Zaterdag is hier de meest onberekenbare dag in de week; soms is het stil, soms komt er zoveel bezoek dat er nauwelijks tijd is om te eten, laat staan om een uitgebreide maaltijd klaar te maken. Vandaag had ik zo’n voorgevoel; veel bezoek. Een groot versierd brood is dan een mooie, smakelijke oplossing. Ik maakte twee broden, iets tussen pizza en nog wat in. Laat ik het maar een versierd brood noemen.

Voor twee platte broden;
2 zakjes gedroogde gist
ongeveer 1 kilo meel
1 koffielepel zout
1 ruime eetlepel olijfolie
1 forse eetlepel gedroogde oregano, 1 eetlepel versgehakte rozemarijn, wat peper uit de molen
ongeveer 600 ml water

Maak een zetseltje van een beetje lauwwarm water en de gist, zodat de gist rustig kan wellen.
Doe het meel in een kom en vermeng het met de kruiden, het zout en de olijfolie.
Meng de gist erdoor en voeg water toe en kneed tot je een mooi soepel deeg hebt. ( zeker vijf minuten met de hand. Goedkoop en gezond, dit soort inspanning spaart wel een uur dure Fitness uit!)
Laat het deeg onder een doek ongeveer 1 tot 1 1/2 uur rijzen.

Kneed het deeg nog eens flink door en vorm er dan twee platte broden van.

Eén brood belegde ik met even voorgebakken gehakt, gekruid met wat knoflook, ui, spekjes.
Ik had nog een beetje olie over van de gegrilde tomaatjes van gisteren en die druppelde ik er ook over.
Nog wat plakjes oude kaas en wat vers geraspte Parmezaanse kaas, een beetje peper en zeezout.
Ik liet het brood nog 20 minuten narijzen en bakte het daarna in de voorverwarmde oven 18 minuten op 200 graden.

Het tweede brood heb ik belegd met plakjes tomaat, mozzarella (echte, van buffelmelk), kleine reepjes spek, ui, gehakte  knoflook, een paar olijven en tot slot wat vers geraspte Parmezaanse kaaas.
Ook dit brood liet ik nog even rijzen en bakte het 18 minuten.

Snijd er reepjes, brokken of keurige vierkantjes van. Lekker bij de borrel of een glas wijn.

@ Ellen

Espressokoffie kopen we als het even kan bij een kleine brander. Smaak en melange zijn meestal wat eigenzinniger dan bij de grote merken. We hebben door al maar opnieuw uitproberen onze voorkeur ontwikkeld. In de meeste gevallen betrekken we de koffie van de firma Knops in Arlon (B.), we komen daar vaak in de buurt en hun espresso is van hoge kwaliteit. De laatste keer dat we er waren werd er, naast een keur aan wereldsoorten, een heel bijzondere koffie aangeboden.

Mount Everest Supreme heet de koffie. Hij komt uit Nepal en heeft in korte tijd de wereld van de koffiegourmet veroverd. Sinds 1994 wordt hij verbouwd. De teelt is opgenomen in een sociaal programma, met als doel het scheppen van arbeidsplaatsen, met name voor vrouwen. De buitenlandse devisa die de teelt oplevert worden onder andere gebruikt voor het onderhoud van de bodem en de dorpsschool van het koffiegebied. Het gebied is klein, de opbrengst ook: 15.000 kilo op jaarbasis. De verbouwde soort is Arabica. Klimaat, bodem en de natuurlijke bemesting geven de koffie zijn geheel eigen karakter. Al met al is het een rariteit, dus je moet er ook fors voor betalen.

Gisterenavond proefden we onze Mount Everest Supreme voor het eerst. We hadden de koffie laten malen voor gebruik in de cafetière. En het moet gezegd, het was lekker. De volle smaak van Arabica, maar zacht. Op de achtergrond fijne zuurtonen. Mild geurend, met een zweempje cacao. Niks bitter, niks brandsmaak. Een weldaad, dat was het.

De keerzijde van de medaille is de prijs. Wij betaalden voor 125 gram € 10,- en dat is heel wat. (Kilo: € 80,-. Op internet vond ik hem overigens goedkoper.) Is de koffie de prijs waard? Ik ben er nog niet uit. Er zijn in ieder geval veel goedkopere alternatieven voorhanden. Ach, die 125 gram verschaffen ons natuurlijk wél een keer of vier koffiegenot na de maaltijd, en dat voor één tientje…

© paul

Toch maar even snel voor ons vertrek de Hermankoek gebakken. Het bijgevoegde recept was naar mijn idee wat summier. Een opsomming van de ingrediënten, doe alles bij elkaar en hopla, even bakken.

