Brood met tapenade…

23 juli 2006 023

Eén van de vaste klusjes als ik vakantie heb is; kasten opruimen. Dat zijn zo van de dingen waar ik anders niet aan toe kom. Vanmorgen was het nog redelijk koel dus besloot ik de keukenkastjes en het bovenste gedeelte van de kelder maar eens op te ruimen. Ik trof er allerlei dingen aan waarvan ik het bestaan al bijna vergeten was. Gekregen potjes tapenade, confiture, en flessen Glühwijn, nog uit een kerstpakket waarschijnlijk. Vandaag dus maar begonnen met “restverwerking”. Tapenade maak ik meestal zelf maar deze zag er wel goed uit, met gedroogde tomaatjes en zwarte olijven vermeldt de verpakking. Ik vond ook nog een grote voorraad bloem en gist in de kast, een brood bakken dan maar!

1 kilo bloem
2 zakjes gedroogde gist, 400 ml lauw water
1 potje tapenade
1 eetlepel olijfolie
zout.

23 juli 2006 028

Ik laat de gist altijd even oplossen in lauw water, volgens de verpakking hoeft dat niet maar ik vind dat je alles dan beter mengen kunt.Ik doe de bloem in een grote kom en meng het zout dor de bloem.
Ik voeg het gistmengsel bij de bloem en werk het er dan langzaam doorheen. Als het na wat kneden een mooi deeg is geworden doe ik er de tapenade bij en de olijfolie. Dan kneed ik, of ik laat Paul kneden, ongeveer 10 minuten en zet het deeg met een doek erover weg. Ik laat het deeg ongeveer 1 uur rijzen. Dan kneed ik het deeg nog een keer lichtjes en vorm er één of twee mooie broden van. Ik bak de broden in een voorverwarmde oven ongeveer 20 minuten op 200 graden.

© ellen