Het recept;
1 bekertje Herman
3 eieren
150 gram bloem
100 gram fijngehakte pure chocolade
2 eetlepels kaneel: dat vind ik zwaar overdreven, met een theelepel kaneel krijg je al een mooie kaneelsmaak. Zoveel lijkt mij niet lekker, ik gebruikte dus 1 theelepel kaneel
200 gram suiker: 175 gram voldoet ook
100 gram fijngehakte noten of rozijnen. Ik gebruikte een handjevol rozijnen en 50 gram geschaafde amandelen
0,5 dl olie
2 flinke geraspte appels
snufje zout
en ik deed er ook nog 15 gedroogde abrikozen bij, in kleine stukjes gesneden.
De oven voorverwarmen op 170 graden. Na een uur in de oven op 170 graden is Herman klaar.

Hoe Herman smaakt weet ik niet, ik snijd de koek niet aan. Herman gaat mee naar Luxemburg.

© ellen

Met de eiwitten die over bleven  heb ik  macarons
gemaakt. Ik volgde het recept van de gebroeders Roux.
Het maken van
schuimgebak is niet eenvoudig, en dat bleek al snel. Het maken van de massa is
niet zo moeilijk, maar het bakken, of eigenlijk drogen van het schuimgebak is
een ingewikkelde zaak.
Bakkers maken schuimgebak in een afkoelende oven, ná
het bakken van het brood en banket.
De vader van Eupotours, brood- en
banketbakker, kon dat heel erg goed. Hij was beroemd om zijn schuimtaarten die
hij nog tot op hoge leeftijd, ook in zijn keukentje thuis, bakte.

Macarons kun je maken in allerlei smaken. Ik ben simpel begonnen met
chocoladesmaak:

225 gram poedersuiker
125 gram gemalen amandelen
20 gram cacao
4
eiwitten
25 gram suiker

Zeef de poedersuiker en de cacao.
Klop de eiwitten bijna stijf, voeg de
suiker toe en klop dan op de hoogste mixerstand gedurende 1 minuut tot ze
helemaal stijf zijn.
Strooi het poedersuiker-amandel-cacaomengsel over de
eiwitten en vouw dit alles voorzichtig met een spatel dooreen. Het mengsel moet
glad en goed gemengd zijn.

Spuit het mengsel in kleine ronde bolletjes op een met bakpapier bedekte
bakplaat.

Tot zover verliep alles prima. Ik had een mooie massa die prima smaakte.
Maar dan schrijven de gebroeders Roux:
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Laat de koekjes ongeveer 15 minuten bij kamertemperatuur staan zodat ze een dun
korstje vormen en bak ze dan 10 minuten met de ovendeur op een kiertje, zodat de
stoom kan ontsnappen.

Ik heb een Gaggenau-hetelucht oven, te gebruiken in verschillende standen;
met onder- en bovenverwarming, of alleen onder-, of alleen boven-, of hete
lucht, of grill, of grill met hete lucht. Kortom een prima oven. Ik gebruik
meestal de hetelucht stand. Zo ook bij het bakken van deze schuimkoekjes.

Ik volgde dus het advies van de broeders Roux, maar als ik mijn ovendeur op
een kiertje zet, schakelt de oven uit. Dus deed ik de oven dicht. Toen ontstond
er inderdaad veel stoom. Oven weer open. Na 10 minuten was er nauwelijks iets
gebeurd. Na nog eens 10 minuten bedacht ik dat ik de hetelucht misschien moest
uitschakelen(!) en gewoon boven- en onder verwarming moest gebruiken.
Dat
ging al beter.
Ik bakte weer 10 minuten met het deurtje dicht. Een enorme
stoomontwikkeling in de oven was het gevolg. Deurtje weer open.
Om een lang
verhaal kort te maken; ik ben zo ongeveer 1 1/2 uur bezig geweest om met het
deurtje open en dicht, de koekjes te bakken.
Het uiteindelijke resultaat was
wel goed, mooi knapperig aan de buitenkant, nog een klein beetje zacht
vanbinnen.

Een goede tip van de gebroeders Roux; laat direct na het bakken wat water
tussen de bakplaat en het bakpapier lopen. De koekjes laten dan gemakkelijk los
van het papier.

Vervolgens maakte ik een vulling;
100 gram pure chocolade liet ik au bain
Marie smelten. Ik deed er 120 ml room en een scheutje Kirsch bij en klopte het
geheel tot een bijna stijve zalf.

Ik smeerde de vulling op de platte kant van een koekje en drukte ze, twee aan
twee, tegen elkaar.

Het resultaat was goed, ze hadden iets boller gemogen, maar dat komt denk ik
omdat de temperatuur bij aanvang te laag was. Als de begintemperatuur in het
begin even hoog is vormt zich een hard laagje waardoor ze niet meer
uitlopen.
De smaak was uitstekend, maar 10 minuten baktijd…
Ik ben er de
hele middag mee bezig geweest!

© ellen.